Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu

POSTANOWIENIE

Dnia 12 sierpnia 2019r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

  Przewodniczący sędzia Andrzej Kot (spr.)

Sędziowie: Witold Franckiewicz

M. S.

po rozpoznaniu w sprawie M. A.

skargi na naruszenie prawa do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki,

na podstawie art. 430 § 1 k.p.k. w zw. z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U.2018.75 t.j.)

p o s t a n a w i a

I. skargę pozostawić bez rozpoznania;

II. zwolnić skazanego M. A. od obowiązku uiszczenia opłaty od skargi.

UZASADNIENIE

Skazany M. A. złożył skargę na przewlekłość postępowania sądowego w trybie ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki, w której wniósł o stwierdzenie przewlekłości w postępowaniu toczącym się przed Sądem Okręgowym we Wrocławiu w przedmiocie warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia reszty kary pozbawienia wolności (sygn. akt V Kow-wz 484/19) oraz o zasądzenie z tego tytułu na rzecz skarżącego 10.000 zł

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Skarga jako niedopuszczalna nie podlega rozpoznaniu.

Zgodnie z art. 2 ust. 1b ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. z 2018 r. poz. 75), brak jest podstaw do wniesienia skargi na przewlekłość postępowania w sprawie dotyczącej warunkowego zwolnienia. W takiej sytuacji Sąd Okręgowy powinien odmówić przyjęcia skargi. Skoro sąd pierwszej instancji nie odmówił przyjęcia skargi i przesłał tę skargę do rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu, należało skargę pozostawić bez rozpoznania.

Nie byłoby słuszne oczekiwanie od M. A. uiszczenia opłaty od skargi w sytuacji, gdy jest oczywiste, że nie mogła być merytorycznie rozpoznana ponieważ była niedopuszczalna z mocy ustawy, dlatego należało zwolnić go od jej uiszczenia (art. 623 k.p.k. w zw. z art. 8 ust. 2 ustawy o skardze, por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 października 2013 r., (...) 8/13, L.).

W tym stanie rzeczy należało orzec jak na wstępie.

A. K.

W. F. M. S.