Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2012 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu Wydział III

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2012 r. we Wrocławiu

sprawy z wniosku L. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

o wysokość świadczenia

na skutek apelacji L. K.

od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu

z dnia 12 października 2011 r. sygn. akt VIII U 1023/11

oddala apelację.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu wyrokiem z dnia 12 października 2011 r. oddalił odwołanie wnioskodawcy L. K. od decyzji strony pozwanej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. z dnia 20 maja 2011 r. o przeliczenie emerytury od dnia kwietnia 2010 r.

Rozstrzygnięcie to Sąd Okręgowy oparł na ustaleniach i rozważaniach prawnych, które Sąd Apelacyjny uznaje jako własne.

Apelację od powyższego wyroku złożył wnioskodawca zarzucając, że organ rentowy już od momentu złożenia wniosku o emeryturę wiedział, że pozostaje on w zatrudnieniu, nie pobierał zasiłków chorobowych, nie odbywał służby wojskowej i nie korzystał z urlopu bezpłatnego. Pracodawca systematycznie informacje wysyłał do organu rentowego. Przyznając emeryturę ZUS nie pouczył wnioskodawcy o możliwych przeliczeniach świadczenia i potrzebie składania wniosków. Skarżący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie odwołania.

Sąd Apelacyjny zważył.

Apelacja wnioskodawcy jest niezasadna, a podniesione w niej zarzuty chybione. Sąd I instancji poczynił wymagane ustalenia, na ich podstawie wywiódł trafne wnioski, zastosował właściwe przepisy, dokonując poprawnej ich interpretacji.

Z niewadliwych ustaleń Sądu Okręgowego wynika, że wnioskodawcy z dniem 1 kwietnia 2010 r. przyznano prawo do emerytury ustalając staż ubezpieczeniowy wynoszący 494 m-cy składkowych i 4 m-ce nieskładkowe, do których wliczono zatrudnienie do dnia 6 kwietnia 2010 r. w (...) spółce z o. o. w W.. Decyzja ZUS z dnia 27 maja 2005 r. uprawomocniła się.

Okoliczność, iż wnioskodawca składając wniosek o emeryturę zaznaczył, że pozostaje nadal w zatrudnieniu nie obligowała organu rentowego do dokonywania jakichkolwiek przeliczeń z urzędu, oceny tej nie zmienia fakt opłacania składek na ubezpieczenia społeczne. Zgodnie z art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. t.j. 2009/153/1227 ze zm.) postępowanie w sprawie wszczyna się na wniosek osoby uprawnionej, chyba, że przepis szczególny stanowi inaczej. Powyższa reguła ustawowa dotyczy zarówno wniosków pierwszorazowych jak i kolejnych w tym w kwestii przeliczenia świadczenia. Wyłącznie strona winna złożyć konkretny wniosek i dowody na poparcie swoich twierdzeń, wskazując w jakim kierunku winno być przeliczone świadczenie.

Z niewadliwych ustaleń Sądu Okręgowego wynika, że dopiero w dniu 19 kwietnia 2011 r. został złożony wniosek o doliczenie dalszych okresów składkowych i nieskładkowych. Wcześniejsze zaświadczenie złożone w dniu 24 marca 2011 r. wskazywało tylko na fakt zatrudnienia wnioskodawcy. Treść tego dokumentu była niewystarczająca, bowiem organ rentowy musi mieć podstawę, aby ustalić czy okresy składkowe nie zostały przerwane okresami nieskładkowymi w rozumieniu odpowiednio art. 6 i 7 powołanej ustawy. Dopiero zaświadczenie z kwietnia 2011 r. zawierało konkretną informację, że wnioskodawca nie przebywał na zasiłkach chorobowych ani nie korzystał z urlopu bezpłatnego w 2010 r. Powyższe okoliczności dały podstawę do przeliczenia emerytury przy uwzględnieniu stażu do dnia 31 grudnia 2010 r. w rozmiarze 503 m-cy składkowych, bowiem do tej daty pracodawca podał prawidłowe informacje, nie wskazując, czy po 1 stycznia 2012 r. wnioskodawca korzystał z tych świadczeń. Organ rentowy dokonał przeliczenia zgodnie z art. 113 ustawy o emeryturach…, który to przepis stanowi, że ponowne ustalenie wysokości emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, poprzez doliczenie nieuwzględnionych dotychczas w wymiarze świadczenia okresów składkowych lub nieskładkowych, następuje na wniosek zgłoszony nie wcześniej niż po zakończeniu kwartału kalendarzowego, jeżeli emeryt lub rencista pozostaje w ubezpieczeniu, chyba że w kwartale kalendarzowym ustało ubezpieczenie. Zgodnie natomiast z art. 133 ust. 1 pkt 1 ustawy w razie ponownego przeliczenia wysokości świadczenia, podwyższone świadczenie wypłaca się najwcześniej od pierwszego dnia miesiąca zgłoszenia wniosku o przeliczenie. W sprawie nie ma żadnych podstaw do zastosowania przepisu art. 133 ust. 1 pkt 2 ustawy, który to przepis wymaga dla jego uruchomienia zaistnienia błędu organu rentowego.

W świetle powyższych jednoznacznych przepisów nie ma podstaw do uznania roszczenia o przeliczenie świadczenia począwszy od daty przyznania prawa do emerytury.

Nie ma podstaw prawnych aby organ rentowy miał obowiązek pouczać stronę o wszelkich możliwych wariantach przeliczenia świadczenia, w tym zakresie zarzuty stawiane organowi rentowemu są bezzasadne. To strona należycie prowadząca własne sprawy w razie wątpliwości winna zwrócić się o udzielenie stosownej informacji, a następnie złożyć prawidłowy wniosek ze wskazaniem dowodów na poparcie swoich twierdzeń.

Bezprzedmiotowe są twierdzenia apelacji co do niezrozumienia tożsamych pojęć zatrudnienia na czas nieokreślony lub nieoznaczony.

Wskazać należy, iż roszczenie wnioskodawcy sprzeciwia się obowiązującej regulacji ustawowej, to nadto w odniesieniu do zasad logicznego rozumowania jest niewykonalne. Na dzień przyznania emerytury wnioskodawcy uznano okresy składkowe przypadające do tego dnia, w tej sytuacji zasadom racjonalnego rozumowania przeczy uznanie na dzień 1 kwietnia 2010 r. okresów przypadających po tej dacie a trwających do 31 grudnia 2010 r.

W świetle powyższego, zaskarżona decyzja ZUS i wyrok Sądu Okręgowego zgodne są z prawem, co skutkuje oddalenie apelacji wnioskodawcy na podstawie art. 385 kpc jako niezasadnej.

R.S.