Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lipca 2013 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu – Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	SSA Adam Jewgraf
Sędziowie:	SSA Elżbieta Lipińska (spr.) SSA Dariusz Kłodnicki
Protokolant:	Marta Perucka

po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2013 r. we Wrocławiu na rozprawie

sprawy z powództwa Firmy (...). C. i R. (...) Sp. jawna
w O.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej nieruchomości położonej przy ul. (...) w O.

o uchylenie uchwały wspólnoty mieszkaniowej

na skutek apelacji strony powodowej

od wyroku Sądu Okręgowego w Opolu

z dnia 12 marca 2013 r. sygn. akt I C 709/12

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od strony powodowej na rzecz strony pozwanej 135 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Opolu wyrokiem z dnia 12 marca 2013 r. oddalił powództwo Firmy (...). C. i R. (...) Sp. jawnej w O. przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej nieruchomości położonej przy ul. (...) o uchylenie uchwał nr (...) i (...) z dnia 21.09.2012 r. Ponadto zasądził od strony powodowej na rzecz strony pozwanej kwotę 197 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa
pro­ce­sowego.

Sąd Okręgowy ustalił, że strona powodowa jest właścicielem lokalu nr (...) położonego przy ul. (...) w O.. Pozwana Wspólnota podjęła w dniu 29.03.2012 r. uchwałę nr (...)z dnia 29.03.2012 r. w sprawie adaptacji
poddasza na cele mieszkalne w zamian za wykonanie inwestycji polegającej na wykonaniu elewacji z ociepleniem, wymiany stolarki okiennej piwnic, zaadaptowanie
pomiesz­czenia pralni w 50% na piwnicę. W/w uchwała została zaskarżona
i prowadzone było postępowanie przed Sądem Okręgowym w O. pod
sygn. akt. I C 104/12. Postanowieniem z dnia 20 czerwca 2012 r. Sąd Okręgowy
w O. postępowanie w w/w sprawie umorzył ze względu na cofnięcie pozwu przez powoda.

W dniu 21 września 2012 r. Strona pozwana w obecności notariusza R. P. podjęła kolejne dwie uchwały, tj. nr (...)w przedmiocie: a) wyrażenia zgody
na czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu, tj. udzielenie zgody na sprzedaż części wspólnej nieruchomości, a to strychu o powierzchni ok. 91,20 m ^{( 2)}
znaj­dującego się na 4 kondygnacji budynku w O. przy ul. (...) i części podestu klatki schodowej o pow. ok. 2,4 m ^{( 2)} na ostatniej kondygnacji w tym
samym budynku oraz 50% pomieszczenia pralni z przeznaczeniem na piwnicę dla przyszłych właścicieli, a to W. i Ł. małżonków C. jako nabywców tego lokalu w zamian za wykonanie przez inwestora robót budowlanych, zgodnie z zakresem określonym szczegółowo w uchwale nr(...) z dnia 29.03.2012 r.; b) wyrażenia zgody na zmianę wysokości udziałów w nieruchomości wspólnej
objętej księgą wieczystą nr (...) i odpowiednio w każdej uprzednio wydzie­lonej w związku z mającą być dokonaną sprzedażą wyżej wymienionego lokalu mieszkalnego powstałych w wyniku adaptacji pomieszczeń wymienionych
w pkt a przedmiotowej uchwały.

Podjęta została także uchwała nr (...) w sprawie udzielenia pełnomocnictwa Zarządowi Wspólnoty Mieszkaniowej do sprzedaży w/w lokalu mieszkalnego.
Za przyjęciem w/w uchwał oddano 56,78% udziałów w nieruchomości wspólnej, przeciwko 9,51% udziałów w nieruchomości wspólnej; wstrzymało się 25,76% udziałów w nieruchomości wspólnej. Powód uczestniczył w zebraniu właścicieli lokali w dniu 21 września 2012 r. i głosował przeciwko uchwale nr (...) i nr (...) z dnia
21 września 2012 r.

Na podstawie tak ustalonego stanu faktycznego Sąd Okręgowy uznał, że powództwo należy oddalić z uwagi na uchybienie przez stronę powodową terminowi do zaskarżenia uchwał nr (...) i nr (...) z dnia 21 września 2012 r. Jak
wynika bowiem z ustaleń poczynionych w niniejszej sprawie, strona powodowa uczestniczyła w zebraniu właścicieli lokali w dniu 21 września 2012 r. i głosowała przeciwko uchwałom nr (...) i nr (...) z dnia 21 września 2012 r., od tej daty
zatem przyjąć należy, że biegnie termin 6 tygodni do ich zaskarżenia. Zdaniem
Sądu I instancji niezrozumiałe jest, że strona powodowa liczy ten termin od dnia otrzymania protokołu z zebrania właścicieli lokali, skoro w art. 25 ust. 1 a ustawy
o własności lokali jest mowa wprost o terminie 6 tygodni od dnia podjęcia uchwały. Strona powodowa zapoznała się z treścią uchwał na zebraniu, a więc od dnia
21 września 2012 r. zaczął biec jej termin do zaskarżenia tych uchwał. Przekroczenie terminu zawitego do zaskarżenia uchwał wspólnoty mieszkaniowej (pozew wniesiony został do Sądu w dniu 4.12.2012 r.) stanowi o bezzasadności zgłoszonego przez stronę powodową powództwa.

Rozstrzygnięcie o kosztach wydano w oparciu o treść art. 98 kpc.

Powyższy wyrok w całości zaskarżyła strona powodowa. Orzeczeniu
wyda­nemu przez Sąd I instancji strona skarżąca zarzuciła naruszenie:

1) art. 233 § 1 i 2 kpc poprzez nieprzeprowadzenie postępowania dowodowego, niezebranie materiału dowodowego oraz jego nierozważenie;

2) art. 25 ust. 1 a ustawy o własności lokali, poprzez uznanie, że powództwo zostało złożone po terminie określonym w tym przepisie, pomimo iż powódka nie mogła wnieść powództwa w ustawowym terminie ze względu na nieudostępnienie jej treści uchwały przez pozwaną;

3) przepisów prawa procesowego, polegającego na braku możliwości zapoznania się z odpowiedzią na pozew strony pozwanej.

W oparciu o powyższe zarzuty strona powodowa wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania
Sądowi I instancji oraz zwrot kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelację strona pozwana wniosła o jej oddalenie
i zasądzenie od strony powodowej na jej rzecz kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie wskazać należy, że ustalenia faktyczne, dokonane w sprawie przez Sąd Okręgowy, które nie były kwestionowane przez żadną ze stron, są prawidłowe i zgodne z treścią zgromadzonego materiału dowodowego, dlatego też Sąd Apelacyjny uznaje te ustalenia za własne i przyjmuje je za podstawę swojego rozstrzygnięcia. Sąd I instancji nie naruszył przy tym reguł swobodnej oceny
dowo­dów, wyznaczonych treścią przepisu art. 233 k.p.c., a w szczególności zasad logiki, wiedzy i doświadczenia życiowego. Jednocześnie ze zgromadzonych dowodów Sąd ten wywiódł co do zasady trafne wnioski, znajdujące swoje uzasadnienie w powołanych przepisach prawa.

W świetle dokonanych w sprawie ustaleń Sąd I instancji uprawniony był do ograniczenia postępowania dowodowego, a co za tym idzie oddalenia części
z wniosków dowodowych, które były zbędne dla wydania prawidłowego rozstrzygnięcia w sprawie.

Zgodnie z treścią przepisu art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. − Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.) właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do Sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy. Stosownie zaś do treści przepisu art. 25 ust. 1 a ustawy, powództwo, o którym mowa w ustępie 1, może być wytoczone przeciwko wspólnocie mieszkaniowej w terminie sześciu tygodni od dnia podjęcia uchwały na zebraniu ogółu właścicieli albo od dnia powiadomienia wytaczającego powództwo o treści uchwały podjętej w trybie indywidualnego
zbie­rania głosów. Należy również wskazać, że zgodnie z art. 1 ust. 2 tejże ustawy w zakresie nieuregulowanym ustawą do własności lokali stosuje się przepisy kodeksu cywilnego.

Następnie wskazać należy, że wbrew stanowisku strony powodowej w sprawie nie występowały istotne wątpliwości w zakresie wykładni obowiązującego prawa, które uzasadniałyby wnioskowane skierowanie do Sądu Najwyższego pytania
praw­nego.

W ocenie Sądu Apelacyjnego zgromadzony w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że strona powodowa uchybiła sześciotygodniowemu terminowi, o jakim mowa w art. 25 ust. 1a ustawy o własności lokali i wniosła powództwo o uchylenie przedmiotowych uchwał już po jego upływie.

Przypomnieć należy, że powództwo zostało wniesione w dniu 4.12.2012 r., zaś datą powzięcia przez stronę powodową informacji o treści zaskarżonych uchwał był dzień 21 września 2012 r., tj. dzień ich podjęcia na zebraniu wspólnoty, którego uczestnikiem była strona powodowa reprezentowana przez należycie umocowanego prokurenta. Nie sposób zatem zgodzić się z twierdzeniami strony powodowej, jakoby za chwilę powzięcia przez nią wiadomości o treści tychże uchwał przyjąć należało dzień 24 października 2012 r., tj. dzień odbioru przez stronę powodową protokołu
z podjętymi przez stronę pozwaną uchwałami. Wskazać należy, że termin określony w art. 25 ust. 1 a ustawy o własności lokali jest terminem prawa materialnego. Zdaniem sądu odwoławczego, wbrew stanowisku zaprezentowanemu przez stronę powo­do­wą, bez znaczenia dla przyjęcia początku biegu terminu do zaskarżenia podjętych przez stronę pozwaną uchwał pozostaje okoliczność, w którym momencie strona powodowa otrzymała materialny substrat podjętych uchwał (protokół
z zebrania właścicieli lokali) a jej stanowisko, że nie może zaskarżyć uchwały, nie posiadając jej na piśmie należy uznać za wręcz kuriozalne. Podzielić w pełni należy stanowisko Sądu I instancji, że dla strony powodowej reprezentowanej na zebraniu wspólnoty w dniu 21 września 2012 r., termin do zaskarżenie podjętych tam uchwał, zaczął biec od dnia tego zebrania.

Na marginesie wskazać należy, że w świetle ustaleń Sądu I instancji niezrozumiały pozostaje zarzut strony powodowej, która wskazywała na brak możliwości zapoznania się z odpowiedzią na pozew. W szczególności brak jest podstaw do przyjęcia, że strona powodowa została pozbawiona możności obrony swych praw. Należy bowiem mieć na uwadze, że prokurent reprezentujący interesy strony powodowej w przeddzień rozprawy zapoznał się aktami sprawy, w tym znajdującą się w nich odpowiedzią na pozew. Dodatkowo już na samej rozprawie strona powodowa otrzymała kopię odpowiedzi na pozew.

Wobec powyższego brak było podstaw do uwzględnienia apelacji strony powodowej.

Sąd Apelacyjny zasądził od strony powodowej na rzecz strony pozwanej kwotę 135 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego. Orzeczenie to znajduje uzasadnienie w treści art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Zgodnie z § 1 wskazanego przepisu, strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej
obrony (koszty procesu). Na koszty postępowania apelacyjnego poniesione przez
stronę pozwaną złożyło się wynagrodzenie dla pełnomocnika (radcy prawnego)
w wysokości 135 zł. Wysokość tego wynagrodzenia wynika z § 5 w zw.
z § 10 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. 2002 r. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny – na podstawie art. 385 k.p.c. – orzekł jak w wyroku.

MR-K