Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu

1na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 398/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z 6 września 2023 roku w sprawie III K 5/23 dotyczący T. R. oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 31 października 2022r. w M. i G., powiecie (...), wspólnie i w porozumieniu z D. P. pozbawili D. S. wolności, w ten sposób, że w celu odzyskania wierzytelności w kwocie 800 zł zmusili pokrzywdzonego do wejścia do samochodu osobowego marki V. (...), nr rej. (...), usadowili z tyłu pojazdu i wbrew jego woli wywieźli na teren leśny, następie zmusili do rozebrania się, wejścia do cieku wodnego, następnie zmusili do wejścia na dach pojazdu i przewodem elektrycznym przywiązali rękoma do relingów samochodu, po czym ruszyli pojazdem narażając pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia oraz ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, następnie pięściami oraz używając przedmiotu podobnego do kija baseballowego uderzali pokrzywdzonego i kopali po całym ciele, po czym przy pomocy przewodu elektrycznego zawiązali pokrzywdzonemu pętlę na szyi i przywiązali do gałęzi drzewa, przez co pozbawienie wolności łączyło się ze szczególnym udręczeniem przy czym spowodowali u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci linijnych otarć i zaczerwień w okolicy czoła i prawej kości jarzmowej, prawostronne nieregularne zaczerwienienia na skórze w okolicach żeber, strupy i otarcia na prawym przedramieniu, otarcia na podudziach, strupy na palcach i podeszwach stóp, sińce w okolicach lewego kolana i podudzia, strupy na palcach i podeszwach stóp, sińce w okolicach lewego kolana i podudzia, które naruszyły czynności narządów ciała na okres poniżej 7 dni jednocześnie narażając go na wystąpienie skutku określnego w art. 157 § 1k.k., a zamiaru dalszego pozbawienia wolności nie zrealizowali z uwagi na ucieczkę pokrzywdzonego,

tj. o czyn z art. 189 § 3 k.k. w zw. z art. 189 § 1 k.k. i art. 191 § 1 k.k. w art. 158 § 1 k.k. i art. 160 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

II.  w dniu 3 listopada 2022r. w M., w powiecie (...), województwa (...) działając wbrew przepisom ustawy posiadał przy sobie substancję psychotropową w postaci metamfetaminy o masie 0,09 grama,

tj. o czyn z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomani

III.  w dniu 3 listopada 2022r. w M., w powiecie (...), województwa (...) podczas rozmowy telefonicznej z E. C. groził kobiecie pozbawieniem zdrowia i życia, uszkodzeniem ciała, a groźba ta wzbudziła u pokrzywdzonej uzasadnianą obawę jej spełnienia,

tj. o czyn z art. 190 § 1 k.k.

orzekł, że:

I.  uznaje oskarżonych T. R. i D. P. za winnych popełnienia zarzucanego im czynu opisanego w pkt I części wstępnej wyroku, z tym, że przyjmuje, że oskarżani spowodowali u pokrzywdzonego D. S. obrażenia ciała w postaci linijnych otarć i zaczerwień na skórze szyi, otarć i zaczerwienień w okolicy czoła i prawej kości jarzmowej, prawostronne nieregularnych zaczerwienień na skórze w okolicy żeber, strupów i otarć na prawym przedramieniu, otarć na podudziach, strupów na palcach i podeszwach stóp, sińców w okolicach lewego kolana i podudzia, utykania na lewą nogę, czym wyczerpali znamiona zbrodni z art. 189 § 3 k.k. w zw. z art. 189 § 1 k.k. i art. 191 § 1 k.k. w art. 158 § 1 k.k. i art. 160 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to, na podstawie art. 189 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza oskarżonemu T. R. karę 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności, zaś oskarżonemu D. P. wymierza karę 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 41a § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonych T. R. i D. P. zakaz zbliżania się do pokrzywdzonego D. S. na odległość 50 metrów oraz zakaz kontaktowania się z pokrzywdzonym D. S. przez okres 3 (trzech) lat,

III.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec T. R. i D. P. solidarnie na rzecz pokrzywdzonego D. S. zadośćuczynienie w kwocie 15.000 zł (słownie złotych: piętnaście tysięcy),

IV.  uznaje oskarżonego T. R. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku, to jest występku z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za to, na podstawie art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, wymierza oskarżonemu T. R. karę miesiąca pozbawienia wolności,

V.  na podstawie art. 70 ust. 4 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka wobec oskarżonego T. R. na rzecz Stowarzyszenia (...) z siedzibą w W. nawiązkę w kwocie 500 zł (słownie złotych: pięćset) na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii,

VI.  na podstawie art. 70 ust. 2 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomani orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego wymienionego w wykazie dowodów rzeczowych Drz. (...) zarządzając jego zniszczenie,

VII.  uznaje oskarżonego T. R. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt III części wstępnej wyroku, to jest występku z art. 190 § 1 k.k. i za to, na podstawie art. 190 § 1 k.k., wymierza oskarżonemu T. R. karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

VIII.  na podstawie art. 85 § 1 k. k. i art. 86 § 1 k.k. biorąc za podstawę orzeczone wobec oskarżonego T. R. w pkt I, IV i VII części dyspozytywnej wyroku jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeka wobec oskarżonego T. R. karę łączną 5 (pięciu) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

IX.  na podstawie art. 63 § 1 i 5 k.k. zalicza oskarżonemu T. R. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 3 listopada 2022r. godzina 15:20 do dnia 15 listopada 2022r. godzina 15:20,

X.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym na podstawie art. 17 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych nie wymierza mu opłat.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana przez wymierzenie oskarżonemu łagodniejszych kary jednostkowych za poszczególne czyny i łagodniejszej kary łącznej.

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

. 

Obrońca oskarżonego T. R. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

rażącą niewspółmierność orzeczonych wobec oskarżonego poszczególnych jednostkowych kar i w konsekwencji wymierzonej kary łącznej 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności w stosunku do stopnia społecznej szkodliwości przestępstwa oraz w relacji do celów jakie kara ta winna spełnić w zakresie prewencji szczególnej i społecznego odziaływania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie należy zauważyć, że choć apelacja obrońcy oskarżonego formułuje zarzut oparty o normę art. 438 pkt 4 k.p.k. i zawiera sformułowanie że odnosi się „(…) w całości co do kary ” oraz jednoznacznie stwierdza, że rażąco niewspółmierne są orzeczone wobec oskarżonego poszczególne kary jednostkowe, a w konsekwencji kara łączna, to już w uzasadnieniu skargi apelujący mimo, że przypisano T. R. trzy przestępstwa argumentuje jedynie w zakresie zbrodni przypisanej w pkt I. części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku.

Sama zaś argumentacja odnosząca się do orzeczonej kary sprowadza się w istocie do odwołania do zeznań pokrzywdzonego złożonych w czasie rozprawy 13 marca 2023 roku i zawartych w tych zeznaniach stwierdzeń, że to D. P. był osobą inicjującą atak na niego oraz że to on był agresywniejszy, podjudzający oskarżonego, na którego D. P. chciał wszystko zwalić. Podkreślenia w tej sytuacji wymaga fakt, że apelujący nie kwestionuje żadnych ustaleń Sądu meriti w zakresie przypisanej oskarżonemu zbrodni, ale także w zakresie pozostałych przypisanych mu występków.

Z ustaleń zaś Sądu I instancji, których skarżąca nie podważa wynika wprost i jednoznacznie rola i zachowania oskarżonego. Wynikały one z analizy całokształtu materiału dowodowego, w tym nie tylko zeznań pokrzywdzonego złożonych na rozprawie, lecz przede wszystkim tych ze śledztwa, ale także części wyjaśnień D. P. oraz zeznań K. W..

Z niekwestionowanych ustaleń Sądu Okręgowego wynika wprost, że obaj sprawcy byli aktywni w krzywdzeniu i upokarzaniu oraz biciu D. S., zaś inicjatywą oskarżonego oraz wykonaniem była czynność założenia pętli na szyję pokrzywdzonego i podwieszenia go na gałęzi i podciągnięcia za linkę przez kilka sekund podczas których pokrzywdzony szarpał się, gdyż się dusił.

Takie zachowanie oskarżonego w żadnym razie nie świadczy, że realizował on wytyczne drugiego ze sprawców i wykonywał jego polecenia. Ustalenia Sądu I instancji nie pozostawiają wątpliwości co do jego aktywności oraz własnej inwencji w krzywdzeniu D. S.. Skala upodlenia pokrzywdzonego w wykonaniu oskarżonego, ale i drugiego ze sprawców jest bardzo duża i jednoznacznie wskazuje na bardzo wysoki stopnień demoralizacji obu sprawców którzy, aby odzyskać wierzytelność o wysokości 480 złotych, powiększaną codziennie o dalsze 100 złotych sponiewierali, pobili i upokorzyli drugiego człowieka w sposób wręcz bestialski, dodatkowo zagrażający jego życiu przy próbie wieszania na gałęzi.

W żadnym razie nie przekonuje apelujący, że oskarżony został rażąco niesprawiedliwie, bo za surowo potraktowany. Jest wprost przeciwnie, rozmiar zła jakie wyrządził oskarżony winien być z całą surowością potraktowany i gdyby wymiar kary za ten czyn był wyższy Sąd Apelacyjny także taką karę uznałby za sprawiedliwą.

Same stwierdzenia apelującej o tym, że pokrzywdzony przyjął przeprosiny oskarżonego i mu wybaczył nie są wystarczającymi, aby uznać, że zarzut skarżącej jest trafny a kara jednostkowa za ten czyn, a w konsekwencji kara łączna wymagają obniżenia. Tak nie jest i jednoznacznie i bez wątpliwości stwierdza to Sąd Apelacyjny.

W pełni należy zgodzić się z twierdzeniem Sądu meriti, że w sprawie tej za oskarżonym nie przemawiają żądne okoliczności łagodzące, a jego twierdzenia o przeproszeniu pokrzywdzonego i chęci zadośćuczynienia za wyrządzone krzywdy to próba instrumentalnego potraktowania pokrzywdzonego, aby uzyskać akceptowalne rozstrzygniecie represyjne.

Można mieć jedynie zastrzeżenia co do odwołania się przez Sąd a quo do okoliczności obciążających w postaci godzenia w dobro prawne w postaci życia i zdrowia oraz działania oskarżonego z zamiarem bezpośrednim. Sąd Apelacyjny konsekwentnie przypomina, że okoliczności należące do znamion danego przestępstwa nie mogą być w zasadzie traktowane jako okoliczności wpływające na zaostrzenie lub złagodzenie kary. Okoliczności te mogą być traktowane jako wpływające na wymiar kary jedynie wtedy, gdy w rachubę wchodzą okoliczności podlegające stopniowaniu co do ich nasilenia (np. stopień nietrzeźwości), co do jakości (np. stopień spowodowanego kalectwa) lub nagromadzenia, np. tzw. zbiorowe zgwałcenie połączone ze szczególnym okrucieństwem ( zob. wyrok Sądu Najwyższego z 18 grudnia 1974 r., V KR 341/74, OSNKW 1975/2/25 oraz wyrok Sądu Najwyższego z 4 października 2013 r., IV KK 136/13, Biul.PK 2013/10/18-25).

Tożsamy pogląd wyraził Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyrokach z 14 października 2005 r., II AKa 256/05 oraz z 5 czerwca 2012 r., II AKa 156/12. Stwierdzono bowiem, że "okoliczności należące do znamion ustawowych przypisanych oskarżonym przestępstw mogą być przyjmowane jako okoliczności obciążające przy wymiarze kary, gdy podlegają stopniowaniu i zawierają takie elementy, które różnią je, na niekorzyść oskarżonego, od okoliczności typowych". Niezasadne jest także powoływanie się na rodzaj dobra prawnego jako okoliczność obciążającą, gdyż kwestia ta oddana została przez granice ustawowego zagrożenia przewidziane dla danego typu czynu zabronionego atakującego to dobro ( zob. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 17 lipca 2014 r., II AKa 202/14, LEX nr 1499088). Należy także zgodzić się z tezą, że również umyślność działania sprawcy nie powinna być uznawana za okoliczność obciążającą, skoro ma charakter znamienia typu czynu zabronionego ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 13 grudnia 2012 r., II AKa 427/12, LEX nr 1312252).

Mimo wskazanego zastrzeżenia w żadnym razie nie wpłynęło ono, wobec kierunku i zakresu apelacji, na konieczność stwierdzenia, że apelacja skarżącej nie zasługuje na uwzględnienie co do zarzutu wymiaru kary za przypisany czyn I.

Apelujący w żaden sposób nie wyjawiła powodów, dla których uznaje za rażąco surowe kary jednostkowe za dwa pozostałe czyny przypisane oskarżonemu. Takich okoliczności nie dostrzega z urzędu Sąd Apelacyjny, a zatem zwolniony jest od dalszych wywodów co do wymiaru kary za ten dwa pozostałe przypisane oskarżonemu zachowania. Nie jest bowiem rzeczą Sądu odwoławczego domyślanie się, zgadywanie czy domniemywanie motywów zastrzeżeń skarżącej, to wszak na apelującej, profesjonalnie przygotowanej do prowadzenia obrony, spoczywa obowiązek nie tylko sformułowania zarzutu, ale także jego uzasadnienia.

Jeśli zważyć, że kara łączna wymierzona oskarżonemu mogła mieścić się w granicach od 5 lat do 5 lat i 9 miesięcy pozbawienia wolności, to jej wymiar z wykorzystaniem reguły asperacji i określenie tej kary na poziomie 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności nie może być uznany za rażąco surowy i wymagający redukcji mocą wyroku Sądu odwoławczego. Wymiar kary łącznej w żadnym razie, w przekonaniu Sądu Apelacyjnego, nie jest karą nieakceptowalną, bo w stopniu bijącym w oczy surową.

Kara łączna zyskała w tych okolicznościach pełną akceptację Sądu odwoławczego.

Wniosek:

o zmianę poprzez wymierzenie oskarżonemu łagodniejszych kary jednostkowych za poszczególne czyny i łagodniejszej kary łącznej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec tego, że argumentacja skarżącego o rażąco surowym w zakresie kar jednostkowych i kary łącznej wyroku Sądu Okręgowego nie przekonała, nie mógł zostać spełniony postulat zmiany wyroku.

Lp.2

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Przedmiotem utrzymania w mocy jest całość zaskarżonego wyroku w odniesieniu do T. R..

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Przedstawiono je w sekcji 3.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Orzeczenie o kosztach sądowych oparto na podstawie art. 624 k.p.k. i art. 17 ust. 1) i 2) ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych tekst jednolity Dz. U z 1983 roku, Nr 49, poz. 223 z p.zm.).

Wszystkie przytoczone wyżej rozważania doprowadziły Sąd odwoławczy do rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

7.  PODPIS

SSA Piotr Kaczmarek SSA Wiesław Pędziwiatr SSA Maciej Skórniak

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1.

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego, adwokat E. Z..

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Rozstrzygnięcia co do kar jednostkowych i kary łącznej dotyczącego oskarżonego T. R.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmianę