Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu

POSTANOWIENIE

Dnia 18 lutego 2013 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu – Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący Sędzia SA:	Jan Gibiec (spr.)
Sędzia SA: Sędzia SA:	Małgorzata Bohun Dariusz Kłodnicki

po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2013 r. na posiedzeniu niejawnym we Wrocławiu

sprawy z powództwa: (...) sp. z o.o. we W.

przeciwko: (...)
S.A. we W.

o ochronę dóbr osobistych i zapłatę

na skutek zażalenia strony powodowej

na zarządzenie Przewodniczącego w Sądzie Okręgowym we Wrocławiu

z dnia 30 listopada 2012 r. sygn. akt I C 1680/12

p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Strona powodowa, reprezentowana przez adwokata, wniosła przeciwko stronie pozwanej pozew o ochronę naruszonych dóbr osobistych, żądając złożenia oświadczenia o treści i w formie wskazanej w pozwie, usunięcia skutków naruszenia w inny sposób, szczegółowo wskazany w pozwie oraz zapłaty zadośćuczynienia
w kwocie 15.000 zł. Jednocześnie pełnomocnik uiścił opłatę od pozwu w kwocie
600 zł.

Zarządzeniem z dnia 30.11.2012 r. Przewodniczący w Sądzie Okręgowym
we Wrocławiu zwrócił pozew z uwagi na to, że nie został on należycie opłacony (uiszczenie jedynie opłaty stałej w wysokości 600 zł, przy braku opłaty stosunkowej od ujętego w pozwie roszczenia majątkowego).

Na powyższe zarządzenie zażalenie złożyła strona powodowa, podnosząc zarzuty naruszenia przepisów:

1)  130 ^{( 2)} § 1 k.p.c. w zw. z art. 26 ust. 1 pkt 3 u.k.s.c. przez zarządzenie zwrotu pozwu na skutek uznania, że pełnomocnik strony powodowej nie uiścił opłaty od pozwu w należytej wysokości, tj. nie opłacił pozwu w części dotyczącej roszczenia majątkowego, podczas gdy z przepisu art. 26 ust. 1 pkt 3 u.k.s.c. wynika, że opłata stała w wysokości 600 zł jest pobierana od każdego pozwu o ochronę dóbr osobistych niezależnie od tego, czy obejmuje on jedynie roszczenia niemajątkowe, czy również roszczenia majątkowe;

2)  art. 130 ² § 1 k.p.c. przez zarządzenie zwrotu pozwu w całości, podczas
gdy Przewodniczący powinien był nadać pismu bieg w części dotyczącej roszczenia w jego ocenie opłaconego, tj. roszczenia niemajątkowego.

W oparciu o powyższe zarzuty strona powodowa wniosła o uchylenie zaskarżonego zarządzenia, ewentualnie o jego zmianę przez zarządzenie częściowego zwrotu pozwu, tj. w części dotyczącej roszczenia majątkowego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie podlegało oddaleniu jako pozbawione uzasadnionych podstaw.

Nietrafne okazały się zarzuty skarżącej, dotyczące naruszenia przepisu
art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (j.t. Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594).

Strona powodowa, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, domagała się do ochrony dóbr osobistych i zapłaty. Zgodnie z przepisem
art. 26 ust. 1 pkt 3 u.k.s.c. w zw. z art. 13 ust. 1 u.k.s.c., opłata sądowa od pozwu wynosiła 1.350 zł (600 zł + 750 zł).

Strona powodowa nie miała racji, twierdząc, że od pozwu o ochronę dóbr osobistych pobiera się wyłącznie opłatę stałą, niezależnie od charakteru zgłoszonych roszczeń. Opłatę stałą pobiera się w sprawach o prawa niemajątkowe
oraz we wskazanych w ustawie niektórych sprawach o prawa majątkowe
(art. 12 u.k.s.c.), przy czym przez sprawę o prawa majątkowe według przepisu
art. 13 u.k.s.c. należy rozumieć sprawę, której przedmiotem jest żądanie (roszczenie) majątkowe, a więc taką, której pozytywne rozstrzygnięcie przedstawia wartość majątkową. Przy wykładni przepisu art. 26 ust. 1 pkt 3 u.k.s.c. należy uwzględnić zasadnicze kryterium, wyznaczające rodzaj pobieranej opłaty, którym w myśl przepisów art. 12 i 13 u.k.s.c. jest charakter sprawy - o prawa majątkowe lub o prawa niemajątkowe. Rozstrzygając o majątkowym bądź niemajątkowym charakterze sprawy na potrzeby określenia opłat sądowych, należy kierować się tym,
czy dochodzone prawa są bezpośrednio uwarunkowane interesami ekonomicznymi podmiotu uprawnionego, a nie niemajątkowym bądź majątkowym charakterem chronionego przez te roszczenia prawa podmiotowego (por. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 08.03.2007 r., III CZ 12/07, OSNC 2008/2/26).

Nadto, wskazać należało, iż gdyby pozew w sprawie o ochronę dóbr osobistych podlegał tylko jednej opłacie (stałej), kwota dochodzonego zadośćuczynienia nie miałaby znaczenia dla wysokości opłaty sądowej.
Tymczasem roszczenia te, dochodzone oddzielnie, implikowałyby konieczność uiszczenia opłaty stosunkowej, przewidzianej w przepisie art. 13 u.k.s.c.,
w odniesieniu do pozwu obejmującego roszczenie majątkowe.
Dopuszczalność kumulacji w jednym pozwie roszczeń niemajątkowych
i majątkowych nie może prowadzić do zmiany zasad pobierania opłat sądowych.

Mając zatem na uwadze, że pozew winien być opłacony kwotą 1.350 zł,
jej nieuiszczenie przez profesjonalnego pełnomocnika skutkowało koniecznością zwrotu pozwu w całości. Jeśli strona dochodzi kilka roszczeń, przedmiotowo odrębnych, o prawidłowości uiszczonej opłaty decyduje suma tych roszczeń.
W sytuacji, gdy uiszczona opłata jest wystarczająca dla poszczególnych roszczeń, lecz niewystarczająca z uwagi na ich sumę, Sąd nie może samodzielnie zarachować jej na poczet jednego z roszczeń dochodzonych przez stronę, ani też domniemywać tego, na poczet którego z roszczeń opłata ta została uiszczona.
Stąd też skarżąca nie mogła oczekiwać, że zwrot pozwu będzie jedynie częściowy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd Apelacyjny oddalił zażalenie strony powodowej jako bezzasadne (art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c.).

(...)

(...)

(...)

(...)

MW