II AKa 12/23 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny we Wrocławiu z 2025-01-29

Sygnatura akt II AKa 12/23

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 stycznia 2025 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSA Bogusław Tocicki (spr.)

Sędziowie: SA Agata Regulska

SA Jarosław Mazurek

Protokolant: Anna Konieczna

przy udziale Kazimierza Orzechowskiego prokuratora Prokuratury (...)we W.

po rozpoznaniu 20 stycznia 2025 r. sprawy

A. S.

oskarżonego z art. 258 § 1 k.k., art. 56 § 1 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. i art. 61 § 1 k.k.s. i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s. w zw. z art. 76 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1, 2 i 5 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s., art. 271 § 1 i 3 k.k. i art. 273 k.k. i art. 77 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 77 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości, w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s.

D. W.

oskarżonego z art. 258 § 1 k.k., art. 54 § 1 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. i art. 61 § 1 k.k.s. i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s. w zw. z art. 76 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k. k. s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1, 2 i 5 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s., art. 271 § 1 i 3 k.k. i art. 273 k.k. i art. 77 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k., w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s.

M. J. (J.)

oskarżonego z art. 258 § 1 k.k., art. 56 § 1 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. i art. 60 § 1 k.k.s. i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s. w zw. z art. 76 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1, 2 i 5 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s., art. 271 § 1 i 3 k.k. i art. 273 k.k. i art. 77 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (Dz.U.2016.1047 j.t.) i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s.

K. R. (1)

oskarżonego z art. 258 § 1 k.k., art. 56 § 1 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. i art. 61 § 1 k.k.s. i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s. w zw. z art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1, 2 i 5 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s., art. 271 § 1 i 3 k.k. i art. 273 k.k. i art. 77 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s.

N. S. (1)

oskarżonego z art. 258 § 1 k.k., art. 76 § 1 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. i art. 61 § 1 k.k.s. i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s. w zw. z art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1, 2 i 5 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s., art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 271 § 1 i 3 k.k. i art. 273 k.k. i art. 77 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s.

K. S. (1)

oskarżonego z art. 258 § 1 k.k., art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s. w zw. z art. 76 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1, 2 i 5 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s., art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s.

P. K.

oskarżonego z art. 258 § 1 k.k., art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s. w zw. z art. 76 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1, 2 i 5 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s., art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s.

na skutek apelacji wniesionych przez wszystkich oskarżonych oraz prokuratora co do oskarżonego M. J., K. R. (1) i N. S. (1)

od wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu

z 30 marca 2022 r. sygn. akt III K 425/18

I.  czyniąc podstawą wszelkich rozstrzygnięć przepisy Kodeksu karnego według stanu prawnego na dzień 30 czerwca 2015r., zgodnie z art. 4 § 1 k.k. oraz przepisy Kodeksu karnego skarbowego według stanu prawnego na dzień 31 grudnia 2016r., zgodnie z art. 2 § 2 k.k.s., zmienia zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonego A. S. ten sposób, że:

a)  karę wymierzoną w punkcie II części rozstrzygającej, za przestępstwo skarbowe z art. 62 § 2 k.k.s. i art. 61 § 1 k.k.s i art. 76 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. w zw. z art. 8 § 1 k.k.s., obniża do 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

b)  na podstawie art. 8 § 2 k.k.s. stwierdza, że w odniesieniu do kar pozbawienia wolności orzeczonych w punkcie I podpunkt „a” niniejszego wyroku oraz w punkcie III części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku wykonaniu podlega wobec oskarżonego A. S. kara 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności orzeczona w punkcie I podpunkt „a” niniejszego wyroku;

c)  na podstawie art. 8 § 3 k.k.s. stwierdza, że w odniesieniu do kar grzywny orzeczonych w punktach: II i III części rozstrzygającej wykonaniu podlega wobec oskarżonego A. S. kara grzywny orzeczona w punkcie II części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku;

d)  stwierdza, że utraciła moc kara łączna pozbawienia wolności wymierzona wobec oskarżonego A. S. w punkcie XXIX części rozstrzygającej;

II.  zmienia zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonego D. W. ten sposób, że:

a)  karę łączną orzeczoną w punkcie XXIX części rozstrzygającej obniża do 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

b)  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. art. 70 § 2 k.k., według stanu prawnego na dzień 30 czerwca 2015r., zgodnie art. 4 § 1 k.k., wykonanie orzeczonej w punkcie II podpunkt „a” niniejszego wyroku kary łącznej 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat próby;

c)  na podstawie art. 73 § 2 k.k. według stanu prawnego na dzień 30 czerwca 2015r., zgodnie art. 4 § 1 k.k., oddaje oskarżonego D. W. w okresie próby pod dozór kuratora sądowego;

d)  w miejsce rozstrzygnięcia zawartego w punkcie XXXI części rozstrzygającej, na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu D. W. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 17 listopada 2017r. od godz. 07:05 do dnia 8 lutego 2018r., na poczet podlegającej wykonaniu kary 250 (dwustu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, z ustaleniem wysokości stawki dziennej na kwotę 150,- (stu pięćdziesięciu) złotych, wymierzonej w punkcie VI części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku przyjmując ten okres pozbawienia wolności za równoważny 168 (stu sześćdziesięciu ośmiu) stawkom dziennym grzywny;

III.  zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonych: M. J. (J.), K. R. (1) i N. S. (1) w ten sposób, że ustalone w punkcie XXX części rozstrzygającej okresy próby, w związku z warunkowym zawieszeniem orzeczonych wobec nich kar łącznych pozbawienia wolności, skraca do 3 (trzech) lat, na podstawie art. 73 § 2 k.k. według stanu prawnego na dzień 30 czerwca 2015r., oddając wymienionych oskarżonych w okresach próby pod dozór kuratora sądowego;

IV.  zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonych: K. S. (1) i P. K. w ten sposób, że ustalone w punkcie XXX części rozstrzygającej okresy próby, w związku z warunkowym zawieszeniem orzeczonych wobec nich kar łącznych pozbawienia wolności, skraca do 3 (trzech) lat;

V.  w pozostałej części zaskarżony wyrok wobec oskarżonych: A. S., D. W., M. J. (J.), K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K. utrzymuje w mocy;

VI.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k., według stanu prawnego na dzień 30 czerwca 2015r., zgodnie art. 4 § 1 k.k., łączy kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonego A. S. w punkcie I zaskarżonego wyroku oraz w punkcie I podpunkt „a” niniejszego wyroku i wymierza mu karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

VII.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 2 k.k. według stanu prawnego na dzień 30 czerwca 2015r., zgodnie art. 4 § 1 k.k., wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego A. S. w punkcie II niniejszego wyroku kary łącznej 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat próby;

VIII.  na podstawie art. 73 § 2 k.k. według stanu prawnego na dzień 30 czerwca 2015r., zgodnie art. 4 § 1 k.k., oddaje oskarżonego A. S. w okresie próby pod dozór kuratora sądowego;

IX.  w miejsce rozstrzygnięcia zawartego w punkcie XXXI części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku, na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu A. S. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 8 listopada 2017r. od godz. 06:05 do dnia 9 listopada 2017r. do godz. 20:00 (2 dni), na poczet podlegającej wykonaniu kary 300 (trzystu) stawek dziennych grzywny, z ustaleniem wysokości stawki dziennej na kwotę 200,- (dwustu) złotych, wymierzonej w punkcie II części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku, przyjmując na podstawie art. 127c k.p.k. ten okres pozbawienia wolności za równoważny 4 (czterem) stawkom dziennym grzywny;

X.  zasądza od wszystkich oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa przypadające na nich koszty postępowania odwoławczego odpowiednio:

a)  A. S. w wysokości 12.302,- (dwunastu tysięcy trzystu dwóch) złotych, na co składa się 2,- złote tytułem 1/10 zryczałtowanych wydatków Skarbu Państwa w tym postępowaniu oraz 12.300,- złotych opłaty za obie instancje;

b)  D. W. w wysokości 7.802,- (siedmiu tysięcy ośmiuset dwóch) złotych, na co składa się 2,- złote tytułem 1/10 zryczałtowanych wydatków Skarbu Państwa w tym postępowaniu oraz 7.800,- złotych opłaty za obie instancje;

c)  M. J. (J.) w wysokości 5.102,- (pięciu tysięcy stu dwóch) złotych, na co składa się 2,- złote tytułem 1/10 zryczałtowanych wydatków Skarbu Państwa w tym postępowaniu oraz 5.100,- złotych opłaty za drugą instancję;

d)  K. R. (1) w wysokości 12.302,- (dwunastu tysięcy trzystu dwóch) złotych, na co składa się 2,- złote tytułem 1/10 zryczałtowanych wydatków Skarbu Państwa w tym postępowaniu oraz 12.300,- złotych opłaty za drugą instancję;

e)  N. S. (1) w wysokości 6.302,- (sześciu tysięcy trzystu dwóch) złotych, na co składa się 2,- złote tytułem 1/10 zryczałtowanych wydatków Skarbu Państwa w tym postępowaniu oraz 6.300,- złotych opłaty za drugą instancję;

f)  K. S. (1) w wysokości 3.902,- (trzech tysięcy dziewięciuset dwóch) złotych, na co składa się 2,- złote tytułem 1/10 zryczałtowanych wydatków Skarbu Państwa w tym postępowaniu oraz 3.900,- złotych opłaty za drugą instancję;

g)  P. K. (K.) w wysokości 2.702,- (dwóch tysięcy siedmiuset dwóch) złotych, na co składa się 2,- złote tytułem 1/10 zryczałtowanych wydatków Skarbu Państwa w tym postępowaniu oraz 2.700,- złotych opłaty za drugą instancję;

XI.  stwierdza, że dalsze koszty postępowania odwoławczego związane z apelacją prokuratora ponosi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Mimo wymogów określonych w przepisie art. 99a § 1 k.p.k., a także w przepisach Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 listopada 2019r. w sprawie wzorów formularzy uzasadnień wyroków oraz sposobu ich wypełniania (Dz.U z 2019r. poz. 2349), w niniejszej sprawie odstąpiono od opracowania uzasadnienia wyroku sądu odwoławczego na formularzu UK, sporządzając uzasadnienie wyroku w sposób tradycyjny. Odstępstwo od tej zasady podyktowane zostało koniecznością zagwarantowania stronom postępowania prawa do rzetelnego procesu, który obejmuje także postępowanie odwoławcze, a to w kontekście art. 6 ust. 1 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw i Podstawowych Wolności.

Było to podyktowane tym, że forma oraz treść formularza w realiach niniejszej sprawy skutkowałaby niemożnością pełnego respektowania konwencyjnego standardu rzetelnego procesu. Należy podzielić stanowisko Sądu Najwyższego przedstawione w wyroku z dnia 11 sierpnia 2020r. (sygn. akt I KA 1/20), w który to, w ślad za prof. P. H. (por. „Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, Komentarz, tom I red. L. Garlicki, Warszawa 2010, str. 305-306) uznał, że „ wprawdzie prawo do dwuinstancyjnego rozpoznania sprawy karnej nie wynika wprost z art. 6 Konwencji, jest jednak oczywiste, że skoro w systemie prawa polskiego umieszczono prawo do zaskarżenia wyroku wydanego w pierwszej instancji, to takie państwo – strona Konwencji przewidując możliwość wniesienia apelacji od wyroku, musi zapewnić do niej skuteczny dostęp, a co za tym idzie musi gwarantować odpowiednimi instrumentami procesowymi rzetelność samego postępowania odwoławczego”, a w konsekwencji, iż „ aby nie doszło do naruszenia prawa strony do rzetelnego procesu sądowego (na etapie odwoławczym) opisanego w art. 6 ust. 1 EKPC, tak, jak jest on ujmowany i tłumaczony przez orzecznictwo (...), zwłaszcza że w systemie prawa polskiego istnieje nadzwyczajny środek zaskarżenia (kasacja), który może być oparty na naruszeniu prawa procesowego (w tym naruszeniu art. 433 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 457 § 3 k.p.k.), konieczne jest by kontrola ta w aspekcie standardu konwencyjnego realizowana była przez sąd odwoławczy, jak też i Sąd Najwyższy w ramach postępowania kasacyjnego”. Nie ulega przecież wątpliwości, iż kontrola ta może być dokonana jedynie poprzez zapoznanie się z argumentami sądu, przemawiającymi za przyjętym rozstrzygnięciem. Tym samym jakość uzasadnienia wyroku jest istotnym elementem prawa. Obligatoryjne nakazanie sporządzenia uzasadnień w formie formularzy (art. 99a § 1 k.p.k.), nie dawałoby w realiach niniejszej sprawy właściwego instrumentarium procesowego dla zrealizowania standardu prawa do rzetelnego procesu, gdyż niejednokrotnie, zwłaszcza w sprawach wieloosobowych i wielowątkowych, zarzuty ujęte w części wstępnej apelacji nie przystają do jej wniosków lub wykluczają się od strony formalnoprawnej, czy pozostają oderwane od wskazanej podstawy odwoławczej, bądź też formułowane są dopiero w uzasadnieniu.

W omawianej sprawie zakres podmiotowo-przedmiotowy sprawy, charakter wniesionych środków odwoławczych, sposób sporządzenia apelacji (w tym charakter podniesionych w nich zarzutów), w odniesieniu do przedmiotu samej sprawy oraz tych elementów, które musiały być brane pod uwagę z urzędu, prowadzi do wniosku, że sporządzenie uzasadnienia na formularzu UK 2 skutkowałoby niemożnością rzetelnego i konkretnego ustosunkowania się w toku postępowania do każdego istotnego argumentu zawartego w apelacji stron, a przede wszystkim przedstawienia konkluzji, które dla stron byłyby czytelne i wskazywałyby w jaki sposób dany wniosek został wyprowadzony.

Uzasadnienie stanowiska tut. Sądu stanowią nadto orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego oraz (...). Zważyć bowiem należy, że w sytuacji, kiedy art. 91 ust. 2 Konstytucji RP stanowi, iż „ umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową” oraz wobec jednoczesnego stwierdzenia, że formularz nie pozwala na realizowanie obowiązku wynikającego z art. 457 § 3 k.p.k. w zw. z art. 433 § 1 i 2 k.p.k. zaniechanie sporządzenia uzasadnienia formularzowego okazało się konieczne.

Sporządzenie uzasadnienia wyroku w sposób tradycyjny znajduje oparcie w stanowisku Trybunału Konstytucyjnego wyrażonym w wyroku z dnia 19.12.2006r. w sprawie P 37/05 (OTK-A 2006/11/177). Stosowany zatem wprost przepis art. 6 ust. 1 Konwencji o Ochronie Praw i Podstawowych Wolności (Dz.U z 1993r., poz. 61, poz. 284 ze zm.) obliguje sąd drugiej instancji do odniesienia się w uzasadnieniu wyroku do każdego istotnego – na tle konkretnej sprawy – argumentu. Tym samym brak odniesienia do takiej argumentacji stanowi o naruszeniu standardu rzetelnego procesu (tak m.in. ETPC w wyroku z 9.12.199r. Riuz Torija przeciwko Hiszpanii, A. 303-A, w: M.A. Nowicki: „Europejski Trybunał Praw Człowieka, Orzecznictwo, tom 1, Zakamycze 2001, s. 515- 516 i SN w wyroku z 16.01.2007r., sygn. akt V KK 328/06, z 6.04.2011r., sygn. akt V KK 368/10 i inne). Podobne stanowisko przedstawił Trybunał Konstytucyjny na tle art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, wskazując że uzasadnienie orzeczeń jest decydującym komponentem prawa do rzetelnego procesu sądowego i podstawą kontroli zewnętrznej orzeczenia przez organ wyższej instancji, bowiem dokumentuje argumenty przemawiające za przyjętym rozstrzygnięciem (wyrok TK z 16.01.2006r., sygn. SK 30/05, OTK-A 2006, nr 1 poz. 2, teza 4.3 uzasadnienia).

Mając powyższe na uwadze, uwzględniając także stanowisko Trybunału Konstytucyjnego wyrażone w sprawie P 37/05 oraz Sądu Najwyższego przedstawione w sprawie I KA 1/20, formułujące obowiązek sądu odwoławczego do każdorazowej oceny, w związku z kategorycznym brzmieniem art. 457 § 3 k.p.k. w zw. z art. 433 § 1 i 2 k.p.k., czy w danej sprawie może sporządzić uzasadnienie swojego wyroku na formularzu UK 2, nie naruszając podstawowych gwarancji strony do rzetelnego procesu odwoławczego, Sąd Apelacyjny w sprawie omawianej odstąpił od sporządzenia uzasadnienia w formie przewidzianej w art. 99a § 1 k.p.k.

Prokurator Prokuratury (...) skierował akt oskarżenia przeciwko szeregu oskarżonym, a mianowicie :

1)  A. S. o to, że :

I.  w okresie od 1 kwietnia do 31 grudnia 2014r. we W. i innych miejscowościach, brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, w skład której wchodziło co najmniej siedem innych osób, a w tym D. W., K. S. (1), N. S. (1), M. J., P. K., K. R. (1) i D. G. (1), których celem było popełnienie przestępstw i przestępstw karnych skarbowych, polegających na dokonywaniu w ramach różnych podmiotów gospodarczych uszczupleń podatkowych – należności Skarbu Państwa z tytułu podatku VAT, w wyniku uchylania się od opodatkowania podatkiem VAT poprzez nieskładanie deklaracji z tytułu tego podatku, wystawianie poświadczających nieprawdę faktur VAT, składanie nierzetelnych deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług oraz wniosków o zwrot niesłusznie naliczonego podatku VAT,

- tj. o przestępstwo z art. 258 § 1 k.k.;

II.  w okresie od 1 kwietnia do 31 grudnia 2014r. w O. i innych miejscowościach, działając w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej w pkt I, mając na celu popełnienie przestępstw, w tym przestępstw skarbowych, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, czyniąc sobie i innym osobom z popełnienia przestępstw, w tym przestępstw skarbowych stałe źródło dochodu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, jako prezes zarządu (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. pozorował zakup oleju rzepakowego od (...) sp. z o.o. oraz sprzedaż tego samego oleju rzepakowego do spółek (...) sp. z o.o. i (...) s.c. w ten sposób, iż posłużył się 94 nierzetelnymi fakturami VAT ujmując je w rejestrach zakupu, dokumentującymi fikcyjne transakcje zakupu oleju rzepakowego od (...) sp. z o.o. na łączną kwotę 7.113.353,37 złotych, VAT: 2.012.367,67 złotych, brutto: 8.749.424,64 złotych, a w tym:

1. faktura nr (...) z dnia 14.04.2014r. na kwotę 94.095,43 złotych,

2. faktura nr (...) z dnia 15.04.2014r. na kwotę 94.608,13 złotych,

3. faktura nr (...) z dnia 22.04.2014r. na kwotę 94.112,60 złotych,

4. faktura nr (...) z dnia 23.04.2014r. na kwotę 93.998,25 złotych,

5. faktura nr (...) z dnia 24.04.2014r. na kwotę 93.998,25 złotych,

6. faktura nr (...) z dnia 25.04.2014r. na kwotę 93.922,01 złotych,

7. faktura nr (...) z dnia 29.04.2014r. na kwotę 93.998,25 złotych,

8. faktura nr (...) z dnia 29.04.2014r. na kwotę 93.998,25 złotych,

9. faktura nr (...) z dnia 29.04.2014r. na kwotę 94.074,48 złotych,

10. faktura nr (...) z dnia 05.05.2014r. na kwotę 94.531,90 złotych,

11. faktura nr (...) z dnia 05.05.2014r. na kwotę 93.464,60 złotych,

12. faktura nr (...) z dnia 05.05.2014r. na kwotę 94.531,90 złotych,

13. faktura nr (...) z dnia 06.05.2014r. na kwotę 94.531,90 złotych,

14. faktura nr (...) z dnia 06.05.2014r. na kwotę 94.531,90 złotych,

15. faktura nr (...) z dnia 07.05.2014r. na kwotę 94.531,90 złotych,

16. faktura nr (...) z dnia 07.05.2014r. na kwotę 94.531,90 złotych,

17. faktura nr (...) z dnia 12.05.2014r. na kwotę 94.455,66 złotych,

18. faktura nr (...) z dnia 12.05.2014r. na kwotę 94.989,31 złotych,

19. faktura nr (...) z dnia 12.05.2014r. na kwotę 94.608,13 złotych,

20. faktura nr (...) z dnia 13.05.2014r. na kwotę 94.415,66 złotych,

21. faktura nr (...) z dnia 14.05.2014r. na kwotę 94.381,90 złotych,

22. faktura nr (...) z dnia 14.05.2014r. na kwotę 94.455,66 złotych,

23. faktura nr (...) z dnia 15.05.2014r. na kwotę 94.608,13 złotych,

24. faktura nr (...) z dnia 15.05.2014r. na kwotę 95.294,25 złotych,

25. faktura nr (...) z dnia 15.05.2014r. na kwotę 94.226,95 złotych,

26. faktura nr (...) z dnia 16.05.2014r. na kwotę 94.608,13 złotych,

27. faktura nr (...) z dnia 19.05.2014r. na kwotę 94.608,13 złotych,

28. faktura nr (...) z dnia 19.05.2014r. na kwotę 94.074,48 złotych,

29. faktura nr (...) z dnia 19.05.2014r. na kwotę 94.913,07 złotych,

30. faktura nr (...) z dnia 20.05.2014r. na kwotę 94.608,13 złotych,

31. faktura nr (...) z dnia 20.05.2014r. na kwotę 94.913,07 złotych,

32. faktura nr (...) z dnia 21.05.2014r. na kwotę 94.608,13 złotych,

33. faktura nr (...) z dnia 21.05.2014r. na kwotę 94.415,66 złotych,

34. faktura nr (...) z dnia 22.05.2014r. na kwotę 94.913,07 złotych,

35. faktura nr (...) z dnia 22.05.2014r. na kwotę 96.818,96 złotych,

36. faktura nr (...) z dnia 22.05.2014r. na kwotę 94.608,13 złotych,

37. faktura nr (...) z dnia 26.05.2014r. na kwotę 106.428,83 złotych,

38. faktura nr (...) z dnia 26.05.2014r. na kwotę 103.949,76 złotych,

39. faktura nr (...) z dnia 26.05.2014r. na kwotę 106.343,34 złotych,

40. faktura nr (...) z dnia 27.05.2014r. na kwotę 106.428,83 złotych,

41. faktura nr (...) z dnia 27.05.2014r. na kwotę 106.343,34 złotych,

42. faktura nr (...) z dnia 28.05.2014r. na kwotę 106.428,83 złotych,

43. faktura nr (...) z dnia 28.05.2014r. na kwotę 106.343,34 złotych,

44. faktura nr (...) z dnia 29.05.2014r. na kwotę 106.770,77 złotych,

45. faktura nr (...) z dnia 02.06.2014r. na kwotę 106.215,11 złotych,

46. faktura nr (...) z dnia 02.06.2014r. na kwotę 107.112,71 złotych,

47. faktura nr (...) z dnia 02.06.2014r. na kwotę 106.386,08 złotych,

48. faktura nr (...) z dnia 03.06.2014r. na kwotę 106.215,11 złotych,

49. faktura nr (...) z dnia 03.06.2014r. na kwotę 106.300,60 złotych,

50. faktura nr (...) z dnia 04.06.2014r. na kwotę 106.172,37 złotych,

51. faktura nr (...) z dnia 04.06.2014r. na kwotę 106.386,08 złotych,

52. faktura nr (...) z dnia 05.06.2014r. na kwotę 106.215,11 złotych,

53. faktura nr (...) z dnia 05.06.2014r. na kwotę 106.129,63 złotych,

54. faktura nr (...) z dnia 09.06.2014r. na kwotę 105.915,92 złotych,

55. faktura nr (...) z dnia 10.06.2014r. na kwotę 105.787,69 złotych,

56. faktura nr (...) z dnia 10.06.2014r. na kwotę 106.001,40 złotych,

57. faktura nr (...) z dnia 11.06.2014r. na kwotę 105.915,92 złotych,

58. faktura nr (...) z dnia 11.06.2014r. na kwotę 105.744,95 złotych,

59. faktura nr (...) z dnia 12.06.2014r. na kwotę 105.744,95 złotych,

60. faktura nr (...) z dnia 12.06.2014r. na kwotę 106.215,11 złotych,

61. faktura nr (...) z dnia 13.06.2014r. na kwotę 106.343,34 złotych,

62. faktura nr (...) z dnia 13.06.2014r. na kwotę 105.958,66 złotych,

63. faktura nr (...) z dnia 13.06.2014r. na kwotę 106.343,34 złotych,

64. faktura nr (...) z dnia 16.06.2014r. na kwotę 105.787,69 złotych,

65. faktura nr (...) z dnia 17.06.2014r. na kwotę 106.428,83 złotych,

66. faktura nr (...) z dnia 17.06.2014r. na kwotę 106.386,08 złotych,

67. faktura nr (...) z dnia 18.06.2014r. na kwotę 106.343,34 złotych,

68. faktura nr (...) z dnia 23.06.2014r. na kwotę 106.215,11 złotych,

69. faktura nr (...) z dnia 24.06.2014r. na kwotę 106.300,60 złotych,

70. faktura nr (...) z dnia 24.06.2014r. na kwotę 106.172,37 złotych,

71. faktura nr (...) z dnia 25.06.2014r. na kwotę 105.958,66 złotych,

72. faktura nr (...) z dnia 25.06.2014r. na kwotę 106.086,89 złotych,

73. faktura nr (...) z dnia 26.06.2014r. na kwotę 106.001,40 złotych,

74. faktura nr (...) z dnia 30.06.2014r. na kwotę 106.386,08 złotych,

75. faktura nr (...) z dnia 30.06.2014r. na kwotę 106.215,11 złotych,

76. faktura nr (...) z dnia 01.07.2014r. na kwotę 106.300,60 złotych,

77. faktura nr (...) z dnia 01.07.2014r. na kwotę 106.215,11 złotych,

78. faktura nr (...) z dnia 02.07.2014r. na kwotę 106.343,34 złotych,

79. faktura nr (...) z dnia 02.07.2014r. na kwotę 106.129,63 złotych,

80. faktura nr (...) z dnia 03.07.2014r. na kwotę 106.044,14 złotych,

81. faktura nr (...) z dnia 03.07.2014r. na kwotę 106.172,37 złotych,

82. faktura nr (...) z dnia 07.07.2014r. na kwotę 105.958,66 złotych,

83. faktura nr (...) z dnia 07.07.2014r. na kwotę 106.086,89 złotych,

84. faktura nr (...) z dnia 08.07.2014r. na kwotę 106.172,37 złotych,

85. faktura nr (...) z dnia 09.07.2014r.na kwotę 106.044,14 złotych,

86. faktura nr (...) z dnia 09.07.2014r. na kwotę 106.300,60 złotych,

87. faktura nr (...) z dnia 10.07.2014r. na kwotę 106.129,63 złotych,

88. faktura nr (...) z dnia 10.07.2014r. na kwotę 106.343,34 złotych,

89. faktura nr (...) z dnia 11.07.2014r. na kwotę 106.386,08 złotych,

90. faktura nr (...) z dnia 22.07.2014r. na kwotę 80.985,17 złotych,

91. faktura nr (...) z dnia 24.07.2014r. na kwotę 81.342,36 złotych,

92. faktura nr (...) z dnia 25.07.2014r. na kwotę 81.309,89 złotych,

93. faktura nr (...) z dnia 29.07.2014r. na kwotę 80.530,56 złotych,

oraz w celu wykonania fikcyjnej umowy dostawy oleju rzepakowego z (...) sp. z o.o. do (...) sp. z o.o. wystawił 55 nierzetelnych faktur VAT dokumentujących rzekomą sprzedaż oleju rzepakowego na rzecz (...) sp. z o.o. o łącznej wartości netto 4.794.667,10 złotych, VAT: 1.102.773,43 złotych, brutto: 5.897.440,53 złotych, tj.:

1. faktura (...) z dnia 08.04.2014r. na kwotę 83.452,00 złotych netto,

2. faktura (...) z dnia 14.04.2014r. na kwotę 83.317,40 złotych netto,

3. faktura (...) z dnia 15.04.2014r. na kwotę 83.519,30 złotych netto,

4. faktura (...) z dnia 22.04.2014r. na kwotę 82.980,90 złotych netto,

5. faktura (...) z dnia 23.04.2014r. na kwotę 82.980,90 złotych netto,

6. faktura (...) z dnia 24.04.2014r. na kwotę 82.913,60 złotych netto,

7. faktura (...) z dnia 25.04.2014r. na kwotę 82.980,90 złotych netto,

8. faktura (...) z dnia 28.04.2014r. na kwotę 82.980,90 złotych netto,

9. faktura (...) z dnia 29.04.2014r. na kwotę 82.980,90 złotych netto,

10. faktura (...) z dnia 29.04.2014r. na kwotę 83.048,20 złotych netto,

11. faktura (...) z dnia 05.05.2014r. na kwotę 83.452,00 złotych netto,

12. faktura (...) z dnia 05.05.2014r. na kwotę 82.509,80 złotych netto,

13. faktura (...) z dnia 05.05.2014r. na kwotę 83.452,00 złotych netto,

14. faktura (...) z dnia 06.05.2014r. na kwotę 83.452,00 złotych netto,

15. faktura (...) z dnia 06.05.2014r. na kwotę 83.452,00 złotych netto,

16. faktura (...) z dnia 07.05.2014r. na kwotę 83.452,00 złotych netto,

17. faktura (...) z dnia 07.05.2014r. na kwotę 83.452,00 złotych netto,

18. faktura (...) z dnia 12.05.2014r. na kwotę 83.384,70 złotych netto,

19. faktura (...) z dnia 12.05.2014r. na kwotę 83.855,80 złotych netto,

20. faktura (...) z dnia 12.05.2014r. na kwotę 83.519,30 złotych netto,

21. faktura (...) z dnia 13.05.2014r. na kwotę 83.384,70 złotych netto,

22. faktura (...) z dnia 14.05.2014r. na kwotę 83.519,30 złotych netto,

23. faktura (...) z dnia 14.05.2014r. na kwotę 83.384,70 złotych netto,

24. faktura (...) z dnia 15.05.2014r. na kwotę 83.519,30 złotych netto,

25. faktura (...) z dnia 15.05.2014r. na kwotę 84.125,00 złotych netto,

26. faktura (...) z dnia 15.05.2014r. na kwotę 83.182,80 złotych netto,

27. faktura (...) z dnia 16.05.2014r. na kwotę 83.519,30 złotych netto,

28. faktura (...) z dnia 19.05.2014r. na kwotę 83.721,20 złotych netto,

29. faktura (...) z dnia 19.05.2014r. na kwotę 83.048,20 złotych netto,

30. faktura (...) z dnia 19.05.2014r. na kwotę 83.788,50 złotych netto,

31. faktura (...) z dnia 20.05.2014r. na kwotę 83.721,20 złotych netto,

32. faktura (...) z dnia 20.05.2014r. na kwotę 83.788,50 złotych netto,

33. faktura (...) z dnia 21.05.2014r. na kwotę 83.721,20 złotych netto,

34. faktura (...) z dnia 21.05.2014r. na kwotę 83.384,70 złotych netto,

35. faktura (...) z dnia 22.05.2014r. na kwotę 83.788,50 złotych netto,

36. faktura (...) z dnia 22.05.2014r. na kwotę 84.471,00 złotych netto,

37. faktura (...) z dnia 22.05.2014r. na kwotę 83.721,20 złotych netto,

38. faktura (...) z dnia 26.05.2014r. na kwotę 94.993,50 złotych netto,

39. faktura (...) z dnia 26.05.2014r. na kwotę 92.780,80 złotych netto,

40. faktura (...) z dnia 26.05.2014r. na kwotę 94.917,20 złotych netto,

41. faktura (...) z dnia 27.05.2014r. na kwotę 94.993,50 złotych netto,

42. faktura (...) z dnia 27.05.2014r. na kwotę 94.917,20 złotych netto,

43. faktura (...) z dnia 28.05.2014r. na kwotę 94.993,50 złotych netto,

44. faktura (...) z dnia 28.05.2014r. na kwotę 94.917,20 złotych netto,

45. faktura (...) z dnia 29.05.2014r. na kwotę 95.298,70 złotych netto,

46. faktura (...) z dnia 02.06.2014r. na kwotę 94.802,75 złotych netto,

47. faktura (...) z dnia 02.06.2014r. na kwotę 95.603,90 złotych netto,

48. faktura (...) z dnia 02.06.2014r. na kwotę 94.955,35 złotych netto,

49. faktura (...) z dnia 03.06.2014r. na kwotę 94.802,75 złotych netto,

50. faktura (...) z dnia 03.06.2014r. na kwotę 94.879,05 złotych netto,

51. faktura (...) z dnia 04.06.2014r. na kwotę 94.764,60 złotych netto,

52. faktura (...) z dnia 04.06.2014r. na kwotę 94.955,35 złotych netto,

53. faktura (...) z dnia 05.06.2014r. na kwotę 94.802,75 złotych netto,

54. faktura (...) z dnia 05.06.2014r. na kwotę 94.726,45 złotych netto,

55. faktura (...) z dnia 09.06.2014r. na kwotę 94.535,70 złotych netto,

oraz w celu wykonania fikcyjnej umowy dostawy oleju rzepakowego z (...) sp. z o.o. do (...) s.c. wystawił 35 nierzetelnych faktur VAT dokumentujących rzekomą sprzedaż oleju rzepakowego na rzecz (...) s.c. z siedzibą we W., tj. o łącznej wartości netto 4.067.000 złotych, VAT: 1.150.554,30 złotych, brutto 5.002.410 złotych, tj.:

1. faktura VAT nr (...) z dnia 10.06.2014r. na kwotę 116.138,14 zł,

2. faktura VAT nr (...) z dnia 10.06.2014r. na kwotę 116.372,76 zł,

3. faktura VAT nr (...) z dnia 11.06.2014r. na kwotę 116 278,91 zł,

4. faktura VAT nr (...) z dnia 11.06.2014r. na kwotę 116.091,21 zł,

5. faktura VAT nr (...) z dnia 12.06.2014r. na kwotę 116.091,21 zł,

6. faktura VAT nr (...) z dnia 12.06.2014r. na kwotę 116.607,38 zł,

7. faktura VAT nr (...) z dnia 13.06.2014r. na kwotę 116.325,84 zł,

8. faktura VAT nr (...) z dnia 16.06.2014r. na kwotę 116.748,16 zł,

9. faktura VAT nr (...) z dnia 16.06.2014r. na kwotę 116.138,14 zł,

10. faktura VAT nr (...) z dnia 17.06.2014r. na kwotę 116.842,01 zł,

11. faktura VAT nr (...) z dnia 17.06.2014r. na kwotę 116.795,08 zł,

12. faktura VAT nr (...) z dnia 18.06.2014r. na kwotę 116.748,16 zł,

13. faktura VAT nr (...) z dnia 23.06.2014r. na kwotę 116.607,38 zł,

14. faktura VAT nr (...) z dnia 24.06.2014r. na kwotę 116.701,23 zł,

15. faktura VAT nr (...) z dnia 25.06.2014r. na kwotę 116.560,46 zł,

16. faktura VAT nr (...) z dnia 25.06.2014r. na kwotę 116.466,61 zł,

17. faktura VAT nr (...) z dnia 25.06.2014r. na kwotę 116.325,84 zł,

18. faktura VAT nr (...) z dnia 26.06.2014r. na kwotę 116.372,76 zł,

19. faktura VAT nr (...) z dnia 30.06.2014r. na kwotę 116.795,08 zł,

20. faktura VAT nr (...) z dnia 30.06.2014r. na kwotę 116.607,38 zł,

21. faktura VAT nr (...) z dnia 30.06.2014r. na kwotę 984 zł,

22. faktura VAT nr (...) z dnia 01.07.2014r. na kwotę 116.701,23 zł,

23. faktura VAT nr (...) z dnia 01.07.2014r. na kwotę 116.607,38 zł,

24. faktura VAT nr (...) z dnia 02.07.2014r. na kwotę 116.748,16 zł,

25. faktura VAT nr (...) z dnia 02.07.2014r. na kwotę 116.513,53 zł,

26. faktura VAT nr (...) z dnia 03.07.2014r. na kwotę 116.419,68 zł,

27. faktura VAT nr (...) z dnia 03.07.2014r. na kwotę 116.560,46 zł,

28. faktura VAT nr (...) z dnia 07.07.2014r. na kwotę 116.325,84 zł,

29. faktura VAT nr (...) z dnia 07.07.2014r. na kwotę 116.466,61 zł,

30. faktura VAT nr (...) z dnia 08.07.2014r. na kwotę 116.560,46 zł,

31. faktura VAT nr (...) z dnia 09.07.2014r. na kwotę 116.419,68 zł,

32. faktura VAT nr (...) z dnia 09.07.2014r. na kwotę 116.701,23 zł,

33. faktura VAT nr (...) z dnia 10.07.2014r. na kwotę 116.513,53 zł,

34. faktura VAT nr (...) z dnia 10.07.2014r. na kwotę 116.748,16 zł,

35. faktura VAT nr (...) z dnia 11.07.2014r. na kwotę 116.795,08 zł,

pozorując handel towarami wskazanymi na powyższych fakturach VAT, podczas gdy w rzeczywistości takie transakcje nie miały miejsca, prowadząc nierzetelnie księgi, a w tym rejestr sprzedaży i zakupów, podał nieprawdę w deklaracjach VAT-7 składanych za odpowiednie miesiące 2014r., naraził na uszczuplenie podatek od towarów i usług w wielkiej kwocie w wysokości 2.012.367,67 złotych poprzez bezpodstawne pomniejszenie podatku należnego z tytułu wykazywanych dostaw krajowych, podatkiem naliczonym wynikającym z fikcyjnych transakcji, oraz ułatwił wprowadzenie w błąd Urzędu Skarbowego (...) w celu uzyskania nienależnego zwrotu podatkowej należności publicznoprawnej w postaci naliczonego podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 740.805,- złotych N. S. (1) prowadzącemu firmę PHU (...) s.c. oraz ułatwił złożenie nierzetelnych deklaracji VAT-7 i bezpodstawne odliczenie podatku należnego z tytułu wykazywanych fikcyjnych dostaw krajowych, podatkiem naliczonym w łącznej kwocie 1.143.588,13 złotych firmie (...) sp. z o.o.,

- tj. o przestępstwo skarbowe z art. 56 § 1 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. i art. 61 § 1 k.k.s. i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s. w zw. z art. 76 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1, 2 i 5 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s.;

III. w okresie od 1 kwietnia do 31 grudnia 2014r. w O. i innych miejscowościach, działając, w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej w pkt I, mając na celu popełnienie przestępstw, w tym przestępstw skarbowych, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i z wykorzystaniem tej samej sposobności, czyniąc sobie i innym osobom z popełnienia przestępstw, w tym przestępstw skarbowych stałe źródło dochodu, występując i reprezentując jako prezes zarządu (...) sp. z o.o. z siedzibą w O., poświadczał w dokumentach nieprawdę, co do okoliczności mających znaczenie prawne poprzez wystawianie w imieniu (...) sp. z o.o. faktur VAT oraz używał dokumentów poświadczających nieprawdę, co do okoliczności mających znaczenie prawne w postaci w postaci faktur VAT wystawianych przez (...) sp. z o.o. opisanych w pkt II poprzez ujmowanie ich w księgach, a także ułatwił popełnienie innym osobom przestępstwa polegającego na doprowadzeniu Skarbu Państwa – Naczelnika Urzędu Skarbowego (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 740.805,- złotych poprzez używanie i wystawianie poświadczających nieprawdę faktur VAT opisanych powyżej dokumentujących fikcyjne transakcje zakupu oleju rzepakowego wystawione od (...) sp. z o.o. i fikcyjne transakcje sprzedaży oleju rzepakowego do (...) s.c.,

- tj. o przestępstwo z art. 271 § 1 i 3 k.k. i art. 273 k.k. i art. 77 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 77 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości, w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s.;

2)  D. W. o to, że:

IV. w okresie od 1 kwietnia do 31 grudnia 2014r. we W. i innych miejscowościach, brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, w skład której wchodziło co najmniej siedem innych osób, a w tym A. S., K. S. (1), N. S. (1), M. J., P. K., K. R. (1) i D. G. (1), których celem było popełnienie przestępstw i przestępstw karnych skarbowych, polegających na dokonywaniu w ramach różnych podmiotów gospodarczych uszczupleń podatkowych – należności Skarbu Państwa z tytułu podatku VAT, w wyniku uchylania się od opodatkowania podatkiem VAT poprzez nieskładanie deklaracji z tytułu tego podatku, wystawianie poświadczających nieprawdę faktur VAT, składanie nierzetelnych deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług oraz wniosków o zwrot niesłusznie naliczonego podatku VAT,

- tj. o przestępstwo z art. 258 § 1 k.k.;

V. w okresie od 1 kwietnia do 31 grudnia 2014r. w W. i innych miejscowościach, działając w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej powyżej, mając na celu popełnienie przestępstw, w tym przestępstw skarbowych, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, czyniąc sobie i innym osobom z popełnienia przestępstw, w tym przestępstw skarbowych stałe źródło dochodu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, jako prezes zarządu (...) sp. z o. o., z siedzibą w W., pozorował zakup oleju rzepakowego od niemieckiej firmy (...) oraz sprzedaż tego samego oleju rzepakowego do spółki (...) sp. z o.o., w ten sposób, posłużył się 97 nierzetelnymi fakturami VAT ujmując je w rejestrach zakupu, dokumentującymi fikcyjne transakcje zakupu oleju rzepakowego od (...) o łącznej wartości netto 10.301.193,90 złotych, a w tym :

1. (...) (...) z dnia 11.04.2014r. na kwotę 85.000,09 zł,

2. (...) (...) z dnia 14.04.2014r. na kwotę 92.079,68 zł,

3. (...) (...) z dnia 15.04.2014r. na kwotę 92.752,34 zł,

4. (...) (...) z dnia 23.04.2014r. na kwotę 92.154,42 zł,

5. (...) (...) z dnia 24.04.2014r. na kwotę 92.154,42 zł,

6. (...) (...) z dnia 25.04.2014r. na kwotę 92.229,16 zł,

7. (...) (...) z dnia 28.04.2014r. na kwotę 92.154,42 zł,

8. (...) (...) z dnia 29.04.2014r. na kwotę 92.154,42 zł,

9. (...) (...) z dnia 29.04.2014r. na kwotę 92.229,16 zł,

10. (...) (...) z dnia 30.04.2014r. na kwotę 92.229,16 zł,

11. (...) (...) z dnia 05.05.2014r. na kwotę 92.677,60 zł,

12. (...) (...) z dnia 05.05.2014r. na kwotę 90.883.84 zł,

13. (...) (...) z dnia 06.05.2014r. na kwotę 92.677,60 zł,

14. (...) (...) z dnia 06.05.2014r. na kwotę 92.677,60 zł,

15. (...) (...) z dnia 07.05.2014r. na kwotę 92.677,60 zł,

16. (...) (...) z dnia 07.05.2014r. na kwotę 92.677,60 zł,

17. (...) (...) z dnia 08.05.2014r. na kwotę 92.677,60 zł,

18. (...) (...) z dnia 12.05.2014r. na kwotę 92.602,86 zł,

19. (...) (...) z dnia 12.05.2014r. na kwotę 93.126,04 zł,

20. (...) (...) z dnia 12.05.2014r. na kwotę 92.752,34 zł,

21. (...) (...) z dnia 13.05.2014r. na kwotę 92.602,86 zł,

22. (...) (...) z dnia 14.05.2014r. na kwotę 92.752,34 zł,

23. (...) (...) z dnia 14.05.2014r. na kwotę 92.602,86 zł,

24. (...) (...) z dnia 15.05.2014r. na kwotę 92.752,34 zł,

25. (...) (...) z dnia 15.05.2014r. na kwotę 93.425,00 zł,

26. (...) (...) z dnia 15.05.2014r. na kwotę 92.378,64 zł,

27. (...) (...) z dnia 16.05.2014r. na kwotę 92.752,34 zł,

28. (...) (...) z dnia 19.05.2014r. na kwotę 92.976,56 zł,

29. (...) (...) z dnia 19.05.2014r. na kwotę 92.229,16 zł,

30. (...) (...) z dnia 20.05.2014r. na kwotę 93.051,30 zł,

31. (...) (...) z dnia 20.05.2014r. na kwotę 92.976,56 zł,

32. (...) (...) z dnia 21.05.2014r. na kwotę 93.051,30 zł,

33. (...) (...) z dnia 21.05.2014r. na kwotę 92.677,60 zł,

34. (...) (...) z dnia 22.05.2014r. na kwotę 92.976,56 zł,

35. (...) (...) z dnia 22.05.2014r. na kwotę 94.919,80 zł,

36. (...) (...) z dnia 22.05.2014r. na kwotę 93.051,30 zł,

37. (...) (...) z dnia 23.05.2014r. na kwotę 92.976,56 zł,

38. (...) (...) z dnia 26.05.2014r. na kwotę 104.555,10 zł,

39. (...) (...) z dnia 26.05.2014r. na kwotę 102.119,68 zł,

40. (...) (...) z dnia 26.05.2014r. na kwotę 104.471,12 zł,

41. (...) (...) z dnia 27.05.2014r. na kwotę 104.555,10 zł,

42. (...) (...) z dnia 27.05.2014r. na kwotę 104.471,12 zł,

43. (...) (...) z dnia 28.05.2014r. na kwotę 104.555,10 zł,

44. (...) (...) z dnia 28.05.2014r. na kwotę 104.471,12 zł,

45. (...) (...) z dnia 29.05.2014r. na kwotę -104.471,12 zł,

46. (...) (...) z dnia 29.05.2014r. na kwotę 104.891,02 zł,

47. (...) (...) z dnia 29.05.2014r. na kwotę 104.471,12 zł,

48. (...) (...) z dnia 02.06.2014r. na kwotę 124.170,73 zł,

49. (...) (...) z dnia 02.06.2014r. na kwotę 125.220,06 zł,

50. (...) (...) z dnia 02.06.2014r. na kwotę 124.370,60zł,

51. (...) (...) z dnia 03.06.2014r. na kwotę 124.170,73zł,

52. (...) (...) z dnia 03.06.2014r. na kwotę 124.270,66zł,

53. (...) (...) z dnia 04.06.2014r. na kwotę 124.120,76zł,

54. (...) (...) z dnia 04.06.2014r. na kwotę 124.370,60zł,

55. (...) (...) z dnia 05.06.2014r. na kwotę 124.170,73zł,

56. (...) (...) z dnia 05.06.2014r. na kwotę 124.070,79zł,

57. (...) (...) z dnia 09.06.2014r. na kwotę 123.820,95zł,

58. (...) (...) z dnia 10.06.2014r. na kwotę 123.671,05 zł,

59. (...) (...) z dnia 10.06.2014r. na kwotę 123.920,89 zł,

60. (...) (...) z dnia 11.06.2014r. na kwotę 123.820,95 zł,

61. (...) (...) z dnia 11.06.2014r. na kwotę 123.621,08 zł,

62. (...) (...) z dnia 12.06.2014r. na kwotę 123.621,08 zł,

63. (...) (...) z dnia 12.06.2014r. na kwotę 123.621,08 zł,

64. (...) (...) z dnia 12.06.2014r. na kwotę 124.170,73 zł,

65. (...) (...) z dnia 13.06.2014r. na kwotę 123.870,92 zł,

66. (...) (...) z dnia 16.06.2014r. na kwotę 123.870,92 zł,

67. (...) (...) z dnia 16.06.2014r. na kwotę 123.671,05 zł,

68. (...) (...) z dnia 17.06.2014r. na kwotę 124.420,57 zł,

69. (...) (...) z dnia 17.06.2014r. na kwotę 124.370,60 zł,

70. (...) (...) z dnia 18.06.2014r. na kwotę 124.320,63 zł,

71. (...) (...) z dnia 24.06.2014r. na kwotę 124.170,73 zł,

72. (...) (...) z dnia 24.06.2014r. na kwotę 124.270,66 zł,

73. (...) (...) z dnia 25.06.2014r. na kwotę 124.120,76 zł,

74. (...) (...) z dnia 25.06.2014r. na kwotę 123.870,92 zł,

75. (...) (...) z dnia 26.06.2014r. na kwotę 124.020,82 zł,

76. (...) (...) z dnia 26.06.2014r. na kwotę 123.920,89 zł,

77. (...) (...) z dnia 30.06.2014r. na kwotę 124.370,60 zł,

78. (...) (...) z dnia 30.06.2014r. na kwotę 124.170,73 zł,

79. (...) (...) z dnia 01.07.2014r. na kwotę 124.270,66 zł,

80. (...) (...) z dnia 01.07.2014r. na kwotę 124.170,73 zł,

81. (...) (...) z dnia 02.07.2014r. na kwotę 124.320,63 zł,

82. (...) (...) z dnia 02.07.2014r. na kwotę 124.070,79 zł,

83. (...) (...) z dnia 03.07.2014r. na kwotę 123.970,86 zł,

84. (...) (...) z dnia 03.07.2014r. na kwotę 124.120,76 zł,

85. (...) (...) z dnia 07.07.2014r. na kwotę 123.870,92 zł,

86. (...) (...) z dnia 07.07.2014r. na kwotę 124.020,82 zł,

87. (...) (...) z dnia 08.07.2014r. na kwotę 124.120,76 zł,

88. (...) (...) z dnia 09.07.2014r. na kwotę 123.970,86 zł,

89. (...) (...) z dnia 09.07.2014r. na kwotę 124.270,66 zł,

90. (...) (...) z dnia 10.07.2014r. na kwotę 124.070,79 zł,

91. (...) (...) z dnia 10.07.2014r. na kwotę 124.320,63 zł,

92. (...) (...) z dnia 09.07.2014r. na kwotę 124.370,60 zł,

93. (...) (...) z dnia 21.07.2014r. na kwotę 94.715,34 zł,

94. (...) (...) z dnia 23.07.2014r. na kwotę 94.012,68 zł,

95. (...) (...) z dnia 25.07.2014r. na kwotę 93.937,77 zł,

96. (...) (...) z dnia 28.07.2014r. na kwotę 92.670,00 zł,

97. (...) (...) z dnia 30.07.2014r. na kwotę 87.936,66 zł,

oraz wystawił 76 nierzetelnych faktur VAT, dokumentujących rzekomą sprzedaż oleju rzepakowego na rzecz (...) sp. z o. o. z siedzibą w P. o łącznej wartości netto 5,844.245,28 złotych, VAT: 1.745.683,66 złotych, tj. brutto: 7.589.928,94 złotych, a w tym:

1. faktura nr (...) z dnia 14.04.2014r. o wartości 93.587,60 złotych,

2. faktura nr (...) z dnia 15.04.2014r. o wartości 93.814,39 złotych,

3. faktura nr (...) z dnia 22.04.2014r. o wartości 93.323,02 złotych,

4. faktura nr (...) z dnia 23.04.2014r. o wartości 92.209,62 złotych,

5. faktura nr (...) z dnia 24.04.2014r. o wartości 92.209,62 złotych,

6. faktura nr (...) z dnia 25.04.2014r. o wartości 93.134,03 złotych,

7. faktura nr (...) z dnia 28.04.2014r. o wartości 92.209,62 złotych,

8. faktura nr (...) z dnia 29.04.2014r. o wartości 92.209,62 złotych,

9. faktura nr (...) z dnia 29.04.2014r. o wartości 93.285,22 złotych,

10. faktura nr (...) z dnia 05.05.2014r. o wartości 93.738,79 złotych,

11. faktura nr (...) z dnia 05.05.2014r. o wartości 92.680,45 złotych,

12. faktura nr (...) z dnia 05.05.2014r. o wartości 93.738,79 złotych,

13. faktura nr (...) z dnia 06.05.2014r. o wartości 93.738,79 złotych,

14. faktura nr (...) z dnia 06.05.2014r. o wartości 93.738,79 złotych,

15. faktura nr (...) z dnia 07.05.2014r. o wartości 93.738,79 złotych,

16. faktura nr (...) z dnia 07.05.2014r. o wartości 93.738,79 złotych,

17. faktura nr (...) z dnia 12.05.2014r. o wartości 93.663,20 złotych,

18. faktura nr (...) z dnia 12.05.2014r. o wartości 94,192,37 złotych,

19. faktura nr (...) z dnia 12.05.2014r. o wartości 93.814,39 złotych,

20. faktura nr (...) z dnia 13.05.2014r. o wartości 93.663,20 złotych,

21. faktura nr (...) z dnia 14.05.2014r. o wartości 93.814,39 złotych,

22. faktura nr (...) z dnia 14.05.2014r. o wartości 93.663,20 złotych,

23. faktura nr (...) z dnia 15.05.2014r. o wartości 93.814,39 złotych,

24. faktura nr (...) z dnia 15.05.2014r. o wartości 94.494,75 złotych,

25. faktura nr (...) z dnia 15.05.2014r. o wartości 93.436,41 złotych,

26. faktura nr (...) z dnia 16.05.2014r. o wartości 93.814,39 złotych,

27. faktura nr (...) z dnia 19.05.2014r. o wartości 94.041,18 złotych,

28. faktura nr (...) z dnia 19.05.2014r. o wartości 93.285,22 złotych,

29. faktura nr (...) z dnia 19.05.2014r. o wartości 94.116,77 złotych,

30. faktura nr (...) z dnia 20.05.2014r. o wartości 94.041,18 złotych,

31. faktura nr (...) z dnia 20.05.2014r. o wartości 94.116,77 złotych,

32. faktura nr (...) z dnia 21.05.2014r. o wartości 94.041,18 złotych,

33. faktura nr (...) z dnia 21.05.2014r. o wartości 93.663,20 złotych,

34. faktura nr (...) z dnia 22.05.2014r. o wartości 94.116,77 złotych,

35. faktura nr (...) z dnia 22.05.2014r. o wartości 96.006,67 złotych,

36. faktura nr (...) z dnia 22.05.2014r. o wartości 94.041,18 złotych,

37. faktura nr (...) z dnia 26.05.2014r. o wartości 105.632,52 złotych,

38. faktura nr (...) z dnia 26.05.2014r. o wartości 103.172,01 złotych,

39. faktura nr (...) z dnia 26.05.2014r. o wartości 105.547,68 złotych,

40. faktura nr (...) z dnia 27.05.2014r. o wartości 105.632,52 złotych,

41. faktura nr (...) z dnia 27.05.2014r. o wartości 105.547,68 złotych,

42. faktura nr (...) z dnia 28.05.2014r. o wartości 106.428,83 złotych,

43. faktura nr (...) z dnia 28.05.2014r. o wartości 105.547,68 złotych,

44. faktura nr (...) z dnia 29.05.2014r. o wartości 105.971,90 złotych,

45. faktura nr (...) z dnia 02.06.2014r. o wartości 105.420,41 złotych,

46. faktura nr (...) z dnia 02.06.2014r. o wartości 106.311,29 złotych,

47. faktura nr (...) z dnia 02.06.2014r. o wartości 105.590,10 złotych,

48. faktura nr (...) z dnia 03.06.2014r. o wartości 105.420,41 złotych,

49. faktura nr (...) z dnia 03.06.2014r. o wartości 105.505,25 złotych,

50. faktura nr (...) z dnia 04.06.2014r. o wartości 105.377,99 złotych,

51. faktura nr (...) z dnia 04.06.2014r. o wartości 105.590,10 złotych,

52. faktura nr (...) z dnia 05.06.2014r. o wartości 105.420,41 złotych,

53. faktura nr (...) z dnia 05.06.2014r. o wartości 105.444,09 złotych,

54. faktura nr (...) z dnia 09.06.2014r. o wartości 105.123,45 złotych,

55. faktura nr (...) z dnia 10.06.2014r. na kwotę 104.996,18 złotych,

56. faktura nr (...) z dnia 10.06.2014r. na kwotę 105.208,30 złotych,

57. faktura nr (...) z dnia 11.06.2014r. na kwotę 105.123,45 złotych,

58. faktura nr (...) z dnia 11.06.2014r. na kwotę 104.953,76 złotych,

59. faktura nr (...) z dnia 12.06.2014r. na kwotę 104.953,76 złotych,

60. faktura nr (...) z dnia 12.06.2014r. na kwotę 105.420,41 złotych,

61. faktura nr (...) z dnia 13.06.2014r. na kwotę 105.547,68 złotych,

62. faktura nr (...) z dnia 13.06.2014r. na kwotę 105.165,87 złotych,

63. faktura nr (...) z dnia 16.06.2014r. na kwotę 105.547,68 złotych,

64. faktura nr (...) z dnia 16.06.2014r. na kwotę 104.996,18 złotych,

65. faktura nr (...) z dnia 17.06.2014r. na kwotę 105.632,52 złotych,

66. faktura nr (...) z dnia 17.06.2014r. na kwotę 105.590,10 złotych,

67. faktura nr (...) z dnia 18.06.2014r. na kwotę 105.547,68 złotych,

68. faktura nr (...) z dnia 23.06.2014r. na kwotę 105.420,41 złotych,

69. faktura nr (...) z dnia 24.06.2014r. na kwotę 105.505,25 złotych,

70. faktura nr (...) z dnia 24.06.2014r. na kwotę 105.377,99 złotych,

71.faktura nr (...) z dnia 24.06.2014r. na kwotę 105.547,68 złotych,

72. faktura nr (...) z dnia 25.06.2014r. na kwotę 105.165,87 złotych,

73. faktura nr (...) z dnia 25.06.2014r. na kwotę 105.293,14 złotych,

74. faktura nr (...) z dnia 26.06.2014r. na kwotę 105.208,30 złotych,

75. faktura nr (...) z dnia 30.06.2014r. na kwotę 105.590,10 złotych,

76. faktura nr (...) z dnia 30.06.2014r. na kwotę 105.420,41 złotych,

pozorując sprzedaż towarów wskazanych na powyższych fakturach VAT, podczas gdy w rzeczywistości transakcje takie nie miały miejsca, prowadząc nierzetelnie księgi, a w tym rejestr sprzedaży i zakupów, uchylał się od opodatkowania, nie składając właściwemu Urzędowi Skarbowemu deklaracji VAT-7 za odpowiednie miesiące 2014r., przez co naraził podatek od towarów i usług na uszczuplenie w wielkiej wartości w kwocie 1.745.683,66 złotych oraz ułatwił wprowadzenie w błąd Urzędu Skarbowego (...) w celu uzyskania nienależnego zwrotu podatkowej należności publicznoprawnej w postaci naliczonego podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 740.805,- złotych N. S. (1) prowadzącemu firmę PHU (...) s.c. oraz ułatwił złożenie nierzetelnych deklaracji VAT-7 i bezpodstawne odliczenie podatku należnego z tytułu wykazywanych fikcyjnych dostaw krajowych, podatkiem naliczonym w łącznej kwocie 1.143.588,13 złotych firmie (...) sp. z o.o. w imieniu której działał K. R. (1) oraz ułatwił złożenie nierzetelnych deklaracji VAT-7 i bezpodstawne odliczenie podatku należnego z tytułu wykazywanych fikcyjnych dostaw krajowych, podatkiem naliczonym w łącznej kwocie 2.012.367,67 złotych A. S. działającemu w imieniu (...) sp. z o.o.,

- tj. o przestępstwo skarbowe z art. 54 § 1 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. i art. 61 § 1 k.k.s. i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s. w zw. z art. 76 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k. k. s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1, 2 i 5 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s.;

VI. w okresie od 1 kwietnia do 31 grudnia 2014r. w W. i innych miejscowościach, działając, w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej powyżej, mając na celu popełnienie przestępstw, w tym przestępstw skarbowych, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i z wykorzystaniem tej samej sposobności, czyniąc sobie i innym osobom z popełnienia przestępstw, w tym przestępstw skarbowych stałe źródło dochodu, jako prezes zarządu (...) sp. z o. o., z siedzibą w W., pozorując prowadzenie działalności gospodarczej, ułatwił popełnienie innym osobom przestępstwa polegającego na usiłowaniu doprowadzenia Skarbu Państwa – Naczelnika Urzędu Skarbowego (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 740.805,- złotych w ten sposób, że prowadząc nierzetelnie księgi, a w tym rejestr sprzedaży i zakupów, używał poświadczających nieprawdę dokumentów w postaci faktur VAT dokumentujących fikcyjne transakcje zakupu oleju rzepakowego wystawione przez (...) wymienione w punkcie V, ujmując je w rejestrach zakupu oraz wystawiał i posługiwał się w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poświadczającymi nieprawdę dokumentami w postaci faktur VAT dokumentujących fikcyjne transakcje sprzedaży oleju rzepakowego przez (...) sp. z o.o. do (...) sp. z o.o., wymienione w punkcie V, dopuszczając do podawania nierzetelnych danych w księgach rachunkowych dokumentującymi fikcyjne transakcje sprzedaży oleju rzepakowego o łącznej wartości netto 5.844.245,28 złotych, podczas gdy w rzeczywistości transakcje takie nie miały miejsca,

- tj. o czyn z art. 271 § 1 i 3 k.k. i art. 273 k.k. i art. 77 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k., w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s.;

3)  M. J. (J.) o to, że:

VII. w okresie od 1 kwietnia do 31 grudnia 2014r. we W. i innych miejscowościach, brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, w skład której wchodziło co najmniej siedem innych osób, a w tym A. S., K. S. (1), N. S. (1), D. W., P. K., K. R. (1) i D. G. (1), których celem było popełnienie przestępstw i przestępstw karnych skarbowych, polegających na dokonywaniu w ramach różnych podmiotów gospodarczych uszczupleń podatkowych – należności Skarbu Państwa z tytułu podatku VAT, w wyniku uchylania się od opodatkowania podatkiem VAT poprzez nieskładanie deklaracji z tytułu tego podatku, wystawianie poświadczających nieprawdę faktur VAT, składanie nierzetelnych deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług oraz wniosków o zwrot niesłusznie naliczonego podatku VAT,

- tj. o przestępstwo z art. 258 § 1 k.k.;

VIII. w okresie od 1 kwietnia do 31 grudnia 2014r. w P. i innych miejscowościach, działając, w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej powyżej, mając na celu popełnienie przestępstw, w tym przestępstw skarbowych, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i z wykorzystaniem tej samej sposobności, czyniąc sobie i innym osobom z popełnienia przestępstw, w tym przestępstw skarbowych stałe źródło dochodu, zawarł pozorowaną umowę zakupu udziałów w (...) sp. z o. o. z siedzibą w P., przyjął pozorowaną funkcję prezesa jej zarządu, a wówczas pozorując prowadzenie działalności gospodarczej w imieniu tej spółki i nie prowadząc wbrew obowiązkowi księgi rachunkowej, posłużył się 76 nierzetelnymi fakturami VAT ujmując je w rejestrach zakupu, dokumentującymi fikcyjne transakcje zakupu oleju rzepakowego od (...) sp. z o.o. o łącznej wartości netto 5.844.245,28 złotych, VAT: 1.745.683,66 złotych, tj. brutto: 7.589.928,94 złotych, a w tym :

1. faktura nr (...) z dnia 14.04.2014r. o wartości 93.587,60 złotych,

2. faktura nr (...) z dnia 15.04.2014r. o wartości 93.814,39 złotych,

3. faktura nr (...) z dnia 22.04.2014r. o wartości 93.323,02 złotych,

4. faktura nr (...) z dnia 23.04.2014r. o wartości 92.209,62 złotych,

5. faktura nr (...) z dnia 24.04.2014r. o wartości 92.209,62 złotych,

6. faktura nr (...) z dnia 25.04.2014r. o wartości 93.134,03 złotych,

7. faktura nr (...) z dnia 28.04.2014r. o wartości 92.209,62 złotych,

8. faktura nr (...) z dnia 29.04.2014r. o wartości 92.209,62 złotych,

9. faktura nr (...) z dnia 29.04.2014r. o wartości 93.285,22 złotych,

10. faktura nr (...) z dnia 05.05.2014r. o wartości 93.738,79 złotych,

11. faktura nr (...) z dnia 05.05.2014r. o wartości 92.680,45 złotych,

12. faktura nr (...) z dnia 05.05.2014r. o wartości 93.738,79 złotych,

13. faktura nr (...) z dnia 06.05.2014r. o wartości 93.738,79 złotych,

14. faktura nr (...) z dnia 06.05.2014r. o wartości 93.738,79 złotych,

15. faktura nr (...) z dnia 07.05.2014r. o wartości 93.738,79 złotych,

16. faktura nr (...) z dnia 07.05.2014r. o wartości 93.738,79 złotych,

17. faktura nr (...) z dnia 12.05.2014r. o wartości 93.663,20 złotych,

18. faktura nr (...) z dnia 12.05.2014r. o wartości 94,192,37 złotych,

19. faktura nr (...) z dnia 12.05.2014r. o wartości 93.814,39 złotych,

20. faktura nr (...) z dnia 13.05.2014r. o wartości 93.663,20 złotych,

21. faktura nr (...) z dnia 14.05.2014r. o wartości 93.814,39 złotych,

22. faktura nr (...) z dnia 14.05.2014r. o wartości 93.663,20 złotych,

23. faktura nr (...) z dnia 15.05.2014r. o wartości 93.814,39 złotych,

24. faktura nr (...) z dnia 15.05.2014r. o wartości 94.494,75 złotych,

25. faktura nr (...) z dnia 15.05.2014r. o wartości 93.436,41 złotych,

26. faktura nr (...) z dnia 16.05.2014r. o wartości 93.814,39 złotych,

27. faktura nr (...) z dnia 19.05.2014r. o wartości 94.041,18 złotych,

28. faktura nr (...) z dnia 19.05.2014r. o wartości 93.285,22 złotych,

29. faktura nr (...) z dnia 19.05.2014r. o wartości 94.116,77 złotych,

30. faktura nr (...) z dnia 20.05.2014r. o wartości 94.041,18 złotych,

31. faktura nr (...) z dnia 20.05.2014r. o wartości 94.116,77 złotych,

32. faktura nr (...) z dnia 21.05.2014r. o wartości 94.041,18 złotych,

33. faktura nr (...) z dnia 21.05.2014r. o wartości 93.663,20 złotych,

34. faktura nr (...) z dnia 22.05.2014r. o wartości 94.116,77 złotych,

35. faktura nr (...) z dnia 22.05.2014r. o wartości 96.006,67 złotych,

36. faktura nr (...) z dnia 22.05.2014r. o wartości 94.041,18 złotych,

37. faktura nr (...) z dnia 26.05.2014r. o wartości 105.632,52 złotych,

38. faktura nr (...) z dnia 26.05.2014r. o wartości 103.172,01 złotych,

39. faktura nr (...) z dnia 26.05.2014r. o wartości 105.547,68 złotych,

40. faktura nr (...) z dnia 27.05.2014r. o wartości 105.632,52 złotych,

41. faktura nr (...) z dnia 27.05.2014r. o wartości 105.547,68 złotych,

42. faktura nr (...) z dnia 28.05.2014r. o wartości 106.428,83 złotych,

43. faktura nr (...) z dnia 28.05.2014r. o wartości 105.547,68 złotych,

44. faktura nr (...) z dnia 29.05.2014r. o wartości 105.971,90 złotych,

45. faktura nr (...) z dnia 02.06.2014r. o wartości 105.420,41 złotych,

46. faktura nr (...) z dnia 02.06.2014r. o wartości 106.311,29 złotych,

47. faktura nr (...) z dnia 02.06.2014r. o wartości 105.590,10 złotych,

48. faktura nr (...) z dnia 03.06.2014r. o wartości 105.420,41 złotych,

49. faktura nr (...) z dnia 03.06.2014r. o wartości 105.505,25 złotych,

50. faktura nr (...) z dnia 04.06.2014r. o wartości 105.377,99 złotych,

51. faktura nr (...) z dnia 04.06.2014r. o wartości 105.590,10 złotych,

52. faktura nr (...) z dnia 05.06.2014r. o wartości 105.420,41 złotych,

53. faktura nr (...) z dnia 05.06.2014r. o wartości 105.444,09 złotych,

54. faktura nr (...) z dnia 09.06.2014r. o wartości 105.123,45 złotych,

55. faktura nr (...) z dnia 10.06.2014r. na kwotę 104.996,18 złotych,

56. faktura nr (...) z dnia 10.06.2014r. na kwotę 105.208,30 złotych,

57. faktura nr (...) z dnia 11.06.2014r. na kwotę 105.123,45 złotych,

58. faktura nr (...) z dnia 11.06.2014r. na kwotę 104.953,76 złotych,

59. faktura nr (...) z dnia 12.06.2014r. na kwotę 104.953,76 złotych,

60. faktura nr (...) z dnia 12.06.2014r. na kwotę 105.420,41 złotych,

61. faktura nr (...) z dnia 13.06.2014r. na kwotę 105.547,68 złotych,

62. faktura nr (...) z dnia 13.06.2014r. na kwotę 105.165,87 złotych,

63. faktura nr (...) z dnia 16.06.2014r. na kwotę 105.547,68 złotych,

64. faktura nr (...) z dnia 16.06.2014r. na kwotę 104.996,18 złotych,

65. faktura nr (...) z dnia 17.06.2014r. na kwotę 105.632,52 złotych,

66. faktura nr (...) z dnia 17.06.2014r. na kwotę 105.590,10 złotych,

67. faktura nr (...) z dnia 18.06.2014r. na kwotę 105.547,68 złotych,

68. faktura nr (...) z dnia 23.06.2014r. na kwotę 105.420,41 złotych,

69. faktura nr (...) z dnia 24.06.2014r. na kwotę 105.505,25 złotych,

70. faktura nr (...) z dnia 24.06.2014r. na kwotę 105.377,99 złotych,

71.faktura nr (...) z dnia 24.06.2014r. na kwotę 105.547,68 złotych,

72. faktura nr (...) z dnia 25.06.2014r. na kwotę 105.165,87 złotych,

73. faktura nr (...) z dnia 25.06.2014r. na kwotę 105.293,14 złotych,

74. faktura nr (...) z dnia 26.06.2014r. na kwotę 105.208,30 złotych,

75. faktura nr (...) z dnia 30.06.2014r. na kwotę 105.590,10 złotych,

76. faktura nr (...) z dnia 30.06.2014r. na kwotę 105.420,41 złotych,

oraz wystawił 94 nierzetelne faktury VAT dokumentujące rzekomą sprzedaż oleju rzepakowego na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. o łącznej wartości netto: 7.113.353,37 złotych, VAT: 2.012.367,67 złotych, brutto: 8.749.424,64 złotych, a w tym :

1. faktura nr (...) z dnia 14.04.2014r. na kwotę 94.095,43 złotych,

2. faktura nr (...) z dnia 15.04.2014r. na kwotę 94.608,13 złotych,

3. faktura nr (...) z dnia 22.04.2014r. na kwotę 94.112,60 złotych,

4. faktura nr (...) z dnia 23.04.2014r. na kwotę 93.998,25 złotych,

5. faktura nr (...) z dnia 24.04.2014r. na kwotę 93.998,25 złotych,

6. faktura nr (...) z dnia 25.04.2014r. na kwotę 93.922,01 złotych,

7. faktura nr (...) z dnia 29.04.2014r. na kwotę 93.998,25 złotych,

8. faktura nr (...) z dnia 29.04.2014r. na kwotę 93.998,25 złotych,

9. faktura nr (...) z dnia 29.04.2014r. na kwotę 94.074,48 złotych,

10. faktura nr (...) z dnia 05.05.2014r. na kwotę 94.531,90 złotych,

11. faktura nr (...) z dnia 05.05.2014r. na kwotę 93.464,60 złotych,

12. faktura nr (...) z dnia 05.05.2014r. na kwotę 94.531,90 złotych,

13. faktura nr (...) z dnia 06.05.2014r. na kwotę 94.531,90 złotych,

14. faktura nr (...) z dnia 06.05.2014r. na kwotę 94.531,90 złotych,

15. faktura nr (...) z dnia 07.05.2014r. na kwotę 94.531,90 złotych,

16. faktura nr (...) z dnia 07.05.2014r. na kwotę 94.531,90 złotych,

17. faktura nr (...) z dnia 12.05.2014r. na kwotę 94.455,66 złotych,

18. faktura nr (...) z dnia 12.05.2014r. na kwotę 94.989,31 złotych,

19. faktura nr (...) z dnia 12.05.2014r. na kwotę 94.608,13 złotych,

20. faktura nr (...) z dnia 13.05.2014r. na kwotę 94.415,66 złotych,

21. faktura nr (...) z dnia 14.05.2014r. na kwotę 94.381,90 złotych,

22. faktura nr (...) z dnia 14.05.2014r. na kwotę 94.455,66 złotych,

23. faktura nr (...) z dnia 15.05.2014r. na kwotę 94.608,13 złotych,

24. faktura nr (...) z dnia 15.05.2014r. na kwotę 95.294,25 złotych,

25. faktura nr (...) z dnia 15.05.2014r. na kwotę 94.226,95 złotych,

26. faktura nr (...) z dnia 16.05.2014r. na kwotę 94.608,13 złotych,

27. faktura nr (...) z dnia 19.05.2014r. na kwotę 94.608,13 złotych,

28. faktura nr (...) z dnia 19.05.2014r. na kwotę 94.074,48 złotych,

29. faktura nr (...) z dnia 19.05.2014r. na kwotę 94.913,07 złotych,

30. faktura nr (...) z dnia 20.05.2014r. na kwotę 94.608,13 złotych,

31. faktura nr (...) z dnia 20.05.2014r. na kwotę 94.913,07 złotych,

32. faktura nr (...) z dnia 21.05.2014r. na kwotę 94.608,13 złotych,

33. faktura nr (...) z dnia 21.05.2014r. na kwotę 94.415,66 złotych,

34. faktura nr (...) z dnia 22.05.2014r. na kwotę 94.913,07 złotych,

35. faktura nr (...) z dnia 22.05.2014r. na kwotę 96.818,96 złotych,

36. faktura nr (...) z dnia 22.05.2014r. na kwotę 94.608,13 złotych,

37. faktura nr (...) z dnia 26.05.2014r. na kwotę 106.428,83 złotych,

38. faktura nr (...) z dnia 26.05.2014r. na kwotę 103.949,76 złotych,

39. faktura nr (...) z dnia 26.05.2014r. na kwotę 106.343,34 złotych,

40. faktura nr (...) z dnia 27.05.2014r. na kwotę 106.428,83 złotych,

41. faktura nr (...) z dnia 27.05.2014r. na kwotę 106.343,34 złotych,

42. faktura nr (...) z dnia 28.05.2014r. na kwotę 106.428,83 złotych,

43. faktura nr (...) z dnia 28.05.2014r. na kwotę 106.343,34 złotych,

44. faktura nr (...) z dnia 29.05.2014r. na kwotę 106.770,77 złotych,

45. faktura nr (...) z dnia 02.06.2014r. na kwotę 106.215,11 złotych,

46. faktura nr (...) z dnia 02.06.2014r. na kwotę 107.112,71 złotych,

47. faktura nr (...) z dnia 02.06.2014r. na kwotę 106.386,08 złotych,

48. faktura nr (...) z dnia 03.06.2014r. na kwotę 106.215,11 złotych,

49. faktura nr (...) z dnia 03.06.2014r. na kwotę 106.300,60 złotych,

50. faktura nr (...) z dnia 04.06.2014r. na kwotę 106.172,37 złotych,

51. faktura nr (...) z dnia 04.06.2014r. na kwotę 106.386,08 złotych,

52. faktura nr (...) z dnia 05.06.2014r. na kwotę 106.215,11 złotych,

53. faktura nr (...) z dnia 05.06.2014r. na kwotę 106.129,63 złotych,

54. faktura nr (...) z dnia 09.06.2014r. na kwotę 105.915,92 złotych,

55. faktura nr (...) z dnia 10.06.2014r. na kwotę 105.787,69 złotych,

56. faktura nr (...) z dnia 10.06.2014r. na kwotę 106.001,40 złotych,

57. faktura nr (...) z dnia 11.06.2014r. na kwotę 105.915,92 złotych,

58. faktura nr (...) z dnia 11.06.2014r. na kwotę 105.744,95 złotych,

59. faktura nr (...) z dnia 12.06.2014r. na kwotę 105.744,95 złotych,

60. faktura nr (...) z dnia 12.06.2014r. na kwotę 106.215,11 złotych,

61. faktura nr (...) z dnia 13.06.2014r. na kwotę 106.343,34 złotych,

62. faktura nr (...) z dnia 13.06.2014r. na kwotę 105.958,66 złotych,

63. faktura nr (...) z dnia 13.06.2014r. na kwotę 106.343,34 złotych,

64. faktura nr (...) z dnia 16.06.2014r. na kwotę 105.787,69 złotych,

65. faktura nr (...) z dnia 17.06.2014r. na kwotę 106.428,83 złotych,

66. faktura nr (...) z dnia 17.06.2014r. na kwotę 106.386,08 złotych,

67. faktura nr (...) z dnia 18.06.2014r. na kwotę 106.343,34 złotych,

68. faktura nr (...) z dnia 23.06.2014r. na kwotę 106.215,11 złotych,

69. faktura nr (...) z dnia 24.06.2014r. na kwotę 106.300,60 złotych,

70. faktura nr (...) z dnia 24.06.2014r. na kwotę 106.172,37 złotych,

71. faktura nr (...) z dnia 25.06.2014r. na kwotę 105.958,66 złotych,

72. faktura nr (...) z dnia 25.06.2014r. na kwotę 106.086,89 złotych,

73. faktura nr (...) z dnia 26.06.2014r. na kwotę 106.001,40 złotych,

74. faktura nr (...) z dnia 30.06.2014r. na kwotę 106.386,08 złotych,

75. faktura nr (...) z dnia 30.06.2014r. na kwotę 106.215,11 złotych,

76. faktura nr (...) z dnia 01.07.2014r. na kwotę 106.300,60 złotych,

77. faktura nr (...) z dnia 01.07.2014r. na kwotę 106.215,11 złotych,

78. faktura nr (...) z dnia 02.07.2014r. na kwotę 106.343,34 złotych,

79. faktura nr (...) z dnia 02.07.2014r. na kwotę 106.129,63 złotych,

80. faktura nr (...) z dnia 03.07.2014r. na kwotę 106.044,14 złotych,

81. faktura nr (...) z dnia 03.07.2014r. na kwotę 106.172,37 złotych,

82. faktura nr (...) z dnia 07.07.2014r. na kwotę 105.958,66 złotych,

83. faktura nr (...) z dnia 07.07.2014r. na kwotę 106.086,89 złotych,

84. faktura nr (...) z dnia 08.07.2014r. na kwotę 106.172,37 złotych,

85. faktura nr (...) z dnia 09.07.2014r. na kwotę 106.044,14 złotych,

86. faktura nr (...) z dnia 09.07.2014r. na kwotę 106.300,60 złotych,

87. faktura nr (...) z dnia 10.07.2014r. na kwotę 106.129,63 złotych,

88. faktura nr (...) z dnia 10.07.2014r. na kwotę 106.343,34 złotych,

89. faktura nr (...) z dnia 11.07.2014r. na kwotę 106.386,08 złotych,

90. faktura nr (...) z dnia 22.07.2014r. na kwotę 80.985,17 złotych,

91. faktura nr (...) z dnia 24.07.2014r. na kwotę 81.342,36 złotych,

92. faktura nr (...) z dnia 25.07.2014r. na kwotę 81.309,89 złotych,

93. faktura nr (...) z dnia 29.07.2014r. na kwotę 80.530,56 złotych,

94. faktura nr (...) z dnia 31.07.2014r. na kwotę 76.828,75 złotych,

pozorując sprzedaż towarów wskazanych na powyższych fakturach VAT, podczas gdy w rzeczywistości transakcje takie nie miały miejsca, nie prowadząc ksiąg, a w tym rejestr sprzedaży i zakupów, podał nieprawdę w deklaracjach VAT-7 składanych za odpowiednie miesiące 2014r., przez co naraził podatek od towarów i usług na uszczuplenie w kwocie nie mniejszej niż 595.566 złotych oraz ułatwił wprowadzenie w błąd Urzędu Skarbowego (...) w celu uzyskania nienależnego zwrotu podatkowej należności publicznoprawnej w postaci naliczonego podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 740.805,- złotych N. S. (1) prowadzącemu firmę PHU (...) s.c. oraz ułatwił złożenie nierzetelnych deklaracji VAT-7 i bezpodstawne odliczenie podatku należnego z tytułu wykazywanych fikcyjnych dostaw krajowych, podatkiem naliczonym w łącznej kwocie 1.143.588,13 złotych firmie (...) sp. z o.o. w imieniu której działał K. R. (1) oraz ułatwił złożenie nierzetelnych deklaracji VAT-7 i bezpodstawne odliczenie podatku należnego z tytułu wykazywanych fikcyjnych dostaw krajowych, podatkiem naliczonym w łącznej kwocie 2.012.367,67 złotych A. S. działającemu w imieniu (...) sp. z o.o.,

- tj. o przestępstwo skarbowe z art. 56 § 1 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. i art. 60 § 1 k.k.s. i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s. w zw. z art. 76 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1, 2 i 5 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s.;

IX. w okresie 1 kwietnia do 31 grudnia 2014r. w P. i innych miejscowościach, działając w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej powyżej, mając na celu popełnienie przestępstw, w tym przestępstw skarbowych, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, czyniąc sobie i innym osobom z popełnienia przestępstw, w tym przestępstw skarbowych stałe źródło dochodu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, zawarł pozorowaną umowę zakupu udziałów w (...) sp. z o. o. z siedzibą w P., przyjął pozorowaną funkcję prezesa jej zarządu, a wówczas pozorując prowadzenie działalności gospodarczej w imieniu tej spółki, ułatwił popełnienie innym osobom przestępstwa polegającego na usiłowaniu doprowadzenia Skarbu Państwa – Naczelnika Urzędu Skarbowego (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 740.805,- złotych w ten sposób, że prowadząc nierzetelnie księgi, a w tym rejestr sprzedaży i zakupów, używał poświadczających nieprawdę dokumentów w postaci faktur VAT dokumentujących fikcyjne transakcje zakupu oleju rzepakowego wystawione przez (...) sp. z o.o. wymienione w punkcie VIII, ujmując je w rejestrach zakupu oraz wystawiał i posługiwał się w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poświadczającymi nieprawdę dokumentami w postaci faktur VAT dokumentujących fikcyjne transakcje sprzedaży oleju rzepakowego przez (...) sp. z o.o. do (...) sp. z o.o., wymienione w punkcie VIII, dopuszczając do podawania nierzetelnych danych w księgach rachunkowych dokumentującymi fikcyjne transakcje sprzedaży oleju rzepakowego o łącznej wartości netto 7 113 353,37 złotych, podczas gdy w rzeczywistości transakcje takie nie miały miejsca,

- tj. o przestępstwo z art. 271 § 1 i 3 k.k. i art. 273 k.k. i art. 77 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz.U.2016.1047 j.t.) i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s.;

4)  K. R. (1) o to, że:

X. w okresie od 1 kwietnia do 31 grudnia 2014r. we W. i innych miejscowościach, brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, w skład której wchodziło co najmniej siedem innych osób, a w tym A. S., K. S. (1), D. W., M. J., P. K., N. S. (1) i D. G. (1), których celem było popełnienie przestępstw i przestępstw karnych skarbowych, polegających na dokonywaniu w ramach różnych podmiotów gospodarczych uszczupleń podatkowych – należności Skarbu Państwa z tytułu podatku VAT, w wyniku uchylania się od opodatkowania podatkiem VAT poprzez nieskładanie deklaracji z tytułu tego podatku, wystawianie poświadczających nieprawdę faktur VAT, składanie nierzetelnych deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług oraz wniosków o zwrot niesłusznie naliczonego podatku VAT,

- tj. o przestępstwo z art. 258 § 1 k.k.;

XI. w okresie od 1 kwietnia do 31 grudnia 2014r. w P. i innych miejscowościach, działając, w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej powyżej, mając na celu popełnienie przestępstw, w tym przestępstw skarbowych, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i z wykorzystaniem tej samej sposobności, czyniąc sobie i innym osobom z popełnienia przestępstw, w tym przestępstw skarbowych stałe źródło dochodu, jako członek zarządu i osoba zajmująca się faktycznie sprawami gospodarczymi spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. zawarł pozorne umowy: zakupu oleju rzepakowego z firmą (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. oraz dostawy tego samego produktu z firmą (...), a następnie posłużył się nierzetelnymi fakturami VAT ujmując w rejestrach zakupu 55 nierzetelnych faktur dokumentujących fikcyjne transakcje zakupu oleju rzepakowego od (...) sp. z o.o. na łączną kwotę netto 4.794.667,10 złotych, VAT: 1.102.773,43 złotych, brutto: 5.897.440,53 złotych, tj.:

1. faktura (...) z dnia 08.04.2014r. na kwotę 83.452,00 złotych netto,

2. faktura (...) z dnia 14.04.2014r. na kwotę 83.317,40 złotych netto,

3. faktura (...) z dnia 15.04.2014r. na kwotę 83.519,30 złotych netto,

4. faktura (...) z dnia 22.04.2014r. na kwotę 82.980,90 złotych netto,

5. faktura (...) z dnia 23.04.2014r. na kwotę 82.980,90 złotych netto,

6. faktura (...) z dnia 24.04.2014r. na kwotę 82.913,60 złotych netto,

7. faktura (...) z dnia 25.04.2014r. na kwotę 82.980,90 złotych netto,

8. faktura (...) z dnia 28.04.2014r. na kwotę 82.980,90 złotych netto,

9. faktura (...) z dnia 29.04.2014r. na kwotę 82.980,90 złotych netto,

10. faktura (...) z dnia 29.04.2014r. na kwotę 83.048,20 złotych netto,

11. faktura (...) z dnia 05.05.2014r. na kwotę 83.452,00 złotych netto,

12. faktura (...) z dnia 05.05.2014r. na kwotę 82.509,80 złotych netto,

13. faktura (...) z dnia 05.05.2014r. na kwotę 83.452,00 złotych netto,

14. faktura (...) z dnia 06.05.2014r. na kwotę 83.452,00 złotych netto,

15. faktura (...) z dnia 06.05.2014r. na kwotę 83.452,00 złotych netto,

16. faktura (...) z dnia 07.05.2014r. na kwotę 83.452,00 złotych netto,

17. faktura (...) z dnia 07.05.2014r. na kwotę 83.452,00 złotych netto,

18. faktura (...) z dnia 12.05.2014r. na kwotę 83.384,70 złotych netto,

19. faktura (...) z dnia 12.05.2014r. na kwotę 83.855,80 złotych netto,

20. faktura (...) z dnia 12.05.2014r. na kwotę 83.519,30 złotych netto,

21. faktura (...) z dnia 13.05.2014r. na kwotę 83.384,70 złotych netto,

22. faktura (...) z dnia 14.05.2014r. na kwotę 83.519,30 złotych netto,

23. faktura (...) z dnia 14.05.2014r. na kwotę 83.384,70 złotych netto,

24. faktura (...) z dnia 15.05.2014r. na kwotę 83.519,30 złotych netto,

25. faktura (...) z dnia 15.05.2014r. na kwotę 84.125,00 złotych netto,

26. faktura (...) z dnia 15.05.2014r. na kwotę 83.182,80 złotych netto,

27. faktura (...) z dnia 16.05.2014r. na kwotę 83.519,30 złotych netto,

28. faktura (...) z dnia 19.05.2014r. na kwotę 83.721,20 złotych netto,

29. faktura (...) z dnia 19.05.2014r. na kwotę 83.048,20 złotych netto,

30. faktura (...) z dnia 19.05.2014r. na kwotę 83.788,50 złotych netto,

31. faktura (...) z dnia 20.05.2014r. na kwotę 83.721,20 złotych netto,

32. faktura (...) z dnia 20.05.2014r. na kwotę 83.788,50 złotych netto,

33. faktura (...) z dnia 21.05.2014r. na kwotę 83.721,20 złotych netto,

34. faktura (...) z dnia 21.05.2014r. na kwotę 83.384,70 złotych netto,

35. faktura (...) z dnia 22.05.2014r. na kwotę 83.788,50 złotych netto,

36. faktura (...) z dnia 22.05.2014r. na kwotę 84.471,00 złotych netto,

37. faktura (...) z dnia 22.05.2014r. na kwotę 83.721,20 złotych netto,

38. faktura (...) z dnia 26.05.2014r. na kwotę 94.993,50 złotych netto,

39. faktura (...) z dnia 26.05.2014r. na kwotę 92.780,80 złotych netto,

40. faktura (...) z dnia 26.05.2014r. na kwotę 94.917,20 złotych netto,

41. faktura (...) z dnia 27.05.2014r. na kwotę 94.993,50 złotych netto,

42. faktura (...) z dnia 27.05.2014r. na kwotę 94.917,20 złotych netto,

43. faktura (...) z dnia 28.05.2014r. na kwotę 94.993,50 złotych netto,

44. faktura (...) z dnia 28.05.2014r. na kwotę 94.917,20 złotych netto,

45. faktura (...) z dnia 29.05.2014r. na kwotę 95.298,70 złotych netto,

46. faktura (...) z dnia 02.06.2014r. na kwotę 94.802,75 złotych netto,

47. faktura (...) z dnia 02.06.2014r. na kwotę 95.603,90 złotych netto,

48. faktura (...) z dnia 02.06.2014r. na kwotę 94.955,35 złotych netto,

49. faktura (...) z dnia 03.06.2014r. na kwotę 94.802,75 złotych netto,

50. faktura (...) z dnia 03.06.2014r. na kwotę 94.879,05 złotych netto,

51. faktura (...) z dnia 04.06.2014r. na kwotę 94.764,60 złotych netto,

52. faktura (...) z dnia 04.06.2014r. na kwotę 94.955,35 złotych netto,

53. faktura (...) z dnia 05.06.2014r. na kwotę 94.802,75 złotych netto,

54. faktura (...) z dnia 05.06.2014r. na kwotę 94.726,45 złotych netto,

55. faktura (...) z dnia 09.06.2014r. na kwotę 94.535,70 złotych netto,

oraz wystawił 55 nierzetelnych faktur VAT na łączną kwotę 4.972.122,30 złotych dokumentujących fikcyjne transakcje sprzedaży oleju rzepakowego dla firmy (...), a w tym:

1. faktura nr (...) z dnia 11.04.2014r. o wartości 86.676,00 zł netto,

2. faktura nr (...) z dnia 14.04.2014r. o wartości 86.536,20 zł netto,

3. faktura nr (...) z dnia 15.04.2014r. o wartości 86.745,90 zł netto,

4. faktura nr (...) z dnia 23.04.2014r. o wartości 86.291,55 zł netto,

5. faktura nr (...) z dnia 24.04.2014r. o wartości 86.186,70 zł netto,

6. faktura nr (...) z dnia 25.04.2014r. o wartości 86.186,70 zł netto,

7. faktura nr (...) z dnia 28.04.2014r. o wartości 86.116,80 zł netto,

8. faktura nr (...) z dnia 29.04.2014r. o wartości 86.186,70 zł netto,

9. faktura nr (...) z dnia 29.04.2014r. o wartości 86.186,70 zł netto,

10. faktura nr (...) z dnia 30.04.2014r. o wartości 86.256,60 zł netto,

11. faktura nr (...) z dnia 05.05.2014r. o wartości 86.676,00 zł netto,

12. faktura nr (...) z dnia 05.05.2014r. o wartości 85.697,40 zł netto,

13. faktura nr (...) z dnia 06.05.2014r. o wartości 86.676,00 zł netto,

14. faktura nr (...) z dnia 06.05.2014r. o wartości 86.676,00 zł netto,

15. faktura nr (...) z dnia 07.05.2014r. o wartości 86.676,00 zł netto,

16. faktura nr (...) z dnia 07.05.2014r. o wartości 86.676,00 zł netto,

17. faktura nr (...) z dnia 08.05.2014r. o wartości 86.676,00 zł netto,

18. faktura nr (...) z dnia 12.05.2014r. o wartości 86.606,10 zł netto,

19. faktura nr (...) z dnia 12.05.2014r. o wartości 87.095,40 zł netto,

20. faktura nr (...) z dnia 13.05.2014r. o wartości 86.745,90 zł netto,

21. faktura nr (...) z dnia 13.05.2014r. o wartości 86.606,10 zł netto,

22. faktura nr (...) z dnia 14.05.2014r. o wartości 86.745,90 zł netto,

23. faktura nr (...) z dnia 15.05.2014r. o wartości 86.606,10 zł netto,

24. faktura nr (...) z dnia 15.05.2014r. o wartości 86.745,90 zł netto,

25. faktura nr (...) z dnia 15.05.2014r. o wartości 87.375,00 zł netto,

26. faktura nr (...) z dnia 16.05.2014r. o wartości 86.396,40 zł netto,

27. faktura nr (...) z dnia 16.05.2014r. o wartości 86.745,90 zł netto,

28. faktura nr (...) z dnia 19.05.2014r. o wartości 86.955,60 zł netto,

29. faktura nr (...) z dnia 19.05.2014r. o wartości 86.256,60 zł netto,

30. faktura nr (...) z dnia 20.05.2014r. o wartości 87.025,50 zł netto,

31. faktura nr (...) z dnia 20.05.2014r. o wartości 86.955,60 zł netto,

32. faktura nr (...) z dnia 21.05.2014r. o wartości 87.025,50 zł netto,

33. faktura nr (...) z dnia 21.05.2014r. o wartości 86.955,60 zł netto,

34. faktura nr (...) z dnia 21.05.2014r. o wartości 86.606,10 zł netto,

35. faktura nr (...) z dnia 22.05.2014r. o wartości 87.025,50 zł netto,

36. faktura nr (...) z dnia 22.05.2014r. o wartości 88.773,00 zł netto,

37. faktura nr (...) z dnia 23.05.2014r. o wartości 86.955,60 zł netto,

38. faktura nr (...) z dnia 26.05.2014r. o wartości 98.230,50 zł netto,

39. faktura nr (...) z dnia 26.05.2014r. o wartości 95.942,40 zł netto,

40. faktura nr (...) z dnia 26.05.2014r. o wartości 98.151,60 zł netto,

41. faktura nr (...) z dnia 27.05.2014r. o wartości 98.230,50 zł netto,

42. faktura nr (...) z dnia 27.05.2014r. o wartości 98.151,60 zł netto,

43. faktura nr (...) z dnia 28.05.2014r. o wartości 98.230,50 zł netto,

44. faktura nr (...) z dnia 28.05.2014r. o wartości 98.151,60 zł netto,

45. faktura nr (...) z dnia 29.05.2014r. o wartości 98.546,10 zł netto,

46. faktura nr (...) z dnia 02.06.2014r. o wartości 98.033,25 zł netto,

47. faktura nr (...) z dnia 02.06.2014r. o wartości 98.861,70 zł netto,

48. faktura nr (...) z dnia 02.06.2014r. o wartości 98.191,05 zł netto,

49. faktura nr (...) z dnia 03.06.2014r. o wartości 98.033,25 zł netto,

50. faktura nr (...) z dnia 04.06.2014r. o wartości 98.112,15 zł netto,

51. faktura nr (...) z dnia 04.06.2014r. o wartości 97.993,80 zł netto,

52. faktura nr (...) z dnia 04.06.2014r. o wartości 98.191,05 zł netto,

53. faktura nr (...) z dnia 05.06.2014r. o wartości 98.033,25 zł netto,

54. faktura nr (...) z dnia 05.06.2014r. o wartości 97.954,35 zł netto,

55. faktura nr (...) z dnia 05.06.2014r. o wartości 97.757,10 zł netto,

pozorując handel towarami wskazanymi na powyższych fakturach VAT, podczas gdy w rzeczywistości takie transakcje nie miały miejsca, prowadząc nierzetelnie księgi, a w tym rejestr sprzedaży i zakupów, podał nieprawdę w deklaracjach VAT-7 a następnie złożył do (...) Urzędu Skarbowego w P. nierzetelne deklaracje VAT 7 składanych za odpowiednie miesiące 2014 roku naliczając rzekomo uiszczony podatek VAT w łącznej kwocie 911.776 złotych z tytułu zakupów krajowych, przy jednoczesnym wskazaniu fikcyjnych dostaw wewnątrzwspólnotowych będących podstawą do odliczenia tego podatku, a jednocześnie ułatwił złożenie nierzetelnych deklaracji VAT-7 i bezpodstawne odliczenie podatku należnego z tytułu wykazywanych fikcyjnych dostaw krajowych, podatkiem naliczonym w łącznej kwocie 1.102.773,49 złotych firmie (...) sp. z o.o.,

- tj. o przestępstwo skarbowe z art. 56 § 1 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. i art. 61 § 1 k.k.s. i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s. w zw. z art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1, 2 i 5 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s.;

XII. w okresie od 1 kwietnia do 31 grudnia 2014r. w P. i innych miejscowościach, działając w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej powyżej, mając na celu popełnienie przestępstw, w tym przestępstw skarbowych, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, czyniąc sobie i innym osobom z popełnienia przestępstw, w tym przestępstw skarbowych stałe źródło dochodu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, reprezentując jako jako członek zarządu spółkę (...) sp. z o.o., zawarł pozorne umowy zakupu oleju rzepakowego z firmą (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. oraz dostawy tego samego produktu z firmą (...), poświadczał w dokumentach nieprawdę, co do okoliczności mających znaczenie prawne poprzez wystawianie w imieniu (...) sp. z o.o. faktur VAT oraz używał dokumentów poświadczających nieprawdę, co do okoliczności mających znaczenie prawne w postaci w postaci faktur VAT wystawianych przez (...) sp. z o.o. opisanych w pkt XI poprzez ujmowanie ich w księgach, dopuszczając do podawania nierzetelnych danych w księgach rachunkowych,

- tj. o przestępstwo z art. 271 § 1 i 3 k.k. i art. 273 k.k. i art. 77 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s.;

5)  N. S. (1) o to, że:

XIII. w okresie od 1 kwietnia do 31 grudnia 2014r. we W. i innych miejscowościach, brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, w skład której wchodziło co najmniej siedem innych osób, a w tym A. S., K. S. (1), D. W., M. J., P. K., K. R. (1) i D. G. (1), których celem było popełnienie przestępstw i przestępstw karnych skarbowych, polegających na dokonywaniu w ramach różnych podmiotów gospodarczych uszczupleń podatkowych – należności Skarbu Państwa z tytułu podatku VAT, w wyniku uchylania się od opodatkowania podatkiem VAT poprzez nieskładanie deklaracji z tytułu tego podatku, wystawianie poświadczających nieprawdę faktur VAT, składanie nierzetelnych deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług oraz wniosków o zwrot niesłusznie naliczonego podatku VAT,

- tj. o przestępstwo z art. 258 § 1 k.k.;

XIV. w okresie od 1 kwietnia do 31 grudnia 2014r. we W. i innych miejscowościach, działając, w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej powyżej, mając na celu popełnienie przestępstw, w tym przestępstw skarbowych, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i z wykorzystaniem tej samej sposobności, czyniąc sobie i innym osobom z popełnienia przestępstw, w tym przestępstw skarbowych stałe źródło dochodu, jako wspólnik i osoba zajmująca się faktycznie sprawami gospodarczymi firmy (...) s.c. z siedzibą we W. zawarł pozorne umowy: zakupu oleju rzepakowego z firmą (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. oraz dostawy tego samego produktu z firmą (...), a następnie posłużył się nierzetelnymi fakturami VAT ujmując je w rejestrach zakupu, dokumentującymi fikcyjne transakcje zakupu oleju rzepakowego od (...) sp. z o.o. o łącznej wartości netto 4.067.000 złotych, VAT: 1.150.554,30 złotych, brutto 5.002.410 złotych, a w tym:

1. faktura VAT nr (...) z dnia 10.06.2014r. na kwotę 116.138,14 zł,

2. faktura VAT nr (...) z dnia 10.06.2014r. na kwotę 116.372,76 zł,

3. faktura VAT nr (...) z dnia 11.06.2014r. na kwotę 116.278,91 zł,

4. faktura VAT nr (...) z dnia 11.06.2014r. na kwotę 116.091,21 zł,

5. faktura VAT nr (...) z dnia 12.06.2014r. na kwotę 116.091,21 zł,

6. faktura VAT nr (...) z dnia 12.06.2014r. na kwotę 116.607,38 zł,

7. faktura VAT nr (...) z dnia 13.06.2014r. na kwotę 116.325,84 zł,

8. faktura VAT nr (...) z dnia 16.06.2014r. na kwotę 116.748,16 zł,

9. faktura VAT nr (...) z dnia 16.06.2014r. na kwotę 116.138,14 zł,

10. faktura VAT nr (...) z dnia 17.06.2014r. na kwotę 116.842,01 zł,

11. faktura VAT nr (...) z dnia 17.06.2014r. na kwotę 116.795,08 zł,

12. faktura VAT nr (...) z dnia 18.06.2014r. na kwotę 116.748,16 zł,

13. faktura VAT nr (...) z dnia 23.06.2014r. na kwotę 116.607,38 zł,

14. faktura VAT nr (...) z dnia 24.06.2014r. na kwotę 116.701,23 zł,

15. faktura VAT nr (...) z dnia 25.06.2014r. na kwotę 116.560,46 zł,

16. faktura VAT nr (...) z dnia 25.06.2014r. na kwotę 116.466,61 zł,

17. faktura VAT nr (...) z dnia 25.06.2014r. na kwotę 116.325,84 zł,

18. faktura VAT nr (...) z dnia 26.06.2014r. na kwotę 116.372,76 zł,

19. faktura VAT nr (...) z dnia 30.06.2014r. na kwotę 116.795,08 zł,

20. faktura VAT nr (...) z dnia 30.06.2014r. na kwotę 116.607,38 zł,

21. faktura VAT nr (...) z dnia 30.06.2014r. na kwotę 984 zł,

22. faktura VAT nr (...) z dnia 01.07.2014r. na kwotę 116.701,23 zł,

23. faktura VAT nr (...) z dnia 01.07.2014r. na kwotę 116.607,38 zł,

24. faktura VAT nr (...) z dnia 02.07.2014r. na kwotę 116.748,16 zł,

25. faktura VAT nr (...) z dnia 02.07.2014r. na kwotę 116.513,53 zł,

26. faktura VAT nr (...) z dnia 03.07.2014r. na kwotę 116.419,68 zł,

27. faktura VAT nr (...) z dnia 03.07.2014r. na kwotę 116.560,46 zł,

28. faktura VAT nr (...) z dnia 07.07.2014r. na kwotę 116.325,84 zł,

29. faktura VAT nr (...) z dnia 07.07.2014r. na kwotę 116.466,61 zł,

30. faktura VAT nr (...) z dnia 08.07.2014r. na kwotę 116.560,46 zł,

31. faktura VAT nr (...) z dnia 09.07.2014r. na kwotę 116.419,68 zł,

32. faktura VAT nr (...) z dnia 09.07.2014r. na kwotę 116.701,23 zł,

33. faktura VAT nr (...) z dnia 10.07.2014r. na kwotę 116.513,53 zł,

34. faktura VAT nr (...) z dnia 10.07.2014r. na kwotę 116.748,16 zł,

35. faktura VAT nr (...) z dnia 11.07.2014r. na kwotę 116.795,08 zł,

oraz wystawił 34 nierzetelne faktury VAT na łączną kwotę 3.330.644 złotych dokumentujące fikcyjne transakcje sprzedaży oleju rzepakowego dla firmy (...), tj.:

1. faktura VAT nr (...) z dnia 12.06.2014r. na kwotę 97.638,75 zł,

2. faktura VAT nr (...) z dnia 12.06.2014r. na kwotę 97.836,00 zł,

3. faktura VAT nr (...) z dnia 13.06.2014r. na kwotę 97.757,10 zł,

4. faktura VAT nr (...) z dnia 16.06.2014r. na kwotę 97 599,30 zł,

5. faktura VAT nr (...) z dnia 16.06.2014r. na kwotę 97.599,30 zł,

6. faktura VAT nr (...) z dnia 20.06.2014r. na kwotę 97.599,30 zł,

7. faktura VAT nr (...) z dnia 20.06.2014r. na kwotę 98.033,25 zł,

8. faktura VAT nr (...) z dnia 20.06.2014r. na kwotę 97.796,55 zł,

9. faktura VAT nr (...) z dnia 20.06.2014r. na kwotę 98.151,60 zł,

10. faktura VAT nr (...) z dnia 20.06.2014r. na kwotę 97.638,75 zł,

11. faktura VAT nr (...) z dnia 20.06.2014r. na kwotę 98.230,50 zł,

12. faktura VAT nr (...) z dnia 20.06.2014r. na kwotę 98.191,05 zł,

13. faktura VAT nr (...) z dnia 20.06.2014r. na kwotę 98.151,60 zł,

14. faktura VAT nr (...) z dnia 24.06.2014r. na kwotę 98.033,25 zł,

15. faktura VAT nr (...) z dnia 24.06.2014r. na kwotę 98.112,15 zł,

16. faktura VAT nr (...) z dnia 26.06.2014r. na kwotę 97.993,80 zł,

17. faktura VAT nr (...) z dnia 26.06.2014r. na kwotę 97.914,90 zł,

18. faktura VAT nr (...) z dnia 26.06.2014r. na kwotę 97.836,00 zł,

19. faktura VAT nr (...) z dnia 30.06.2014r. na kwotę 98.191,05 zł,

20. faktura VAT nr (...) z dnia 30.06.2014r. na kwotę 97.796,55 zł,

21. faktura VAT nr (...) z dnia 20.06.2014r. na kwotę 98.033,25 zł,

22. faktura VAT nr (...) z dnia 07.07.2014r. na kwotę 98.112,15 zł,

23. faktura VAT nr (...) z dnia 07.07.2014r. na kwotę 98.033,25 zł,

24. faktura VAT nr (...) z dnia 07.07.2014r. na kwotę 98.151,60 zł,

25. faktura VAT nr (...) z dnia 07.07.2014r. na kwotę 97.954,35 zł,

26. faktura VAT nr (...) z dnia 07.07.2014r. na kwotę 97.875,45 zł,

27. faktura VAT nr (...) z dnia 07.07.2014r. na kwotę 97.796,55 zł,

28. faktura VAT nr (...) z dnia 30.07.2014r. na kwotę 97.914,90 zł,

29. faktura VAT nr (...) z dnia 30.07.2014r. na kwotę 97.993,80 zł,

30. faktura VAT nr (...) z dnia 30.07.2014r. na kwotę 97.875,45 zł,

31. faktura VAT nr (...) z dnia 30.07.2014r. na kwotę 98.112,15 zł,

32. faktura VAT nr (...) z dnia 30.07.2014r. na kwotę 97.954,35 zł,

33. faktura VAT nr (...) z dnia 30.07.2014r. na kwotę 98.151,60 zł,

34. faktura VAT nr (...) z dnia 30.07.2014r. na kwotę 98.191,05 zł,

pozorując sprzedaż towarów wskazanych na powyższych fakturach VAT, podczas gdy w rzeczywistości transakcje takie nie miały miejsca, prowadząc nierzetelnie księgi, a w tym rejestr sprzedaży i zakupów, wprowadził w błąd Urząd Skarbowy (...) przez podanie danych niezgodnych ze stanem rzeczywistym i zatajenie rzeczywistego stanu rzeczy poprzez złożenie nierzetelnych deklaracji VAT-7 wskazujących zaniżoną kwotę podatku należnego i zawyżoną kwotę podatku naliczonego, narażając na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej w postaci naliczonego podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 740 805,- złotych, a jednocześnie umożliwił bezpodstawne odliczenie A. S. prowadzącemu firmę (...) sp. z o.o. podatku należnego z tytułu wykazywanych fikcyjnych dostaw krajowych, podatkiem naliczonym wynikającym z fikcyjnych transakcji w łącznej kwocie 2.012.367,67 złotych,

- tj. o przestępstwo skarbowe z art. 76 § 1 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. i art. 61 § 1 k.k.s. i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s. w zw. z art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1, 2 i 5 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s.;

XV. w okresie od 1 kwietnia do 31 grudnia 2014r. we W. i innych miejscowościach, działając w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej powyżej, mając na celu popełnienie przestępstw, w tym przestępstw skarbowych, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, czyniąc sobie i innym osobom z popełnienia przestępstw, w tym przestępstw skarbowych stałe źródło dochodu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, reprezentując jako wspólnik firmę (...) s.c. z siedzibą we W., zawarł pozorne umowy zakupu oleju rzepakowego z firmą (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. oraz dostawy tego samego produktu z firmą (...), po czym usiłował doprowadzić Skarb Państwa – Naczelnika Urzędu Skarbowego (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 740 805,- złotych poprzez wprowadzenie w błąd pozorując transakcje gospodarcze i złożenie wniosku o zwrot podatku VAT w ten sposób, że używał poświadczających nieprawdę dokumentów w postaci faktur VAT dokumentujących fikcyjne transakcje zakupu oleju rzepakowego wystawione przez od (...) sp. z o.o., wymienionych w punkcie XIV, ujmując je w rejestrach zakupu wymienione oraz wystawiał i posługiwał się poświadczającymi nieprawdę dokumentami w postaci faktur VAT dokumentujących fikcyjne transakcje sprzedaży oleju rzepakowego przez (...) s.c. do niemieckiej firmy (...), wymienione w punkcie XIV, dopuszczając do podawania nierzetelnych danych w księgach rachunkowych, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na przeprowadzoną kontrolę podatkową i zaniechanie dokonania zwrotu podatku przez urząd,

- tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 271 § 1 i 3 k.k. i art. 273 k.k. i art. 77 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s.;

6)  K. S. (1) o to, że:

XVI. w okresie od 1 kwietnia 2014r. do 31 grudnia 2014r. w O., C. w Niemczech i innych miejscach brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, w skład której wchodziło co najmniej siedem innych osób, a w tym A. S., D. G. (1), D. W., M. J., P. K., K. R. (1) i N. S. (1), których celem było popełnienie przestępstw i przestępstw skarbowych, polegających na dokonywaniu w ramach różnych podmiotów gospodarczych uszczupleń podatkowych – należności Skarbu Państwa z tytułu podatku VAT, w wyniku uchylania się od opodatkowania podatkiem VAT poprzez nieskładanie deklaracji z tytułu tego podatku, wystawianie poświadczających nieprawdę faktur VAT, składanie nierzetelnych deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług, oraz wniosków o zwrot niesłusznie naliczonego podatku VAT,

- tj. o przestępstwo z art. 258 § 1 k.k.;

XVII. w okresie od 1 kwietnia 2014r. do 31 lipca 2014r. w O., C. w Niemczech i innych miejscowościach, działając wspólnie i w porozumieniu z P. K. i innymi osobami, w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej powyżej, mając na celu popełnienie przestępstw, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i z wykorzystaniem tej samej sposobności, czyniąc sobie i innym osobom z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu, jako pełnomocnik (...) sp. z o.o., (...) s.c., (...) sp. z o.o. i (...) sp. z o.o., co najmniej 89 razy potwierdzał odbiór oleju rzepakowego w imieniu (...) s.c. i (...) sp. z o.o. oraz dostawę tego oleju z firmy (...) s.c. i (...) sp. z o. o. oraz dostawę tego samego surowca do (...), a następnie jego dostawę do (...) sp. z o. o., a także jego odbiór przez firmę (...) sp. z o.o., a następnie odbiór przez (...) sp. z o.o., których był pełnomocnikiem, przez co ułatwił złożenie nierzetelnych deklaracji VAT-7 i wprowadzenie w błąd Urzędu Skarbowego (...) w celu uzyskania nienależnego zwrotu podatkowej należności publicznoprawnej w postaci naliczonego podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 740.805,- złotych N. S. (1) prowadzącemu firmę PHU (...) s.c. oraz ułatwił złożenie nierzetelnych deklaracji VAT-7 i bezpodstawne odliczenie podatku należnego z tytułu wykazywanych fikcyjnych dostaw krajowych, podatkiem naliczonym w łącznej kwocie 1.143.588,13 złotych firmę (...) sp. z o.o. w imieniu której działał K. R. (1) oraz ułatwił złożenie nierzetelnych deklaracji VAT-7 i bezpodstawne odliczenie podatku należnego z tytułu wykazywanych fikcyjnych dostaw krajowych, podatkiem naliczonym w łącznej kwocie 2.012.367,67 złotych A. S. działającemu w imieniu (...) sp. z o.o.,

- tj. o przestępstwo skarbowe z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s. w zw. z art. 76 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1, 2 i 5 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s.;

XVIII. w okresie od 1 kwietnia 2014r. do 31 grudnia 2014r. w O., C. w Niemczech i innych miejscowościach, działając wspólnie i w porozumieniu z P. K. i innymi osobami, w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej powyżej, mając na celu popełnienie przestępstw, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i z wykorzystaniem tej samej sposobności i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie i innym osobom z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu, jako pełnomocnik (...) sp. z o.o., (...) s.c., (...) sp. z o.o. i (...) sp. z o.o., co najmniej 89 razy potwierdzał odbiór oleju rzepakowego w imieniu (...) s.c. i (...) sp. z o.o. oraz dostawę tego oleju z firmy (...) s.c. i (...) sp. z o. o. do (...), a następnie jego dostawę do (...) sp. z o. o., a także jego odbiór przez firmę (...) sp. z o.o., a następnie odbiór przez (...) sp. z o.o., których był pełnomocnikiem, przez co ułatwił popełnienie innym osobom przestępstwa polegającego na usiłowaniu doprowadzenia Skarbu Państwa – Naczelnika Urzędu Skarbowego (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 740.805,- złotych w ten sposób, że poświadczał nieprawdę, co do okoliczności mających znaczenie prawne i używał poświadczających nieprawdę dokumentów w postaci faktur VAT oraz dokumentów WZ i raportów wagowych przyjęcia towaru, dokumentujących fikcyjne transakcje zakupu oleju rzepakowego wystawione przez (...) sp. z o.o., (...) s.c., (...) sp. z o.o. i (...) sp. z o.o. oraz faktury dotyczące sprzedaży oleju rzepakowego przez wymienione wyżej podmioty wymienione w punkcie XVII oraz wystawiał i posługiwał się poświadczającymi nieprawdę dokumentami w postaci faktur VAT wymienionymi w punkcie XVII dokumentującymi fikcyjne transakcje sprzedaży oleju rzepakowego o łącznej wartości netto 10.301.193,90 złotych na rzecz (...) sp. z o. o. z siedzibą w W., podczas gdy w rzeczywistości transakcje takie nie miały miejsca,

- tj. o przestępstwo z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s.;

7)  P. K. (K.) o to, że:

XIX. w okresie od 1 kwietnia 2014r. do 31 grudnia 2014r. w O., N., C. w Niemczech i innych miejscach brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, w skład której wchodziło co najmniej siedem innych osób, a w tym A. S., D. G. (1), D. W., M. J., K. S. (1), K. R. (1) i N. S. (1), których celem było popełnienie przestępstw i przestępstw skarbowych, polegających na dokonywaniu w ramach różnych podmiotów gospodarczych uszczupleń podatkowych – należności Skarbu Państwa z tytułu podatku VAT, w wyniku uchylania się od opodatkowania podatkiem VAT poprzez nieskładanie deklaracji z tytułu tego podatku, wystawianie poświadczających nieprawdę faktur VAT, składanie nierzetelnych deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług, oraz wniosków o zwrot niesłusznie naliczonego podatku VAT,

- tj. o przestępstwo z art. 258 § 1 k.k.;

XX. w okresie od 1 kwietnia 2014r. do 31 grudnia 2014r. w O., N., C. w Niemczech i innych miejscowościach, działając wspólnie i w porozumieniu z K. S. (1) i innymi osobami, w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej powyżej, mając na celu popełnienie przestępstw, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i z wykorzystaniem tej samej sposobności, czyniąc sobie i innym osobom z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu, jako pełnomocnik firm (...) sp. z o.o., i pracownik (...) sp. z o.o. i osoba zatrudniona w firmie (...), co najmniej 89 razy potwierdził fikcyjne transakcje obrotu olejem rzepakowym w ten sposób, że potwierdzał w imieniu firmy (...) odbiór oleju rzepakowego ze (...) s.c., i (...) sp. z o. o. oraz fikcyjną dostawę tego samego surowca do i wydanie go z firmy (...) do (...) sp. z o. o., a także jego odbiór przez firmę (...) sp. z o.o., a następnie (...) sp. z o.o., przez co ułatwił wystawianie i posługiwanie nierzetelnymi fakturami VAT i złożenie nierzetelnych deklaracji VAT-7 i wprowadzenie w błąd Urzędu Skarbowego (...) w celu uzyskania nienależnego zwrotu podatkowej należności publicznoprawnej w postaci naliczonego podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 740.805,- złotych N. S. (1) prowadzącemu firmę PHU (...) s.c. oraz ułatwił złożenie nierzetelnych deklaracji VAT-7 i bezpodstawne odliczenie podatku należnego z tytułu wykazywanych fikcyjnych dostaw krajowych, podatkiem naliczonym w łącznej kwocie 1.143.588,13 złotych firmę (...) sp. z o.o. w imieniu której działał K. R. (1) oraz ułatwił złożenie nierzetelnych deklaracji VAT-7 i bezpodstawne odliczenie podatku należnego z tytułu wykazywanych fikcyjnych dostaw krajowych, podatkiem naliczonym w łącznej kwocie 2.012.367,67 złotych A. S. działającemu w imieniu (...) sp. z o.o.,

- tj. o przestępstwo skarbowe z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s. w zw. z art. 76 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1, 2 i 5 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s.;

XXI. w okresie od 1 kwietnia 2014r. do 31 grudnia 2014r. w O., C. w Niemczech i innych miejscowościach, działając wspólnie i w porozumieniu z K. S. (1) i innymi osobami, w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej powyżej, mając na celu popełnienie przestępstw, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i z wykorzystaniem tej samej sposobności oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie i innym osobom z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu, jako pełnomocnik firm (...) sp. z o.o., i pracownik (...) sp. z o.o. i osoba zatrudniona w firmie (...), co najmniej 89 razy potwierdził fikcyjne transakcje obrotu olejem rzepakowym w ten sposób, że potwierdzał w imieniu firmy (...) odbiór oleju rzepakowego ze (...) s.c., i (...) sp. z o. o. oraz fikcyjną dostawę tego samego surowca do i wydanie go z firmy (...) do (...) sp. z o. o., a także jego odbiór przez firmę (...) sp. z o.o., a następnie (...) sp. z o.o., przez co ułatwił popełnienie innym osobom przestępstwa polegającego na usiłowaniu doprowadzenia Skarbu Państwa – Naczelnika Urzędu Skarbowego (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 740.805,- złotych w ten sposób, że poświadczał nieprawdę, co do okoliczności mających znaczenie prawne i używał poświadczających nieprawdę dokumentów w postaci faktur VAT oraz dokumentów WZ i raportów wagowych przyjęcia towaru, dokumentujących fikcyjne transakcje zakupu oleju rzepakowego przez firmę (...) oraz wystawiał i posługiwał się poświadczającymi nieprawdę dokumentami w postaci faktur VAT i dokumentów WZ dokumentującymi fikcyjne transakcje sprzedaży oleju rzepakowego o łącznej wartości netto 10.301.193,90 złotych na rzecz (...) sp. z o. o. z siedzibą w W., podczas gdy w rzeczywistości transakcje takie nie miały miejsca,

- tj. o przestępstwo z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s.

Wyrokiem z dnia 30 marca 2022r.sygn. akt III K – 425/218 Sąd Okręgowy we Wrocławiu orzekł następująco :

I.  uznał oskarżonego A. S. za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku, przyjmując, iż czynu tego dopuścił się w okresie od 1 kwietnia 2014r. do dnia 31 lipca 2014r., co stanowiło przestępstwo z art. 258 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 258 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  uznał oskarżonego A. S. za winnego popełnienia tego, że w okresie od 1 kwietnia 2014r. do dnia 31 lipca 2014r., reprezentując (...) sp. z o.o. sp. k. oraz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., jako prezes zarządu, działając w ramach zorganizowanej grupy przestępczej opisanej w punkcie I części wstępnej wyroku, mającej na celu popełnianie przestępstw skarbowych, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z N. S. oraz K. R. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, pozorował zakup oleju rzepakowego do spółek (...) Sp. z o.o. i (...) s.c., w ten sposób, iż posłużył się 94 nierzetelnymi, ujmując je w rejestrach zakupu, fakturami VAT dokumentującymi fikcyjne transakcje zakupu oleju rzepakowego od (...) sp. z o.o. opisanymi w punkcie II części wstępnej wyroku na łączną kwotę w tym punkcie wskazaną oraz w celu wykonania fikcyjnej umowy dostawy oleju rzepakowego z (...) sp. z o.o. sp. k. i (...) sp. z o.o. wystawił na rzecz spółki (...) Sp. z o.o. 55 nierzetelnych faktur VAT dokumentujących transakcje, które nie miały w rzeczywistości miejsca, a opisane w punkcie II części wstępnej wyroku o łącznej wartości tam wskazanej, a od których to transakcji na wcześniejszym etapie dostaw nie został zapłacony, o czym wiedział, podatek od towarów i usług przez (...) Sp. z o.o., a następnie wystawił na rzecz (...) s.c. 35 nierzetelnych faktur VAT dokumentujących transakcje, które nie miały w rzeczywistości miejsca, a opisane w punkcie II części wstępnej wyroku o łącznej wartości tam wskazanej, pozorując w ten sposób obrót towarami wskazanymi w ww. fakturach, prowadząc jednocześnie nierzetelne księgi, a w tym rejestr sprzedaży i zakupów, po czym K. R. (1) po dokonaniu fikcyjnej dostawy wewnątrzwspólnotowej oleju rzepakowego do H. D. G. (1) z siedzibą w C. doprowadził jako członek zarządu spółki (...) Sp. z o.o. zajmujący się jej sprawami majątkowymi, w oparciu o wskazane fikcyjne transakcje oleju rzepakowego do podania organowi podatkowemu danych niezgodnych ze stanem rzeczywistym w złożonych przez spółkę nierzetelnych deklaracjach VAT-7, powodując bezpodstawne obniżenie podatku należnego, wynikające z wystawianych przez tą spółkę faktur VAT o kwotę podatku naliczonego w łącznej kwocie nie mniejszej niż 911.776,- złotych, narażając w ten sposób podatek od towarów i usług na uszczuplenie, a następnie N. S. (1) w celu uzyskania nienależnego zwrotu podatkowej należności publicznoprawnej w postaci naliczonego podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 740.805,- złotych wprowadził w błąd Urząd Skarbowy (...), w ten sposób, że podał organowi podatkowemu dane niezgodne ze stanem rzeczywistym w złożonych przez siebie jako reprezentującego P.H.U (...) s.c. nierzetelnych deklaracjach VAT-7, wskazując na zawyżoną kwotę podatku naliczonego, wynikającego z fikcyjnych transakcji zakupu oleju rzepakowego, narażając Skarb Państwa na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej w postaci naliczonego podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 740 805,- złotych, co stanowiło przestępstwo skarbowe z art. 62 § 2 k.k.s. i art. 61 § 1 k.k.s i art. 76 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. w zw. z art. 8 § 1 k.k.s. w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. i za to na podstawie art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 2 k.k.s. w zw. z art. 38 § 1 pkt 3 k.k.s. w zw. z art. 2 § 2 k.k.s., w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2017r., wymierzył mu karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 300 (trzystu) stawek, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 200 (dwustu) złotych;

III.  uznał oskarżonego A. S. za winnego tego, iż w okresie od 1 kwietnia 2014r. do dnia 31 lipca 2014r., reprezentując (...) sp. z o.o. sp. k. oraz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., jako prezes zarządu, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej opisanej w punkcie I części wstępnej wyroku, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z N. S. posługiwał się dokumentami poświadczającymi nieprawdę, co do okoliczności mających znaczenie prawne w postaci faktur VAT wystawianych uprzednio spółce (...) sp. z o.o. przez spółkę (...) sp. z o.o. reprezentowaną przez M. J., opisanych w punkcie II części wstępnej wyroku oraz poświadczał nieprawdę w dokumentach, co do okoliczności mających znaczenie prawne, w zakresie, w jakim faktury te nie dokumentowały rzeczywistych transakcji sprzedaży oleju rzepakowego, ujmując je w księgach spółki, a następnie usiłował doprowadzić Skarb Państwa do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości, w ten sposób, iż poświadczając w dokumentach w postaci faktur VAT opisanych w punkcie II części wstępnej wyroku, wystawianych przez siebie w imieniu (...) sp. z o.o., nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne, tj. co do wskazanych w nich transakcji, które w rzeczywistości nie miały miejsca, przekazał je jako dokumentujące sprzedaż oleju rzepakowego rzekomemu nabywcy N. S. (1), działającemu w ramach P.H.U. (...) s.c., który ujął je następnie w swoich księgach, po czym wprowadził w błąd organy podatkowe reprezentujące Skarb Państwa poprzez wskazanie w deklaracjach VAT – 7 bezpodstawnie naliczonego podatku od towarów i usług, i zwrócenie się o zwrot nienależnego podatku od towarów i usług w kwocie 740.805,- złotych, którego zapłaty nie dokonano na poprzednich etapach sprzedaży oleju rzepakowego przez (...) Sp. z o.o., w wyniku zawyżenia o tą kwotę podatku naliczonego, do czego nie doszło w wyniku przeprowadzonej w P.H.U. (...) kontroli podatkowej i wydania ostatecznej decyzji podatkowej, na podstawie której nie doszło do zwrotu podatku od towarów i usług wynikającego z fikcyjnych transakcji olejem rzepakowym, co stanowiło występek z art. 271 § 3 k.k. i art. 273 k.k. i art. 77 pkt 1 ustawy o rachunkowości i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015r. w zw. z art. 8 § 1 k.k.s. i za to na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w wymiarze 250 (dwustu pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 200 (dwustu) złotych;

IV.  na podstawie art. 8 § 2 i 3 k.k.s. zastrzegł, iż w odniesieniu do kar orzeczonych w punktach: I i II części dyspozytywnej wyroku wykonaniu podlega wobec A. S. kara pozbawienia wolności i kara grzywny orzeczona w pkt II części dyspozytywnej wyroku;

V.  uznał oskarżonego D. W. za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie IV części wstępnej wyroku, przyjmując, iż czynu tego dopuścił się w okresie od 1 kwietnia 2014r. do dnia 31 lipca 2014r., co stanowiło przestępstwo z art. 258 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 258 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

VI.  uznaje oskarżonego D. W. za winnego tego, iż w okresie od 1 kwietnia 2014r. do dnia 31 lipca 2014r., w W. i innych miejscowościach na terenie Polski, działając w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw skarbowych opisanej w punkcie IV części wstępnej wyroku, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru, w tym, aby inne osoby popełniły przestępstwo skarbowe oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, jako prezes zarządu (...) sp. z o. o., z siedzibą w W., posłużył się 97 fakturami VAT opisanymi w punkcie V części wstępnej wyroku, wystawionymi przez firmę - H. D. G. (1) z siedzibą w C., które pozorować miały transakcje zakupu od D. G. (1) oleju rzepakowego, nie mające w rzeczywistości miejsca o łącznej wartości netto 10.301.193,90 złotych, ujmując te faktury VAT w rejestrach zakupu i prowadząc w ten sposób nierzetelne księgi, a następnie wystawił opisane w pkt V części wstępnej wyroku 76 nierzetelnych faktur VAT, dokumentujących fikcyjną sprzedaż oleju rzepakowego na rzecz (...) sp. z o. o. z siedzibą w P. o łącznej wartości netto 5.844.245,28 złotych, (brutto: 7.589.928,94 złotych), pozorując w ten sposób zakup oleju rzepakowego od niemieckiej firmy (...) oraz sprzedaż tego samego oleju rzepakowego do spółki (...) sp. z o.o., podczas gdy w rzeczywistości transakcje takie nie miały miejsca, a następnie uchylał się od opodatkowania, nie składając właściwemu Urzędowi Skarbowemu deklaracji VAT-7 za odpowiednie miesiące 2014r., narażając podatek od towarów i usług na uszczuplenie w wielkiej wartości w kwocie 1.745.683,66 złotych, przez co ułatwił N. S. (1), prowadzącemu firmę PHU (...) s.c., wprowadzenie w błąd Urzędu Skarbowego (...) poprzez podanie danych niezgodnych ze stanem rzeczywistym w złożonych nierzetelnych deklaracjach VAT i narażenie Skarbu Państwa na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej w postaci naliczonego podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 740.805,- złotych oraz ułatwił spółce (...) sp. z o.o., imieniu której działał K. R. (1), wprowadzenie w błąd (...) (...) Urzędu Skarbowego poprzez podanie danych niezgodnych ze stanem rzeczywistym w złożonych nierzetelnych deklaracjach VAT-7 i bezpodstawne obniżenie podatku należnego z tytułu wykazywanych fikcyjnych dostaw krajowych, o podatek naliczony w łącznej kwocie nie mniejszej niż 911.776,- złotych, co stanowiło przestępstwo skarbowe z art. 54 § 1 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s i art. 61 § 1 k.k.s. i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s. w zw. z art. 76 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. w zw. z art. 8 § 1 k.k.s. w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. i za to na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 2 k.k.s. w zw. z art. 38 § 1 pkt 3 k.k.s. w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2017r. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 250 (dwustu pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 150 (stu pięćdziesięciu) złotych;

VII.  uznał oskarżonego D. W. za winnego tego, że w okresie od 1 kwietnia 2014r. do 30 czerwca 2014r. w W. i innych miejscowościach, działając, w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej w punkcie V części dyspozytywnej wyroku, mając na celu popełnienie przestępstw, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru jako prezes zarządu (...) sp. z o. o., z siedzibą w W., pozorując prowadzenie działalności gospodarczej przez tą spółkę, działając z zamiarem, aby N. S. (1) prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą P.H.U. (...) s.c. popełnił przestępstwo, polegające na doprowadzeniu Skarbu Państwa – Naczelnika Urzędu Skarbowego (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie nie mniejszej niż 740.805,- złotych, poprzez wprowadzenie w błąd organu podatkowego co do zasadności zwrotu podatkowej należności publicznoprawnej w postaci naliczonego podatku od towarów i usług we wskazanej kwocie i uzyskanie w ten sposób nienależnego zwrotu w tej kwocie, ułatwiał mu to w ten sposób, że używał poświadczających nieprawdę dokumentów w postaci faktur VAT dokumentujących fikcyjne transakcje zakupu oleju rzepakowego wystawione przez (...) wymienione w punkcie Vv częsci wstępnej wyroku, ujmując je w rejestrach zakupu oraz wystawiał i posługiwał się w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poświadczającymi nieprawdę dokumentami w postaci faktur VAT dokumentujących fikcyjne transakcje sprzedaży oleju rzepakowego przez (...) sp. z o.o. do (...) sp. z o.o., wymienione w punkcie V częsci wstępnej wyroku, dopuszczając do podawania nierzetelnych danych w księgach rachunkowych dokumentującymi fikcyjne transakcje sprzedaży oleju rzepakowego o łącznej wartości netto 5.844.245,28 złotych, podczas gdy w rzeczywistości transakcje takie nie miały miejsca, a do którego to zwrotu podatku nie doszło w związku z reakcją urzędu skarbowego, który odmówił zwrotu tego podatku, co stanowiło występek z art. 271 § 3 k.k. i art. 273 k.k. i art. 77 pkt 1 ustawy o rachunkowości i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015r. i za to na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierzył mu karę grzywny w wysokości 250 (dwustu pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 150 (stu pięćdziesięciu) złotych;

VIII.  na podstawie art. 8 § 2 i 3 k.k.s. zastrzegł, iż w odniesieniu do kar orzeczonych w punktach: VI i VII części dyspozytywnej wykonaniu podlegają wobec D. W. kara pozbawienia wolności i kara grzywny orzeczona w pkt VI części dyspozytywnej wyroku;

IX.  uznał oskarżonego M. J. za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie VII części wstępnej wyroku, przyjmując, iż czynu tego dopuścił się w okresie od 4 kwietnia 2014r. do dnia 31 lipca 2014r., co stanowiło występek z art. 258 § 1 k.k. i za to na podstawie tego przepisu wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

X.  uznał oskarżonego M. J. za winnego tego, że w okresie od 14 kwietnia 2014r. do dnia 31 lipca 2014r. w P. i innych miejscowościach, działając w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej powyżej, mającej na celu popełniania przestępstw skarbowych, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru, w tym, aby inne osoby popełniły przestępstwo oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, zawierając wcześniej umowę zakupu udziałów w (...) sp. z o.o. z siedzibą w P., działając jako prezes jej zarządu, pozorując prowadzenie działalności gospodarczej, posłużył się, ujmując w rejestrach sprzedaży i zakupów nierzetelnymi fakturami VAT, opisanymi w punkcie VIII części wstępnej wyroku o wskazanej w tym punkcie wartości, dokumentującymi transakcje zakupu przez (...) sp. z o.o. ze spółki (...) sp. z o.o. oleju rzepakowego, które to transakcje nie miały w rzeczywistości miejsca, a następnie wystawił 94 nierzetelne faktury VAT dokumentujące fikcyjną sprzedaż oleju rzepakowego na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w O., a opisane w pkt VIII części wstępnej wyroku o wskazanej w tym punkcie wartości, a od których to transakcji na wcześniejszym etapie dostaw nie został, o czym wiedział, zapłacony podatek od towarów i usług przez (...) Sp. z o.o., prowadząc w ten sposób nierzetelnie księgi, w tym rejestr sprzedaży i zakupów oraz pozorując w ten sposób sprzedaż towarów w postaci oleju rzepakowego, podając przy tym nieprawdę w deklaracjach VAT -7 składane za okres od kwietnia do lipca 2014r. roku, przez co ułatwił N. S. (1) prowadzącemu firmę PHU (...) s.c. wprowadzenie w błąd Urzędu Skarbowego (...) poprzez podanie danych niezgodnych ze stanem rzeczywistym w złożonych nierzetelnych deklaracjach VAT i narażenie Skarbu Państwa na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej w postaci naliczonego podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 740.805,- złotych oraz ułatwił spółce (...) sp. z o.o., w imieniu której działał K. R. (1), wprowadzenie w błąd (...) (...) Urzędu Skarbowego poprzez podanie danych niezgodnych ze stanem rzeczywistym w złożonych nierzetelnych deklaracjach VAT-7 i bezpodstawne obniżenie podatku należnego z tytułu wykazywanych fikcyjnych dostaw krajowych, o podatek naliczony w łącznej kwocie nie mniejszej niż 911.776,- złotych, co stanowiło przestępstwo skarbowe z art. 62 § 2 k.k.s. i art. 61 § 1 k.k.s i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s. w zw. z art. 76 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. w zw. z art. 8 § 1 k.k.s. w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. i za to na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 2 k.k.s. w zw. z art. 38 § 1 pkt 3 k.k.s. w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2017r. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 200 (dwustu) stawek, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 120 (stu dwudziestu) złotych;

XI.  uznał oskarżonego M. J. za winnego tego, że w okresie od 14 kwietnia 2014r. do dnia 31 lipca 2014r. w P., działając w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw skarbowych opisanej w punkcie IX części wstępnej wyroku, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, czyniąc sobie z popełniania przestępstw stałe źródło dochodu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, zawierając wcześniej umowę zakupu udziałów w (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. i działając jako prezes jej zarządu, pozorując prowadzenie działalności gospodarczej przez tą spółkę, działając z zamiarem, aby N. S. (1) prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą P.H.U. (...) s.c. popełnił przestępstwo, polegające na doprowadzeniu Skarbu Państwa – Naczelnika Urzędu Skarbowego (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie nie mniejszej niż 740.805,- złotych poprzez wprowadzenie w błąd organu podatkowego co do zasadności zwrotu podatkowej należności publicznoprawnej w postaci naliczonego podatku od towarów i usług we wskazanej kwocie i uzyskanie w ten sposób nienależnego zwrotu w tej kwocie, ułatwiał mu to w ten sposób, że używał poświadczających nieprawdę dokumentów w postaci faktur VAT, dokumentujących fikcyjne transakcje zakupu oleju rzepakowego wystawionych przez (...) sp. z o.o., a wymienionych w punkcie VIII części wstępnej wyroku, ujmując je w rejestrach sprzedaży i zakupu oraz wystawiał i posługiwał się w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poświadczającymi nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne dokumentami w postaci faktur VAT dokumentujących fikcyjne transakcje sprzedaży oleju rzepakowego przez (...) sp. z o.o. do (...) sp. z o.o., wymienionych w punkcie VIII części wstępnej wyroku, a co do których to transakcji na wcześniejszym etapie dostaw nie został zapłacony podatek od towarów i usług przez (...) Sp. z o.o., a który to podmiot był następnie dostawcą oleju rzepakowego do P.H.U (...) s.c., ujmując je księgach rachunkowych, przez co zawierały one nierzetelne dane, dokumentujące fikcyjne transakcje sprzedaży oleju rzepakowego o łącznej wartości netto 7.113.353,37 złotych, a do którego to zwrotu podatku nie doszło w związku z reakcją urzędu skarbowego, który odmówił zwrotu tego podatku, co stanowiło występek z art. 271 § 3 k.k. i art. 273 k.k. i art. 77 pkt 1 ustawy o rachunkowości i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015r. i za to na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierza mu karę grzywny w wysokości 200 (dwustu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 120 (stu dwudziestu) złotych;

XII.  na podstawie art. 8 § 2 i 3 k.k.s. zastrzega, iż w odniesieniu do kar orzeczonych w punktach: X i XI części dyspozytywnej wyroku wykonaniu podlegają wobec M. J. kara pozbawienia wolności i kara grzywny orzeczone w punkcie X części dyspozytywnej wyroku;

XIII.  uznał oskarżonego K. R. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie X części wstępnej wyroku, przyjmując, iż czynu tego dopuścił się w okresie od 1 kwietnia 2014r. do czerwca 2014r., co stanowiło występek z art. 258 § 1 k.k. i za to na podstawie tego przepisu wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

XIV.  uznał oskarżonego K. R. (1) za winnego tego, że w okresie od 1 kwietnia 2014r. do 9 czerwca 2014r. w P. i innych miejscowościach na terenie Polski, działając w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej w punkcie XIII, mającej na celu popełniania przestępstw skarbowych, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z A. S. oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako członek zarządu i osoba zajmująca się faktycznie sprawami gospodarczymi spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. zawarł pozorne umowy: zakupu oleju rzepakowego z firmą (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. oraz dostawy tego samego produktu z firmą (...) w C., a następnie posłużył się nierzetelnymi fakturami VAT, ujmując w rejestrach zakupu 55 takich faktur dokumentujących transakcje zakupu oleju rzepakowego od (...) sp. z o.o., a opisane w pkt XI części wstępnej wyroku o łącznej wartości w tym punkcie wskazanej, a które to transakcje nie miały w rzeczywistości miejsca, po czym wystawił 55 nierzetelnych faktur VAT opisanych w pkt XI części wstępnej wyroku o łącznej wartości w tym punkcie wskazanej, a dokumentujących fikcyjne transakcje sprzedaży oleju rzepakowego dla firmy (...) z siedzibą w C. na terenie Niemiec w ramach dostaw wewnątrzwspólnotowych, pozorując w ten sposób handel towarami wskazanymi na powyższych fakturach VAT, podczas gdy w rzeczywistości takie transakcje nie miały miejsca, prowadząc jednocześnie w tym zakresie nierzetelnie księgi, a w tym rejestr sprzedaży i zakupów, a następnie podał nieprawdę w deklaracjach VAT-7 złożonych do (...) (...) Urzędu Skarbowego w P. za miesiące kwiecień-czerwiec 2014r., naliczając w nich nienależnie podatek od towarów i usług z tytułu zakupów krajowych oleju rzepakowego od spółki (...) sp. z o.o. sp. k. i spółki (...) Sp. z.o.o., przy jednoczesnym wskazaniu fikcyjnych dostaw wewnątrzwspólnotowych dla firmy (...), co stanowiło podstawę do zmniejszenia należnego podatku od towarów i usług z tytułu dostaw krajowych, narażając w ten sposób na uszczuplenie podatku od towarów i usług w łącznej kwocie nie mniejszej niż 911.776,- złotych, wiedząc, iż wcześniej podatek od towarów i usług nie został w takiej kwocie zapłacony przez poprzednich dostawców, znajdujących się w łańcuchu dostaw, wchodzących w skład zorganizowanej grupy, co stanowiło przestępstwo skarbowe z art. 56 § 1 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. i art. 61 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s. w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s. i za to na podstawie art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 2 k.k.s. w zw. z art. 38 § 1 pkt 3 k.k.s. w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2017r. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 300 (trzystu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 200 (dwustu) złotych;

XV.  uznał oskarżonego K. R. (1) za winnego tego, że w okresie od 1 kwietnia 2014r. do 9 czerwca 2014r. w P. i innych miejscowościach na terenie Polski, działając w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw opisanej w punkcie XIII części wstępnej wyroku, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, reprezentując jako członek zarządu spółkę (...) sp. z o.o., zawarł pozorne umowy zakupu oleju rzepakowego z firmą (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. oraz dostawy tego samego produktu z firmą (...) w C., a następnie w ramach tej współpracy używał dokumentów poświadczających nieprawdę, co do okoliczności mających znaczenie prawne w postaci faktur VAT wystawianych przez (...) sp. z o.o., dokumentujących transakcje, które nie miały w rzeczywistości miejsca, a opisanych w punkcie XI poprzez przyjmowanie ich i ujmowanie w księgach spółki (...) Sp. z o.o., dopuszczając w ten sposób do podawania nierzetelnych danych w księgach rachunkowych, a następnie poświadczał w dokumentach nieprawdę, co do okoliczności mających znaczenie prawne poprzez wystawianie w imieniu (...) sp. z o.o. faktur VAT, które dokumentowały transakcje sprzedaży oleju rzepakowego firmie (...) w C., które nie miały w rzeczywistości miejsca, co stanowiło z art. 271 § 3 k.k. i art. 273 k.k. i art. 77 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015r. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s. i za to na podstawie art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesiąca pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w wysokości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 200 (dwustu) złotych;

XVI.  na podstawie art. 8 § 2 i 3 k.k.s. zastrzegł, iż w odniesieniu do kar orzeczonych w punktach: XIV i XV części dyspozytywnej wyroku wykonaniu podlegają wobec K. R. (1) kara pozbawienia wolności i kara grzywny orzeczone w punkcie XIV części dyspozytywnej wyroku;

XVII.  uznał oskarżonego N. S. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie XIII części wstępnej wyroku, przyjmując, iż czynu tego dopuścił się w okresie od 9 czerwca 2014r. do dnia 27 sierpnia 2014r., co stanowiło występek z art. 258 § 1 k.k. i za to na podstawie tego przepisu wymierzył mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

XVIII.  uznaje oskarżonego N. S. (1) za winnego tego, że w okresie od 9 czerwca 2014r. do 27 sierpnia 2014r. we W. i innych miejscowościach, działając, w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej w pkt XIII części dyspozytywnej wyroku, mającej na celu popełnienie przestępstw skarbowych, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z A. S., jako wspólnik i osoba zajmująca się faktycznie sprawami gospodarczymi firmy (...) s.c. z siedzibą we W. zawarł pozorne umowy: zakupu oleju rzepakowego z firmą (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. oraz dostawy tego samego produktu z firmą (...) z siedzibą w C., a następnie posłużył się nierzetelnymi fakturami VAT ujmując w rejestrach zakupu 35 nierzetelnych faktur dokumentujących fikcyjne transakcje zakupu oleju rzepakowego od (...) sp. z o.o., a opisane w punkcie XIV części wstępnej wyroku o łącznej wartości w tym punkcie wskazanej, a które to transakcje nie miały w rzeczywistości miejsca, po czym wystawił 34 nierzetelne faktury VAT opisane w pkt XIV części wstępnej wyroku o łącznej wartości w tym punkcie wskazanej, a dokumentujących fikcyjne transakcje sprzedaży oleju rzepakowego dla firmy (...) w C. na teren Niemiec w ramach dostaw wewnątrzwspólnotowych, pozorując w ten sposób handel towarami wskazanymi na powyższych fakturach VAT, podczas gdy w rzeczywistości takie transakcje nie miały miejsca, prowadząc jednocześnie w tym zakresie nierzetelnie księgi, a w tym rejestr sprzedaży i zakupów, a następnie podał nieprawdę w deklaracjach VAT-7 złożonych do Urzędu Skarbowego (...) we W. za miesiące czerwiec-lipiec 2014r., wskazujących zawyżoną kwotę naliczonego podatku od towarów i usług, z tytułu fikcyjnego nabycia od (...) sp. z o.o. wskazanego oleju rzepakowego zwracając się na tej podstawie w związku z fikcyjnymi dostawami wewnątrzwspólnotowymi do H. D. G. (1) w C., o nienależny zwrot podatku od towarów i usług w kwocie 740.805,- złotych, narażając w ten sposób na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej w postaci naliczonego podatku od towarów i usług ww. kwocie, wiedząc, iż wcześniej podatek od towarów i usług nie został w takiej kwocie zapłacony przez poprzednich dostawców, znajdujących się w łańcuchu dostaw, wchodzących w skład zorganizowanej grupy, co stanowiło przestępstwo skarbowe z art. 76 § 1 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. i art. 61 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s. i za to na podstawie art. 76 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 2 k.k.s. w zw. z art. 38 § 1 pkt 3 k.k.s. w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2017r. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 150 (stu pięćdziesięciu) złotych;

XIX.  uznaje oskarżonego N. S. (1) za winnego tego, że w okresie od 9 czerwca 2014r. do 27 sierpnia 2014r. we W. i innych miejscowościach, działając w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej w punkcie XVII części wstępnej wyroku, mającej na celu popełnienie przestępstw, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z A. S. oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, reprezentując jako wspólnik firmę (...) s.c. z siedzibą we W., zawarł pozorne umowy zakupu oleju rzepakowego z firmą (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. oraz dostawy tego samego produktu z firmą (...) w C., a następnie posłużył się dokumentami w postaci faktur VAT, dokumentującymi fikcyjne transakcje zakupu oleju rzepakowego wystawione przez od (...) sp. z o.o., wymienionymi w punkcie XIV, ujmując je w rejestrach zakupu oraz wystawiał i posługiwał się poświadczającymi nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne dokumentami w postaci faktur VAT, dokumentujących fikcyjne transakcje sprzedaży oleju rzepakowego przez (...) s.c. do niemieckiej firmy (...), a wymienione w punkcie XIV, dopuszczając do podawania nierzetelnych danych w księgach, po czym, pozorując transakcje gospodarcze i wiedząc, iż wcześniej podatek od towarów i usług nie został we wnioskowanej kwocie zapłacony przez poprzednich dostawców, znajdujących się w łańcuchu dostaw, wchodzących w skład zorganizowanej grupy, usiłował doprowadzić Skarb Państwa – Naczelnika Urzędu Skarbowego (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 740.805,- złotych w ten sposób, iż wprowadzając w błąd Skarb Państwa – Naczelnika Urzędu Skarbowego (...) co do zasadności zwrotu podatku złożył wniosek o zwrot podatku od towarów i usług w oparciu o poświadczające nieprawdę deklaracje VAT-7 za miesiące czerwiec-lipiec 2014r., wskazujące zawyżoną, nienależną kwotę podatku naliczonego, z tytułu fikcyjnego nabycia od (...) sp. z o.o. wskazanego oleju rzepakowego pozwalającego na uzyskanie nienależnego jego zwrotu z powodu dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej do (...) w C., lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na przeprowadzoną kontrolę podatkową i zaniechanie dokonania zwrotu podatku przez urząd skarbowy, co stanowiło występek z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 271 § 3 k.k. i art. 273 k.k. i art. 77 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015 roku i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s. i za to na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w wysokości 200 (dwustu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 150 (sto pięćdziesiąt) złotych;

XX.  na podstawie art. 8 § 2 i 3 k.k.s. zastrzegł, iż w odniesieniu do kar orzeczonych w punktach: XVIII i XIX części dyspozytywnej wyroku wykonaniu podlegają wobec N. S. (1) kara pozbawienia wolności i kara grzywny orzeczone w punkcie XIX części dyspozytywnej wyroku;

XXI.  uznał oskarżonego K. S. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt XVI części wstępnej wyroku, przyjmując, iż czynu tego dopuścił się w okresie od 1 kwietnia 2014r. do dnia 31 lipca 2014r., co stanowiło występek z art. 258 § 1 k.k. i za to na podstawie tego przepisu wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

XXII.  uznaje oskarżonego K. S. (1) za winnego tego, że w okresie od 1 kwietnia 2014r. do 31 lipca 2014 roku w O., C. w Niemczech i innych miejscowościach, działając wspólnie i w porozumieniu z P. K., w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej powyżej, mając na celu popełnienie przestępstw skarbowych, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru, w tym, aby inne osoby popełniły przestępstwo skarbowe, jako pełnomocnik (...) sp. z o.o., (...) s.c., (...) sp. z o.o. i (...) sp. z o.o., co najmniej 89 razy potwierdzał odbiór oleju rzepakowego w imieniu (...) s.c. i (...) sp. z o.o. oraz dostawę tego oleju z firmy (...) s.c. i (...) sp. z o. o. oraz dostawę tego samego surowca do (...), a następnie jego dostawę do (...) sp. z o. o., a także jego odbiór przez firmę (...) sp. z o.o., a następnie odbiór przez (...) sp. z o.o., których był pełnomocnikiem, wiedząc, iż transakcje te nie mają rzeczywistego charakteru, przez co ułatwił złożenie nierzetelnych deklaracji VAT-7 i wprowadzenie w błąd Urzędu Skarbowego (...) w celu uzyskania nienależnego zwrotu podatkowej należności publicznoprawnej w postaci naliczonego podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 740.805 zł N. S. (1) prowadzącemu firmę P.H.U. (...) s.c., który złożył wniosek o zwrot podatku od towarów i usług w oparciu o tak poświadczające nieprawdę deklaracje VAT-7 za miesiące czerwiec-lipiec 2014 roku, wskazujące zawyżoną, nienależną kwotę naliczonego podatku od towarów i usług, z tytułu fikcyjnego nabycia od (...) sp. z o.o. wskazanego oleju rzepakowego pozwalającego na uzyskanie nienależnego jego zwrotu z powodu dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej do H. D. G. (1) w C., a którego celu N. S. (1) nie osiągnął z uwagi na przeprowadzoną kontrolę podatkową i zaniechanie dokonania zwrotu podatku przez urząd skarbowy oraz ułatwił K. R. (1) złożenie do (...) (...) Urzędu Skarbowego w P. za miesiące kwiecień-czerwiec 2014 roku nierzetelnych deklaracji VAT-7, w których naliczono nienależnie podatek od towarów i usług z tytułu zakupów krajowych oleju rzepakowego od spółki (...) sp. z o.o. sp. k. i spółki (...) Sp. z.o.o., przy jednoczesnym wskazaniu fikcyjnych dostaw wewnątrzwspólnotowych dla firmy (...), co stanowiło podstawę do zmniejszenia należnego podatku od towarów i usług z tytułu dostaw krajowych, narażając w ten sposób na uszczuplenie podatku od towarów i usług w łącznej kwocie nie mniejszej niż 911.776 zł, co stanowiło występek z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s. w zw. z art. 76 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s. i za to na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 2 k.k.s. w zw. z art. 38 § 1 pkt 3 k.k.s. w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2017r. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 120 (stu dwudziestu) złotych;

XXIII.  uznał oskarżonego K. S. (1) za winnego tego, że w okresie 1 kwietnia 2014r. do 31 lipca 2014r. w O., C. w Niemczech i innych miejscowościach, działając wspólnie i w porozumieniu z P. K., w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej powyżej, mającej na celu popełnianie przestępstw, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w tym, aby inne osoby popełniły przestępstwo i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, jako pełnomocnik (...) sp. z o.o., (...) s.c., (...) sp. z o.o. i (...) sp. z o.o., co najmniej 89 razy potwierdzał odbiór oleju rzepakowego w imieniu (...) s.c. i (...) sp. z o.o. oraz dostawę tego oleju z firmy (...) s.c. i (...) sp. z o. o. do (...), a następnie jego dostawę do (...) sp. z o. o., a także jego odbiór przez firmę (...) sp. z o.o., a następnie odbiór przez (...) sp. z o.o., których był pełnomocnikiem, poprzez wystawianie dokumentów WZ i raportów wagowych, uławiając w ten sposób działania innych osób polegających na poświadczaniu nieprawdy co do okoliczności mających znaczenie prawne i używania poświadczających nieprawdę dokumentów w postaci faktur VAT dokumentujących fikcyjne transakcje zakupu oleju rzepakowego wystawione przez (...) sp. z o.o., (...) s.c., (...) sp. z o.o. i (...) sp. z o.o. oraz faktury dotyczące sprzedaży oleju rzepakowego przez wymienione wyżej podmioty wymienione w poprzednim punkcie wyroku, ułatwiając w ten sposób popełnianie N. S. (1) przestępstwa polegającego doprowadzeniu Skarbu Państwa – Naczelnika Urzędu Skarbowego (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 740.805,- złotych, poprzez wprowadzenie w błąd organu podatkowego co do zasadności zwrotu podatkowej należności publicznoprawnej w postaci naliczonego podatku od towarów i usług we wskazanej kwocie i uzyskanie w ten sposób nienależnego zwrotu w tej kwocie, co czego nie doszło w związku z reakcją urzędu skarbowego, który odmówił zwrotu tego podatku, co stanowiło występek z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015r. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s. i za to na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 120 (stu dwudziestu) złotych;

XXIV.  na podstawie art. 8 § 2 i 3 k.k.s. zastrzegł, iż w odniesieniu do kar orzeczonych w punktach: XXII i XXIII części dyspozytywnej wykonaniu podlegają wobec K. S. (1) kara pozbawienia wolności i kara grzywny orzeczone w punkcie XXII części dyspozytywnej wyroku;

XXV.  uznał oskarżonego P. K. za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie XIX części wstępnej wyroku, przyjmując, iż czynu tego dopuścił się w okresie od 1 kwietnia 2014r. do dnia 31 lipca 2014r., co stanowiło występek z art. 258 § 1 k.k. i za to na podstawie tego przepisu wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

XXVI.  uznał oskarżonego P. K. za winnego tego, że w okresie od 1 kwietnia 2014r. do 31 lipca 2014r. w O., N., C. w Niemczech i innych miejscowościach, działając wspólnie i w porozumieniu z K. S. (1), w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej powyżej, mającej na celu popełnianie przestępstw skarbowych, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu tego samego zamiaru, w tym aby inne osoby popełniły przestępstwo skarbowe jako pełnomocnik firm (...) sp. z o.o., i pracownik (...) sp. z o.o. i osoba zatrudniona w firmie (...), co najmniej 89 razy potwierdził transakcje obrotu olejem rzepakowym, wiedząc, iż nie mają one rzeczywistego charakteru w ten sposób, że poświadczał w imieniu firmy (...) odbiór oleju rzepakowego ze (...) s.c., i (...) sp. z o. o. oraz fikcyjną dostawę tego samego surowca do i wydanie go z firmy (...) do (...) sp. z o. o., a także jego odbiór przez firmę (...) sp. z o.o., a następnie (...) sp. z o.o., przez co ułatwił wystawianie i posługiwanie nierzetelnymi fakturami VAT i złożenie nierzetelnych deklaracji VAT-7 i wprowadzenie w błąd Urzędu Skarbowego (...) w celu uzyskania nienależnego zwrotu podatkowej należności publicznoprawnej w postaci naliczonego podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 740.805,- złotych N. S. (1) prowadzącemu firmę PHU (...) s.c. oraz ułatwił złożenie nierzetelnych deklaracji VAT-7 i bezpodstawne odliczenie podatku należnego z tytułu wykazywanych fikcyjnych dostaw krajowych, podatkiem naliczonym w łącznej kwocie nie mniejszej niż 911.776,- złotych firmie (...) sp. z o.o., w imieniu której działał K. R. (1) oraz ułatwił złożenie nierzetelnych deklaracji VAT-7, co stanowiło przestępstwo skarbowe z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s. w zw. z art. 76 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s. w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. i za to na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s. w zw. z art. 56 § 1 k.k. w zw. z art. 7 § 2 k.k.s. w zw. z art. 38 § 1 pkt 3 k.k.s. w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2017r. wymierzył mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 120 (stu dwudziestu) złotych;

XXVII.  uznał oskarżonego P. K. w okresie od 1 kwietnia 2014r. do 31 sierpnia 2014r. w O., C. w Niemczech i innych miejscowościach, działając wspólnie i w porozumieniu z K. S. (1) i innymi osobami, w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej powyżej, mającej na celu popełnianie przestępstw, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, jako pełnomocnik firm (...) sp. z o.o., i pracownik (...) sp. z o.o. i osoba zatrudniona w firmie (...), co najmniej 89 razy potwierdził fikcyjne transakcje obrotu olejem rzepakowym w ten sposób, że potwierdzał w imieniu firmy (...) odbiór oleju rzepakowego ze (...) s.c., i (...) sp. z o. o. oraz fikcyjną dostawę tego samego surowca do i wydanie go z firmy (...) do (...) sp. z o. o., a także jego odbiór przez firmę (...) sp. z o.o., a następnie (...) sp. z o.o., poprzez wystawianie dokumentów WZ i raportów wagowych, uławiając w ten sposób działania innych osób polegających na poświadczaniu nieprawdy co do okoliczności mających znaczenie prawne i używania poświadczających nieprawdę dokumentów w postaci faktur VAT dokumentujących fikcyjne transakcje zakupu oleju rzepakowego wystawionych przez (...) sp. z o.o., (...) s.c., (...) sp. z o.o. i (...) sp. z o.o. oraz faktury dotyczące sprzedaży oleju rzepakowego przez wymienione wyżej podmioty wymienione w poprzednim punkcie wyroku, a także ułatwiając w ten sposób popełnianie N. S. (1) przestępstwa polegającego doprowadzenia Skarbu Państwa – Naczelnika Urzędu Skarbowego (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 740.805,- złotych, poprzez wprowadzenie w błąd organu podatkowego co do zasadności zwrotu podatkowej należności publicznoprawnej w postaci naliczonego podatku od towarów i usług we wskazanej kwocie i uzyskanie w ten sposób nienależnego zwrotu w tej kwocie, do czego nie doszło w związku z reakcją urzędu skarbowego, który odmówił zwrotu tego podatku, co stanowiło występek z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015r. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s. i za to na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 120 (stu dwudziestu) złotych;

XXVIII.  na podstawie art. 8 § 2 i 3 k.k.s. zastrzegł, iż w odniesieniu do kar orzeczonych w punktach: XXVI i XXVII części dyspozytywnej wykonaniu podlegają wobec P. K. kara pozbawienia wolności i kara grzywny orzeczone w punkcie XXVII części dyspozytywnej wyroku;

XXIX.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. oraz art. 39 § 1 i 2 k.k.s. w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015r. połączył oskarżonym orzeczone wobec nich kary pozbawienia wolności i wymierzył im:

oskarżonemu A. S. połączył kary pozbawienia wolności orzeczone w punktach: I i II kary części dyspozytywnej wyroku i wymierzył mu karę łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności,

oskarżonemu D. W. połączył kary pozbawienia wolności orzeczone w punktach: V i VI części dyspozytywnej wyroku i wymierzył mu karę łączną 2 (dwóch) lat i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

oskarżonemu M. J. połączył kary pozbawienia wolności orzeczone w punktach: IX i X części dyspozytywnej wyroku i wymierzył mu karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

oskarżonemu K. R. (1) połączył kary pozbawienia wolności orzeczone w punktach: XIII i XIV części dyspozytywnej wyroku i wymierzył mu karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

oskarżonemu N. S. (1) połączył kary pozbawienia wolności orzeczone w punktach: XVII i XIX części dyspozytywnej wyroku i wymierzył mu karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

oskarżonemu K. S. (1) połączył kary pozbawienia wolności orzeczone w punktach: XXI i XXII części dyspozytywnej wyroku i wymierzył mu karę łączną 1 (jednego) roku i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

oskarżonemu P. K. połączył kary pozbawienia wolności orzeczone w punktach: XXV i XXVII części dyspozytywnej wyroku i wymierzył mu karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu ) miesięcy pozbawienia wolności;

XXX.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r. warunkowo zawiesił oskarżonym wykonanie kar łącznych pozbawienia wolności:

oskarżonym: M. J., K. R. (1) i N. S. (1) na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat,

oskarżonym: K. S. (1) i P. K. na okres próby wynoszący 4 (cztery) lata;

XXXI.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył oskarżonym na poczet orzeczonych kar łącznych pozbawienia wolności oraz kar grzywny okres rzeczywistego pozbawienia wolności (zatrzymania i tymczasowego aresztowania):

A. S. na poczet kary łącznej pozbawienia wolności okres od dnia 8 listopada 2017r., godz. 06:05 roku do dnia 9 listopada 2017r., godz. 20:00,

D. W. na poczet kary łącznej pozbawienia wolności okres od dnia 17 listopada 2017r., godz. 7:05 do dnia 8 lutego 2018r.,

M. J. na poczet kary grzywny okres od dnia 7 listopada 201r., godz. 06:00 do dnia 23 stycznia 2018r.,

K. R. (1) na poczet kary grzywny okres od dnia 6 listopada 2017r., godz. 06:02 do dnia 7 listopada 2017r., godz. 12:30,

N. S. (1) na poczet kary grzywny okres od dnia 6 listopada 2017r., godz. 08:05 do dnia 7 listopada 2017r., godz. 17:00,

K. S. (1) na poczet kary grzywny okres od dnia 8 listopada 2017r., godz. 06:05 do dnia 9 listopada 2017r., godz. 13:15,

P. K. na poczet kary grzywny okres od dnia 8 listopada 2017r., godz. 06:05 do dnia 9 listopada 2017r., godz. 12:30;

XXXII.  na podstawie art. 29 pkt 1 i 2 k.k.s. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa i zarządził pozostawienie w aktach sprawy dowodów rzeczowych z wykazu dowodów rzeczowych o nr (...) pod pozycją 1-9, z wykazu dowodów rzeczowych o nr (...) pod poz. 11-17, z wykazu dowodów rzeczowych o nr (...) pod poz.18-106, wykazu dowodów rzeczowych o nr (...) pod poz.108 i 109, wykazu dowodów rzeczowych o nr (...) pod poz. 110-112, z wykazu dowodów rzeczowych o nr (...) pod poz. 113;

XXXIII.  na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zwrócił D. G. (1) dowód rzeczowy z wykazu dowodów rzeczowych o nr (...) pod pozycją 10, M. S. (1) z wykazu dowodów rzeczowych o nr (...) pod poz. 114-117, spółce (...) z wykazu dowodów rzeczowych o nr (...) pod poz. 118 oraz oskarżonemu K. S. (1) z wykazu dowodów rzeczowych o nr (...) pod poz. 119-125;

XXXIV.  na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 633 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz art. 3 ust. 1 i art. 6 i art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonych: A. S., D. W., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w częściach związanych ze sprawą każdego z nich, w tym wymierzył im opłaty:

A. S. w kwocie 12.400 złotych,

D. W. w kwocie 7.900 złotych,

M. J. w kwocie 5.100 złotych,

K. R. (1) w kwocie 12.300 złotych,

N. S. (1) w kwocie 6.300 złotych,

K. S. (1) w kwocie 3.900 złotych,

P. K. w kwocie 2.700 złotych.

Apelacje od tego wyroku wnieśli:

1)  prokurator Prokuratury (...)we W.– na niekorzyść oskarżonych: M. J., K. R. (1) i N. S. (1) – w części dotyczącej orzeczeń o wymierzonych im karach;

2)  obaj obrońcy z wyboru oskarżonego A. S.: adw. M. Ł. i adw. W. Z. – w całości;

3)  obaj obrońcy z wyboru oskarżonego D. W.: adw. M. B. i adw. M. S. (2) – w całości;

4)  obrońca z wyboru oskarżonego M. J.: adw. M. M. – w całości;

5)  obrońca z wyboru oskarżonego K. R. (1): adw. J. M. – w całości;

6)  obrońca z wyboru oskarżonego N. S. (1): adw. S. S. (1) – w całości;

7)  obrońca z wyboru oskarżonego K. S. (1): r.pr. J. W. (1) – w całości;

8)  obrońca z wyboru oskarżonego P. K.: adw. A. H. – w całości.

Prokurator Prokuratury (...) we W. , powołując się na przepis art. 438 pkt 3 k.p.k., zaskarżonemu wyrokowi zarzucił: błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i mający wpływ na jego treść poprzez przyjęcie, że dowody ujawnione na rozprawie i ustalone na ich podstawie okoliczności faktyczne wskazują, że w stosunku do oskarżonych: K. R. (1), N. S. (1) oraz M. J. zachodzą warunki umożliwiające zastosowanie wobec nich środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, w szczególności przez wzgląd na warunki i właściwości osobiste oskarżonych, ich postawę po popełnieniu przestępstw, jak i przed ich popełnieniem, które pozwalają na przyjęcie pozytywnej prognozy kryminologicznej, podczas gdy prawidłowa ocena okoliczności dotyczących wskazanych oskarżonych, a w szczególności ich postawy oraz właściwości i warunków osobistych prowadzą do wniosku, że zastosowaniu wskazanego środka probacyjnego sprzeciwiają się postawa sprawców, ich właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa, a w związku z tym kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania nie spełni swoich celów, nie zapobiegając powrotowi do przestępstwa i nie będzie należycie kształtowała świadomości prawnej społeczeństwa.

Podnosząc powyższy zarzut, prokurator Prokuratury (...) we W. wniósł o:

a) zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu K. R. (1) kary łącznej 2 lat pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, przy pozostawieniu pozostałych rozstrzygnięć w odniesieniu do tego oskarżonego w mocy;

b) zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu N. S. (1) kary łącznej 2 lat pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, przy pozostawieniu pozostałych rozstrzygnięć w odniesieniu do tego oskarżonego w mocy;

c) zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu M. J. kary łącznej 2 lat pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, przy pozostawieniu pozostałych rozstrzygnięć w odniesieniu do tego oskarżonego w mocy.

Obrońca z wyboru oskarżonego A. S., adw. M. Ł. , zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1)  błędne ustalenia faktyczne:

jakoby oskarżony miał podjąć działania które miały by wypełniać znamiona zarzucanego mu przestępstwa,

jakoby oskarżony miał podjąć i prowadzić rozmowy dotyczącego planowania popełnienia przestępstwa z innymi oskarżonymi,

jakoby transporty miały jeździć „ na pusto",

jakoby wożona była tylko „ jedna beczka" towaru,

jakoby oskarżony umówił się z pozostałymi oskarżonymi co do obrotu karuzelowego towaru,

jakoby oskarżony miał czerpać korzyści z przedmiotowego przestępstwa;

2)  sprzeczne ustalenia faktyczne (wewnętrzną sprzeczność uzasadnienia) wskazujące, iż zdaniem sądu towar nie był faktycznie wożony i jakoby miały jeździć „ puste" transporty, a ustaleniem, że jeździł jeden transport towaru;

3)  naruszenie prawa procesowego w postaci:

a) dokonanie błędnej, wykraczającej poza granice swobodnej oceny dowodów:

oceny wyjaśnień oskarżonego A. S.;

oceny wyjaśnień pozostałych oskarżonych za wyjątkiem wyjaśnień N. S. (1);

wszystkich słuchanych w trakcie rozprawy świadków za wyjątkiem „świadka" G. G. (1) - pracownika (...) i de facto współautora oskarżenia;

poprzez:

niedanie im wiary w sytuacji, gdy wszystkie zebrane i przeprowadzone w sprawie dowody potwierdzały wyjaśnienia oskarżonego, a żaden dowód im nie zaprzeczał - w tym w szczególności co do realności transakcji i rzetelności rozliczeń podatkowych;

niedanie wiary zgromadzonym dokumentom w tym dokumentom księgowym, oraz transportowym, które w pełni potwierdzały realność transakcji objętych zarzutami oraz które korespondowały z zeznaniami świadków (wszystkich poza wspomnianym G. G. (1) pracownikiem (...)) oraz oskarżonych (wszystkich poza N. S.);

wyciągnięciu błędnych wniosków z zeznań świadka G. G. (1), który – jako pracownik (...) nie ma wiedzy o sprawie bowiem nie uczestniczył w żaden sposób w zdarzeniach opisanych w akcie oskarżenia, a jego wiedza dotyczy jedynie postępowania, które prowadził i które skutkowało wniesieniem aktu oskarżenia w niniejszej sprawie;

b)  bezpodstawne oddalenie wniosków dowodowych obrony w zakresie:

przesłuchania świadków: J. S. oraz D. A., J. C., D. S. (2), F. R., G. Ś. (1), M. D., P. L., D. T., J. C., z powołaniem się na nieprzydatność tych dowodów do stwierdzenia okoliczności przydatnych w sprawie, podczas gdy wykazanie realizowania przez firmę (...) sprzedaży do innych podmiotów podważałaby kluczowe ustalenie stanowiące podstawę wyroku dotyczące braku innych źródeł towaru oraz braku innych jego odbiorców, a także przyczyniłoby się do ustalenia, gdzie transportowany był towar oraz posłużyłoby weryfikacji przyjętych przez sąd za organami podatkowymi twierdzeń w zakresie przejazdów cystern „ na pusto" tym bardziej, że przeprowadzone tego dowodu byłoby wyrazem konsekwencji w zakresie rzetelnego ustalenia stanu faktycznego sprawy albowiem przeprowadzone zostało szczegółowe postępowanie dowodowe w zakresie realizowania transportów oleju rzepakowego z Polski do Niemiec;

przeprowadzenia dowodu z dokumentów złożonych w dniu 23 listopada 2021r. przez obrońcę oskarżonego P. K., które w odniesieniu do firmy (...) potwierdzały występowanie innych jej dostawców i odbiorców oleju rzepakowego niż podmioty wymienione w akcie oskarżenia;

4) z ostrożności naruszenie prawa materialnego w art. 56 § 1 oraz 76 § 1 k.k.s., poprzez uznanie, iż działanie jakie realnie podjął oskarżony wypełnia znamiona czynu zabronionego opisanego w tym przepisie, podczas gdy oskarżony nie jest podmiotem któremu można zarzucić to przestępstwo, a działania jakie podjął nie mogły i nie wypełniły jego znamion.

Podnosząc powyższe zarzuty, obrońca z wyboru oskarżonego A. S., adw. M. Ł. wniósł o:

1)  przeprowadzenie dowodu z:

a)  przesłuchania świadków: J. S. oraz D. A., J. C., D. S. (2), F. R., G. Ś. (1), M. D., P. L., D. T., J. C., które to dowody potwierdzały by realność transportu oleju;

b)  przeprowadzenie dowodu z dokumentów złożonych w dniu 23 listopada 2021r. przez obrońcę oskarżonego P. K., które w odniesieniu do firmy (...), co potwierdzałoby transakcje z innymi kontrahentami oleju rzepakowego niż podmioty wymienione w akcie oskarżenia;

2)  zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów w pozostałym zakresie;

3)  względnie – w braku podstaw do powyższego – uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Obrońca z wyboru oskarżonego A. S., adw. W. Z. , powołując się na przepisy art. 438 pkt 1, 2 i 3 k.p.k., zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

I.  obrazę przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie II wyroku, a to:

1)  art. 56 § 1 k.k.s. oraz art. 76 § 1 k.k.s. poprzez ich zastosowanie, a tym samym naruszenie zasady odpowiedzialności indywidualnej i przypisanie współsprawstwa oskarżonemu A. S. w sytuacji, gdy ze stanu faktycznego i prawnego sprawy nie wynika, iż oskarżony w zakresie spółek: (...) sp. z o.o. oraz PHU (...) s.c. T. S. N. S. (1), jest podmiotem zdolnym do popełnienia przestępstw określonych w powołanych przepisach ze względu na to, że są to przestępstwa o charakterze indywidualnym natomiast oskarżonego w odniesieniu do spółek (...) sp. z o.o. oraz PHU (...) s.c. T. S. N. S. (1) nie można uznać za podatnika, o którym mowa w art. 56 § 1 k.k.s. i art. 76 § 1 k.k.s.;

2)  art. 9 § 3 k.k.s. poprzez jego zastosowanie wskutek błędnej wykładni polegającej na uznaniu, iż czynności oskarżonego wykonywane w ramach działalności (...) sp. z o.o. sp. k. oraz (...) sp. z o.o. można uznać ze mieszczące się w zakresie użytego w tym przepisie wyrażenia „ zajmuje się sprawami gospodarczymi” w odniesieniu do (...) sp. z o.o. oraz PHU (...) s.c. T. S. N. S. (1), podczas gdy ze względu na uregulowaną w tym przepisie instytucję modyfikującą zasady odpowiedzialności karnej, tj. rozszerzającą krąg osób odpowiedzialnych za przestępstwo, przepis ten powinien być interpretowany bardzo ściśle, w szczególności z odniesieniem do zarzuconego przestępstwa, wobec czego jego zastosowanie i przypisanie sprawstwa oskarżonemu nie mogło nastąpić bez uprzedniego ustalenia, iż swoim zachowaniem wypełnił on wszystkie znamiona podmiotowe i przedmiotowe zarzuconego czynu;

3)  art. 286 § 1 k.k. poprzez jego zastosowanie w odniesieniu do oskarżonego A. S. w sytuacji, gdy brak jest podstaw do uznania, iż działania tego oskarżonego sprowadzały się do wykonywania jakiejkolwiek czynności stanowiącej element znamienia przestępstwa oszustwa oraz nie pozwalają na przyjęcie, iż doszło do współsprawstwa w zakresie popełnienia tego przestępstwa;

II.  obrazę przepisów prawa procesowego, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, a to:

1)  art. 4 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez brak wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego, nie wzięcie pod uwagę całokształtu okoliczności, przemawiających na korzyść oskarżonego A. S. i orzeczenie z przekroczeniem zasady obiektywizmu oraz zasady swobodnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, które to uchybienia doprowadziły do błędnego ustalenia, że oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanych mu czynów, polegające na:

nieuwzględnieniu okoliczności prawidłowości rozliczeń podatkowych prowadzonych przez oskarżonego A. S. spółek oraz zgodnego z tymi rozliczeniami odprowadzania wszelkich podatków, w tym w szczególności podatku od towarów i usług;

pominięciu okoliczności, iż nie podważona w sprawie prawidłowość złożonych przez spółki (...) deklaracji VAT-7 wyklucza możliwość przyjęcia, że faktury otrzymywane i wystawiane nie dokumentowały rzeczywistych transakcji;

bezpodstawnym przyjęciu, że faktury otrzymywane i wystawiane przez spółki (...) nie dokumentowały rzeczywistych transakcji sprzedaży oleju rzepakowego i poświadczały nieprawdę w sytuacji, gdy z materiału dowodowego w sposób jednoznaczny wynikają okoliczności przeciwne;

pominięciu okoliczności, iż cena oleju rzepakowego będącego przedmiotem transakcji wskazanych w zarzutach wynikała z jego najwyższej jakości, bez przeprowadzenia odnośnie tego stosownych ustaleń i przy powołaniu się na powierzchowne ustalenia organów podatkowych w tym zakresie;

nieuwzględnieniu treści zeznań przesłuchanych kierowców oraz właścicieli firm transportujących olej rzepakowy do C., które potwierdzają, że każdorazowo transporty dokonywane były w sposób zgodny z dokumentacją, co do ilości towaru, trasy oraz, że towar został dostarczony i rozładowany w miejscu przeznaczenia, tj. w bazie firmy (...);

pominięciu dowodów wskazujących na okoliczności występowania innych źródeł i odbiorców oleju rzepakowego niż podmioty wymienione w akcie oskarżenia, co wynikało z zeznań złożonych przez D. G. (1) w dniu 8 listopada 2019 r. oraz z dokumentów złożonych w dniu 23 listopada 2021 r. przez obrońcę oskarżonego P. K., co podważa tezę o występowaniu zamkniętego obiegu oleju rzepakowego, który nie służył celom gospodarczym;

bezpodstawnym przyjęciu, iż pomiędzy A. S. a którymkolwiek z pozostałych oskarżonych doszło do porozumienia w zakresie zorganizowania procederu polegającego na uzyskiwaniu korzyści majątkowych pochodzących z uszczupleń należności podatkowych w sytuacji, gdy nie ma podstaw do przyjęcia, iż A. S. miał wiedzę od dokonywaniu tych uszczupleń przez D. W., a w szczególności nie uzyskiwał on w związku z tym żadnych korzyści majątkowych;

błędnym wnioskowaniu dokonanym w odniesieniu do przyznania się do popełnienia zarzucanych mu przestępstw przez D. G. (1), podczas gdy wyjaśnienia w charakterze podejrzanego i zeznania w charakterze świadka nie wskazują na możliwość rozpoznania w sprawie zorganizowanej grupy przestępczej, a w szczególności, że oskarżony A. S. miał inny związek z funkcjonowaniem firmy (...) poza tym o charakterze czysto handlowym związanym ze sposobem ukształtowania transakcji z (...) oraz (...) s.c.;

błędnym wnioskowaniu dokonanym w odniesieniu do przyznania się do popełnienia zarzucanych mu przestępstw przez D. W. w sytuacji, gdy przyznanie to pokierowane było wyłącznie celem zrzucenia z siebie odpowiedzialności, gdyż materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że to D. W. zadecydował o sprzedaży oleju rzepakowego przez (...) do spółki (...) sp. z o.o. oraz prowadząc tę spółkę to on nie rozliczał i nie odprowadzał podatku od towarów i usług otrzymywanego w cenie brutto z tytułu dokonywanych transakcji, a należnego Skarbowi Państwa;

2)  art. 170 § 1 i 2 k.p.k. poprzez oddalenie wniosków dowodowych w przedmiocie:

przesłuchania świadków J. S. oraz D. A., J. C., D. S. (2), F. R., G. S., M. D., P. L., D. T., J. C. z powołaniem się na nieprzydatność tych dowodów do stwierdzenia okoliczności przydatnych w sprawie, podczas gdy wykazanie realizowania przez firmę (...) sprzedaży do innych podmiotów podważałaby kluczowe ustalenie stanowiące podstawę wyroku dotyczące braku innych źródeł towaru oraz braku innych jego odbiorców, a także przyczyniłoby się do ustalenia, gdzie transportowany był towar oraz posłużyłoby weryfikacji przyjętych przez sąd za organami podatkowymi twierdzeń w zakresie przejazdów cystern „na pusto” – tym bardziej, że przeprowadzone tego dowodu byłoby wyrazem konsekwencji w zakresie rzetelnego ustalenia stanu faktycznego sprawy albowiem przeprowadzone zostało szczegółowe postępowanie dowodowe w zakresie realizowania transportów oleju rzepakowego z Polski do Niemiec;

przeprowadzenia dowodu z dokumentów złożonych w dniu 23 listopada 2021 r. przez obrońcę oskarżonego P. K., które w odniesieniu do firmy (...) potwierdzały występowanie innych jej dostawców i odbiorców oleju rzepakowego niż podmioty wymienione w akcie oskarżenia;

3)  art. 8 § 1 k.p.k. poprzez bezrefleksyjne powołanie się na stwierdzenia organów podatkowych wskazane w ich rozstrzygnięciach, podczas gdy postępowanie sądowe w niniejszej sprawie wykazało, iż ustalenia organów podatkowych były błędne w zakresie kwestionowania rzeczywistego charakteru transakcji olejem rzepakowym;

4)  art. 424 § 1 k.p.k. poprzez:

sprzeczność w zawartej w wyroku ocenie prawnej i faktycznej, gdzie z jednej strony Sąd stwierdza, iż zachowanie oskarżonego A. S. nie wyczerpywało znamion przestępstwa z art. 56 § 1 k.k.s. w odniesieniu do rozliczeń podatkowych i deklaracji VAT-7 składanych przez spółki (...) - co nakazuje uznać, iż rozliczenia te zostały uznane za prawidłowe na gruncie systemu podatku od towarów i usług oraz implikuje to, że transakcje miały rzeczywisty charakter i były prawidłowe – a z drugiej strony Sąd wskazuje, iż doszło do posłużenia się oraz wystawienia przez A. S. faktur zawierających nieprawdziwe dane, albowiem dotyczące jednak fikcyjnych transakcji;

brak wskazania i wyjaśnienia, na jakiej podstawie wynikające z materiału dowodowego relacje pomiędzy oskarżonym A. S. a pozostałymi oskarżonymi polegające na kontaktach o charakterze gospodarczym zostały uznane za działania o charakterze zorganizowanej grupy przestępczej;

cząstkowe i powierzchowne odniesienie się do konkretnych dowodów (zeznań świadków, wyjaśnień oskarżonych, zebranej dokumentacji), wyłączających możliwość uznania, iż transakcje dokumentowane wymienionymi w zarzutach fakturami, nie miały w rzeczywistości miejsca;

brak wskazania, jakie konkretne zachowanie oskarżonego A. S. wypełniło znamiona podmiotowe i przedmiotowe czynów przypisanych mu w punkcie II i III wyroku;

III.  a w konsekwencji powyższych uchybień – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia i mający wpływ na jego treść polegający na:

uznaniu, że oskarżony A. S. brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do poczynienia takich ustaleń faktycznych w szczególności ze względu na brak podstaw do przyjęcia, że działał z zamiarem popełniania jakichkolwiek przestępstw oraz konieczności uznania, że jego relacje z pozostałymi osobami wskazanymi w zarzutach miały charakter wyłącznie gospodarczy, a ponadto w sprawie bezspornym jest, że oskarżony A. S. nie osiągał nieuprawnionych korzyści majątkowych, albowiem prowadzone przez niego spółki zarabiały jedynie na marży;

uznaniu, że oskarżony A. S. dokonał czynności sprawczej określonej w art. 56 § 1 k.k.s. oraz art. 76 § 1 k.k.s. i działał z zamiarem popełnienia zarzuconych mu czynów, podczas, gdy nie zajmował się dokonywaniem jakichkolwiek rozliczeń podatkowych i składaniem jakichkolwiek deklaracji w imieniu (...) sp. z o.o. oraz PHU (...) s.c. T. S. N. S. (1), gdyż nie zajmował się sprawami gospodarczymi tych spółek;

przyjęciu, że oskarżony był świadomy tego, że na poprzednich etapach sprzedaży oleju rzepakowego nie dokonano zapłaty podatku od towarów i usług należnego od tych transakcji, w sytuacji, gdy taką wiedzą nie dysponował;

przyjęciu, że obrót olejem rzepakowym miał charakter karuzelowy oraz, że o takim charakterze obrotu wiedział oskarżony A. S.;

uznaniu, że wymienione w zarzutach faktury dotyczące obrotu olejem rzepakowym przyjmowane do rozliczeń (...) sp. z o.o. sp. k. oraz (...) sp. z o.o. oraz wystawiane przez te podmioty dokumentowały transakcje, które nie miały w rzeczywistości miejsca, w sytuacji gdy dokonywany był rzeczywisty obrót towarowy, a treść faktur pod względem podmiotowym i przedmiotowym odzwierciedlała transakcje, które faktycznie miały miejsce;

uznaniu, że oskarżony A. S. w ramach działalności spółek (...) wystawiał i posługiwał się nierzetelnymi fakturami, a w związku z tym nierzetelnie prowadził księgi podatkowe, podczas gdy wyklucza takie uznanie materiał dowodowy zebrany w sprawie oraz stwierdzony przez Sąd brak podstaw do przyjęcia, że A. S. podawał nieprawdę w deklaracjach VAT-7 dotyczących tych spółek;

przyjęciu, że oskarżony A. S. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu z N. S. posługiwał się dokumentami poświadczającymi nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne w postaci faktur VAT oraz wprowadził w błąd organy podatkowe reprezentujące Skarb Państwa poprzez wskazanie w deklaracjach VAT-7 (...) s.c. bezpodstawnie naliczonego podatku od towarów i usług, podczas gdy nie ma podstaw by uznać, iż A. S. wykonywał jakiekolwiek czynności związane z rozliczeniami (...) s.c.;

Podnosząc powyższe zarzuty, obrońca z wyboru oskarżonego A. S., adw. W. Z. wniósł o: zmianę zaskarżonego wyroku, orzeczenie odmiennie co do istoty sprawy i uniewinnienie A. S. od popełnienia przypisanych mu przestępstw.

Obrońca z wyboru oskarżonego D. W., adw. M. B. , powołując się na przepisy art. 438 pkt 1 i 4 k.p.k., zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1)  obrazę przepisów prawa materialnego, a w szczególności art. 53 § 1 k.k. w zw. z art. 58 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k., poprzez niewłaściwe zastosowanie wskazanych regulacji wyrażające się w dokonaniu przez Sąd I Instancji nieprawidłowej pod względem faktycznym i prawnym oceny okoliczności związanych z właściwościami osobistymi oskarżonego D. W. (w porównaniu z jego sytuacją materialną, osobistą, rodzinną i zawodową, a w szczególności z wcześniejszą, vide moment popełnienia czynów, realną niekaralnością, jak również potencjalną prognozą kryminologiczną jego dotyczącą, etc.), a nadto i przede wszystkim niezastosowania względem niego zasady prymatu kar wolnościowych;

2)  w konsekwencji – rażącą niewspółmierność wymierzonych przez Sąd I Instancji oskarżonemu bezwzględnych kar jednostkowych w wymiarze: jednego roku oraz, dwukrotnie, jednego roku i dziesięciu miesięcy (por. punkty: VI i VII sentencji zaskarżonego orzeczenia , przy czym, na mocy punktu VIII wyroku li tylko kara jednego roku i dziesięciu miesięcy pozbawienia wolności orzeczona w punkcie VI podlega realnemu wykonaniu ), a nadto bezwzględnej kary łącznej w postaci dwóch lat i trzech miesięcy pozbawienia wolności, względem wskazanych wyżej elementów wywodzących się z zasad sądowego wymiaru kary w korelacji z dodatkową, ujawnioną w trakcie postępowania jurysdykcyjnego, okolicznością natury łagodzącej, posiadającą szczególny wydźwięk na tle postawy procesowej prezentowanej przez innych współoskarżonych w postaci pełnej ekspiacji, przyznania się przezeń do winy, jak również wyrażenia żalu, wstydu i skruchy powodowanych jego wcześniejszym zachowaniem (por. protokół rozprawy – odebranie wyjaśnień od oskarżonego D. W. przez Sąd meriti, a nadto strona 178 pisemnego uzasadnienia zaskarżonego przedmiotową apelacją wyroku).

Podnosząc powyższe zarzuty, obrońca z wyboru oskarżonego D. W., adw. M. B. wniósł o: zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej wymiaru orzeczonej względem oskarżonego kary poprzez:

a)  obniżenie przez Sąd Odwoławczy, do minimalnej ustawowo dopuszczalnej granicy, jednostkowych kar pozbawienia wolności wymierzonych D. W. przez Sąd I Instancji na mocy punktach: V, VI oraz VII sentencji zaskarżonego orzeczenia;

b)  finalne ukształtowanie kary łącznej pozbawienia wolności (vide: punkt XXIX sentencji zaskarżonego orzeczenia) przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji;

c)  finalnie zaś warunkowe zawieszenie wykonania rzeczonej wyżej kary łącznej pozbawienia wolności, przy zastosowaniu art. 4 § 1 ustawy karnej materialnej, na maksymalny dopuszczalny ustawą okres probacji (por. lat pięciu), połączony z oddaniem mandanta oskarżonego w tymże czasie pod stosowny dozór kuratora sądowego, a nadto zobowiązanie go do przestrzegania prawa, porządku społecznego oraz wykonywania przezeń pracy zarobkowej;

d)  w konsekwencji powyższego – dokonanie stosownej zmiany w punkcie XXXIV zaskarżonego wyroku w zakresie orzeczenia w przedmiocie kosztów sądowych oraz opłat.

Obrońca z wyboru oskarżonego D. W., adw. M. S. (2) , powołując się na przepis art. 438 pkt 4 k.p.k., zaskarżonemu wyrokowi zarzucił: wymierzenie oskarżonemu D. W. rażąco wysokiej kary w postaci rażąco wysokich, bezwzględnych kar jednostkowych pozbawienia wolności w postaci: 1 roku pozbawienia wolności (za czyn przypisany oskarżonemu w punkcie V części dyspozytywnej wyroku), 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności (za czyn przypisany oskarżonemu w punkcie VI części dyspozytywnej wyroku), 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności (za czyn przypisany oskarżonemu w punkcie VII części dyspozytywnej wyroku) oraz rażąco wysokiej kary łącznej w postaci 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności, wymierzonej na zasadzie asperacji ukierunkowanej na kumulację, poprzez nieuwzględnienie przez Sąd I instancji przy ustalaniu wymiaru kary orzeczonej wobec oskarżonego D. W. wszystkich dyrektyw wymiaru kary, w tym:

1)  poprzez nieuwzględnienie w żaden sposób zachowania się oskarżonego D. W. po popełnieniu przestępstwa, w tym zwłaszcza okoliczności łagodzącej, jaką jest przyznanie się przez oskarżonego do winy, podczas gdy oskarżony z własnej woli, jako jedyny z wszystkich oskarżonych w przedmiotowej sprawie, przyznał się do postawionych mu zarzutów oraz potwierdził zawarty w zarzutach stan faktyczny sprawy, co winno stanowić ważką okoliczność łagodzącą wymiar kary w stosunku do niego, zwłaszcza że przyznanie się oskarżonego do zarzucanych mu czynów w istotny sposób pomogło w ustaleniu istotnych okoliczności stanu faktycznego sprawy przez Sąd I instancji i co znalazło swoje odzwierciedlenie w uzasadnieniu wyroku Sądu I instancji;

2)  poprzez nieuwzględnienie właściwości i warunków osobistych oskarżonego D. W. oraz jego motywacji i sposobu zachowania się, w tym zwłaszcza nie wzięcie przez Sąd I instancji pod uwagę bardzo trudnej sytuacji rodzinnej i majątkowej oskarżonego, ciężkiej choroby rodziców oskarżonego i jego małżonki, podczas gdy trudna sytuacja życiowa w okresie bezpośrednio poprzedzającym popełnienie przestępstwa, spowodowana ciężką chorobą rodziców oraz krytycznym stanem zdrowia żony oskarżonego B. W., powodujące w konsekwencji także trudną sytuację finansową oskarżonego, mogły mieć wpływ (i miały) na jego motywację oraz świadczą jednoznacznie o tym, że oskarżony nie działał z pobudek stricte finansowych, obliczonych na osiągnięcie zysku dla zaspokojenia własnych potrzeb i przyjemności, a ponadto okoliczności te mogły mieć wpływ (i miały) na sposób postrzegania przez oskarżonego świata oraz norm i reguł w tym świecie obowiązujących, w tym norm prawnych, a które to okoliczności powinny być uwzględnione przez Sąd i mieć wpływ na wymiar kary oskarżonemu;

3)  poprzez nieuwzględnienie sposobu życia oskarżonego D. W. przed popełnieniem przypisanych mu przestępstw i zachowania się oskarżonego po ich popełnieniu, w tym zwłaszcza uprzedniej niekaralności oskarżonego D. W., jego społecznej postawy oraz prognozy kryminologicznej, podczas gdy sprawca uprzednio nie był karany, a ocena jego sposobu życia zarówno przed popełnieniem przestępstwa jak i po jego popełnieniu skutkować może wyłącznie pozytywną prognozą kryminologiczną, zwłaszcza że oskarżony czynnie i aktywnie udziela się w działalności charytatywnej na cele społeczne, w tym w ramach działalności w stowarzyszeniu (...) – (KRS (...)), w którym oskarżony pełnił funkcję członka zarządu;

4)  poprzez wymierzenie oskarżonemu kary mającej realizować w istocie wyłącznie funkcje prewencji indywidualnej, przez wyłączenie oskarżonego ze społeczeństwa na czas wykonywania bezwzględnej kary pozbawienia wolności, podczas gdy funkcja prewencji indywidulanej nie jest jedynym ani najważniejszym celem karania sprawcy czynu, a przede wszystkim wskutek prowadzonego postępowania karnego już została wobec oskarżonego D. W. zrealizowana funkcja kary w postaci prewencji indywidualnej, bowiem oskarżony D. W. był w niniejszej sprawie faktycznie pozbawiony wolności przez okres od dnia 17 listopada 2017r., godz. 7:05 do dnia 8 lutego 2018r. (w ramach tymczasowego aresztowania)- chociaż nie była to kara sensu stricto, to jednak zastosowanie tego środka zapobiegawczego zrealizowało rzeczywiście wobec oskarżonego D. W. funkcje kary w tym zakresie (w zakresie prewencji indywidualnej);

5)  poprzez wymierzenie oskarżonemu D. W. kary łącznej 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności na zasadzie asperacji ukierunkowanej na kumulację, co jest rażącym przejawem wewnętrznej niesprawiedliwości wyroku, podczas gdy wszystkim pozostałym w sprawie oskarżonym (oprócz oskarżonego A. S.), zostały wymierzone niższe kary jednostkowe skutkujące także niższymi karami łącznymi, na dodatek podlegającymi warunkowemu zawieszeniu, chociaż oskarżeni ci konsekwentnie przez cały okres postępowania zaprzeczali swojemu współsprawstwu i nie przyznawali się do stawianych im zarzutów, a ich wyjaśnienia nie miały decydującego znaczenia przy ustalaniu stanu faktycznego sprawy przez Sąd I instancji (w przeciwieństwie do zeznań i przyznania się przez oskarżonego D. W.), a ponadto oskarżonemu A. S., uznanemu przecież przez Sąd I instancji za głównego organizatora całego przestępczego procederu, została wymierzona kara łączna na zasadzie asperacji zbliżonej w swej istocie do zasady pełnej absorpcji, a w konsekwencji kara łączna wymierzona oskarżonemu D. W. jako wysoce niesprawiedliwa i nieproporcjonalna do kar wymierzonych pozostałym oskarżonym, musi zostać uznana za rażąco wysoką.

Podnosząc powyższe zarzuty i argumentację, obrońca z wyboru oskarżonego D. W., adw. M. S. (2) wniósł o: zmianę zaskarżonego wyroku w stosunku do oskarżonego D. W. w części dotyczącej wymiaru kary poprzez:

1) wymierzenie oskarżonemu D. W. za czyn z punktu V części dyspozytywnej wyroku kary 5 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z punktu VI części dyspozytywnej wyroku kary 1 roku pozbawienia wolności, za czyn z punktu VII części dyspozytywnej wyroku kary 1 roku pozbawienia wolności;

2) na podstawie art. 8 § 2 i 3 k.k.s. zastrzeżenie, iż w odniesieniu do kar orzeczonych w punktach: VI i VII części dyspozytywnej wykonaniu podlegają wobec D. W. kara pozbawienia wolności i kara grzywny orzeczona w punkcie VI części dyspozytywnej wyroku;

3) na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. oraz art. 39 § 1 i 2 k.k.s. w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015r. połączenie oskarżonemu D. W. orzeczonych wobec niego kar pozbawienia wolności i wymierzenie mu kary łącznej 1 roku pozbawienia wolności oraz w konsekwencji;

4) warunkowe zawieszenie wykonania kary łącznej pozbawienia wolności, przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na maksymalny dopuszczalny ustawą okres probacji lat pięciu, połączony z oddaniem oskarżonego D. W. w tym czasie pod stosowny dozór kuratora sądowego, a nadto zobowiązanie do przestrzegania prawa, porządku społecznego oraz wykonywania pracy zarobkowej.

Obrońca z wyboru oskarżonego M. J., adw. M. M. , powołując się na przepis art. 438 pkt 1-4 k.p.k., zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

I. obrazę prawa procesowego, które miało wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, tj.:

a) rażące naruszenie art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k.. polegające na wadliwej, bo dowolnej ocenie zebranego materiału dowodowego oraz naruszeniu zasady swobodnej oceny dowodów, a także na uwzględnieniu jedynie okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonego M. J. poprzez:

1) zbiorcze i uproszczone wnioskowanie o okolicznościach w oderwaniu od zindywidualizowania sytuacji i okoliczności relewantnych dla poszczególnych oskarżonych, a szczególnie dla oskarżonego M. J.

2) brak uwzględnienia i rzeczowego zweryfikowania linii obrony prezentowanej przez oskarżonego, w szczególności w aspekcie całkowitego zbagatelizowania znaczenia i wagi materiałów zgromadzonych innych postępowaniach urzędowych,

3) brak kompleksowej i rzetelnej oceny dowodów obrazujących powstanie spółki oskarżonego wraz z przedłożoną przez oskarżonego dokumentacją dot. spółki dokumentujące m.in. duże wcześniejsze powstanie spółki, rozliczanie z podatków i innych obciążeń, funkcjonowanie spółki w późniejszym okresie, środki finansowe jakimi dysponował oskarżony itp.

podczas gdy na Sądzie I instancji spoczywał obowiązek samodzielnego, rzetelnego i całościowego rozpatrzenia ujawnionego w sprawie materiału dowodowego oraz dokonania jego oceny w zgodzie z zasadami wiedzy, prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego, w szczególności poprzez rzeczową i merytoryczną ocenę linii obrony oskarżonego, a art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k. wymaga, aby przypisany każdorazowo oskarżonemu w wyroku czyn zawierał szczegółowy opis poszczególnych znamion typu czynu zabronionego, które zostały wypełnione ustalonym przez Sąd zachowaniem sprawcy, jak również inne okoliczności istotne identyfikujące i opisujące wartościowane zachowanie oskarżonego;

b) naruszenie art. 424 § 1 i 2 k.p.k. poprzez wadliwe sporządzenie uzasadnienia wyroku, uniemożliwiające obronę i kontrolę instancyjną orzeczenia, świadczące również o braku wszechstronnego i rzetelnego rozważenia przez Sąd wszystkich okoliczności sprawy, w ten sposób, że Sąd ad quem:

1) zbiorczo powołał dowody, na podstawie których ustalił stan faktyczny, bez wskazania które dowody świadczą o konkretnych okolicznościach dotyczących oskarżonego M. J., co uniemożliwia ocenę prawidłowości dokonanych ustaleń oraz tego, jaki konkretnie dowód posłużył do ustalenia danego faktu,

2) nie zawarł w uzasadnieniu wyczerpującego i szczegółowego wskazania jakim dowodom Sąd dał wiarę, jakim wiary odmówił i dlaczego,

3) nie wskazał w uzasadnieniu powodów pominięcia dowodów przedłożonych przez oskarżonego w tym szczegółowej dokumentacji dot. działania spółki (...) oraz powodów nie rozważenia okoliczności istotnych z punktu widzenia linii obrony oskarżonego jak chociażby zmiany ceny zakupu oleju rzepakowego

4) poczynił ustalenia faktyczne w sposób ogólnikowy, bez precyzyjnego, rzeczowego wykazania przyjętych za podstawę wyroku zdarzeń i faktów, nadto nie określając indywidualnie roli i faktów związanych bezpośrednio z oskarżonym, a powielając treści zawarte w akcie oskarżenia,

podczas gdy uzasadnienie wyroku obejmować musi całokształt okoliczności faktycznych i prawnych istotnych dla rozstrzygnięcia, a sąd nie może w nim pomijać analizy dowodów, w oparciu o które zbudował faktyczną podstawę rozstrzygnięcia, a ustalenie podstawy prawnej wyroku powinno być logicznym odzwierciedleniem ustalonych faktów w przepisach prawa, z przywołaniem znamion ustawowych czynów zabronionych;

II.  błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść wyroku polegający na:

a)  przyjęciu, że oskarżony M. J. miał świadomość istnienia zorganizowanej grupy przestępczej, a nadto, że brał w niej świadomy udział, podczas gdy prawidłowa ocena materiału dowodowego prowadzi do wniosku, iż w przedmiotowej sprawie nawet jeśli uznać, iż zorganizowana grupa przestępcza w ogóle istniała, to oskarżony nie miał świadomości jej istnienia i nie działał w jej ramach;

b)  przyjęciu, że towar objęty spornymi fakturami zakupowymi i sprzedażowymi w rzeczywistości istniał, ale uznanie, iż transakcje nim były fikcyjne podczas gdy cały olej rzepakowy objęty fakturami sprzedażowymi z firmy oskarżonego W. rzeczywiście trafiał do bazy transportowej lub bezpośrednio do odbiorców M. J.;

c)  pominięciu dowodów zalegających w aktach sprawy a dotyczących źródła pochodzenia środków pieniężnych na otwarcie przez oskarżonego działalności, w tym umowa pożyczki, potwierdzenie zapłaty podatku (...) itp. , podczas gdy uważna ich analiza wskazuje na fakt, iż oskarżony dysponował odpowiednimi środkami i -miał możliwości prowadzenia działalności gospodarczej, a środki na jej rozpoczęcie pochodziły wyłącznie z legalnych źródeł;

d)  przyjęciu, że oskarżony M. J. miał cokolwiek do czynienia z ustaleniami z jakimkolwiek innym oskarżonym o dokonywaniu wyłudzeń podatku VAT i uszczuplenie należności publicznoprawnych, a następnie pomagał innym oskarżonym w celu wyłudzenia podatku VAT mimo, że sam nie osiągnął z tego tytułu nigdy żadnych korzyści, podczas gdy występki skarbowe z art. 56 § 1 k.k.s. i art. 76 § k.k.s. mogą być popełnione wyłącznie przez podatnika;

e)  ustaleniu, że oskarżony M. J. nie dysponował odpowiednim zapleczem, podczas gdy w materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie zalega dokumentacja z której wynika, że wynajmował dodatkowy plac, a także upoważnił osobę trzecią do dokonywania w jego imieniu odbioru i sprawdzenia towaru;

f)  przyjęciu, że oskarżony M. J. wystawiał i ewidencjonował nierzetelne (puste) faktury, podczas gdy wszystkie transakcje objęte fakturami zaewidencjonowanymi i wystawionymi przez spółkę oskarżonego potwierdzały rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a fakt wydania towaru i jego dalszej sprzedaży rzeczywiście nastąpił;

g)  przyjęciu, że oskarżony M. J. nie miał doświadczenia w handlu, gdyż był taksówkarzem, podczas gdy oskarżony w latach 2000- 2008 prowadził trzy stacje autogazu i handlował paliwami, a więc miał doświadczenie w handlu m.in. płynnymi paliwami, a fakt, że został jeden raz oszukany nie może mieć wpływu na ogólną ocenę jego doświadczenia;

h)  przyjęciu, że M. J. obejmował swoją świadomością fakt, że tzw. domniemani brokerzy w osobach N. S. (1) i K. R. (1) ( (...) sp. z o.o.) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej zamierzają złożyć wnioski o zwrot podatku VAT czy też nienależnie go odliczyć, podczas gdy Sąd nie wskazał na to żadnej okoliczności, który by to potwierdzała a mając na uwadze fakt, iż oskarżony znał tylko jedną firmę w łańcuchu dostaw rozpoczynając działalność handlową olejem rzepakowym, która dostarczała i towar i dopiero później poznał A. S., któremu następnie ten towar sprzedawał nie było żadnych powód aby dokonać takiego założenia, które z kolei legło u podstaw uznania oskarżonego za winnego wszystkich zarzucanych mu czynów;

i)  pominięcie faktu, że oskarżony nie mógł w 2014r. dokonać sprawdzenia swoje kontrahenta, tj. (...) sp. z o.o. czy jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, gdyż taka możliwość pojawiła się dopiero w lipcu 2015r.;

skutkiem czego błędnie uznano, że oskarżony M. J. wypełnił znamiona zarzucanych mu aktem oskarżenia czynów, pomimo, iż w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy brak było podstaw do przypisania oskarżonemu wypełnienia znamion strony przedmiotowej i podmiotowej zarzucanych mu przestępstw i przestępstw skarbowych;

III.  nadto, niezależnie od kwestii wadliwości dokonanych ustaleń faktycznych – obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie:

a) art. 286 § 1 k.k. poprzez błędne uznanie, iż oskarżony M. J. zrealizował wszystkie znamiona tego przepisu w szczególności zamiar bezpośredni, co w żaden sposób nie wynika z materiału dowodowego w niniejszej sprawie;

b) art. 258 § 1 k.k. poprzez błędne jego zastosowanie i uznanie oskarżonego M. J. za winnego popełnienia opisanego nim typu czynu zabronionego, podczas gdy opis czynu przypisanego oskarżonemu w wyroku nie zawierał wszystkich ustawowych znamion tego przestępstwa, tj. brak jest świadomości oskarżonego, że działał w ramach jakiejkolwiek grupy;

IV.  z najdalej posuniętej ostrożności procesowej, w przypadku, gdyby Sąd nie podzielił zasadności zarzutów stawianych powyżej rozstrzygnięciu Sądu Okręgowego oraz nieuwzględnieniu wniosku zasadniczego apelacji – rażąco niewspółmiernie surową karę grzywny, zarówno w odniesieniu do poszczególnych, przypisanych oskarżonemu czynów jednostkowych, jak i w wymiarze łącznym, albowiem dokonane przez Sąd meriti ustalenia faktyczne dotyczące podstaw wymiaru orzeczonych kar, w tym związane z osobą niekaranego do tej pory oskarżonego, jego sytuacją dochodową, posiadanym majątkiem, posiadanym statusem osoby bezrobotnej nie zostały poprzedzone przeprowadzeniem dowodów w tym zakresie, dowodów w szczególności pozwalających na stosowne i odnoszące się do realnych możliwości oskarżonego miarkowanie obciążeń finansowych związanych z treścią wydanego wyroku, a także, co najważniejsze na ustalenie rozmiaru kary grzywny z punktu widzenia sprawiedliwego orzeczenia wydania wyroku z jednoczesnym zastosowaniem środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, a nie czyniąc ustaleń w tym zakresie Sąd I instancji działał z obrazą dyspozycji art. 53 k.k., art. 54 § 1 i 2 k.k. oraz art. 55 k.k.

Podnosząc powyższe zarzuty, obrońca z wyboru oskarżonego M. J., adw. M. M., wniósł o:

1)  uniewinnienie oskarżonego od wszystkich zarzucanych mu czynów;

2)  a jedynie na wypadek nie uwzględnienia zarzutów merytorycznych – zmianę rozstrzygnięcia o karach i orzeczenie kar łagodniejszych w stosunku do M. J..

Obrońca z wyboru oskarżonego K. R. (1), adw. J. M. , powołując się na przepis art. 438 pkt 2 i 3 k.p.k., zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

I.  obrazę przepisów postępowania, mającą istotny wpływ na treść wydanego orzeczenia, a to art. 4, 7 i 410 k.p.k. wyrażającą się dokonaniem dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów, nieopartej o całokształt ujawnionego w toku rozprawy materiału dowodowego, sprzecznej z logiką, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a to poprzez:

a)  wybiórczą ocenę wyjaśnień oskarżonego N. S. (1), w zakresie opisującym przyczyny zakończenia współpracy spółki (...) z (...), mającą prowadzić zdaniem Sądu do wniosku, że do zakończenia tej współpracy doszło z uwagi na fakt, iż spółka (...) już nie potrzebowała odliczać podatku VAT, podczas gdy ocena całego fragment wyjaśnień oskarżonego w tym zakresie powinna również odnosić się do sformułowania, iż oskarżony K. R. (1) zdecydował się na zakończenie współpracy z (...), ponieważ jego szef G. otrzymał od pracownika Banku (...) informacje, że sprawdzają mocno firmę (...), bo jest to młoda firma, a ma bardzo duże przepływy pieniędzy jak na taką firmę (...) Pan R. powiedział, że szef zdecydował, że kończymy, to kończymy. Tak mi powiedział pan R.. Nie użył pan R. stwierdzenia, że (...) ma wyzerowany VAT. Powiedział po prostu, że my kończymy współprace, a poza tym, że w sumie nie chcą przekroczyć progu VAT i będą mieli zwrot nadwyżki podatku. Powiedział, że G. powiedział, że kończymy współpracę, że już jest tyle VAT-u, w taki sposób powiedział to pan R., co wbrew dokonanej przez Sąd ocenie świadczy o fakcie, iż pierwotną przyczyną zerwania współpracy były wątpliwości przekazane (...) przez pracownika banku, zaś kwestie związane z podatkiem VAT miały charakter drugorzędny;

b)  nieznajdujące oparcia w zgromadzonym materiale dowodowym przyjęcie, że wszyscy oskarżeni, w tym oskarżony K. R. (1), wiedzieli, iż pomiędzy poszczególnymi podmiotami sprzedającymi olej rzepakowy krążyła ta sama partia towaru, podczas gdy przeprowadzone przez Sąd dowody, tj. wyjaśnienia oskarżonych nie wskazywały na fakt, aby oskarżony R. znał D. W., lub M. J. czy też miał wiedzę, że olej sprzedawany D. G. (1) był ponownie wwożony na teren Rzeczypospolitej Polskiej;

c)  wskazanie przez Sąd, iż podchodził „z dużą ostrożnością” do zeznań poszczególnych kierowców cystern oraz właścicieli firm transportowych, co nie pozwala na jednoznaczne uznanie dlaczego nie dał tym zeznaniom wiary w pełnej zakresie i nie nadał płynącym z nich okolicznościom należytej wagi, podczas gdy wszystkie te osoby, niezwiązane w żaden sposób z oskarżonymi zgodnie wskazywały, że transport oleju z N. do C. odbywał się w sposób rzeczywisty, dochodziło do zlewania oleju, a każdemu transportowi towarzyszyło dochowanie procedur związanych z wypełnieniem wszelkiej wymaganej dokumentacji przewozowej, co budzi tym większe wątpliwości, że również oskarżyciel publiczny potwierdził na rozprawie w dniu 22 marca 2022r., że transport oleju został poprzez te zeznania potwierdzony;

d)  całkowite pominięcie okoliczności, że zasadniczym, czy też nawet jedynym motywem uczestniczenia sprawców w karuzelach vatowskich jest chęć uzyskania korzyści majątkowej, tymczasem w obszernym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie brak jest jakiegokolwiek potwierdzenia faktu uzyskania przez K. R. (1) dla siebie, jakiejkolwiek korzyści majątkowej lub nawet istnienia takiego zamiaru;

e)  niewynikające z materiału dowodowego przyjęcie, że działania oskarżonego w ramach grupy przestępczej, do której rzekomo należał stanowiły stałe źródło dochodu, podczas gdy jedynym dochodem spółki (...) - a nie oskarżonego - z tytułu dwumiesięcznego obrotu olejem rzepakowym była uzyskana marża w kwocie około 170 000,00 zł, zaś oskarżony w okresie objętym aktem oskarżenia uzyskiwał jedynie wynagrodzenie z tytułu pracy w spółce;

f)  błędne przyjęcie, że dla prawnokarnej oceny czynów zarzucanych K. R. (1) nie miało znaczenia, iż fizycznie olej rzepakowy jeździł pomiędzy N. a C., gdyż miało to pozorować legalny obrót tym olejem, zaś same transakcje między podmiotami były fikcyjne, nie miały bowiem gospodarczego celu, co wynika, w ocenie oskarżonego, z niezrozumienia przez Sąd istoty prowadzenia działalności gospodarczej, wyrażającej się w nastawieniu na osiągnięcie zysku, co w realiach niniejszej sprawy wynikało z marży, którą (...) uzyskiwało z każdej transakcji, a nadto sam fakt iż olej kupowany od A. S. i sprzedawany następnie D. G. (1) nie trafiał fizycznie do siedziby (...), również zgodne jest z przyjętymi praktykami rynkowymi;

g)  nieuzasadnione przyjęcie, iż na pozorność transakcji pomiędzy (...) a (...) i (...) miało wskazywać ustalenie sztywnych cen oleju rzepakowego w okresie obowiązywania zawartych umów, a także fakt iż cena oleju była wyższa niż średnia cena rynkowa obowiązująca w tamtym czasie, podczas gdy współpraca pomiędzy stronami trwała zaledwie dwa miesiące, zaś mimo obowiązującej umowy jej strony, niebędące przecież podmiotami publicznymi, stosującymi przepisy ustawy Prawo zamówień publicznych, mogły zawarte umowy aneksować, lub wycofać się ze współpracy – co wszak nastąpiło – a nadto ceny rynkowe, do których odnosił się Sąd nie obejmowały kosztów transportu;

h)  nienadanie należytej wagi zeznaniom świadka K. G., jako niezawierającym, w ocenie Sądu, istotnych informacji dotyczących współpracy (...) z A. S., podczas gdy z zeznań-tego świadka, co do których, jak wynika z uzasadnienia, Sąd nie znalazł powodów odmówienia im waloru wiarygodności, i które to zeznania były w pełni spójne z wyjaśnieniami oskarżonego R., a także zeznaniami świadka B. B., wynikało jednoznacznie, że:

przyczyną zakończenia współpracy był telefon od pracownika banku nakazujący powzięcie ostrożności w trakcie dalszej współpracy z (...),

wbrew wybiórczej ocenie Sądu, świadek w sposób aktywny uczestniczył w procesie decyzyjnym co do podjęcia oraz zakończenia współpracy z (...), w szczególności to świadek był znajomym A. S., z którym wcześniej współpracował i do którego miał zaufanie jako do osoby doświadczonej w działalności związanej z produkcją oraz przetwarzaniem oleju rzepakowego,

(...) jest spółką, która dywersyfikowała towary będące przedmiotem handlu i niejednokrotnie angażowała się w obrót materiałami lub produktami odbiegającymi do przeważającego przedmiotu działalności,

K. R. (1) jest doświadczonym księgowym, skrupulatnie sprawdzającym wszystkich potencjalnych kontrahentów, jest znany w firmie jako „typowy służbista”, osoba wręcz nielubiana, z uwagi na swoją skrupulatność oraz przywiązywanie wagi do poprawności wszelkich operacji pod kątem księgowym;

i)  zaniechanie dokonania oceny wiarygodności wyjaśnień oskarżonego oraz świadka K. G. z punktu widzenia logiki oraz zasad doświadczenia życiowego w zakresie przyczyn podjęcia współpracy z A. S. oraz oceny racjonalności zaangażowania się w działalność przestępczą w sytuacji, gdy Spółka na marży uzyskała dochód w wysokości około 170.000,00 złotych, zaś jej miesięczne obroty w tamtym okresie oscylowały wokół kwoty 5.000.000,00 złotych miesięcznie, co oznacza, że oskarżony – mając świadomość rzeczywistego charakteru przedsięwzięcia organizowanego przez A. S. – nie miałby uzasadnionego interesu w zaangażowanie Spółki w taką działalność, z uwagi na niewspółmierność ryzyka w stosunku do możliwych dochodów, które obrót olejem mógłby wygenerować;

j)  uznanie wyjaśnień oskarżonego K. R. (1) jako nielogiczne, niespójne i wewnętrznie sprzeczne oraz nieznajdujące odzwierciedlania w pozostałym materiale dowodowym, w szczególności w zakresie twierdzeń oskarżonego, iż o fakcie możliwego istnienia karuzeli podatkowej dowiedział się on po fakcie, podczas gdy:

wyjaśnienia te w pełni korelowały z wyjaśnienia współoskarżonych N.. S. oraz A. S. – tj. jedynymi oskarżonymi, którzy znali oskarżonego R. – a także były konsekwentne i wewnętrzne spójne, za wyjątkiem podanej w pierwszym przesłuchaniu informacji, iż do zakończenia współpracy doszło ze względu na „ ociąganie się z płaceniem przez oskarżonego S. ”, co jak zauważył sam Sąd było pozbawione logiki, gdyż to (...) zakupywała olej od A. S., a nie odwrotnie, co oznacza, że sformułowanie takie musiało wynikać z przejęzyczenia lub omyłki, a nie – jak przyjął Sąd – z rzekomej wiedzy oskarżonego, iż za D. G. (1) stoi właśnie A. S., okoliczność ta, jak wynika z protokołu przesłuchania oskarżonego w toku postępowania sądowego nie była przez Sąd badana,

oskarżony nie musiał badać w jaki sposób A. S. mógł sfinansować pierwsze zamówienia oleju, sprzedawanego następnie do (...), zwłaszcza w sytuacji gdy wiedział, że oskarżony S. pełnił funkcję Dyrektora w przedsiębiorstwie zajmującym się produkcją oleju,

okoliczność, iż K. R. (1) miał posiadać wiedze, iż A. S. zatrudnia swojego magazyniera u D. G. (1) nie wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego,

jak potwierdził świadek K. G., oskarżony K. R. (1) kontroluje wszystkich kontrahentów Spółki i upewnia się co do legalności podejmowanych przez Spółkę przedsięwzięć, co nie pozwala na przyjęcie, aby dokonywanie takich czynności w stosunku do A. S. było działaniem nadzwyczajnym, wynikającym posiadania podejrzenia, iż działalność A. S. lub D. G. (1) ma charakter karuzeli podatkowej,

żaden ze zgromadzonych w sprawie dowodów nie wskazuje aby oskarżony R. miał wiedzę co do istnienia tzw. znikającego podatnika oraz okoliczności, że cysternami do Polski transportowany jest olej wcześniej sprzedawany do Niemiec,

za działanie nacechowane należytą starannością uznać należy wykonywane przez oskarżonego czynności w postaci sprawdzania firm transportowych, (...)ów, stałego monitorowania czy podmioty, z którymi (...) nawiązała współpracę w zakresie obrotu olejem posiadają status podatnika VAT czy wreszcie osobista wizyta w Niemczech, podczas której oskarżony upewnił się co do istnienia infrastruktury pozwalającej na rzeczywisty obrót olejem, 2) obrazę przepisów postępowania, mającą istotny wpływ na treść wydanego orzeczenia, a to art. 167 k.p.k. poprzez całkowite zaniechanie przeprowadzenia przez Sąd postępowania dowodowego pod kątem zbadania sytuacji finansowej spółki (...), uzyskiwanych przez nią dochodów, pozycji rynkowej, okresu prowadzenia działalności gospodarczej, polegające na zbadaniu sprawozdań finansowych spółki oraz pozostałej dokumentacji księgowej, co pozwoliłoby na dokonanie oceny czy (...), a tym samym oskarżony K. R. (1), mieli interes w angażowanie się w działalność, co do której istniałoby duże ryzyko iż ma ono charakter przestępczy.

II.  które to uchybienia w konsekwencji prowadziły do błędnych ustaleń faktycznych w zakresie zamiaru z jakim miał działać oskarżony, jego wiedzy dotyczącej istnienia innych podmiotów działających w obrocie olejem, chwili dowiedzenia się istnieniu karuzeli vatowskiej, a tym samym faktu, iż wystawiane przez oskarżonego dokumenty księgowe poświadczają nieprawdę, co skutkowało przypisaniem mu odpowiedzialności za popełnienie zarzucanych w akcie oskarżenia czynów.

Podnosząc powyższe zarzuty, obrońca z wyboru oskarżonego K. R. (1), adw. J. M., wniósł o:

1)  zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez uniewinnienie oskarżonego od wszystkich zarzucanych mu czynów;

2)  ewentualnie – uchylenie zaskarżonego orzeczenia oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Obrońca z wyboru oskarżonego N. S. (1), adw. S. S. (1) , powołując się na przepisy art. 438 pkt 1 i 2 k.p.k., zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1)  obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na jego treść, tj.: 

a)  naruszenie art. 299b § 1 w zw. z art. 293 § 2 pkt 3 w zw. z § 1 w zw. z art. 294 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa, polegające na dopuszczeniu i przeprowadzeniu dowodu z zeznań świadka G. G. (1) co do objętych tajemnicą skarbową danych zawartych w aktach kontroli podatkowej, mimo że Szef Krajowej Administracji Skarbowej nie wyraził zgody na ich ujawnienie, co doprowadziło do bezprawnego wykorzystania tego dowodu przy ustalaniu stanu faktycznego;

b)  naruszenie art. 410 k.p.k., polegające na pominięciu dowodu z materiałów kontroli operacyjnej o kryptonimie (...), pomimo jego ujawnienia w toku rozprawy głównej, podczas gdy dowód ten jasno wskazywał, że A. S. posłużył się oskarżonym N. S. wyłącznie w celu zabezpieczenia się przed ewentualnym zarzutem doprowadzenia do narażenia na nienależny zwrot podatku naliczonego;

c)  naruszenie art. 410 k.p.k., polegające na pominięciu dowodów z biuletynów dotyczących średniej ceny rynkowej oleju rzepakowego w zakresie, w jakim z dokumentów tych wynikało, że dotyczą one:

wyłącznie ceny oleju rzepakowego nierafinowanego, podczas gdy oskarżony N. S. (1) sprzedawał wyłącznie olej rzepakowy surowy, którego ceny nie dotyczył żaden z tych biuletynów,

wyłącznie ceny nabycia oleju rzepakowego bezpośrednio od producenta, podczas gdy oskarżony N. S. (1) nabywał towar wyłącznie od pośredników, którzy w procesie dystrybucji ceny znacząco podnosili ją względem ceny producenta,

co doprowadziło do błędnego przyjęcia, że oskarżony N. S. sprzedawał olej rzepakowy znacząco powyżej ceny rynkowej;

d)  naruszenie art. 7 k.p.k., polegające na uznaniu dowodu z wyjaśnień oskarżonego N. S. (1) w zakresie, w jakim wyjaśnił, że nie miał świadomości brania udziału w procederze mającym na celu uzyskanie od Skarbu Państwa nienależnego zwrotu podatku naliczonego-za niewiarygodny, podczas gdy biorąc pod uwagę fakt, że:

oskarżony N. S. (1) dowiedział się o możliwości nawiązania współpracy z A. S. od swojego najbliższego wujka, K. R. (1), któremu ufał i który miał znaczne doświadczenie biznesowe,

przed nawiązaniem współpracy A. S. zaprosił oskarżonego N. S. (1) do siedziby (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B., gdzie wszyscy zwracali się do A. S. z wyjątkowym szacunkiem, co jednoznacznie wskazywało na jego pozycję, wiarygodność i ogromne doświadczenie na rynku oleju rzepakowego,

przed nawiązaniem współpracy z A. S. oskarżony N. S. (1) poszukiwał również innych dostawców i odbiorców oleju rzepakowego, mogących zaproponować mu odpowiednio niższą i wyższą cenę za sprzedawany towar,

A. S. wyjaśnił oskarżonemu N. S. (1), że pośrednik pomiędzy nim a D. G. (1) jest mu potrzebny z uwagi na brak możliwości uzyskania przez (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ś., istniejącą wówczas krócej niż rok, tzw. kredytu odnawialnego na prefinansowanie zwrotu VAT, bez którego podmiot ten, w ramach którego A. S. prowadził wówczas działalność gospodarczą, nie miałby środków wystarczających na funkcjonowanie w okresie oczekiwania na zwrot podatku naliczonego, co wydawało się w pełni uzasadnione z punktu widzenia biznesowego,

przed nawiązaniem współpracy oskarżony N. S. (1) zaciągnął kredyt obrotowy w wysokości 380.000,00 zł,

D. G. (1) zapewniał oskarżonego N. S. (1), że dostarczany mu towar trafia następnie do podmiotów mających siedzibę w Holandii, we Włoszech czy na Słowacji,

do momentu zapoznania się z protokołem kontroli podatkowej oskarżony N. S. (1) nie znał D. W., M. J., P. K. i K. S. (1), ani tym bardziej nie wiedział o ich współpracy z A. S., czy D. G. (1), w zakresie sprzedaży oleju rzepakowego,

oskarżony N. S. (1) również w ramach swoich pozostałych przedsięwzięć gospodarczych przekierowuje nabywany towar bezpośrednio do kolejnego nabywcy, z pominięciem własnego magazynu, w związku z czym zaproponowany przez A. S. sposób dostawy towaru do D. G. (1) był dla Skarżącego w pełni uzasadniony z punktu widzenia biznesowego,

oskarżony N. S. (1) w ramach współpracy z A. S. i D. G. (1) pełnił głównie funkcję inwestora, w związku z czym jasnym było, że to nie on jeździł do C., nie on sprawdzał jakość dostarczonego towaru, nie on zajmował się kwestią ubezpieczenia towaru itp., godząc się na powierzenie tych zadań A. S. lub podmiotom przez niego wskazanym,

oskarżony N. S. (1) regularnie sprawdzał, które przedsiębiorstwa transportowe wykonują poszczególne przewozy, dzwonił do ich przedstawicieli w celu ustalenia czy poszczególne przewozy zostały faktycznie zrealizowane, sprawdzał listy przewozowe itp.,

w chwili pojawienia się wątpliwości co do prawidłowości rozliczania się przez D. G. (1) z poszczególnych transakcji z niemieckimi organami podatkowymi, to właśnie oskarżony N. S. (1) naciskał na wyjaśnienie tej sytuacji, jak również poinformował, że do tego czasu nie podejmie z nim jakiejkolwiek dalszej współpracy,

oskarżony N. S. (1) jest właścicielem dobrze prosperującego przedsiębiorstwa, osiągając średni dochód w wysokości około 77.500,00 złotych miesięcznie (około 930.000,00 złotych rocznie), z związku z czym nie miał żadnego interesu w tym, aby ryzykować utratę swojego majątku i budowanej przez wiele lat reputacji prowadzeniem działalności, do której legalności miałby jakiekolwiek wątpliwości, a która i tak nie przyniosłaby mu aż tak dużego zysku,

z uwagi na niedokonanie przez naczelnika Urzędu Skarbowego W. we W. zwrotu podatku naliczonego na rzecz oskarżonego N. S. (1), płaconego przecież przez niego przy okazji każdej transakcji z A. S., to właśnie oskarżony N. S. (1) jest jedynym pokrzywdzonym działaniem współoskarżonych,

N. S. (1), jako jedyny z oskarżonych, w dalszym ciągu prowadzi działalność gospodarczą, co jasno pokazuje, że należące do niego przedsiębiorstwo, w przeciwieństwie do pozostałych podmiotów uczestniczących w łańcuchu dostaw oleju rzepakowego, nie zostało stworzone w celu prowadzenia nielegalnej działalności, a podejmowane przez niego działania nigdy nie miały na celu wytworzenia wśród organów administracji publicznej mylnego wyobrażenia co do rzeczywistego stanu rzeczy,

żaden ze współoskarżonych, w tym również D. G. (1), który przyznał się do popełnienia wszystkich zarzuconych mu czynów, nie potwierdził, aby oskarżony N. S. (1) miał mieć świadomość rzeczywistego charakteru poszczególnych transakcji związanych z dostawą oleju rzepakowego,

sądy administracyjne obu instancji, wyspecjalizowane w rozpoznawaniu spraw z zakresu podatku od towarów i usług, oceniając zachowanie oskarżonego N. S. (1) zgodnie uznały, że gdyby wiedział o rzeczywistym charakterze poszczególnych transakcji związanych z dostawą oleju rzepakowego, bez wątpienia nie nawiązałby współpracy z A. S., ani D. G. (1),

najbardziej skutecznym, a jednocześnie najbardziej typowym sposobem ukrycia fikcyjnego charakteru danego obrotu gospodarczego jest włączenie w niego przynajmniej jednego podmiotu, który nie zdaje sobie sprawy z rzeczywistego celu poszczególnych transakcji i który jako jedyny uczestnik łańcucha dostaw ponosi wszystkie niezbędne koszty, czym uwiarygadnia działania pozostałych uczestników,

współoskarżeni nie ograniczyli swojej działalności do wystawiania faktur dokumentujących dostawy, które w rzeczywistości nie miały miejsca, ale zorganizowali faktyczny, międzynarodowy transport oleju rzepakowego, co znacząco utrudniało innym osobom, w tym również oskarżonemu N. S. (1), zorientowanie się jaki jest rzeczywisty cel poszczególnych transakcji oraz ich łączna ocena,

oskarżony N. S. (1), jako jedyny z oskarżonych, w toku postępowania od samego początku szczegółowo opisywał ich sposób działania, nie ukrywając żadnego znanego mu faktu ani też nie negując bezprawności działania tej grupy, mimo że podobnie jak współoskarżeni mógł konsekwentnie przekonywać o rzeczywistym charakterze obrotu olejem rzepakowym, tym samym wzmacniając wiarygodność wszystkich oskarżonych,

należało przyjąć, że oskarżony N. S. (1) nie miał świadomości, że bierze udział w działaniach zorganizowanej grupy przestępczej, że wystawia albo posługuje się nierzetelnymi fakturami oraz prowadzi nierzetelne księgi, że podaje właściwym organom dane niezgodne ze stanem rzeczywistym, jak również że podejmowane przez niego działania mogą pozwolić współoskarżonym na doprowadzenie Skarbu Państwa do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, w związku z czym tym bardziej nie mógł chcieć ani nawet godzić się na popełnienie zarzucanych mu czynów;

e)  naruszenie art. 7 k.p.k., polegające na uznaniu dowodu z nagrania z rozmowy pomiędzy oskarżonym N. S. a A. S. za nieprzydatny do stwierdzenia, że oskarżony N. S. (1) nie wiedział o faktycznym gospodarczym charakterze transakcji, w których uczestniczył, z uwagi na fakt, że „nagrania dokonywał sam oskarżony S., który do rozmowy mógł się przygotować", podczas gdy w rzeczywistości należało się skupić nie na tym, co mówił oskarżony N. S. (1), ale przede wszystkim na tym, co mówił A. S., który nie wiedział o nagrywaniu tej rozmowy i nie mógł się do niej przygotować, a którego słowa oraz reakcja na słowa oskarżonego N. S. (1) świadczą o tym, że nie miał on świadomości faktycznego celu działania współoskarżonych;

f)  naruszenie art. 7 k.p.k., polegające na zaniechaniu przeprowadzenia oceny dowodów z dokumentów w postaci umów dostawy, faktur, umów przewozu, listów przewozowych, raportów wagowych, certyfikatów jakości, historii rachunków bankowych, akt rejestrowych czy dokumentów zatrzymanych u poszczególnych oskarżonych i ograniczenie się w tym zakresie do stwierdzenia, że w toku procesu żadna ze stron nie podważała ich wiarygodności, jak również nie znaleziono podstaw do kwestionowania tych dokumentów, podczas gdy okoliczności te nie zwalniały organu procesowego z obowiązku ich całościowej oceny;

3)  obrazę przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu, tj. naruszenie art. 65 § 1 k.k., polegające na uznaniu, że oskarżony N. S. (1) popełnił przestępstwo opisane w punkcie XIX „ działając w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej w punkcie XVII części wstępnej wyroku", podczas gdy w rzeczywistości w punkcie XVII części wstępnej wyroku, dotyczącym popełnienia przez K. S. (1) przestępstwa pomocnictwa do złożenia nierzetelnych deklaracji, nie opisano żadnej zorganizowanej grupy ani związku mających na celu popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego, w związku z czym oskarżony N. S. (1) nie mógł w niej działać.

Podnosząc powyższe zarzuty, obrońca z wyboru oskarżonego N. S. (1), adw. S. S. (1), wniósł o:

1)  zmianę zaskarżonego orzeczenia w stosunku do oskarżonego N. S. (1):

a)  w zakresie punktu XVII, polegającą na uniewinnieniu go od czynu opisanego w pkt XIII części wstępnej wyroku;

b)  w zakresie punktu XVIII, polegającą na uniewinnieniu go od czynu opisanego w punkcie XIV części wstępnej wyroku;

c)  w zakresie punktu XIX, polegającą na uniewinnieniu go od czynu opisanego w punkcie XV części wstępnej wyroku;

d)  w zakresie punktu XXIX, polegającą na wyeliminowaniu słów: „ oskarżonemu N. S. (1) łączy kary pozbawienia wolności orzeczone w pkt: XVII i XIX części dyspozytywnej wyroku i wymierza mu karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności"; 

e)  w zakresie punktu XXX, polegającą na wyeliminowaniu słów: „ N. S. (1) ";

f)  w zakresie punktu XXXI, polegającą na wyeliminowaniu słów: „ N. S. (1) na poczet kary grzywny okres od dnia 6 listopada 2017 roku, godz. 08:05 do dnia 7 listopada 2017 roku, godz. 17:00";

g)  w zakresie punktu XXXIV, polegającą na wyeliminowaniu słów: „ N. S. (1) " oraz „ N. S. (1) w kwocie 6.300 zł";

2)  uchylenie zaskarżonego orzeczenia w zakresie punktu XX;

3)  utrzymanie zaskarżonego orzeczenia w mocy w pozostałym zakresie.

Obrońca z wyboru oskarżonego K. S. (1), r.pr. J. W. (1) , powołując się na przepisy art. 438 pkt 1, 2 i 3 k.p.k., zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

I.  obrazę przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie XVII wyroku poprzez naruszenie: art. 56 § 1 k.k.s. oraz art. 76 § 1 k.k.s. poprzez ich zastosowanie, a tym samym naruszenie zasady odpowiedzialności indywidualnej i przypisanie pomocnictwa oskarżonemu K. S. (1) w sytuacji, gdy ze stanu faktycznego i prawnego sprawy nie wynika, iż oskarżony w zakresie wymienionych w orzeczeniu spółek tj. (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o. oraz PHU (...) s.c. (...), był podmiotem zdolnym do popełnienia przestępstw określonych w powołanych przepisach (oskarżony nie był uprawniony do składania deklaracji podatkowych, ani tym bardziej dokumentów sprzedażowych, czyli wystawiania faktur Vat na rzecz wyżej wymienionych podmiotów a wykonywane przez niego czynności obejmowały jedynie magazynowy obrót towarów na rzecz jego pracodawcy niebędącego podatnikiem w okolicznościach niniejszej sprawy);

II.  obrazę przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie XVIII wyroku poprzez naruszenie: art. 286 § 1 k.k. poprzez jego zastosowanie w odniesieniu do oskarżonego K. S. (1) w sytuacji, gdy brak jest podstaw do uznania, iż działania tego oskarżonego (w tym wykonywanie zleconych mu obowiązków pracowniczych) sprowadzały się do wykonywania jakiejkolwiek czynności stanowiącej element znamienia pomocnictwa w dokonaniu przestępstwa oszustwa;

III.  obrazę przepisów prawa procesowego, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, poprzez naruszenie:

1)  art. 4 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez brak wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego, brak weryfikacji całokształtu okoliczności sprawy (przemawiających na korzyść oskarżonego K. S. (1)) oraz w konsekwencji orzeczenie z przekroczeniem zasady obiektywizmu oraz zasady swobodnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, które to uchybienia doprowadziły do błędnego ustalenia, że oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanych mu czynów, polegające na:

bezpodstawnym przyjęciu, że z zebranego materiału dowodowego wynika, by jakiekolwiek czynności i działania oskarżonego wykraczały poza realizowane przez niego obowiązki pracownicze w tym: w zakresie przyjmowania oleju, weryfikowania stanu przyjmowanych transportów oraz dalszego wysłania towaru (wykonywanych na polecenie swojego pracodawcy) oraz świadczyły o wypełnianiu specyficznej roli związanej z pozorowaniem w ramach karuzeli transportów oleju;

pominięciu okoliczności, wskazujących na to, iż czynności wykonywane przez oskarżonego tj. weryfikacja czy na dostarczanych towarach (oleju) są plomby, ważenie towarów, pobieranie dokumentów, weryfikacja kierowcy wraz ze sprawdzeniem jego dokumentów tożsamości i dokumentów przewozowych oraz opróżnianie cystern, były to czynności czysto techniczne, wykonywane w ramach jego obowiązków pracowniczych;

bezpodstawnym przyjęciu, że faktury otrzymywane i wystawiane przez spółki (...) sp. z o.o. nie dokumentowały rzeczywistych transakcji sprzedaży oleju rzepakowego i poświadczały nieprawdę w sytuacji, gdy z materiału dowodowego, a także z szeregu czynności wykonywanych przez oskarżonego w sposób jednoznaczny wynikają okoliczności przeciwne, w tym faktycznie prowadzony przez wskazaną Spółkę obrót gospodarczy;

nieuwzględnieniu treści zeznań przesłuchanych kierowców oraz właścicieli firm transportujących olej rzepakowy, które potwierdzają, że każdorazowo transporty dokonywane były w sposób zgodny z dokumentacją, co do ilości towaru, trasy oraz, że towar został dostarczony i rozładowany w miejscu przeznaczenia, tj. w bazie firmy (...) sp. z o.o. (dla której pracował oskarżony), wskazując przy tym na faktyczną rolę oskarżonego (jako pracownika Spółki wykonującego czynności magazynowe);

pominięciu dowodów wskazujących na okoliczności występowania innych źródeł i odbiorców oleju rzepakowego niż podmioty wymienione w akcie oskarżenia, co wynikało z zeznań złożonych przez D. G. (1) w dniu 8 listopada 2019r. oraz z dokumentów złożonych w dniu 23 listopada 2021r. przez obrońcę oskarżonego P. K., co podważa tezę o występowaniu zamkniętego obiegu oleju rzepakowego, który nie służył celom gospodarczym;

nieuprawnionym uznaniu, że oskarżony mógł podejmować działania polegające na wystawianiu, bądź wypełnianiu określonych dokumentów związanych z pozorowanym transportem podczas, gdy działania oskarżonego takie jak przyjmowanie listów przewozowych, dokumentów CMR, przyjmowanie towarów, ważenie i wysyłanie dalej towaru a także prezentowana przez niego wiedza techniczna w zakresie paliw ciekłych stanowią bezsprzeczne uwiarygodnienie braku fikcyjności podejmowanych przez niego czynności;

bezpodstawnym przyjęciu, iż pomiędzy K. S. (1) a którymkolwiek z pozostałych oskarżonych doszło do porozumienia w zakresie zorganizowania procederu polegającego na uzyskiwaniu korzyści majątkowych pochodzących z uszczupleń należności podatkowych w sytuacji, gdy nie ma podstaw do przyjęcia, iż K. S. (1) miał wiedzę o dokonywaniu tych uszczupleń przez którąkolwiek osobę wskazaną w wyroku z dnia 30 marca 2022r., a w szczególności nie uzyskiwał on w związku z tym żadnych korzyści majątkowych;

błędnym wnioskowaniu dokonanym w odniesieniu do przyznania się do popełnienia zarzucanych mu przestępstw przez D. G. (1), podczas gdy wyjaśnienia w charakterze podejrzanego i zeznania w charakterze świadka nie wskazują na możliwość rozpoznania w sprawie zorganizowanej grupy przestępczej;

2)  art. 170 § 1 i 2 k.p.k. poprzez oddalenie wniosków dowodowych w przedmiocie:

przesłuchania świadków J. S. oraz D. A., J. C., D. S. (2), F. R., G. Ś. (1), M. D., P. L., D. T., J. C. z powołaniem się na nieprzydatność tych dowodów do stwierdzenia okoliczności przydatnych w sprawie, podczas gdy wykazanie realizowania przez firmę (...) sprzedaży do innych podmiotów podważałaby kluczowe ustalenie stanowiące podstawę wyroku dotyczące braku innych źródeł towaru oraz braku innych jego odbiorców, a także przyczyniłoby się do ustalenia, gdzie transportowanybył towar oraz posłużyłoby weryfikacji przyjętych przez sąd za organami podatkowymi twjerdzeń w zakresie przejazdów cystern „na pusto” - tym bardziej, że przeprowadzone tego dowodu byłoby wyrazem konsekwencji w zakresie rzetelnego ustalenia stanu faktycznego sprawy, albowiem przeprowadzone zostało szczegółowe postępowanie dowodowe w zakresie realizowania transportów oleju rzepakowego z Polski do Niemiec;

przeprowadzenia dowodu z dokumentów złożonych w dniu 23 listopada 2021 r. przez obrońcę oskarżonego P. K., które w odniesieniu do firmy (...) potwierdzały występowanie innych jej dostawców i odbiorców oleju rzepakowego niż podmioty wymienione w akcie oskarżenia;

3)  art. 8 § 1 k.p.k. poprzez bezrefleksyjne powołanie się na stwierdzenia organów podatkowych wskazane w ich rozstrzygnięciach, podczas gdy postępowanie sądowe w niniejszej sprawie wykazało, iż ustalenia organów podatkowych były błędne w zakresie kwestionowania rzeczywistego charakteru transakcji olejem rzepakowym;

4)  art. 424 § 1 k.p.k. poprzez:

brak wskazania i wyjaśnienia, na jakiej podstawie wynikające z materiału dowodowego szczątkowe relacje pomiędzy oskarżonym K. S. (1) a pozostałymi oskarżonymi polegające właściwie wyłącznie na istnieniu relacji rodzinnej z oskarżonym A. S. oraz relacji koleżeńskiej z oskarżonym P. K., zostały uznane za działania o charakterze zorganizowanej grupy przestępczej (gdy w pozostałym zakresie brak jest jakichkolwiek związków, a także kontaktu pomiędzy K. S. (1), a pozostałymi oskarżonymi);

cząstkowe i powierzchowne odniesienie się do konkretnych dowodów (zeznań świadków, wyjaśnień oskarżonych, zebranej dokumentacji), wyłączających możliwość uznania, iż transakcje dokumentowane wymienionymi w zarzutach fakturami, nie miały w rzeczywistości miejsca;

brak wskazania, jakie konkretne zachowanie oskarżonego K. S. (1) wypełniło znamiona podmiotowe i przedmiotowe czynów przypisanych mu w punkcie XVII i XVIII wyroku;

IV.  w konsekwencji powyższych uchybień – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia i mający wpływ na jego treść polegający na:

1)  uznaniu, że oskarżony K. S. (1) brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do poczynienia takich ustaleń faktycznych w szczególności ze względu na brak podstaw do przyjęcia, że działał z zamiarem popełniania jakichkolwiek przestępstw oraz konieczności uznania, że jego relacje z pozostałymi osobami wskazanymi w zarzutach miały charakter szczątkowy i wyłącznie zawodowy, a ponadto w sprawie bezspornym jest (co zdaje się zupełnie pomijać Sąd I Instancji), że oskarżony K. S. (1) nie osiągał jakichkolwiek korzyści majątkowych z tytułu opisanego przez organy ścigania procederu;

2)  uznaniu, że oskarżony K. S. (1) pomagał w dokonaniu czynności sprawczej określonej w art. 56 § 1 k.k.s. oraz art. 76 § 1 k.k.s., podczas, gdy nie zajmował się dokonywaniem jakichkolwiek rozliczeń podatkowych i składaniem jakichkolwiek deklaracji w imieniu (...) sp. z o.o. oraz PHU (...) s.c. (...) (nie zajmował się sprawami gospodarczymi tych spółek);

3)  przyjęciu, że oskarżony był świadomy tego, że obrót olejem rzepakowym miał charakter karuzelowy, w sytuacji, gdy oskarżony K. S. (1) takiej wiedzy nie mógł posiadać;

4)  uznaniu, że wymienione w zarzutach faktury dotyczące obrotu olejem rzepakowym przyjmowane do rozliczeń (...) sp. z o.o. sp. k. oraz (...) sp. z o.o. oraz wystawiane przez te podmioty dokumentowały transakcje, które nie miały w rzeczywistości miejsca, w sytuacji gdy dokonywany był rzeczywisty obrót towarowy, a treść faktur pod względem-podmiotowym i przedmiotowym odzwierciedlała transakcje, które faktycznie miały miejsce, a w konsekwencji uznaniu, że oskarżony K. S. (1) w ramach działalności spółek (...) wystawiał i posługiwał się nierzetelnymi dokumentami.

Podnosząc powyższe zarzuty, obrońca z wyboru oskarżonego K. S. (1), r.pr. J. W. (1), wniósł o:

1)  zmianę zaskarżonego wyroku i w całości uniewinnienie K. S. (1) od popełnienia przypisanych mu przestępstw;

2)  ewentualnie w braku podstaw do powyższego – uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Obrońca z wyboru oskarżonego P. K., adw. A. H. , powołując się na przepis art. 438 pkt 2 k.p.k., zaskarżonemu wyrokowi zarzucił: obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, a to: art. 7 k.p.k. i art. 424 k.p.k. w zw. z art. 2 § 2 k.p.k., polegającą na dowolnej ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego, wynikającą z naruszenia zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, w tym w szczególności poprzez nieuzasadnioną odmowę nadania walom wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonych P. K., K. S. (1), A. S., które charakteryzuje konsekwencja, spójność i logiczność, co w konsekwencji doprowadziło do niesłusznego ustalenia, że:

a)  oskarżony P. K. brał udział w okresie od 1 kwietnia 2014r. do 31 lipca 2014r. w zorganizowanej grupie przestępczej, w skład której wchodzili również A. S., D. G. (1), D. W., M. J., K. S. (1), K. R. (1) i N. S. (1), której celem było popełnianie przestępstw i przestępstw skarbowych polegających na dokonywaniu w ramach różnych podmiotów gospodarczych uszczupleń podatkowych – należności Skarbu Państwa z tytułu podatku VAT, w wyniku uchylania się od opodatkowania podatkiem YAT poprzez nieskładanie deklaracji z tytułu tego podatku, wystawianie poświadczających nieprawdę faktur VAT, składanie nierzetelnych deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług, oraz wniosków o zwrot niesłusznie naliczonego podatku VAT;

b)  oskarżony P. K. jako pełnomocnik firm (...) sp. z o.o., i pracownik (...) sp. z o.o. i osoba zatrudniona w firmie (...), celowo i świadomie co najmniej 89 razy potwierdził transakcje obrotu olejem rzepakowym, wiedząc, iż nie mają one rzeczywistego charakteru w ten sposób, że poświadczał w imieniu firmy (...) odbiór oleju rzepakowego ze (...) s.c., i (...) sp. z o. o. oraz fikcyjną dostawę tego samego surowca do i wydanie go z firmy (...) do H. kwest sp. z o. o., a także jego odbiór przez firmę (...) sp. z o.o., a następnie (...) sp. z o.o., przez co świadomie i z zamiarem bezpośrednim ułatwił wystawianie i posługiwanie nierzetelnymi fakturami Y. i złożenie nierzetelnych deklaracji VAT-7 i wprowadzenie w błąd Urzędu Skarbowego (...) w celu uzyskania nienależnego zwrotu podatkowej należności publicznoprawnej w postaci naliczonego podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 740.805,- złotych N. S. (1) prowadzącemu firmę PHU (...) s.c. oraz świadomie i z zamiarem bezpośrednim ułatwił złożenie nierzetelnych deklaracji VAT-7 i bezpodstawne odliczenie podatku należnego z tytułu wykazywanych fikcyjnych dostaw krajowych, podatkiem naliczonym w łącznej kwocie nie mniejszej niż 911.776,- złotych firmie (...) sp. z o.o., w imieniu której działa! K. R. (1) oraz ułatwił złożenie nierzetelnych deklaracji VAT-7;

c)  oskarżony P. K. jako pełnomocnik firm (...) sp. z o.o., i pracownik (...) sp. z o.o. i osoba zatrudniona w firmie (...), świadomie! z zamiarem bezpośrednim co najmniej 89 razy potwierdził fikcyjne transakcje obrotu olejem rzepakowym w ten sposób, że potwierdzał w imieniu firmy (...) odbiór oleju rzepakowego ze (...) s.c., i (...) sp. z o. o. oraz fikcyjną dostawę tego samego surowca do i wydanie go z firmy (...) do (...) sp. z o. o., a także jego odbiór przez firmę (...) sp. z o.o., a następnie (...) sp. z o.o., poprzez wystawianie dokumentów WZ i raportów wagowych, świadomie i z zamiarem bezpośrednim ułatwiając w ten sposób działania innych osób polegających na poświadczaniu nieprawdy co do okoliczności mających znaczenie prawne i używania poświadczających nieprawdę dokumentów w postaci faktur VAT dokumentujących fikcyjne transakcje zakupu oleju rzepakowego wystawionych przez (...) sp. z o.o., (...) s.c., (...) sp. z o.o. i (...) sp. z o.o. oraz faktury dotyczące sprzedaży oleju rzepakowego przez wymienione wyżej podmioty wymienione w poprzednim punkcie wyroku, a także świadomie i z zamiarem bezpośrednim ułatwiając w ten sposób popełnianie N. S. (1) przestępstwa polegającego doprowadzenia Skarbu Państwa - Naczelnika Urzędu Skarbowego (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 740.805 złotych, poprzez wprowadzenie w błąd organu podatkowego co do zasadności zwrotu podatkowej należności publicznoprawnej w postaci naliczonego podatku od towarów i usług we wskazanej kwocie i uzyskanie w ten sposób nienależnego zwrotu w tej kwocie.

Podnosząc powyższe zarzuty, obrońca z wyboru oskarżonego P. K., adw. A. H., wniósł o:

1)  zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego P. K. od zarzucanych mu czynów opisanych w punktach: XIX, XX i XXI części wstępnej zaskarżonego wyroku oraz zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego koszty obrony związane z ustanowieniem obrońcy w postępowaniu przed Sądem I i II instancji;

2)  zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego P. K. poniesionych przez niego kosztów obrony w wysokości według norm przepisanych za postępowanie przygotowawcze oraz przed Sądem I i II instancji.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

I. Nie zasługiwały na uwzględnienie apelacje wniesione przez obrońców oskarżonych: A. S., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K. w częściach kwestionujących winę i sprawstwo wymienionych oskarżonych co do przypisanych im przestępstw i przestępstw skarbowych.

Wbrew zarzutom podniesionym w tych apelacjach, przy rozpoznawaniu niniejszej sprawy Sąd Okręgowy we Wrocławiu respektował bowiem zasady procesowe, w tym zasadę prawdy materialnej (art. 2 § 2 k.p.k.), zasadę bezstronności (art. 4 k.p.k.), zasadę in dubio pro reo (art. 5 § 2 k.p.k.), a także zasadę swobodnej oceny dowodów (art. 7 k.p.k.). Dokonane w wyroku ustalenia faktyczne wolne są od błędów i uwzględniają całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy (art. 410 k.p.k.). Swoje stanowisko Sąd I instancji uzasadnił w sposób prawidłowy, logiczny i rzeczowy, nie pomijając żadnej z istotnych okoliczności i odnosząc się do każdego istotnego i ujawnionego na rozprawie głównej dowodu. Uzasadnienie zaskarżonego wyroku w sposób wyczerpujący oraz wręcz analityczny i rzeczowy odnosi się do najistotniejszych okoliczności sprawy. Wbrew zarzutom i argumentacji obrońców oskarżonych: A. S., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K., wypełnia ono wymogi określone w przepisie art. 424 k.p.k. i pozwala na kontrolę instancyjną zaskarżonego wyroku.

Sąd Okręgowy nie dopuścił się także obrazy prawa materialnego, a mianowicie:

1)  art. 56 § 1 k.k.s. oraz art. 76 § 1 k.k.s. poprzez ich zastosowanie, a tym samym naruszenia zasady odpowiedzialności indywidualnej i przypisanie współsprawstwa poszczególnym oskarżonym (w tym: A. S., D. W., M. J., K. S. (1) i P. K., a ponadto K. R. (1) – co do PHU (...) s.c. (...), N. S. (1) – co do (...) sp. z o.o.), w sytuacji, gdy – zdaniem autorów apelacji – ze stanu faktycznego i prawnego sprawy nie wynikało, aby wszyscy wymienieni oskarżeni w stosunku do wszystkich podmiotów biorących udział w tzw. karuzeli vatowskiej, mogli być podmiotami zdolnymi do popełnienia wymienionych przestępstw skarbowych, gdyż były to przestępstwa o charakterze indywidualnym, a wszystkich oskarżonych wobec każdego z podmiotów biorących udział w tzw. karuzeli vatowskiej, nie można było uznać za podatników, o którym mowa w art. 56 § 1 k.k.s. i art. 76 § 1 k.k.s.;

2)  art. 9 § 3 k.k.s. poprzez jego zastosowanie wskutek błędnej wykładni polegającej na uznaniu, iż – zdaniem obrońców oskarżonego A. S. – czynności oskarżonego A. S. wykonywane w ramach działalności (...) sp. z o.o. sp. k. oraz (...) sp. z o.o. można uznać ze mieszczące się w zakresie użytego w tym przepisie wyrażenia „ zajmuje się sprawami gospodarczymi” w odniesieniu do (...) sp. z o.o. oraz PHU (...) s.c. (...), podczas gdy ze względu na uregulowaną w tym przepisie instytucję modyfikującą zasady odpowiedzialności karnej, tj. rozszerzającą krąg osób odpowiedzialnych za przestępstwo, przepis ten powinien być interpretowany bardzo ściśle, w szczególności z odniesieniem do zarzuconego przestępstwa, wobec czego jego zastosowanie i przypisanie sprawstwa oskarżonemu nie mogło nastąpić bez uprzedniego ustalenia, iż swoim zachowaniem wypełnił on wszystkie znamiona podmiotowe i przedmiotowe zarzuconego czynu;

3)  art. 286 § 1 k.k. poprzez jego zastosowanie w odniesieniu do oskarżonych: A. S., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K., chociaż działania tych oskarżonych – zdaniem autorów apelacji – nie polegały na wykonywaniu jakiejkolwiek czynności stanowiącej element znamienia przestępstwa oszustwa oraz nie pozwalały na przyjęcie, iż doszło do współsprawstwa w zakresie popełnienia tego przestępstwa;

4)  art. 258 § 1 k.k. oraz art. 65 § 1 k.k. poprzez ich zastosowanie w odniesieniu do oskarżonych: A. S., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K., chociaż działania tych oskarżonych – zdaniem autorów apelacji – nie polegały na wykonywaniu jakiejkolwiek czynności stanowiącej element tego przestępstwa oszustwa oraz nakazywały uznanie braku świadomości oskarżonych, aby działali w ramach jakiejkolwiek zorganizowanej grupy.

Wskazane zarzuty były bezpodstawne i prawidłowym ustaleniom faktycznym poczynionym przez Sąd I instancji przeciwstawiały życzeniowe spojrzenie oskarżonych i ich obrońców, wynikające z przyjętej linii obrony, w której oskarżeni starali się wykazać, że postawiono im krzywdząco zarzuty popełnienia przestępstw i przestępstw skarbowych, chociaż prowadzili normalną działalność gospodarczą.

Po pierwsze, od dawna w orzecznictwie nie budzi wątpliwości pogląd, że postawienie zarzutu obrazy prawa materialnego jest dopuszczalne tylko wówczas, gdyż autorzy środka odwoławczego nie kwestionują ustaleń faktycznych.

Jak słusznie stwierdził Sąd Najwyższy w zachowującym aktualność wyroku z dnia 21 czerwca 1978r. sygn. I KR – 124/78: „ Obraza prawa materialnego ma miejsce wtedy, gdy stan faktyczny został w orzeczeniu prawidłowo ustalony i do niego nie zastosowano właściwego przepisu. Natomiast nie ma tej obrazy, kiedy wadliwość orzeczenia w tym zakresie jest wynikiem błędnych ustaleń, przyjętych za jego podstawę lub naruszenia przepisów prawa procesowego”. (OSNPG 1979, z. 3, poz. 51). Podobne stanowisko znajdujemy w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 2 sierpnia 1978r. sygn. I KR – 155/78: „ Nie ma obrazy prawa materialnego, gdy wada orzeczenia jest wynikiem błędnych ustaleń, przyjętych za jego podstawę. Jeżeli autor rewizji kwestionuje przyjętą w wyroku kwalifikację prawną czynu, ponieważ w działaniu oskarżonego dopatruje się innego od przypisanego mu przestępstwa, to podstawą takiej rewizji może być tylko zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku”. (OSNPG 1979, z. 3, poz. 52).

Skoro zatem, Sąd Okręgowy we Wrocławiu przeprowadził analizę całokształtu materiału dowodowego i zaaprobował dowody świadczące o wyczerpaniu przez oskarżonych zarzuconych im przestępstw, a jednocześnie odrzucił – jako niewiarygodne – wyjaśnienia oskarżonych: A. S., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K., w których starali się przedstawić jako osoby niewinne, niesłusznie wplątane w przestępczy proceder, to znaczy, że w sposób pozytywny ustalił stan faktyczny. Właśnie ten stan faktyczny został zakwestionowany wskazanymi wyżej zarzutami, które nie należy jednak rozpatrywać na płaszczyźnie zarzutu obrazy prawa materialnego.

Ponieważ obrońcy oskarżonych: A. S., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K. w swoich apelacjach kwestionowali winę i sprawstwo wymienionych oskarżonych w zakresie przypisanych im przestępstw i przestępstw skarbowych. Mając to na uwadze, zarzuty zawarte we wskazanych apelacjach w tym zakresie, należało rozstrzygać na płaszczyźnie obrazy prawa procesowego i błędów w ustaleniach faktycznych, gdyż autorzy podważali przyjęte przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne.

Po wtóre, Sąd Okręgowy we Wrocławiu wyraźnie dał wyraz temu, że odnosząc się do odpowiedzialności karnej oskarżonych: A. S., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K., zastosował przepis art. 21 § 2 k.k., stanowiącego, że jeżeli okoliczność osobista dotycząca sprawcy, wpływająca chociażby tylko na wyższą karalność, stanowi znamię czynu zabronionego, współdziałający podlega odpowiedzialności karnej przewidzianej za ten czyn zabroniony, gdy o tej okoliczności wiedział, chociażby go nie dotyczyła. Przepis ten należało stosować także do przestępstw skarbowych na podstawie art. 20 § 2 k.k.s.

Skoro Sąd Okręgowy we Wrocławiu przyjął, że wszyscy sprawcy przestępstw i przestępstw skarbowych mieli świadomość i wolę brania udziału w szeroko zorganizowanym procederze przestępczym, mając przekonanie, że powodem rzekomego obrotu olejem rzepakowym wywożonym za granicę do Niemiec i przywożonym ponownie do Polski jest wyłącznie chęć uzyskania korzystnych decyzji podatkowych w zakresie zwrotu podatku VAT albo obniżenia należnego podatku VAT, to miał pełne prawo ustalić także odpowiedzialność wszystkich uczestników procederu przestępczego na gruncie art. 258 § 1 k.k., art. 286 § 1 k.k. oraz art. 65 § 1 k.k., jak również art. 56 § 1 k.k.s. oraz art. 76 § 1 k.k.s., nawet jeśli niektórzy sprawcy nie byli podatnikami w zakresie zwrotu podatku VAT albo obniżenia należnego podatku VAT.

Dalsze uwagi odnoszące się do prawidłowości ustaleń faktycznych przyjętych w zaskarżonym wyroku zostaną przedstawione w dalszej części niniejszego uzasadnienia.

II. Na częściowe uwzględnienie zasługiwały natomiast apelacje wniesione przez obrońców oskarżonych: A. S., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K. (także w na podstawie art. 447 § 1 k.p.k.), jak również apelacje obrońców oskarżonego D. W. odnoszące się do prawidłowości kar jednostkowych i kar łącznych wymierzonych w stosunku do wszystkich oskarżonych.

Nie znalazły akceptacji wnioski Sądu Okręgowego we Wrocławiu o potrzebie orzeczenia w stosunku do oskarżonych: A. S. i D. W. bezwzględnych kar pozbawienia wolności, jak również w tym kontekście, nie zasługiwała na uwzględnienie apelacja prokuratora Prokuratury (...) we W.wniesiona na niekorzyść oskarżonych: K. R. (1), N. S. (1) i M. J., domagająca się orzeczenia wobec nich bezwzględnych kar łącznych w wymiarze po 2 (dwa) lata pozbawienia wolności.

Argumentacja wyrażona w zaskarżonym wyroku przez Sąd I instancji, jak również w apelacji prokuratora co do potrzeby orzeczenia znacząco ostrzejszych bezwzględnych kar pozbawienia wolności, była całkowicie nieprzekonująca. Nie było potrzeby orzeczenia bezwzględnych kar pozbawienia wolności, szczególnie w obliczu nienagannego sposobu życia oskarżonych przez okres ponad 10 lat od momentu popełnienia przypisanych im przestępstw. Takie kary, w tym zaproponowane przez prokuratora, były rażąco niewspółmierne, niesprawiedliwe i nie realizowały w odpowiednim stopniu celów kary z art. 53 § 1 i 2 k.k.

Mając powyższe na uwadze, czyniąc podstawą wszelkich rozstrzygnięć przepisy Kodeksu karnego według stanu prawnego na dzień 30 czerwca 2015r., zgodnie z art. 4 § 1 k.k. oraz przepisy Kodeksu karnego skarbowego według stanu prawnego na dzień 31 grudnia 2016r., zgodnie z art. 2 § 2 k.k.s., zmieniono zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonego A. S. ten sposób, że:

a) karę wymierzoną w punkcie II części rozstrzygającej, za przestępstwo skarbowe z art. 62 § 2 k.k.s. i art. 61 § 1 k.k.s i art. 76 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. w zw. z art. 8 § 1 k.k.s., obniżono do 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

b) na podstawie art. 8 § 2 k.k.s. stwierdzono, że w odniesieniu do kar pozbawienia wolności orzeczonych w punkcie I podpunkt „a” niniejszego wyroku oraz w punkcie III części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku wykonaniu podlega wobec oskarżonego A. S. kara 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności orzeczona w punkcie I podpunkt „a” niniejszego wyroku;

c) na podstawie art. 8 § 3 k.k.s. stwierdzono, że w odniesieniu do kar grzywny orzeczonych w punktach: II i III części rozstrzygającej wykonaniu podlega wobec oskarżonego A. S. kara grzywny orzeczona w punkcie II części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku;

d) stwierdzono, że utraciła moc kara łączna pozbawienia wolności wymierzona wobec oskarżonego A. S. w punkcie XXIX części rozstrzygającej.

W pozostałej części zaskarżony wyrok wobec oskarżonego A. S. utrzymano w mocy. Jednocześnie, na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k., według stanu prawnego na dzień 30 czerwca 2015r., zgodnie art. 4 § 1 k.k., połączono kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonego A. S. w punkcie I zaskarżonego wyroku oraz w punkcie I podpunkt „a” niniejszego wyroku i wymierzono mu karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 2 k.k. według stanu prawnego na dzień 30 czerwca 2015r., zgodnie art. 4 § 1 k.k., warunkowo zawieszono na okres 3 (trzech) lat próby. Ponadto, na podstawie art. 73 § 2 k.k. według stanu prawnego na dzień 30 czerwca 2015r., zgodnie art. 4 § 1 k.k., oddano oskarżonego A. S. w okresie próby pod dozór kuratora sądowego.

Z tych samych względów, zmieniono zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonego D. W. ten sposób, że:

a) karę łączną orzeczoną w punkcie XXIX części rozstrzygającej obniżono do 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

b) na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. art. 70 § 2 k.k., według stanu prawnego na dzień 30 czerwca 2015r., zgodnie art. 4 § 1 k.k., wykonanie orzeczonej w punkcie II podpunkt „a” niniejszego wyroku kary łącznej 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres 3 (trzech) lat próby;

c) na podstawie art. 73 § 2 k.k. według stanu prawnego na dzień 30 czerwca 2015r., zgodnie art. 4 § 1 k.k., oddano oskarżonego D. W. w okresie próby pod dozór kuratora sądowego;

d) w miejsce rozstrzygnięcia zawartego w punkcie XXXI części rozstrzygającej, na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono oskarżonemu D. W. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 17 listopada 2017r. od godz. 07:05 do dnia 8 lutego 2018r., na poczet podlegającej wykonaniu kary 250 (dwustu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, z ustaleniem wysokości stawki dziennej na kwotę 150,- (stu pięćdziesięciu) złotych, wymierzonej w punkcie VI części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku przyjmując ten okres pozbawienia wolności za równoważny 168 (stu sześćdziesięciu ośmiu) stawkom dziennym grzywny.

Ponieważ nie było podstaw do orzekania długich okresów poddania oskarżonych kontroli probacyjnej, zmieniono zaskarżony wyrok wobec oskarżonych: M. J. (J.), K. R. (1) i N. S. (1) w ten sposób, że ustalone w punkcie XXX części rozstrzygającej okresy próby, w związku z warunkowym zawieszeniem orzeczonych wobec nich kar łącznych pozbawienia wolności, skrócono do 3 (trzech) lat, na podstawie art. 73 § 2 k.k. według stanu prawnego na dzień 30 czerwca 2015r., oddając wymienionych oskarżonych w okresach próby pod dozór kuratora sądowego, jak również zmieniono zaskarżony wyrok wobec oskarżonych: K. S. (1) i P. K. w ten sposób, że ustalone w punkcie XXX części rozstrzygającej okresy próby, w związku z warunkowym zawieszeniem orzeczonych wobec nich kar łącznych pozbawienia wolności, skrócono do 3 (trzech) lat.

W pozostałej części zaskarżony wyrok wobec oskarżonych: A. S., D. W., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K. utrzymano w mocy.

Aby zapewnić przejrzystość argumentacji, w dalszej części niniejszego uzasadnienia zostaną przedstawione uwagi dotyczące wniesionych apelacji, na tle postawionych w nich zarzutów, odnoszące się do przestępstw przypisanych wszystkim oskarżonym, jak również kwestie wymagające oceny Sądu odwoławczego poza zakresem apelacji (na tle zarzutów poniesionych wobec prawidłowości składu orzekającego Sądu I instancji).

Prawidłowość obsady składu orzekającego Sądu Okręgowego we Wrocławiu

W toku postępowania apelacyjnego (k. 8806, 8808, 8810) oskarżeni: A. S., K. S. (1) i P. K. podnieśli okoliczność, że w składzie orzekającym, który wydał zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 30 marca 2022r. sygn. akt III K – 425/18 zasiadał także sędzia (SSO Paweł Pomianowski), który został powołany w procesie nominacyjnym z wniosku Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 3). Zdaniem wymienionych oskarżonych, powinno to zostać ocenione jako bezwzględna przesłanka odwoławcza z art. 439 § 1 pkt 1 k.p.k., ponieważ w wydaniu wyroku brała udział osoba nieuprawniona lub niezdolna do orzekania bądź podlegająca wyłączeniu na podstawie art. 40 k.p.k. W pierwszej kolejności należało zatem odnieść się do wspomnianej kwestii, uwzględnianej także przez Sąd odwoławczy z urzędu (art. 433 § 1 k.p.k.).

Po pierwsze, w kontekście podniesienia zarzutu bezwzględnej przyczyny odwoławczej z art. 439 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 40 k.p.k., jaka miałaby dotyczyć sędziego SSO Pawła Pomianowskiego, należy przypomnieć, że wskazany sędzia został wyznaczony jako sprawozdawca (referent) sprawy zanim jeszcze został powołany na wyższe stanowisko sędziowskie w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 3). Rozpoczął bowiem proces we wspomnianej sprawie jako sędzia Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia, delegowany do orzekania w Sądzie Okręgowym we Wrocławiu od dnia 1 września 2017r. na podstawie delegacji Ministra Sprawiedliwości na podstawie art. 77 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (wówczas Dz.U. z 2016r. poz. 2062 z późniejszymi zmianami).

Oznaczało to, że jeszcze przed powołaniem w kwestionowanej procedurze, Sędzia Sądu Rejonowego Paweł Pomianowski przystąpił do rozpoznania sprawy. Jeszcze jako sędzia delegowany do Sądu Okręgowego we Wrocławiu prowadził pierwsze rozprawy w dniach: 22 marca 2019r.; 13 maja 2019r. oraz w dniu 8 lipca 2019r., kiedy otwarto przewód sądowy.

Od tego momentu, obowiązkiem sędziego Pawła Pomianowskiego było zakończeniem postępowania sądowego we wspomnianej sprawie, nawet gdyby nie otrzymał nominacji na wyższe stanowisko sędziowie, co wynikało z przepisu 47b § 4 cyt. ustawy z dnia 27 lipca 2001r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych, zgodnie z nowelizacją obowiązującą od dnia 12 sierpnia 2017r., na podstawie art. 1 ustawy z dnia 12 lipca 2017r. o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2017r. poz. 145). Przepis ten stanowi, że: „ Zmiana miejsca służbowego sędziego lub delegowanie do innego sądu oraz zakończenie delegowania nie stanowi przeszkody do podejmowania czynności w sprawach przydzielonych w dotychczasowym miejscu służbowym albo miejscu pełnienia służby, aż do ich zakończenia .”

W tym kontekście, nie można absolutnie stawiać zarzutu, że sędzia, któremu przydzielono do rozpoznania sprawę w trakcie delegacji do wyższego sądu, przeprowadził w całości proces. Tym bardziej, nie można mówić, aby zaistniała bezwzględna przesłanka odwoławcza z art. 439 § 1 pkt 1 k.p.k., polegająca na niewłaściwej obsadzie sądu, bo w wydaniu wyroku brała udział osoba nieuprawniona lub niezdolna do orzekania bądź podlegająca wyłączeniu na podstawie art. 40 k.p.k.

Postanowieniem Prezydenta RP z 26 czerwca 2019r. (nr 1130.28.2019) SSR Paweł Pomianowski został powołany do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Okręgowego we Wrocławiu (M.P. z 2019 r., poz. 928). Okoliczność ta nie miała jednak decydującego znaczenia wobec obowiązku dokończenia przez niego procesu, który rozpoczął się w trakcie okresu delegowania sędziego.

Po wtóre, nie ma podstaw do stwierdzenia, aby w niniejszej wystąpiły okoliczności, które mogłyby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do niezawisłości i bezstronności Sędziego Sądu Okręgowego we Wrocławiu: Pawła Pomianowskiego, wyznaczonego do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji, ze względu na uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności wywołanej wadliwą procedurą powołania do pełnienia funkcji sędziego.

Wątpliwości co do bezstronności sędziego muszą być uzasadnione, a więc powinny być poważne i istnieć obiektywnie, a nie tylko subiektywnie, jedynie w wyobrażeniu strony. To strona powinna wyraźnie i rzeczowo wskazać oraz uzasadnić powody osłabiające zaufanie co do bezstronności sędziego. Takie okoliczności nie występują w odniesieniu do Sędziego Sądu Okręgowego we Wrocławiu: Pawła Pomianowskiego, polegającego na rozpoznaniu sprawy w pierwszej instancji, przez sędziego powołanego na stanowisko sędziowskie w procesie nominacyjnym z wniosku Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 3).

Warto prześledzić drogę zawodową SSO Pawła Pomianowskiego, który służbę w wymiarze sprawiedliwości od dnia 1 listopada 2006r. jaki asystent sędziego w Sądzie Rejonowym dla Wrocławia Śródmieścia we Wrocławiu i czynności te wykonywał do dnia 31 marca 2007r. Następnie od 1 kwietnia 2007r. został mianowany asesorem sądowym w tym sądzie, orzekając wydziale karnym. Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 kwietnia 2009r. został powołany do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu i orzekał w tym samym wydziale. Od 2011r. przez sześć lat orzekał w Sądzie Okręgowym we Wrocławiu na podstawie jednodniowych delegacji, a od 1 września 2017r. na podstawie stałej delegacji w wydziale karnym (w pierwszej instancji).

Żadna ze stron procesowych i ich przedstawiciele procesowi nie wykazali, a także Sądowi Apelacyjnemu nie są znane okoliczności wskazujące, na istnienie bliskich relacji Pana Sędziego z organami władzy wykonawczej, ustawodawczej, czy osobami piastującymi w nich funkcje. Nie odnotowano także wypowiedzi i zachowań SSA Pawła Pomianowskiego, które godziłyby w niezawisłość sędziowską, czy wskazywały na zaangażowanie polityczne. Pan Sędzia Paweł Pomianowski uczestniczył zatem w niewadliwej procedurze konkursowej związanej z ubieganiem się o powołanie na stanowisko sędziego sądu rejonowego, podczas której jego wiedza, umiejętności i walory etyczne zostały pozytywnie zweryfikowane.

Po trzecie, postanowieniem Prezydenta RP z dnia 26 czerwca 2019r. (nr 1130.28.2019) Pan Paweł Pomianowski został powołany do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Okręgowego we Wrocławiu (M.P. z 2019r., poz. 928).

Przedstawiony wyżej przebieg kariery zawodowej, jej tempo (dwanaście, łącznie z asesurą, lat orzekania w sądzie rejonowym, w tym sześć lat na podstawie delegacji w sądzie okręgowym), brak nienaturalnych przyspieszeń, wskazuje na to, że awans do sądu wyższego rzędu był zwyczajnym następstwem podnoszenia kwalifikacji, umiejętności, doświadczenia.

Wadliwości ostatniego postępowania konkursowego w którym uczestniczył Pan Sędzia na wolne stanowisko sędziowskie w Sądzie Okręgowym we Wrocławiu związana była z udziałem w tym postępowaniu KRS powołanej w wyniku nowelizacji z 8 grudnia 2017r. Organ ten mający stać na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów, mogący zapewniać obiektywizację procesu nominacyjnego systemowo (o czym była mowa wyżej) nie zapewnia wystarczających gwarancji niezależności od władzy ustawodawczej i wykonawczej w procedurze powoływania sędziów. Wadliwość łączy się nadto z tym, że środek odwoławczy od uchwały KRS o przedstawieniu wniosku o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego (art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 2011r. o Krajowej Radzie Sądownictwa – tekst jednolity: Dz.U. z 2021r., poz. 269) nie gwarantuje kontroli uchwały przez niezawisły bezstronny sąd ustanowiony ustawą w rozumieniu art. 6 ust. 1 (...) (wyrok (...) z 8 listopada 2021 w połączonych sprawach D.-F. i O. przeciwko Polsce, skargi nr (...) i (...)). Wymienione niedostatki postępowania konkursowego w którym uczestniczył SSO Paweł Pomianowski nie przesądziły o tym, że strony przed Sądem I instancji w niniejszej sprawie były pozbawione prawa do rzetelnego procesu w aspekcie rozpoznania sprawy przez niezawisły bezstronny sąd.

Uchwała KRS z dnia 22 marca 2019r. (Nr (...), (...)) o przedstawieniu Prezydentowi RP wniosku o powołanie Pana Pawła Pomianowskiego (oraz czterech innych osób) do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Okręgowego we Wrocławiu została podjęta przy 17 głosach za i braku głosów przeciw i jednym wstrzymującym się. W zespole opiniującym KRS trzy osoby głosowały, przy jednym głosie wstrzymującym, za rekomendowaniem R. przedstawienia Prezydentowi RP wniosku o powołanie Pana Sędziego Pawła Pomianowskiego do pełnienie urzędu na stanowisku sędziego sądu okręgowego. Konkurs dotyczył pięciu wolnych stanowisk sędziowskich w Sądzie Okręgowym we Wrocławiu (M.P. z 2018r., poz. 611), do którego przystąpiło trzynaścioro sędziów. W odniesieniu do sędziów, co do których KRS zdecydowała o nie przedstawianiu Prezydentowi RP wniosków o ich powołanie, członkowie zespołu opiniującego w siedmiu przypadkach oddali po cztery głosy wstrzymujące się, a w jednym trzy wstrzymujące się i jeden „za”. Z kolei, na posiedzeniu KRS osoby te otrzymały od zera do maksymalnie ośmiu głosów „za” (spośród osiemnastu) przy większości głosów wstrzymujących się (od siedemnastu do dziewięciu). Poparcie zespołu opiniującego i KRS dla kandydatury Pana Pawła Pomianowskiego było istotnie wyższe od tego, jakie uzyskały osoby, wobec których KRS nie wystąpiła o ich powołanie i podobne do tego jakie otrzymały cztery osoby o których powołanie (...) wniosła.

Żadna ze stron procesowych i ich przedstawiciele procesowi nie wykazali, a także Sądowi Apelacyjnemu nie są znane żadne okoliczności wskazujące na relacje rodzinne, towarzyskie, ekonomiczne i inne członków KRS i Pana Sędziego, ani oddziaływanie podmiotów zewnętrznych na decyzję KRS dotyczącą Pana Pawła Pomianowskiego.

Kandydatura SSO Pawła Pomianowskiego na wyższe stanowisko sędziowskie zyskała pozytywną opinię wizytatora do spraw karnych Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu. Wskazano w niej, że bardzo dobrze oceniono rezultaty pracy Pana Pawła Pomianowskiego. Liczba spraw załatwionych w kategorii „K” była zdecydowanie wyższa od średnich w wydziale, okręgu i apelacji. Pozytywnie oceniono została jakość orzecznictwa oraz terminowość sporządzania uzasadnień. Konstrukcja wyroków nie nasuwała zastrzeżeń. Uzasadnienia szczegółowo omawiały wszystkie niezbędne kwestie. Tak samo pozytywnie oceniono okres delegacji Pana Pawła Pomianowskiego do Sądu Okręgowego we Wrocławiu zwracając uwagę na obszerność materiału dowodowego i wielowątkowość rozpoznawanych spraw. W opinii wizytatora wskazano na cechującą SSO Pawła Pomianowskiego bardzo dobrą znajomość zarówno przepisów prawa materialnego i procesowego, co prowadziło do wysokiej oceny pracy orzeczniczej. Wskazano także, że Sędzia wykazuje się dużymi zdolnościami organizacyjnymi, zdecydowaniem i rozwagą w podejmowaniu decyzji, czego efektem było opanowanie wpływu spraw oraz dobre wskaźniki szybkości postępowania. W konkluzji wyrażono stanowisko, że dotychczasowy przebieg pracy zawodowej, zdolności organizacyjne, osiągnięte wyniki oraz cechy charakteru: sumienność, pracowitość, zdyscyplinowanie i systematyczność pozwalają uznać, że jest on odpowiednim kandydatem na stanowisko sędziego sądu okręgowego.

Pan Paweł Pomianowski uzyskał, podobnie jak pozostałe osoby uczestniczące w procedurze konkursowej, pozytywną opinię Kolegium Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu. Zgromadzenie Przedstawicieli Sędziów Apelacji Wrocławskiej na posiedzeniu 19 listopada 2018 r. pozytywnie zaopiniowało kandydaturę sędziego Pawła Pomianowskiego (67 głosów „za”, 13 głosów „przeciw”, 12 głosów „wstrzymujących się”, 4 głosy „nieważne”). Spośród trzynastu osób uczestniczących w konkursie na pięć stanowisk Pan Sędzia uzyskał czwarte, co do siły, poparcie Zgromadzenia, przy czym liczba głosów „za” była podobna (inne osoby uzyskały odpowiednio 76, 70, 68 głosów „za”) i znacznie wyższa od liczby głosów popierających pozostałych ośmioro kandydatów. Przedstawiciele środowiska sędziowskiego mający przecież bardzo dobrą wiedzę o technicznych umiejętnościach i przymiotach charakteru Pana Pawła Pomianowskiego jednoznacznie pozytywnie ocenili jego kandydaturę na stanowisko sędziego sądu okręgowego.

Przedstawione okoliczności pozwalają uznać, że uchwała KRS o przedstawieniu Prezydentowi RP wniosku o powołanie Pana Pawła Pomianowskiego na stanowisko sędziego w Sądzie Okręgowym we Wrocławiu wynikała z przesłanek merytorycznych: wiedzy prawniczej, doświadczenia, umiejętności, etyki postępowania i cech osobowości.

Uwzględniając całokształt opisanych okoliczności rozsądny, obiektywny zewnętrzny obserwator nie powziąłby wątpliwości co do bezstronności i niezawisłości sądu I instancji.

Z tych wszystkich powodów Sąd Apelacyjny uznał, że udział sędziego Sądu Okręgowego we Wrocławiu Pana Pawła Pomianowskiego powołanego na to stanowisko na wniosek KRS ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018r., poz. 3) w składzie Sądu I instancji powołanego do rozpoznania niniejszej sprawy, nie narusza standardu niezawisłości i bezstronności w rozumieniu art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej oraz art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

Po czwarte, jak trafnie podkreślono w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020r. sygn. (...) I-4110- (...) (LEX nr 2770251):

1. Nienależyta obsada sądu w rozumieniu art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. albo sprzeczność składu sądu z przepisami prawa w rozumieniu art. 379 pkt 4 k.p.c. zachodzi także wtedy, gdy w składzie sądu bierze udział osoba powołana na urząd sędziego Sądu Najwyższego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 3).

2. Nienależyta obsada sądu w rozumieniu art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. albo sprzeczność składu sądu z przepisami prawa w rozumieniu art. 379 pkt 4 k.p.c. zachodzi także wtedy, gdy w składzie sądu bierze udział osoba powołana na urząd sędziego w sądzie powszechnym albo wojskowym na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 3), jeżeli wadliwość procesu powoływania prowadzi, w konkretnych okolicznościach, do naruszenia standardu niezawisłości i bezstronności w rozumieniu art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej oraz art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

3. Wykładnia art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. oraz art. 379 pkt 4 k.p.c. przyjęta w punktach 1 i 2 niniejszej uchwały nie ma zastosowania do orzeczeń wydanych przez sądy przed dniem jej podjęcia oraz do orzeczeń, które zostaną wydane w toczących się w tym dniu postępowaniach na podstawie Kodeksu postępowania karnego przed danym składem sądu.

4. Punkt 1 niniejszej uchwały ma zastosowanie do orzeczeń wydanych z udziałem sędziów Izby Dyscyplinarnej utworzonej w Sądzie Najwyższym na podstawie ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 2018 r. poz. 5 z późn. zm.) bez względu na datę wydania tych orzeczeń.” (LEX nr 2770251).

Treść wskazywanej uchwały, chociaż dopuszcza możliwość badania prawidłowości obsady sądu, wobec nieprawidłowości procesu nominacyjnego, to jednak w sposób jasny wskazywała, że należy badać w konkretne okoliczności wadliwości procesu powoływania, które miałyby w efekcie prowadzić do wniosków o naruszeniu standardu niezawisłości i bezstronności w rozumieniu art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej oraz art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Jednak Sąd Najwyższy zastrzegał, że wykładnia art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. oraz art. 379 pkt 4 k.p.c. przyjęta w punktach 1 i 2 niniejszej uchwały nie ma zastosowania do orzeczeń wydanych przez sądy przed dniem jej podjęcia oraz do orzeczeń, które zostaną wydane w toczących się w tym dniu postępowaniach na podstawie Kodeksu postępowania karnego przed danym składem sądu. Takich konkretnych okoliczności dotyczących nieprawidłowości procesu powoływania nie podniesiono we wskazanym wniosku.

Zgodnie z art. 41 § 1 k.p.k., sędzia ulega wyłączeniu, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. Natomiast przepis art. 41 § 2 k.p.k. stanowi, że wniosek o wyłączenie sędziego, zgłoszony na podstawie art. 41 § 1 k.p.k. po rozpoczęciu przewodu sądowego, pozostawia się bez rozpoznania, chyba że przyczyna wyłączenia powstała lub stała się stronie wiadoma dopiero po rozpoczęciu przewodu.

W realiach konkretnej sprawy, sędzia Sądu Okręgowego we Wrocławiu: SSO Paweł Pomianowski został powołany na wyższe stanowisko sędziowie po przeprowadzeniu pełnej procedury, pozwalającej na ocenę zarówno przygotowania zawodowego, jak i walorów moralno-etycznych, w które to oceny były zaangażowane nie tylko organy nadzoru administracyjnego sądu, lecz także organy samorządu sędziowskiego, a mianowicie:

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 42 § 4 k.p.k. w zw. z art. 41 § 1 k.p.k. należało stwierdzić, że w sprawie II AKa – 12/23 nie wystąpiły okoliczności, które mogłyby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności SSO Pawła Pomianowskiego, który orzekała w pierwszej instancji w Sądzie Okręgowym we Wrocławiu, a zatem brak postaw do przyjęcia, aby zaistniała bezwzględna przesłanka odwoławcza z art. 439 § 1 pkt 1 k.p.k., polegająca na tym, że w wydaniu wyroku brała udział osoba nieuprawniona lub niezdolna do orzekania bądź podlegająca wyłączeniu na podstawie art. 40 k.p.k.

Zarzuty apelacji obrońców oskarżonych: A. S., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K. podnoszące obrazę przepisów procesowych oraz błędy w ustaleniach faktycznych, kwestionujące popełnienie przez wymienionych oskarżonych przypisanych im przestępstw i przestępstw skarbowych

I. Nie zasługiwały na uwzględnienie apelacje obrońców oskarżonych: A. S., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K. podnoszące obrazę przepisów procesowych (art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k.) poprzez brak wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego, przekroczenie zasady obiektywizmu oraz zasady swobodnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a w konsekwencji błędy w ustaleniach faktycznych, że wymienieni oskarżeni dopuścili się popełnienia przypisanych im przestępstw i przestępstw skarbowych.

Jak już wyżej wskazano, wbrew zarzutom podniesionym w tych apelacjach, przy rozpoznawaniu niniejszej sprawy Sąd Okręgowy we Wrocławiu respektował bowiem zasady procesowe, w tym zasadę prawdy materialnej (art. 2 § 2 k.p.k.), zasadę bezstronności (art. 4 k.p.k.), zasadę in dubio pro reo (art. 5 § 2 k.p.k.), a także zasadę swobodnej oceny dowodów (art. 7 k.p.k.). Dokonane w wyroku ustalenia faktyczne wolne są od błędów i uwzględniają całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy (art. 410 k.p.k.). Przeprowadzone w taki sposób postępowanie dowodowe w sposób niezwykle drobiazgowy wyjaśniło istotne dla rozstrzygnięcia okoliczności przypisanych oskarżonym przestępstw i przestępstw skarbowych:

1)  A. S. :

z art. 258 § 1 k.k. , przypisanego w punkcie I części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku (opisanego w punkcie I części wstępnej);

z art. 62 § 2 k.k.s., art. 61 § 1 k.k.s., art. 76 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s., art. 9 § 3 k.k.s., art. 6 § 2 k.k.s. oraz art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. w zw. z art. 8 § 1 k.k.s. i z art. 2 § 2 k.k.s. , przypisanego w punkcie II części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku;

z art. 271 § 3 k.k., art. 273 k.k. i art. 77 pkt 1 ustawy o rachunkowości i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz art. 12 k.k. i art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015r. w zw. z art. 8 § 1 k.k.s. , przypisanego w punkcie III części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku;

2)  D. W. :

z art. 258 § 1 k.k. , przypisanego w punkcie V części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku (opisanego w punkcie IV części wstępnej);

z art. 54 § 1 k.k.s., art. 62 § 2 k.k.s, art. 61 § 1 k.k.s. i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s., art. 76 § 1 k.k.s., art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s., art. 9 § 3 k.k.s., art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. w zw. z art. 8 § 1 k.k.s. w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. , przypisanego w punkcie VI części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku;

z art. 271 § 3 k.k., art. 273 k.k. i art. 77 pkt 1 ustawy o rachunkowości i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. oraz art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015r., przypisanego w punkcie VII części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku;

3)  M. J. :

z art. 258 § 1 k.k. , przypisanego w punkcie IX części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku (opisanego w punkcie VII części wstępnej);

z art. 62 § 2 k.k.s., art. 61 § 1 k.k.s i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s. w zw. z art. 76 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s., art. 9 § 3 k.k.s. i art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. oraz art. 8 § 1 k.k.s. w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. , przypisanego w punkcie X części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku;

z art. 271 § 3 k.k., art. 273 k.k. i art. 77 pkt 1 ustawy o rachunkowości i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015r. w zw. z art. 8 § 1 k.k.s. , przypisanego w punkcie XI części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku;

4)  K. R. (1) :

z art. 258 § 1 k.k. , przypisanego w punkcie XIII części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku (opisanego w punkcie X części wstępnej);

z art. 56 § 1 k.k.s., art. 62 § 2 k.k.s. i art. 61 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s., art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s., art. 9 § 3 k.k.s. oraz art. 2 § 2 k.k.s. w zw. z art. 8 § 1 k.k.s. , przypisanego w punkcie XIV części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku;

z art. 271 § 3 k.k., art. 273 k.k. i art. 77 pkt 1 ustawy o rachunkowości w zw. z art. 11 § 2 k.k., art. 12 k.k. i art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015r. w zw. z art. 8 § 1 k.k.s. , przypisanego w punkcie XV części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku;

5)  N. S. (1) :

z art. 258 § 1 k.k. , przypisanego w punkcie XVII części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku (opisanego w punkcie XIII części wstępnej);

z art. 76 § 1 k.k.s., art. 62 § 2 k.k.s. i art. 61 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s., art. 2 § 2 k.k.s. i art. 8 § 1 k.k.s. , przypisanego w punkcie XVIII części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku;

z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k., art. 271 § 3 k.k., art. 273 k.k. i art. 77 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015r., przypisanego w punkcie XIX części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku;

6)  K. S. (1) :

z art. 258 § 1 k.k. , przypisanego w punkcie XXI części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku (opisanego w punkcie XVI części wstępnej);

z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s., art. 76 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s., art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s., art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. i art. 8 § 1 k.k.s. , przypisanego w punkcie XXII części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku;

z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k. oraz art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015r., przypisanego w punkcie XXIII części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku;

7)  P. K. :

z art. 258 § 1 k.k. , przypisanego w punkcie XXV części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku (opisanego w punkcie XIX części wstępnej);

z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s., art. 76 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s., art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s., art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 8 § 1 k.k.s. i art. 2 § 2 k.k.s. , przypisanego w punkcie XXVI części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku;

z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k. oraz art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015r., przypisanego w punkcie XXVII części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku.

Podstawę do ustaleń faktycznych wskazujących na sprawstwo i winę oskarżonych w świetle przypisanych im przestępstw dawał Sądowi Okręgowemu we Wrocławiu zebrany materiał dowodowy, w ramach którego na pierwszy plan wysuwały się ustalenia wynikające zebranej w sprawie dokumentacji, do której należały następujące dokumenty:

1)  odpis z KRS dot. spółki (...) sp. z o.o. (k. 22-28);

2)  odpis KRS (...) sp. z o.o. (k. 32-37);

3)  informacja z GUS dot. (...) sp. z o.o. (k. 31, 164-167);

4)  odpis z KRS dot. (...) sp. z o.o. (k. 16-21);

5)  protokół kontroli podatkowej w PHU (...) s.c. (k. 267-309);

6)  ewidencja środków trwałych PHU (...) s.c. (k. 310-311);

7)  faktury zakupu oleju PHU (...) s.c. od (...) (k. 312-341, 402-415);

8)  faktury sprzedaży oleju przez PHU (...) s.c. do (...) wraz z dokumentacją przewozową (k. 416-455);

9)  umowa dostawy oleju zawarta między PHU (...) s.c., a (...) (k. 456-459);

10)  oświadczenie D. G. (1) w postępowaniu podatkowym (k. 476);

11)  dokumentacja dot. kontroli podatkowej w PHU (...) s.c. (k. 477-677, 890-921);

12)  faktury zakupu oleju przez PHU (...) s.c. i (...) wraz z potwierdzeniami przelewów i dokumentacją transportową (k. 678-841);

13)  dokumentacja firmy przewozowej (...) (k. 842-866);

14)  materiały Naczelnika (...) (...) Urzędu Skarbowego wraz z fakturami VAT sprzedaży oleju z (...) do (...) (k. 867-889);

15)  informacja Naczelnika Urzędu Skarbowego P. dot. (...) (k. 922);

16)  informacja Naczelnika Drugiego (...) Urzędu Skarbowego w W. dot. (...) (k. 927);

17)  informacja Naczelnika (...) (...) Urzędu Skarbowego w P. dot. (...) Polska (k. 949);

18)  protokół kontroli skarbowej (k. 950-1059);

19)  oryginały faktur VAT wystawionych przez (...) na rzecz (...) (k. 1068-1507);

20)  faktury zakupu oleju przez PHU (...) s.c. i (...) wraz z potwierdzeniami przelewów i oryginały faktur VAT wystawionych przez (...) na rzecz (...) (k. 1255-1454);

21)  oryginały faktur VAT wystawionych przez (...) na rzecz (...) (k. 1455-1507);

22)  umowa transportu zawarta między (...), a (...) (k.1508-1509);

23)  umowa współpracy zawarta między (...), a (...) (k.1510-1514);

24)  dokumentacja dot. usług (...) (k. 1515-1516);

25)  umowa transportowa zawarta między (...), a PPUH (...) (k. 1517-1518);

26)  wezwanie do zapłaty (k. 1519);

27)  faktury VAT (k. 1520-1521);

28)  protokół oględzin dowodów rzeczowych – dokumentacji zabezpieczonej w mieszkaniu D. G. (1) (k. 1522-1531);

29)  dokumentacja bankowa dot. PHU (...) s.c. (k.1541-1620);

30)  dokumentacja bankowa dot. (...) (k.1621-1625);

31)  dokumentacja Banku (...) S.A. dot. (...), (...), (...), PHU (...) oraz D. G. (1) (k. 1626-1743);

32)  dokumentacja Banku (...) S.A. dot. (...), (...), (...), PHU (...) oraz D. G. (1) (k. 1744-1844);

33)  sprawozdanie z analizy kryminalnej rachunków bankowych (k.1847-1852);

34)  dokumentacja transportowa firmy (...) (k. 1910-1949);

35)  protokół oględzin dokumentacji transportowej (...) (k. 1953-1961);

36)  dokumentacja dostarczona przez R. S. dot. PPUH (...) (k. 1965-1969);

37)  protokół przeszukania firmy (...) (k. 1979-1981);

38)  umowa na dostawę oleju zawarta między (...), a (...) wraz z aneksami, k. 2141-2147;

39)  umowa na dostawę oleju zawarta między (...) a (...) s.c. wraz z umową administracyjną (k. 2148-2152);

40)  protokół czynności sprawdzających Urzędu Skarbowego w (...) w (...) (k. 2773-2780);

41)  decyzja Dyrektora (...) w P. dot. (...) (k. 2792-2858);

42)  pismo (...) (...) Urzędu Skarbowego w P. i deklaracje podatkowe (...) (k. 2860-2870);

43)  pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego O. (k. 2787);

44)  informacja Naczelnika Drugiego (...) Urzędu Skarbowego w W. dot. (...) sp. z o.o. (k. 2880, 2884);

45)  dokumentacja Urzędu Skarbowego (...) dot. PHU (...) s.c. (k. 2885-2897);

46)  informacja ZUS dot. PHU (...) s.c. (k. 2901-2902);

47)  dokumentacja Urzędu Skarbowego w O. dot. (...) (k. 2906-2923);

48)  kopia umowy na prowadzenie księgowości zawartej przez D. G. (1) z firmą (...) (k. 3284-3286);

49)  informacja Prokuratury w C. (k. 3299-3301);

50)  protokół oględzin dokumentacji zabezpieczonej u K. R. i (...) (k. 3587-3589);

51)  dokumentacja dostarczona przez N. S. (1) (k. 4108-4222);

52)  protokół oględzin dokumentacji zabezpieczonej w (...) (k. 5288-5292);

53)  protokół zatrzymania rzeczy od K. R. (k. 5909-5910);

54)  protokół oględzin dokumentacji zabezpieczonej w (...) (k. 5973);

55)  kopia akt rejestrowych KRS dot. (...) (k. 6278-6583);

56)  materiały (...) (...) Urzędu Skarbowego w zakresie przeprowadzonej w (...) kontroli podatkowej (k. 6648-6817);

57)  decyzja podatkowa dot. (...) (k. 6821-6876);

58)  załączniki do akt w postaci segregatorów, opisane w protokołach zatrzymania.

W drugiej kolejności poczynione przez Sąd I instancji prawidłowe ustalenia faktyczne znalazły oparcie w zeznaniach świadków oraz w wyjaśnieniach oskarżonych (podejrzanych), wśród których należy wymienić:

1)  zeznania świadka D. G. (1), w tym jego wyjaśnienia w charakterze podejrzanego (k. 6608-6611, 7854-7863) oraz wyjaśnienia złożone w toku postępowania o sygn. akt III K 124/19 w dniu 27 czerwca 2019r. we tym także depozycjach procesowych świadka D. G. (1), którego proces zakończył się skazaniem w trybie konsensualnym;

2)  częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. W. (k. 492-4943, 4957-4958, 5190-5191, 6250, 7781-7782), który ostatecznie, choć lakonicznie przyznał się do popełnienia wszystkich zarzuconych mu przestępstw i przestępstw skarbowych;

3)  zeznania świadka G. G. (1), k. 930-932, 7873-7875, G. G. (1) (k. 930-932, 7873-7875), przeprowadzającego kontrolę skarbową pod kątem podatku VAT w firmie P.H.U. S. (k. 267-309);

4)  zeznania świadka M. W. (k. 1883-1884, 2061, 7905-7907);

5)  zeznania świadka D. L. (k. 1895-1896, 2076, 7907-7908);

6)  zeznania świadka R. S. (k. 1962, 2079,7933-7935);

7)  zeznania świadka D. K. (1) (k. 1872-1873, 2128-2129, 8034-8036);

8)  zeznania świadka R. A. (k. 1875-76, 6930, 8039-8040);

9)  zeznania świadka Ł. B. (2) (k. 1905-1906, 2093, 8065- 8066);

10)  zeznania świadka P. B. (k. 8098-8099);

11)  zeznania świadka K. G. (k. 5790-5791, 7963-66);

12)  zeznania świadka B. B. (k. 8036-8039);

13)  zeznania świadka J. G. (k. 4253-4254, 7935-7938);

a w dalszej kolejności ocenione krytycznie i zgodnie z zasadami wiedzy, doświadczenia życiowego oraz poprawnego i logicznego rozumowania (a zatem z respektowaniem w pełni zasady swobodnej oceny dowodów z art. 7 k.p.k.), wyjaśnienia oskarżonych, którzy nie przyznali się do popełnienia zarzuconych czynów:

1)  oskarżonego A. S. (k. 4504-4505, 5537, 5557, 7801, 8143-8146);

2)  oskarżonego M. J. (k. 4724-4727, 4756, 4839, 4885-4886, 7782-7883, 8134-8135);

3)  oskarżonego K. R. (1) (k. 3561-3562, 5907-5908, 7783-7785);

4)  oskarżonego N. S. (1) (k. 7801-7813, 3882-3885, 3886-3890, 3933-3939, 4236-4239);

5)  oskarżonego K. S. (1) (k. 4328-4330, 4336, 4356,7785-7786);

6)  oskarżonego P. K. (k. 4328-4330, 4336, 4356, 7786).

Na stronach 2-76 uzasadnienia zaskarżonego wyroku (k. 8375v-8412v) Sąd Okręgowy we Wrocławiu dokonał trafnie rekonstrukcji stanu faktycznego i przebiegu przestępstw popełnionych przez wszystkich oskarżonych: A. S., D. W., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K., precyzyjnie i analitycznie podając, na jakich oparł się dowodach, zaś na stronach 77-78 tegoż uzasadnienia wyroku (k. 8413-8413v) przedstawiono dane co do właściwości i warunków osobistych wszystkich oskarżonych, wskazując na ich właściwości i warunki osobiste. Wskazane ustalenia faktyczne są prawidłowe i Sąd odwoławczy uznaje je za własne, co oznacza, że nie ma potrzeby ponownie ich przywoływać, ani powtarzać.

W dalszej kolejności, na stronach 78-87 uzasadnienia zaskarżonego wyroku (k. 8413v-8418) Sąd Okręgowy we Wrocławiu przedstawił wiernie treść wyjaśnień wszystkich oskarżonych: A. S., D. W., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K., na poszczególnych etapach postępowania karnego, po czym w dalszej części uzasadnienia, na stronach 88-130 (k. 8418v-8439v), Sąd I instancji przeprowadził drobiazgową, wręcz analityczną, ocenę wiarygodności wyjaśnień wymienionych oskarżonych na tle pozostałych dowodów, wyliczonych skrupulatnie we wcześniejszym fragmencie niniejszego uzasadnienia. Wspomniana analiza materiału dowodowego jest na tyle jasna, przekonująca i komplementarna, że nie ma potrzeby ponownie jej przytaczać i zasługuje w całości na akceptację.

Z kolei, na stronach 130-147 uzasadnienia zaskarżonego wyroku (k. 8439v-8463), Sąd Okręgowy we Wrocławiu przeprowadził gruntowną analizę stanu prawnego, argumentując, jakie przestępstwa i przestępstwa skarbowe popełnili poszczególni oskarżeni, zaś w dalszej części uzasadnienia tego wyroku na stronach 177-181 (k. 8464-8465) przedstawił argumentację co do wymierzonych oskarżonym kar i innych orzeczeń związanych ze skazaniem. Argumentacja odnosząca się do analizy stanu prawnego i podstaw przypisania oskarżonym: A. S., D. W., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K., zarzuconych im przestępstw i przestępstw skarbowych była w pełni zasadna i znalazła akceptację Sądu odwoławczego. Natomiast w odniesieniu do orzeczonych kar zaskarżony wyrok wymagał korekty w tym kierunku, że cele kary w zakresie prewencji ogólnej i szczególnej określone w art. 53 § 1 i 2 k.k. spełniały wobec wszystkich oskarżonych kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania.

II. Niewątpliwie punktem wyjścia dla rozważań co do prawidłowości ocen dowodowych i ustaleń faktycznych Sądu I instancji powinno być stwierdzenie, że w realiach niniejszej sprawy (jak rzadko której dotyczącej tzw. przestępczości karuzelowej w zakresie podatku VAT), w sposób niebudzący wątpliwości ustalono, istnienie karuzeli podatkowej w zakresie wyłudzenia podatku VAT. Wspomniana karuzela podatkowa miała wręcz modelową postać, potwierdzoną nie tylko dowodami osobowymi, lecz także świadczył o tym modus operandi sprawców, ustalono niezbicie w oparciu o dowody w postaci zebranej w sprawie dokumentacji, w tym faktur VAT, historii rachunków bankowych, umów sprzedaży, dokumentów przewozowych CMR, a także dokumentacji zebranej w toku postępowań skarbowych, w tym protokołów z kontroli podatkowych przeprowadzonych w poszczególnych podmiotach biorących udział w karuzeli podatkowej.

W pierwszym rzędzie należy przypomnieć, że kluczową rolę dla możliwości przeprowadzenia obrotu karuzelowego miał udział w tym przestępczym procederze podmiotów, które dysponowały środkami finansowymi pozwalającymi na przelanie należności na rzecz rzekomych kontrahentów, z uwzględnieniem podatku VAT, czyli tzw. brokerów. W karuzelach podatkowych jako broker jest określany nabywca lub ognisko końcowe karuzeli podatkowej VAT, pełniący rolę eksportera towaru lub usługi, który dokonuje dostawy do podmiotu z innego państwa Unii Europejskiej stosując zerową stawkę podatku VAT. W realiach gospodarczych funkcję brokera pełnią często duże firmy z wysokim kapitałem, generujące znaczny roczny obrót, niejednokrotnie świadome uczestnictwa w przestępczym charakterze. Oprócz niskiej marży narzuconej na sprzedawanym towarze, brokerzy uzyskują korzyść majątkową występując do polskiego urzędu skarbowego o zwrot podatku VAT, który zapłacili dokonując zakupu od polskiego bufora. Ponieważ okres oczekiwania na zwrot podatku VAT przez urząd skarbowy z reguły jest dość długi, toteż broker musi posiadać środki na finansowanie kolejnych zakupów. Pełni on rolę eksportera, ponieważ dokonuje dostawy do podmiotu z innego państwa Unii Europejskiej stosując zerową stawkę podatku VAT. W niniejszej sprawie rolę brokerów pełniły firmy:

1)  (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. , w imieniu której występował oskarżony K. R. (1) (jako członek zarządu i osoba zajmująca się faktycznie sprawami gospodarczymi tej spółki);

2)  PHU (...) s.c. z siedzibą we W. , w imieniu której występował oskarżony N. S. (1) (reprezentując ja jako wspólnik spółki cywilnej).

Obie wskazane spółki zostały pozyskane do działalności przestępczej przez oskarżonego A. S., który był osobą najbardziej zaangażowaną w zainicjowanie przestępczego procederu, chociaż ostatecznie nie postawiono mu zarzutu i nie przypisano przestępstwa z art. 258 § 3 k.k.

Kryterium do wyboru obu wskazanych podmiotów było to, że to właśnie one dysponowały na tyle dużym potencjałem finansowym i organizacyjnym, że mogły uruchomić przelewy z tytułu rzekomych należności za dostawy oleju rzepakowego, a następnie oczekiwać na zwrot podatku przez urząd skarbowy. Już tylko takie wyjaśnienia oskarżonych: K. R. (1) i N. S. (1) co do motywów rozpoczęcia współpracy z pozostałymi podmiotami uczestniczącymi w karuzeli podatkowej, szczególnie możliwości sfinansowania przez firmy: (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. oraz PHU (...) s.c. z siedzibą we W. transakcji karuzelowych, uruchamiających kolejne przelewy z tytułu rzekomych transakcji gospodarczych, nakazywały traktować te wyjaśnienia jako dające podstawę do kwestionowania prawdziwości intencji obu oskarżonych.

W całości należało podzielić ostateczne ustalenia faktyczne Sądu Okręgowego we Wrocławiu, w pierwszej kolejności oparte na wynikach postępowań podatkowych prowadzonych względem podmiotów biorących udział w przestępczym procederze.

W odniesieniu do firmy (...) sp. z o.o. z siedziba w P. , to decyzją Naczelnika (...) (...) Urzędu Skarbowego w P. w P. z dnia 9 listopada 2018r., nr (...) za kwiecień 2014r. określono tej spółce nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do odliczenia w następnych okresach rozliczeniowych w wysokości 42.516,00 złotych, a także zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące maj 2014r. w wysokości 673.468,00 złotych oraz za czerwiec 2014r. w wysokości 1.177.893,00 złotych.

We wspomnianej decyzji, co potwierdziły także wyniki postępowania dowodowego Sądu I instancji, organ podatkowy wskazał, że spółka (...) sp. z o.o. z siedziba w P. (...) uczestniczyła w okresie od kwietnia do czerwca 2014r. w łańcuchu transakcji o charakterze karuzelowym, w którym tworzącymi łańcuch dostawców były następujące podmioty:

podatnik niemiecki (...), (...), (...)-(...) B., Deutschland, (...);

(...) Spółka z o.o., (...)-(...) W., ul. (...), NIP (...);

(...) Spółka z o. o., ul. (...), (...)-(...) P., NIP (...);

(...) Spółka z o.o. Sp. k., ul. (...), (...)-(...) O. (...)., NIP (...) (w okresie od 14.04.2014 r. do 25.04.2014 r.) oraz od (...) Sp. z o.o., ul. (...), (...)-(...) O. (...)., NIP (...) (w okresie od 28.04.2014r. do 30.06.2014r.);

(...) Spółka z o.o. (...)-(...) P., ul. (...), NIP (...).

Wymienione podmioty brały udział w karuzeli podatkowej rozumianej jako organizacyjnie zaawansowane przestępcze schematy transakcyjne, wykorzystujące konstrukcję podatku od towarów i usług w celu uzyskania nienależnej korzyści związanej z rozliczeniami podatku poprzez stworzenie iluzji okrężnego ruchu towarów pomiędzy podmiotami krajowymi i umiejscowionymi w państwach członkowskich Unii Europejskiej. Oszustwo zostało zorganizowane w ten sposób, iż sprzedawany towar, krążąc w łańcuchu dostaw, począwszy od tzw. znikającego podatnika ( firmy (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W. , reprezentowanej przez oskarżonego D. W., jako prezesa zarządu tej spółki), nabyty z zagranicy, a następnie sprzedawany rzekomo na rynku polskim (bez zapłaty należnego podatku VAT przez znikającego podatnika), były dostarczane za pośrednictwem tzw. brokera (firm kolejno rzekomo sprzedających sobie wspomniany olej rzepakowy: (...) Spółkę z o. o. z siedzibą w P. , reprezentowaną przez oskarżonego M. J., jako prezesa jej zarządu) oraz (...) Spółkę z o.o. Sp.k. z siedzibą w O. , reprezentowaną przez oskarżonego A. S., jako prezesa zarządu), ostatecznie był sprzedawany przez tzw. bufora, czyli firmę (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. , w imieniu której występował oskarżony K. R. (1) (jako członek zarządu i osoba zajmująca się faktycznie sprawami gospodarczymi tej spółki), jako nabywcę lub ognisko końcowe. Ta spółka pełniła rolę eksportera, ponieważ dokonywała dostaw do podmiotu z innego państwa Unii Europejskiej stosując zerową stawkę podatku VAT, w tym wypadku do tzw. spółki wiodącej, czyli podatnika niemieckiego: (...), (...), (...)-(...) B., Deutschland, (...), przy czym dostawy były odbierane w C.. Ten ostatni podmiot, nie placą żadnych należności podatkowych na terenie Niemiec, sprzedawał w krótki okresie od dostawy (nawet tego samego dnia) do podmiotu na terenie Polski, czyli znikającego podatnika ( firmy (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W., reprezentowanej przez oskarżonego D. W., jako prezesa zarządu tej spółki), zamykając łańcuch karuzelowy.

Nienależna korzyść w ramach tzw. karuzeli podatkowej jest możliwa jest do uzyskania na dwa sposoby: poprzez uchylenie się od zapłaty należnego podatku od towarów i usług albo przez uzyskanie od organu podatkowego zwrotu podatku, który w rzeczywistości nie został uregulowany na wcześniejszych etapach obrotu. W konkretnej przestępczej konstrukcji, obecny może być któryś z wymienionych typów nienależnej korzyści podatkowej lub mogą jednocześnie wystąpić obok siebie obydwa jej typy.

W niniejszej sprawie, jak słusznie stwierdził Sąd Okręgowy we Wrocławiu, mechanizm karuzeli podatkowej sprowadzał się do przeprowadzania kolejnych fakturowych dostaw oleju rzepakowego w łańcuchu tych samych podmiotów i zawsze w tej samej kolejności, w zamkniętym kręgu podmiotów – bez początkowego dostawcy i finalnego odbiorcy. Charakterystyczną cechą tego mechanizmu było stworzenie pozoru wywozu oleju rzepakowego z Polski w ramach procedury wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, opodatkowanej 0% stawką podatku od towarów i usług. Każda pojedyncza dostawa oleju rzepakowego w łańcuchu opiewała na zbliżoną ilość około 25 ton i odbywała się na tej samej trasie N.C.N., pomiędzy zlokalizowanymi tam zbiornikami na olej rzepakowy. Dostarczany olej rzepakowy zawsze powracał do swego początkowego dysponenta i miejsca początkowego każdej dostawy. Podmioty uczestniczące w karuzeli podatkowej wystawiały faktury pozorujące ilościowo duże dostawy oleju rzepakowego o pozornie znacznej wartości. W rzeczywistości dla uprawdopodobnienia obrotu tym towarem, pomiędzy podmiotami uczestniczącymi w karuzeli podatkowej krążyła niewielka ilość oleju rzepakowego, pochodząca z dostawy dokonanej na podstawie faktury nr (...) z dnia 3 kwietnia 2014r. przez podmiot litewski (...), która każdorazowo była mniejsza od ilości wykazywanych w fakturach VAT.

Natomiast w odniesieniu do firmy PHU (...) s.c. z siedzibą we W. , to decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia 23 lipca 2015r. nr (...), odmówiono zwrotu kwoty 740.805 złotych, którego zażądała (...) s.c. Spółka odwołała się od wyżej powołanej decyzji do Dyrektora Izby Skarbowej we W., jako organu drugiej instancji, kwestionując wszystkie ustalenia organu I instancji w zakresie handlu olejem rzepakowym, skutkujące odmową zwrotu podatku w kwocie 740.805 złotych. W dniu 28 grudnia 2015r. Dyrektor Izby Skarbowej we W. wydał decyzję nr (...), w której utrzymał zaskarżoną decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. w mocy. Na skutek wniesienia skargi do sądu, Wojewódzki Sąd Administracyjny we W. wyrokiem z dnia 5 października 2016 r., sygn. I SA/Wr 263/16 oddalił skargę w całości.

We wspomnianej decyzji, co potwierdziły także wyniki postępowania dowodowego Sądu I instancji, organ podatkowy wskazał, że spółka (...) sp. z o.o. z siedziba w P. (...) uczestniczyła w okresie od kwietnia do czerwca 2014r. w łańcuchu transakcji o charakterze karuzelowym, w którym tworzącymi łańcuch dostawców były następujące podmioty:

podatnik niemiecki (...), (...), (...)-(...) B., Deutschland, (...);

(...) Spółka z o.o., (...)-(...) W., ul. (...), NIP (...);

(...) Spółka z o. o., ul. (...), (...)-(...) P., NIP (...);

(...) Spółka z o.o. Sp. k., ul. (...), (...)-(...) O. (...)., NIP (...) (w okresie od 14.04.2014 r. do 25.04.2014 r.) oraz od (...) Sp. z o.o., ul. (...), (...)-(...) O. (...)., NIP (...) (w okresie od 28.04.2014r. do 30.06.2014r.);

PHU (...) s.c. z siedzibą we W..

Wymienione podmioty brały udział w karuzeli podatkowej rozumianej jako organizacyjnie zaawansowane przestępcze schematy transakcyjne, wykorzystujące konstrukcję podatku od towarów i usług w celu uzyskania nienależnej korzyści związanej z rozliczeniami podatku poprzez stworzenie iluzji okrężnego ruchu towarów pomiędzy podmiotami krajowymi i umiejscowionymi w państwach członkowskich Unii Europejskiej. Oszustwo zostało zorganizowane w ten sposób, iż sprzedawany towar, krążąc w łańcuchu dostaw, począwszy od tzw. znikającego podatnika ( firmy (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W. , reprezentowanej przez oskarżonego D. W., jako prezesa zarządu tej spółki), nabyty z zagranicy, a następnie sprzedawany rzekomo na rynku polskim (bez zapłaty należnego podatku VAT przez znikającego podatnika), były dostarczane za pośrednictwem tzw. brokerów (firm kolejno rzekomo sprzedających sobie wspomniany olej rzepakowy: (...) Spółkę z o. o. z siedzibą w P. , reprezentowaną przez oskarżonego M. j., jako prezesa jej zarządu) oraz (...) Spółkę z o.o. Sp.k. z siedzibą w O. , reprezentowaną przez oskarżonego A. S., jako prezesa zarządu), ostatecznie był sprzedawany przez tzw. bufora, czyli firmę PHU (...) s.c. z siedzibą we W. , w imieniu której występował oskarżony N. S. (1) (reprezentując ja jako wspólnik spółki cywilnej), jako nabywcę lub ognisko końcowe. Ta spółka pełniła rolę eksportera, ponieważ dokonywała dostaw do podmiotu z innego państwa Unii Europejskiej stosując zerową stawkę podatku VAT, w tym wypadku do tzw. spółki wiodącej, czyli podatnika niemieckiego: (...) , (...), (...)-(...) B., Deutschland, (...), przy czym dostawy były odbierane w C.. Ten ostatni podmiot, nie placą żadnych należności podatkowych na terenie Niemiec, sprzedawał w krótki okresie od dostawy (nawet tego samego dnia) do podmiotu na terenie Polski, czyli znikającego podatnika ( firmy (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W., reprezentowanej przez oskarżonego D. W., jako prezesa zarządu tej spółki), zamykając łańcuch karuzelowy.

Nienależna korzyść w ramach tzw. karuzeli podatkowej jest możliwa jest do uzyskania na dwa sposoby: poprzez uchylenie się od zapłaty należnego podatku od towarów i usług albo przez uzyskanie od organu podatkowego zwrotu podatku, który w rzeczywistości nie został uregulowany na wcześniejszych etapach obrotu. W konkretnej przestępczej konstrukcji, obecny może być któryś z wymienionych typów nienależnej korzyści podatkowej lub mogą jednocześnie wystąpić obok siebie obydwa jej typy.

W niniejszej sprawie, jak słusznie stwierdził Sąd Okręgowy we Wrocławiu, mechanizm karuzeli podatkowej sprowadzał się do przeprowadzania kolejnych fakturowych dostaw oleju rzepakowego w łańcuchu tych samych podmiotów i zawsze w tej samej kolejności, w zamkniętym kręgu podmiotów – bez początkowego dostawcy i finalnego odbiorcy. Charakterystyczną cechą tego mechanizmu było stworzenie pozoru wywozu oleju rzepakowego z Polski w ramach procedury wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, opodatkowanej 0% stawką podatku od towarów i usług. Każda pojedyncza dostawa oleju rzepakowego w łańcuchu opiewała na zbliżoną ilość około 25 ton i odbywała się na tej samej trasie N.C.N., pomiędzy zlokalizowanymi tam zbiornikami na olej rzepakowy. Dostarczany olej rzepakowy zawsze powracał do swego początkowego dysponenta i miejsca początkowego każdej dostawy. Podmioty uczestniczące w karuzeli podatkowej wystawiały faktury pozorujące ilościowo duże dostawy oleju rzepakowego o pozornie znacznej wartości. W rzeczywistości dla uprawdopodobnienia obrotu tym towarem, pomiędzy podmiotami uczestniczącymi w karuzeli podatkowej krążyła niewielka ilość oleju rzepakowego, pochodząca z dostawy dokonanej na podstawie faktury nr (...) z dnia 3 kwietnia 2014r. przez podmiot litewski (...), która każdorazowo była mniejsza od ilości wykazywanych w fakturach VAT.

Wywóz z Polski do Niemiec wykazywał w swej dokumentacji (...) s.c., czego konsekwencją jest powstanie w rozliczeniach tej spółki nadwyżki podatku naliczonego nad należnym oraz żądanie zwrotu różnicy podatku. Natomiast odbiór w Niemczech wykazywał D. G. (1), czyli polski przedsiębiorca, który uzyskał niemiecki numer identyfikacyjny, przeznaczony do transakcji wewnątrzwspólnotowych. D. G. (1) wystawiał dokumenty wskazujące odbiór oleju w Niemczech i jego natychmiastowy czyli w tym samym dniu, wywóz z powrotem do Polski.

Z kolei, odbiorą D. G. (1) na terenie Polski, według dokumentów był znowu znikający podatnik, czyli firma (...) Sp. z o.o. , reprezentowana przez oskarżonego D. W.. Był to podmiot wyrejestrowany z polskiego systemu podatku VAT, w którego imieniu nie były składane żadne deklaracje podatkowe. Podmiot ten nie rozliczył z nabycia wewnątrzwspólnotowego, a także jego dalszej sprzedaży w kraju. Firma (...) Sp. z o.o. niewątpliwie pełniła rolę tzw. znikającego podatnika, który ukrywa dalszy obrót towarem. Poprzez to nie rozlicza podatku należnego od sprzedaży, który byłby zobowiązaniem na rzecz Skarbu Państwa. Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, którego rozliczenie jest podatkowo obojętne oraz jego późniejsza dostawa krajowa opodatkowana stawką podstawową, pomijając koszty działalności, zawsze powoduje powstanie zobowiązania do zapłaty.

Absolutnie bezsporne były ustalenia Sądu Okręgowego we Wrocławiu, że D. G. (1) nie zgłosił niemieckiej administracji podatkowej nabycia z Polski oleju rzepakowego, a następnie powrotnej dostawy do Polski wspomnianego oleju rzepakowego (tego samego). Dopiero po kilku miesiącach, już po rozpoczęciu kontroli podatkowej, D. G. (1) ujawnił te transakcje, co pozwoliło ustalić, że „odbiorca” dostaw w Polsce, czyli znikający podatnik ( firma (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W., reprezentowana przez oskarżonego D. W., jako prezesa zarządu tej spółki), nie była zarejestrowanym i uprawnionym podmiotem. D. G. (1) rozliczył te transakcje w Niemczech, niezgodnie zresztą z własną dokumentacją, jako przeprowadzone na terytorium Niemiec ze stawką podatku 19%. Powstałego wobec administracji niemieckiej zobowiązania podatkowego w znacznej kwocie w ogóle nie uregulował. Jedynym działaniem sprawdzającym status odbiorcy (D. G. (1)) było stwierdzenie legalności jego numeru identyfikacyjnego w systemie (...), nieznany był natomiast adres jego zamieszkania.

Opisane transakcje miały charakter tzw. transakcji karuzelowych, a firma PHU (...) s.c. z siedzibą we W., jako tzw. bufor, firmowała wywóz oleju rzepakowego do Niemiec w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Organy podatkowe zakwestionowały jednak, aby można było uznać te transakcje za wewnątrzwspólnotowe dostawy, z uwagi na błędne określenie strony nabywcy, którym nie był D. G. (1) posługujący się numerem identyfikacyjnym nadanym mu przez administrację niemiecką (...). D. G. (1) poprzez wystawianą dokumentację tworzył jedynie pozory, jakoby był rzeczywistym nabywcą. Firma PHU (...) s.c. z siedzibą we W. nie uczestniczyła w rzeczywistych transakcjach olejem rzepakowym, a jedynie była ogniwem w karuzelowym obiegu dokumentów i pieniędzy w kręgu tych samych pięciu podmiotów gospodarczych. Zgromadzone w sprawie dokumenty wskazują że towar krąży w zamkniętym łańcuchu firm. Żaden z tych podmiotów nie jest w łańcuchu, ani ogniwem początkowym, ani ogniwem końcowym. Żaden z podmiotów nie zasilał tego kręgu w kolejne nowe partie towaru, w warunkach udokumentowanego nabycia od zewnętrznego dostawcy. Także żaden z nich nie odprowadzał tego towaru, w warunkach udokumentowanej dostawy, do zewnętrznego odbiorcy.

W odniesieniu do firmy (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. , to ostateczną decyzją Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. z dnia 1 września 2016r., nr (...) określono spółce zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za drugi kwartał 2014r. w wysokości 0,00 złotych oraz podatek do zapłaty, o którym mowa w art. 108 ustawy o podatku od towarów i usług, z tytułu wystawienia opisanych w decyzji faktur VAT o łącznej wartości za kwiecień 2014r. 158.399 złotych oraz za czerwiec 2014r. łącznie 636.788 złotych.

III. Charakterystyczne dla obrotu karuzelowego było to, że oskarżeni reprezentujący wszystkie firmy biorące udział we wskazanym procederze, świadomie i celowo przyjęli założenia przygotowane i zaprezentowane im przez oskarżonego A. S., a mianowicie: wielkość i częstotliwość dostaw, których wielkość odpowiadała każdorazowo jednej cysternie, cenę zakupu i sprzedaży, wysokość marży. Już taka organizacja, uzupełniona tym, że firmy biorące udział w karuzeli podatkowej zawierały umowy na usługi administracyjne ze spółką (...), reprezentowana przez pomysłodawcę całego procederu, oskarżonego A. S., najbardziej doświadczonego na rynku handlu olejem rzepakowym, przekonywała o wysokiej koordynacji przestępczego procederu i przestępczym porozumieniu, mającym postać zorganizowanej grupy przestępczej (art. 258 § 1 k.k.).

W dniu 28 kwietnia 2014r. zawarta została między spółką (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. a spółką z o.o. (...) z siedzibą w O. umowa na usługi administracyjne, w myśl której całością spraw związanych z dokumentowaniem transakcji zajmowało się (...). W ten sposób (...) sp. z o.o. faktycznie nie brała udziału we współpracy gospodarczej, rezygnując nawet z nadzoru nad sporządzeniem dokumentacji z kolejnych transakcji oraz nad obiegiem dokumentów.

Ponadto w dniu 9 czerwca 2014r. zawarta została między PHU (...) s.c. z siedzibą we W. a spółką z o.o. (...) z siedzibą w O. umowa na usługi administracyjne, w myśl której całością spraw związanych z dokumentowaniem transakcji zajmowało się (...).

Jeżeli się do tego doda, że to właśnie oskarżony A. S. wskazał D. G. (1) oskarżonego P. K., jako pracownika, który będzie odbierał dostawy w Niemczech i wysyłał je z powrotem do Polski, a taką rolę pełnił w Polsce w imieniu znikającego podatnika jego syn, oskarżony K. S. (1), to jasne było, że przestępczy proceder ma wysoki stopień zorganizowania i koordynacji.

Jak ustalono w sposób absolutnie bezsporny, niemiecka firma (...) (niemiecki nr identyfikacyjny (...)) miała siedzibę w (...) B. (B.), M. 12, Niemcy, lecz sam D. G. (1) miał w niej pozycję marginalną i właściwie był figurantem. W imieniu D. G. (1), to oskarżony D. W. wynajął dla firmy (...) plac magazynowy w miejscowości C. (C.) pod adresem (...) C., (...) (...), a oskarżony A. S. zakupił od D. W. zbiornik na olej wraz z pompą, a następnie wydzierżawił D. G. (1). Na powyższym placu magazynowym montaż zbiornika prowadzili m.in. oskarżeni: K. S. (1) i P. K. z firmy (...) w porozumieniu z oskarżonym A. S.. Podczas tych czynności oskarżony D. W. odwiedzał plac w C., a po zamontowaniu zbiornika oskarżeni: K. S. (1) i P. K. przeprowadzili w C. próby jego szczelności.

Po przeprowadzeniu tych czynności oskarżony K. S. (1) powrócił do Polski, natomiast ze względu na konieczność obsługi zbiornika i pomp, tj. napełniania i opróżniania przyjeżdżających cystern. Transportujących olej rzepakowy, oskarzony A., S. skierował do pracy u D. G. (1) w firmie (...) oskarżonego P. K., który był formalnie zatrudniony w firmie PHU (...), jednakże wykonywał prace także dla (...), gdyż obie wskazane firmy mieściły się w tym samym miejscu. Oskarżony P. K. rzekomo podpisał umowę o pracę z D. G. (1), a jednocześnie miał w tym samym czasie zawartą umowę o pracę z PHU (...). Umowa o pracę między P. K. a D. G. (1) została sporządzona była w języku niemieckim, przy czym żaden z jej sygnatariuszy nie posługiwał się tym językiem. Co więcej, D. G. (1) nie zgłosił oskarżonego P. K. do niemieckiego systemu ubezpieczenia społecznego i nie opłacał za niego żadnych składek, zaś wynagrodzenie w kwocie 500 Euro miesięcznie wypłacać miał rzekomo w gotówce. Oskarżony P. K. w C. zajmował się obsługą zbiornika na olej przebywając na placu magazynowym od poniedziałku do piątku, na weekend wracając do Polski. Na plac magazynowy w C. oskarżony P. K. przyjeżdżał w poniedziałek wraz z pierwszym transportem oleju jadącym z N. (a formalnie z (...) lub (...) s.c.), zaś wyjeżdżał zaś w piątek wraz z ostatnią pełną cysterną jadącą formalnie do O. (a faktycznie do N.) oraz formalnie do firmy (...) (a faktycznie do (...) i (...)).

IV. Sąd Okręgowy we Wrocławiu słusznie uznał, że przeprowadzone kontrole skarbowe wykazały, że firmy biorące udział w kwestionowanych transakcjach (chociażby spółka (...)), dokonywały sprzedaży i zakupu oleju rzepakowego nie w cenach rynkowych, lecz przekraczających ich średnią wartość, stopniowo dochodząc do różnicy niemal 25 % procent. Co więcej, organy kontroli skarbowej dostrzegły, co znalazło oparcie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, że choć ceny oleju rzepakowego na fakturach VAT dot. obrotu z udziałem (...) akurat się zmieniały, to w okresie pomiędzy kwietniem a czerwcem 2014r., zmieniały się one wbrew trendom rynkowym. Ceny te wzrastały, chociaż z zestawienia średnich cen rynkowych oleju za tamten okres zawartego w poszczególnych biuletynach informacyjnych wynikało, iż cena rynkowa oleju rzepakowego wówczas spadała. Tymczasem w obrocie olejem pomiędzy w łańcuchu dostaw z udziałem (...), cena wzrosła o ponad 10 procent.

Na tej podstawie Sąd I instancji doszedł do słusznych wniosków, że rzekomy obrót olejem rzepakowym rażąco odbiegał od warunków rynkowych istniejących w kwestionowanym okresie. Organy kontroli skarbowej dostrzegły również, iż w warunkach rynkowych nie byłaby możliwa sprzedaż surowego oleju rzepakowego w cenach wyższych od bardziej przetworzonego, z zatem droższego, rafinowanego oleju. A z taką sytuacją mieliśmy do czynienia w obrocie, w którym brali udział oskarżeni. W przypadku zaś transakcji w łańcuchu dostaw, w których brał udział oskarżony N. S. (1), przyjęte były stałe ceny, nie podlegające zmianie, które w dodatku przekraczały średnie ceny rynkowe o około 30 %.

I o ile D. G. (1) mógł się nie orientować w tym rynku, a zatem i w cenach, to sytuacja A. S., jak osoby działającej na tym rynku była zgoła odmienna. Pomimo takich cen A. S. brał udział w transakcjach, w których nie dość, iż zakupywał towar w mniej korzystnej dla siebie cenie, nie tłumacząc tego w ogóle, to jeszcze znajdował rzekomo zbyt na taki olej. Co więcej, organy kontroli skarbowej wskazały, iż (...) nabywał de facto olej rzepakowy po cenach wyższych niż te wynikające z umowy dostawy oleju rzepakowego zawieranej przed podjęciem współpracy, co budzić musiało poważne wątpliwości w kontekście działań A. S. w interesie spółki (...) (różnica z umową o ok. 500 zł na tonie). I nie zmieniał tego fakt, iż pomiędzy niektórymi podmiotami umowy były aneksowane. Nadal bowiem czynione było to wbrew trendom na rynku, gdzie cena spadała.

I mało przekonujące były sugestie, iż taki obrót mógł być podyktowany koniecznością związaną chociażby z małą podażą takiego oleju na rynku. Nie można nie zauważyć, iż poszczególne podmioty podpisywały umowy okresowe na wiele miesięcy, tj. do końca grudnia 2014 roku, w stałej cenie, niezależnej od rynkowej, bez jakichkolwiek zabezpieczeń zmian cen, które od roku 2013 spadały.

W świetle powyższego wątpliwości budziły wyjaśnienia nie tylko oskarżonego A. S., lecz także oskarżonego N. S. (1), starającego się wykazqać, że dał się nieświadomie wmanewrować w niewątpliwą karuzelę podatkową. Sąd Okręgowy trafnie wskazał, że oskarżony N. S. (1) nie potrafił w sposób logiczny i zgodny z zasadami doświadczenia życiowego wyjaśnić, dlaczego, pomimo takiej nierynkowej, niekorzystnej ceny oleju, nabywanego od oskarżonego A. S., przekraczającej cenę rynkową o 30 % zaangażował się w ten interes, tym bardziej, że oskarżony N. S. (1) deklarował, iż analizował dokładnie rynek oleju rzepakowego, chcąc początkowo niezależnie od A. S. handlować olejem rzepakowym. Przyznał też na rozprawie kategorycznie, iż w okresie współpracy z (...) znał cenę rynkową oleju rzepakowego. Szukał wręcz rynków zbytu i nowych odbiorców na olej rzepakowy.

Wspomniane wątpliwości doprowadziły słusznie Sąd I instancji do odrzucenia wiarygodności wyjaśnień oskarżonego N. S. (1), który mimo takich wątpliwości podjął współpracę gospodarczą z oskarżonym A. S., chociaż z punktu widzenia gospodarczego transakcje te musiały budzić wątpliwości. Oskarżony N. S. (1) był on doświadczonym przedsiębiorcą, także w obrocie wewnątrzwspólnotowym. Nie zajmował się wcześniej handlem olejem rzepakowym, nie miał infrastruktury, nie miał swoich kontrahentów, a jego rola sprowadzała się jedynie do sfinansowania obrotu karuzelowego, gdyż mógł poczekać na zwrot podatku VAT. Jak już wyżej wskazano, także marża nie wynikała z negocjacji ceny, lecz była ustalana przez oskarżonego A. S.. W oczywisty sposób narzucało to wniosek, że oskarżony N. S. (1) musiał wiedzieć, jaki jest rzeczywisty cel tych transakcji i że nie mają one związku ze zwyczajną gospodarczą wymianą. Sąd Okręgowy wykazał, że nie tylko oskarżony A. S. miał do zaoferowania na rynku olej rzepakowy i tylko w takiej cenie można było go kupić. Trend rynkowy wskazywał zresztą, iż w 2014 r. cena oleju rzepakowego spadała. Taka okoliczność zaś wskazywała wręcz, iż tego oleju było wówczas na rynku więcej niż mniej i zachodzi większa możliwość negocjacji ceny. W takim stanie rzeczy oskarżony N. S. (1) utrzymywał, iż zakup od niego przez D. G. (1) po tak wysokiej cenie oleju rzepakowego i wiązanie się sztywną umową do końca grudnia 2014r. nie budziło żadnych wątpliwości, a on sam szukał rynku zbytu na tak drogi olej rzepakowy. Takie wyjaśnienia wręcz wskazywały, iż miał pełną świadomość, iż te transakcje nie mają rzeczywistego charakteru.

V. Kolejnymi przesłankami istotnie obciążającymi oskarżonych: K. R. (1) i N. S. (1) były okoliczności wycofania się z obrotu karuzelowego przez spółkę (...) sp. z o.o. z siedzibą w P..

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd Okręgowy we Wrocławiu celnie zwrócił uwagę na niespójność i sprzeczność wyjaśnień oskarżonego K. R. (1) w tym, zakresie, co do powodów zakończenia współpracy ze spółką (...). W pierwszych swoich wyjaśnieniach wskazał on bowiem wyraźnie: „ w związku z tym, że S. ociągał się z płaceniem, to ja mu powiedziałem z dnia na dzień, że rezygnuję z handlu z nim. Potem dowiedziałem się, że S. z nim handluje”. Podczas kolejnych wyjaśnień, już z udziałem obrońcy, oskarżony K. R. (1) wyjaśnił całkowicie odmiennie, iż otrzymał po ponad dwóch miesiącach współpracy, telefon od prokurenta samoistnego spółki, K. G., informującego, że bank (...) poprosił ich firmę, aby zaprzestała współpracy ze spółką (...). I on wówczas z dnia na dzień zerwał współpracę skoro tak bank mówił, o czym poinformował oskarżonego A. S..

Oskarżony K. R. (1) w żaden sposób jednak nie potrafił wyjaśnić tych jaskrawych sprzeczności tym bardziej, że nic nie stało na przeszkodzie, aby od razu powiedzieć o takiej informacji z banku podczas pierwszych wyjaśnień. Wprowadzenie podczas pierwszego przesłuchania informacji, że oskarżony A. S. ociągał się z płaceniem, co spowodowało natychmiastowe zerwanie współpracy, byłoby całkowicie nielogiczne, gdyby miał to być legalny interes, a handel olejem rzepakowym polegał na tym, iż to spółka (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. płaciła oskarżonemu A. S. za olej (czyli spółce z o.o. (...)), zaś to D. G. (1), niemiecki podmiot miał płacić spółce (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. za dostawy oleju za granicę. Na tym tle całkowicie absurdalne były twierdzenia, że w legalnym biznesie, to spółka oskarżonego A. S. ( (...)) miałaby płacić cokolwiek firmie (...) sp. z o.o. z siedzibą w P..

Co więcej, zastanawiające było także to, że mimo informacji pracownika banku (...) i zastrzeżeń skłaniających firmę (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. do odstąpienia od współpracy, oskarżony K. R. (1) akceptował współpracę członka swojej rodziny, oskarżonego N. S. (1) w obrocie karuzelowym, nawiązaną bezpośrednio (z dnia na dzień) po zaprzestaniu współpracy przez (...) sp. z o.o. Sąd Okręgowy we Wrocławiu słusznie uznał, że okoliczności i moment przejęcia roli brokera w tej karuzeli podatkowej przez firmę oskarżonego N. S. (1), nie sprawiało wrażenia niezapowiedzianego, spowodowanego nagłą rezygnacją spółki (...). Analiza bowiem przepływu faktur i środków pieniężnych rzeczywiście dowodzi, że oskarżony N. S. (1) płynnie wszedł w miejsce spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w P., co musiało być zaplanowane wcześniej, a nie wywołane telefonem K. R. (1) i jednostronnym zakończeniem przez spółkę (...) współpracy z dnia na dzień. Wszak spółka (...) ostatnią fakturę na rzecz (...) Sp. z o.o. wystawiła w dniu 9 czerwca 2014r., a zatem w dniu, w którym podpisała umowę z oskarżonym N. S. o dostawy oleju rzepakowego, zaś pierwszą fakturę VAT na sprzedaż oleju rzepakowego spółka (...) wystawiła zaś firmie (...) s.c. już w dniu 10 czerwca 2014r. Trudno zatem mówić tutaj o tym, iż oskarżony A. S., czy spółka (...) byli tym zaskoczeni, co wynikać miało z wyjaśnień oskarżonego K. R. (1). Te okoliczności wskazywały, iż oskarżony N. S. (1) w tym mechanizmie karuzelowymi płynnie zastąpił spółkę (...) sp. z o.o., co świadczy o zaplanowanym i skoordynowanym mechanizmie przestępczym.

VI. Oceniając wiarygodność osobowych źródeł dowodowych, Sąd Okręgowy we Wrocławiu słusznie zwrócił uwagę, że świadek D. G. (1), któremu zarzucono zarówno udział w zorganizowanej grupie przestępczej, jak i popełnienie w jej ramach przestępstwa i przestępstwa skarbowego, niezależnie od późniejszych zeznań złożonych w niniejszej sprawie, w całości przyznał się do wspomnianych czynów i dobrowolnie poddał karze. Miało to niebagatelne znaczenie dla oceny wiarygodności pomówień ze strony tego świadka, a także pozwalało na krytyczną ich ocenę, zgodnie z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego. Skoro bowiem świadek D. G. (1) przyznał się w całości do przestępstw popełnionych w ramach karuzeli podatkowej wraz z innymi oskarżonymi objętymi tym postępowania, a zatem nie tylko ujawniał szczegóły popełnionych przez nich przestępstw, lecz także nie ukrywał własnej działalności przestępczej, to okoliczność ta była kluczowa dla uznania prawdziwości jego pomówień.

Prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 2 lipca 2019r. sygn. akt III K – 124/19 (k. 8719-8725) oskarżony D. G. (1) został bowiem skazany za następujące przestępstwa i przestępstwo skarbowe:

1)  z art. 258 § 1 k.k. , polegające na tym, że w okresie 1 kwietnia do 31 grudnia 2014r. we W. i innych miejscowościach na terytorium Polski oraz w C. (C.) w Niemczech, brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, w skład której wchodziło co najmniej siedem innych osób, a w tym A. S., K. S. (1), D. W., M. J., P. K., K. R. (1) i N. S. (1) których celem było popełnienie przestępstw i przestępstw karnych skarbowych, polegających na dokonywaniu w ramach różnych podmiotów gospodarczych uszczupleń podatkowych – należności Skarbu Państwa z tytułu podatku VAT, w wyniku uchylania się od opodatkowania podatkiem VAT poprzez nieskładanie deklaracji z tytułu tego podatku, wystawianie poświadczających nieprawdę faktur VAT, składanie nierzetelnych deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług oraz wniosków o zwrot niesłusznie naliczonego podatku VAT – na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

2)  z art. 62 § 2 k.k.s. i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 20 § 1 k.k.s. w zw. z art. 76 § 1 k.k.s. i art.56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1, 2 i 5 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s. , polegające na tym, ze z udziałem innych ustalonych osób, w okresie od 1 kwietnia do 31 grudnia 2014r. we W. i innych miejscowościach na terytorium Polski oraz w C. (C.) w Niemczech, działając, w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej powyzej, mając na celu popełnienie przestępstw, w tym przestępstw skarbowych, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i z wykorzystaniem tej samej sposobności, czyniąc sobie i innym osobom z popełnienia przestępstw, w tym przestępstw skarbowych stałe źródło dochodu, w porozumieniu z A. S. i D. W. założył na terenie Niemiec firmę (...) oraz otrzymał od A. S. i D. W. zbiornik do przechowywania oleju oraz pracownika P. K. do jego obsługi, a następnie pozorując prowadzenie działalności gospodarczej, jako właściciel tej firmy posłużył się 55 nierzetelnymi fakturami VAT na łączną kwotę 4.972.122,30 zł przyjmując je od sprzedawcy, dokumentującymi fikcyjne transakcje zakupu oleju rzepakowego od (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. dokumentujących fikcyjne zakupy oleju rzepakowego, a w tym:

1. faktura numer (...) z dnia 11.04.2014r. o wartości 86.676,00 złotych netto,

2. faktura numer (...) z dnia 14.04.2014r. o wartości 86.536,20 złotych netto,

3. faktura numer (...) z dnia 15.04.2014r. o wartości 86.745,90 złotych netto,

4. faktura numer (...) z dnia 23.04.2014r. o wartości 86.291,55 złotych netto,

5. faktura numer (...) z dnia 24.04.2014r. o wartości 86.186,70 złotych netto,

6. faktura numer (...) z dnia 25.04.2014r. o wartości 86.186,70 złotych netto,

7. faktura numer (...) z dnia 28.04.2014r. o wartości 86.116,80 złotych netto,

8. faktura numer (...) z dnia 29.04.2014r. o wartości 86.186,70 złotych netto,

9. faktura numer (...) z dnia 29.04.2014r. o wartości 86.186,70 złotych netto,

10. faktura numer (...) z dnia 30.04.2014r. o wartości 86.256,60 złotych netto,

11. faktura numer (...) z dnia 05.05.2014r. o wartości 86.676,00 złotych netto,

12. faktura numer (...) z dnia 05.05.2014r. o wartości 85.697,40 złotych netto,

13. faktura numer (...) z dnia 06.05.2014r. o wartości 86.676,00 złotych netto,

14. faktura numer (...) z dnia 06.05.2014r. o wartości 86.676,00 złotych netto,

15. faktura numer (...) z dnia 07.05.2014r. o wartości 86.676,00 złotych netto,

16. faktura numer (...) z dnia 07.05.2014r. o wartości 86.676,00 złotych netto,

17. faktura numer (...) z dnia 08.05.2014r. o wartości 86.676,00 złotych netto,

18. faktura numer (...) z dnia 12.05.2014r. o wartości 86.606,10 złotych netto,

19. faktura numer (...) z dnia 12.05.2014r. o wartości 87.095,40 złotych netto,

20. faktura numer (...) z dnia 13.05.2014r. o wartości 86.745,90 złotych netto,

21. faktura numer (...) z dnia 13.05.2014r. o wartości 86.606,10 złotych netto,

22. faktura numer (...) z dnia 14.05.2014r. o wartości 86.745,90 złotych netto,

23. faktura numer (...) z dnia 15.05.2014r. o wartości 86.606,10 złotych netto,

24. faktura numer (...) z dnia 15.05.2014r. o wartości 86.745,90 złotych netto,

25. faktura numer (...) z dnia 15.05.2014r. o wartości 87.375,00 złotych netto,

26. faktura numer (...) z dnia 16.05.2014r. o wartości 86.396,40 złotych netto,

27. faktura numer (...) z dnia 16.05.2014r. o wartości 86.745,90 złotych netto,

28. faktura numer (...) z dnia 19.05.2014r. o wartości 86.955,60 złotych netto,

29. faktura numer (...) z dnia 19.05.2014r. o wartości 86.256,60 złotych netto,

30. faktura numer (...) z dnia 20.05.2014r. o wartości 87.025,50 złotych netto,

31. faktura numer (...) z dnia 20.05.2014r. o wartości 86.955,60 złotych netto,

32. faktura numer (...) z dnia 21.05.2014r. o wartości 87.025,50 złotych netto,

33. faktura numer (...) z dnia 21.05.2014r. o wartości 86.955,60 złotych netto,

34. faktura numer (...) z dnia 21.05.2014r. o wartości 86.606,10 złotych netto,

35. faktura numer (...) z dnia 22.05.2014r. o wartości 87.025,50 złotych netto,

36. faktura numer (...) z dnia 22.05.2014r. o wartości 88.773,00 złotych netto,

37. faktura numer (...) z dnia 23.05.2014r. o wartości 86.955,60 złotych netto,

38. faktura numer (...) z dnia 26.05.2014r. o wartości 98.230,50 złotych netto,

39. faktura numer (...) z dnia 26.05.2014r. o wartości 95.942,40 złotych netto,

40. faktura numer (...) z dnia 26.05.2014r. o wartości 98.151,60 złotych netto,

41. faktura numer (...) z dnia 27.05.2014r. o wartości 98.230,50 złotych netto,

42. faktura numer (...) z dnia 27.05.2014r. o wartości 98.151,60 złotych netto,

43. faktura numer (...) z dnia 28.05.2014r. o wartości 98.230,50 złotych netto,

44. faktura numer (...) z dnia 28.05.2014r. o wartości 98.151,60 złotych netto,

45. faktura numer (...) z dnia 29.05.2014r. o wartości 98.546,10 złotych netto,

46. faktura numer (...) z dnia 02.06.2014r. o wartości 98.033,25 złotych netto,

47. faktura numer (...) z dnia 02.06.2014r. o wartości 98.861,70 złotych netto,

48. faktura numer (...) z dnia 02.06.2014r. o wartości 98.191,05 złotych netto,

49. faktura numer (...) z dnia 03.06.2014r. o wartości 98.033,25 złotych netto,

50. faktura numer (...) z dnia 04.06.2014r. o wartości 98.112,15 złotych netto,

51. faktura numer (...) z dnia 04.06.2014r. o wartości 97.993,80 złotych netto,

52. faktura numer (...) z dnia 04.06.2014r. o wartości 98.191,05 złotych netto,

53. faktura numer (...) z dnia 05.06.2014r. o wartości 98.033,25 złotych netto,

54. faktura numer (...) z dnia 05.06.2014r. o wartości 97.954,35 złotych netto,

55. faktura numer (...) z dnia 05.06.2014r. o wartości 97.757,10 złotych netto,

oraz jako właściciel tej firmy posłużył się 34 nierzetelnymi fakturami VAT na łączną kwotę 3 330 644 zł przyjmując je od sprzedawcy, dokumentującymi fikcyjne transakcje zakupu oleju rzepakowego od firmy (...) s.c. z siedzibą we W. dokumentujących fikcyjne zakupy oleju rzepakowego, a w tym:

1. faktura VAT nr (...) z dnia 12.06.2014r. na kwotę 97.638,75 zł,

2. faktura VAT nr (...) z dnia 12.06.2014r. na kwotę 97.836,00 zł,

3. faktura VAT nr (...) z dnia 13.06.2014r. na kwotę 97.757,10 zł,

4. faktura VAT nr (...) z dnia 16.06.2014r. na kwotę 97.599,30 zł,

5. faktura VAT nr (...) z dnia 16.06.2014r. na kwotę 97.599,30 zł,

6. faktura VAT nr (...) z dnia 20.06.2014r. na kwotę 97.599,30 zł,

7. faktura VAT nr (...) z dnia 20.06.2014r. na kwotę 98.033,25 zł,

8. faktura VAT nr (...) z dnia 20.06.2014r. na kwotę 97.796,55 zł,

9. faktura VAT nr (...) z dnia 20.06.2014r. na kwotę 98.151,60 zł,

10. faktura VAT nr (...) z dnia 20.06.2014r. na kwotę 97.638,75 zł,

11. faktura VAT nr (...) z dnia 20.06.2014r. na kwotę 98.230,50 zł,

12. faktura VAT nr (...) z dnia 20.06.2014r. na kwotę 98.191,05 zł,

13. faktura VAT nr (...) z dnia 20.06.2014r. na kwotę 98.151,60 zł,

14. faktura VAT nr (...) z dnia 24.06.2014r. na kwotę 98.033,25 zł,

15. faktura VAT nr (...) z dnia 24.06.2014r. na kwotę 98.112,15 zł,

16. faktura VAT nr (...) z dnia 26.06.2014r. na kwotę 97.993,80 zł,

17. faktura VAT nr (...) z dnia 26.06.2014r. na kwotę 97.914,90 zł,

18. faktura VAT nr (...) z dnia 26.06.2014r. na kwotę 97.836,00 zł,

19. faktura VAT nr (...) z dnia 30.06.2014r. na kwotę 98.19105 zł,

20. faktura VAT nr (...) z dnia 30.06.2014r. na kwotę 97.796,55 zł,

21. faktura VAT nr (...) z dnia 20.06.2014r. na kwotę 98.033,25 zł,

22. faktura VAT nr (...) z dnia 07.07.2014r. na kwotę 98.112,15 zł,

23. faktura VAT nr (...) z dnia 07.07.2014r. na kwotę 98.033,25 zł,

24. faktura VAT nr (...) z dnia 07.07.2014r. na kwotę 98.151,60 zł,

25. faktura VAT nr (...) z dnia 07.07.2014r. na kwotę 97.954,35 zł,

26. faktura VAT nr (...) z dnia 07.07.2014r. na kwotę 97.875,45 zł,

27. faktura VAT nr (...) z dnia 07.07.2014r. na kwotę 97.796,55 zł,

28. faktura VAT nr (...) z dnia 30.07.2014r. na kwotę 97.914,90 zł,

29. faktura VAT nr (...) z dnia 30.07.2014r. na kwotę 97.993,80 zł,

30. faktura VAT nr (...) z dnia 30.07.2014r. na kwotę 97.875,45 zł,

31. faktura VAT nr (...) z dnia 30.07.2014r. na kwotę 98.112,15 zł,

32. faktura VAT nr (...) z dnia 30.07.2014r. na kwotę 97.954,35 zł,

33. faktura VAT nr (...) z dnia 30.07.2014r. na kwotę 98.151,60 zł,

34. faktura VAT nr (...) z dnia 30.07.2014r. na kwotę 98.191,05 zł,

oraz wystawił 97 nierzetelnych faktur VAT poświadczających nieprawdę, co do okoliczności mających znaczenie prawne, dokumentujących rzekomą sprzedaż oleju rzepakowego na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. o łącznej wartości netto 10 301 193,90 zł, a w tym:

1. (...) (...) z dnia 11.04.2014r. na kwotę 85.000,09 zł,

2. (...) (...) z dnia 14.04.2014r. na kwotę 92.079,68 zł,

3. (...) (...) z dnia 15.04.2014r. na kwotę 92.752,34 zł,

4. (...) (...) z dnia 23.04.2014r. na kwotę 92.154,42 zł,

5. (...) (...) z dnia 24.04.2014r. na kwotę 92.154,42 zł,

6. (...) (...) z dnia 25.04.2014r. na kwotę 92.229,16 zł,

7. (...) (...) z dnia 28.04.2014r. na kwotę 92.154,42 zł,

8. (...) (...) z dnia 29.04.2014r. na kwotę 92.154,42 zł,

9. (...) (...) z dnia 29.04.2014r. na kwotę 92.229,16 zł,

10. (...) (...) z dnia 30.04.2014r. na kwotę 92.229,16 zł,

11. (...) (...) z dnia 5.05.2014r. na kwotę 92.677,60 zł,

12. (...) (...) z dnia 5.05.2014r. na kwotę 90.883.84 zł,

13. (...) (...) z dnia 6.05.2014r. na kwotę 92.677,60 zł,

14. (...) (...) z dnia 6.05.2014r. na kwotę 92.677,60 zł,

15. (...) (...) z dnia 7.05.2014r. na kwotę 92.677,60 zł,

16. (...) (...) z dnia 7.05.2014r. na kwotę 92.677,60 zł,

17. (...) (...) z dnia 8.05.2014r. na kwotę 92.677,60 zł,

18. (...) (...) z dnia 12.05.2014r. na kwotę 92.602,86 zł,

19. (...) (...) z dnia 12.05.2014r. na kwotę 93.126,04 zł,

20. (...) (...) z dnia 12.05.2014r. na kwotę 92.752,34 zł,

21. (...) (...) z dnia 13.05.2014r. na kwotę 92.602,86 zł,

22. (...) (...) z dnia 14.05.2014r. na kwotę 92.752,34 zł,

23. (...) (...) z dnia 14.05.2014r. na kwotę 92.602,86 zł,

24. (...) (...) z dnia 15.05.2014r. na kwotę 92.752,34 zł,

25. (...) (...) z dnia 15.05.2014r. na kwotę 93.425,00 zł,

26. (...) (...) z dnia 15.05.2014r. na kwotę 92.378,64 zł,

27. (...) (...) z dnia 16.05.2014r. na kwotę 92.752,34 zł,

28. (...) (...) z dnia 19.05.2014r. na kwotę 92.976,56 zł,

29. (...) (...) z dnia 19.05.2014r. na kwotę 92.229,16 zł,

30. (...) (...) z dnia 20.05.2014r. na kwotę 93.051,30 zł,

31. (...) (...) z dnia 20.05.2014r. na kwotę 92.976,56 zł,

32. (...) (...) z dnia 21.05.2014r. na kwotę 93.051,30 zł,

33. (...) (...) z dnia 21.05.2014r. na kwotę 92.677,60 zł,

34. (...) (...) z dnia 22.05.2014r. na kwotę 92.976,56 zł,

35. (...) (...) z dnia 22.05.2014r. na kwotę 94.919,80 zł,

36. (...) (...) z dnia 22.05.2014r. na kwotę 93.051,30 zł,

37. (...) (...) z dnia 23.05.2014r. na kwotę 92.976,56 zł,

38. (...) (...) z dnia 26.05.2014r. na kwotę 104.555,10 zł,

39. (...) (...) z dnia 26.05.2014r. na kwotę 102.119,68 zł,

40. (...) (...) z dnia 26.05.2014r. na kwotę 104.471,12 zł,

41. (...) (...) z dnia 27.05.2014r. na kwotę 104.555,10 zł,

42. (...) (...) z dnia 27.05.2014r. na kwotę 104.471,12 zł,

43. (...) (...) z dnia 28.05.2014r. na kwotę 104.555,10 zł,

44. (...) (...) z dnia 28.05.2014r. na kwotę 104.471,12 zł,

45. (...) (...) z dnia 29.05.2014r. na kwotę -104.471,12 zł,

46. (...) (...) z dnia 29.05.2014r. na kwotę 104.891,02 zł,

47. (...) (...) z dnia 29.05.2014r. na kwotę 104.471,12 zł,

48. (...) (...) z dnia 2.06.2014r. na kwotę 124.170,73 zł,

49. (...) (...) z dnia 2.06.2014r. na kwotę 125.220,06 zł,

50. (...) (...) z dnia 2.06.2014r. na kwotę 124.370,60 zł,

51. (...) (...) z dnia 3.06.2014r. na kwotę 124.170,73 zł,

52. (...) (...) z dnia 3.06.2014r. na kwotę 124.270,66 zł,

53. (...) (...) z dnia 4.06.2014r. na kwotę 124.120,76 zł,

54. (...) (...) z dnia 4.06.2014r. na kwotę 124.370,60 zł,

55. (...) (...) z dnia 5.06.2014r. na kwotę 124.170,73 zł,

56. (...) (...) z dnia 5.06.2014r. na kwotę 124.070,79 zł,

57. (...) (...) z dnia 9.06.2014r. na kwotę 123.820,95zł,

58. (...) (...) z dnia 10.06.2014r. na kwotę 123.671,05 zł,

59. (...) (...) z dnia 10.06.2014r. na kwotę 123.920,89 zł,

60. (...) (...) z dnia 11.06.2014r. na kwotę 123.820,95 zł,

61. (...) (...) z dnia 11.06.2014r. na kwotę 123.621,08 zł,

62. (...) (...) z dnia 12.06.2014r. na kwotę 123.621,08 zł,

63. (...) (...) z dnia 12.06.2014r. na kwotę 123.621,08 zł,

64. (...) (...) z dnia 12.06.2014r. na kwotę 124.170,73 zł,

65. (...) (...) z dnia 13.06.2014r. na kwotę 123.870,92 zł,

66. (...) (...) z dnia 16.06.2014r. na kwotę 123.870,92 zł,

67. (...) (...) z dnia 16.06.2014r. na kwotę 123.671,05 zł,

68. (...) (...) z dnia 17.06.2014r. na kwotę 124.420,57 zł,

69. (...) (...) z dnia 17.06.2014r. na kwotę 124.370,60 zł,

70. (...) (...) z dnia 18.06.2014r. na kwotę 124.320,63 zł,

71. (...) (...) z dnia 24.06.2014r. na kwotę 124.170,73 zł,

72. (...) (...) z dnia 24.06.2014r. na kwotę 124.270,66 zł,

73. (...) (...) z dnia 25.06.2014r. na kwotę 124.120,76 zł,

74. (...) (...) z dnia 25.06.2014r. na kwotę 123.870,92 zł,

75. (...) (...) z dnia 26.06.2014r. na kwotę 124.020, 82 zł,

76. (...) (...) z dnia 26.06.2014r. na kwotę 123.920,89 zł,

77. (...) (...) z dnia 30.06.2014r. na kwotę 124.370,60 zł,

78. (...) (...) z dnia 30.06.2014r. na kwotę 124.170,73 zł,

79. (...) (...) z dnia 01.07.2014r. na kwotę 124.270,66 zł,

80. (...) (...) z dnia 01.07.2014r. na kwotę 124.170,73 zł,

81. (...) (...) z dnia 02.07.2014r. na kwotę 124.320,63 zł,

82. (...) (...) z dnia 02.07.2014r. na kwotę 124.070,79 zł,

83. (...) (...) z dnia 03.07.2014r. na kwotę 123.970,86 zł,

84. (...) (...) z dnia 03.07.2014r. na kwotę 124.120,76 zł,

85. (...) (...) z dnia 07.07.2014r. na kwotę 123.870,92 zł,

86. (...) (...) z dnia 07.07.2014r. na kwotę 124.020,82 zł,

87. (...) (...) z dnia 08.07.2014r. na kwotę 124.120,76 zł,

88. (...) (...) z dnia 09.07.2014r. na kwotę 123.970,86 zł,

89. (...) (...) z dnia 09.07.2014r. na kwotę 124.270,66 zł,

90. (...) (...) z dnia 10.07.2014r. na kwotę 124.070,79 zł,

91. (...) (...) z dnia 10.07.2014r. na kwotę 124.320,63 zł,

92. (...) (...) z dnia 09.07.2014r. na kwotę 124.370,60 zł,

93. (...) (...) z dnia 21.07.2014r. na kwotę 94.715,34 zł,

94. (...) (...) z dnia 23.07.2014r. na kwotę 94.012,68 zł,

95. (...) (...) z dnia 25.07.2014r. na kwotę 93.937,77 zł,

96. (...) (...) z dnia 28.07.2014r. na kwotę 92.670,00 zł,

97. (...) (...) z dnia 30.07.2014r. na kwotę 87.936,66 zł,

pozorując sprzedaż towarów wskazanych na powyższych fakturach VAT, podczas gdy w rzeczywistości transakcje takie nie miały miejsca, w wyniku czego ułatwił złożenie nierzetelnych deklaracji VAT-7 i wprowadzenie w błąd Urzędu Skarbowego (...) w celu uzyskania nienależnego zwrotu podatkowej należności publicznoprawnej w postaci naliczonego podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 740.805 złotych N. S. (1) prowadzącemu firmę PHU (...) s.c. oraz ułatwił złożenie nierzetelnych deklaracji VAT-7 i bezpodstawne odliczenie podatku należnego z tytułu wykazywanych fikcyjnych dostaw krajowych, podatkiem naliczonym w łącznej kwocie 1.143.588,13 złotych firmę (...) sp. z o.o. w imieniu której działał K. R. (1) oraz ułatwił złożenie nierzetelnych deklaracji VAT-7 i bezpodstawne odliczenie podatku należnego z tytułu wykazywanych fikcyjnych dostaw krajowych, podatkiem naliczonym w łącznej kwocie 2.012.367,67 złotych A. S. działającemu w imieniu (...) sp. z o.o. – na kary 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 300 (trzystu) stawek dziennych, przyjmując, że wysokość jednej stawki wynosi 100 (sto) złotych;

3)  z art. 271 § 1 i 3 k.k. i art. 273 k.k. i art. 18 § 3 k. k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. w zw. art. 286 § 1 k.k. w zw. z art.294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 8 § 1 k.k.s. , polegające na tym, że z udziałem innych ustalonych osób, jako właściciel tej firmy ułatwił popełnienie innym osobom przestępstwa polegającego na „usiłowaniu” doprowadzenia Skarbu Państwa – Naczelnika Urzędu Skarbowego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości, w okresie od 1 kwietnia do 31 grudnia 2014r. we W. i innych miejscowościach na terytorium Polski oraz w C. (C.) w Niemczech, działając w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej powyżej, mając na celu popełnienie przestępstw, w tym przestępstw skarbowych, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, czyniąc sobie i innym osobom z popełnienia przestępstw, w tym przestępstw skarbowych stałe źródło dochodu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w porozumieniu z A. S. i D. W. założył na terenie Niemiec firmę (...) oraz otrzymał od A. S. i D. W. zbiornik do przechowywania oleju oraz pracownika P. K. do jego obsługi, a następnie pozorując prowadzenie działalności gospodarczej, jako właściciel tej firmy ułatwił popełnienie innym osobom przestępstwa polegającego na doprowadzeniu Skarbu Państwa – Naczelnika Urzędu Skarbowego (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 740.805 złotych w ten sposób, że używał poświadczających nieprawdę dokumentów w postaci faktur VAT dokumentujących fikcyjne transakcje zakupu oleju rzepakowego wystawione przez (...) sp. z o.o. i (...) s.c., wymienione w punkcie XXI oraz wystawiał i posługiwał się poświadczającymi nieprawdę dokumentami w postaci faktur VAT wymienionymi w punkcie XXI dokumentującymi fikcyjne transakcje sprzedaży oleju rzepakowego o łącznej wartości netto 10.301.193,90 złotych na rzecz (...) sp. z o. o. z siedzibą w W., podczas gdy w rzeczywistości transakcje takie nie miały miejsca – na karę 11 (jedenastu) miesięcy pozbawienia wolności.

Wspomnianym wyrokiem wymierzono skazanemu D. G. (1) ostatecznie karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności. Skoro zatem zaakceptował on skazanie na bezwzględną karę pozbawienia wolności, to z pewnością przyznał wszelkie okoliczności popełnionych, w tym własne przestępcze działania oraz działania i rolę innych osób, działających w ramach karuzeli podatkowej. Mowa nie tylko o zeznaniach świadka D. G. (1), w tym jego wyjaśnieniach w charakterze podejrzanego (k. 6608-6611, 7854-7863), lecz także wyjaśnieniach złożonych w toku postępowania o sygn. akt III K 124/19 w dniu 27 czerwca 2019r. we tym także depozycjach procesowych świadka D. G. (1), którego proces zakończył się skazaniem w trybie konsensualnym.

VII. Te same uwagi można poczynić w odniesieniu do wyjaśnień oskarżonego D. W. złożonych w niniejszym postępowaniu (k. 492-4943, 4957-4958, 5190-5191, 6250, 7781-7782), który ostatecznie, choć lakonicznie przyznał się do popełnienia wszystkich zarzuconych mu przestępstw i przestępstw skarbowych. We wniesionych na jego korzyść apelacjach nie zakwestionowano bowiem popełnienia przez tego oskarżonego przypisanych mu przestępstw i przestępstwa skarbowego, w tym także roli samego oskarżonego D. W. jak i pozostałych oskarżonych. Wydaje się zrozumiałe, że ze względu na swoja pozycję procesową, lecz także przebijającą z jego postawy procesowej swoistą solidarność z pozostałymi oskarżonymi, nie relacjonował on wszechstronnie przebiegu przestępstw. Jednak bezdyskusyjne przyznanie się do winy, w kontekście opisanych wyżej przestępstw, jednoznacznie każe uznać to przyznanie za wiarygodne i odpowiedzialne, a także świadczące o prawidłowości przypisania zarzuconych przestępstw i przestępstw skarbowych pozostałym oskarżonym: A. S., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K..

VIII. Nie można się zgodzić z zarzutami apelacji wniesionych przez obrońców oskarżonych: A. S. i K. S. (1) podnoszących obrazę przepisów prawa procesowego, a mianowicie art. 170 § 1 i 2 k.p.k. poprzez oddalenie wniosków dowodowych w przedmiocie:

a)  przesłuchania świadków J. S. oraz D. A., J. C., D. S. (2), F. R., G. Ś. (1), M. D., P. L., D. T., J. C. z powołaniem się na nieprzydatność tych dowodów do stwierdzenia okoliczności przydatnych w sprawie, podczas gdy wykazanie realizowania przez firmę (...) sprzedaży do innych podmiotów podważałaby kluczowe ustalenie stanowiące podstawę wyroku dotyczące braku innych źródeł towaru oraz braku innych jego odbiorców, a także przyczyniłoby się do ustalenia, gdzie transportowany był towar oraz posłużyłoby weryfikacji przyjętych przez sąd za organami podatkowymi twierdzeń w zakresie przejazdów cystern „na pusto” – tym bardziej, że przeprowadzone tego dowodu byłoby wyrazem konsekwencji w zakresie rzetelnego ustalenia stanu faktycznego sprawy albowiem przeprowadzone zostało szczegółowe postępowanie dowodowe w zakresie realizowania transportów oleju rzepakowego z Polski do Niemiec;

b)  przeprowadzenia dowodu z dokumentów złożonych w dniu 23 listopada 2021 r. przez obrońcę oskarżonego P. K., które w odniesieniu do firmy (...) potwierdzały występowanie innych jej dostawców i odbiorców oleju rzepakowego niż podmioty wymienione w akcie oskarżenia.

W ocenie autorów tych apelacji, wskazane uchybienia miałyby dyskredytować prawidłowość ustaleń faktycznych Sądu I instancji i prowadzić do wniosków, że wobec realizacji jednokrotnej dostawy 25 ton oleju rzepakowego do firmy (...) z podmiotu gospodarczego reprezentowanego przez G. Ś. (1), czyli prezesa zarządu (...) S.A przy ul. (...) we W. w dniu 21 lipca 2014r., zgodnie z zamówieniem wystosowanym przez firmę (...) do (...) S.A., należało uznać za nieudowodnione nieprawidłowości w zakresie obrotu olejem rzepakowym przez podmioty, w imieniu których działali wszyscy oskarżeni, w całym inkryminowanym okresie działania karuzeli podatkowej w niniejszej sprawie, czyli od dnia 1 kwietnia do 31 grudnia 2014r.

Już na pierwszy rzut oka, wobec wielokrotności zakwestionowanych w niniejszym postępowaniu dostaw, tak formułowany dowód, budujący tezę o braku znamion przypisanych oskarżonym przestępstw i przestępstw skarbowych w czasie działania karuzeli podatkowej w niniejszej sprawie, czyli od dnia 1 kwietnia do 31 grudnia 2014r., miałaby świadczyć realizacja jednej dostawy 25 ton oleju rzepakowego w dniu 21 lipca 2014r., nie mógł świadczyć o niewinności oskarżonych: A. S., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K.. Co więcej, żaden dowód nie wskazywał, aby podmiot gospodarczy reprezentowany przez G. Ś. (1), prezesa zarządu (...) S.A przy ul. (...) we W., uczestniczył w karuzeli podatkowej, w której udział przypisano wymienionym oskarżonym. Takich zarzutów nie postawiono G. Ś. (1) , o czym świadczy ujawniony na rozprawie odwoławczej odpis aktu oskarżenia kierowanego przeciwko m.in. G. Ś. (1) w sprawie Sądu Okręgowego we Wrocławiu o sygn. akt III K – 352/22 (k. 8726-8805).

Taki sam charakter miał wniosek o przesłuchanie pozostałych świadków, reprezentujących firmę przewozową oraz firmę (...) sp. z o.o. działającą pod adresem: W. (...), (...)-(...) J.. Wskazani świadkowie mieli zostać przesłani na okoliczność zrealizowania przez firmę (...) w dniu 6 maja 2014r. dostawy do firmy (...) sp. z o.o., W. (...), (...)-(...) J., zgodnie z awizacją z dnia 6 maja 2014r.

Po pierwsze, poza wykazaniem, ze miała miejsce jednak dostawa w dniu 6 maja 2024r. wnioskodawcy nie wykazali żadnych przesłanek pozwalających na wnioskowanie, że poza wskazaną jednokrotną dostawą, miała miejsce szersza współpraca gospodarcza obu firm. Po wtóre, wskazane dowody nie miały żadnego znaczenia dla zdyskredytowania prawidłowości ustaleń faktycznych Sądu I instancji co do istnienia karuzeli podatkowej. Nawet realizacja jednokrotnej dostawy oleju rzepakowego z firmy (...) do firmy (...) sp. z o.o. działającej pod adresem: W. (...), (...)-(...) J., nie mogła wskazywać na prawidłowość w zakresie obrotu olejem rzepakowym przez podmioty, w imieniu których działali wszyscy oskarżeni, w całym inkryminowanym okresie działania karuzeli podatkowej w niniejszej sprawie, czyli od dnia 1 kwietnia do 31 grudnia 2014r.

Tak formułowany dowód, budujący tezę o braku znamion przypisanych oskarżonym przestępstw i przestępstw skarbowych w czasie działania karuzeli podatkowej w niniejszej sprawie, czyli od dnia 1 kwietnia do 31 grudnia 2014r., wobec realizacji jednej dostawy oleju rzepakowego w dniu 6 maja 2014r., nie mógł świadczyć o niewinności oskarżonych: A. S., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K., szczególnie gdy się zważy na wielokrotność zakwestionowanych w niniejszym postępowaniu dostaw. Co więcej, żaden dowód nie wskazywał, aby firma (...) sp. z o.o., W. (...), (...)-(...) J., uczestniczyła w karuzeli podatkowej, w której udział przypisano wymienionym oskarżonym.

Z tych przyczyn, zarzuty apelacji obrońców oskarżonych: A. S. i K. S. (1) podnoszących obrazę przepisów prawa procesowego, a mianowicie art. 170 § 1 i 2 k.p.k. poprzez oddalenie wniosków dowodowych, były niezasadne. Co więcej, na rozprawie odwoławczej, Sąd Apelacyjny, na podstawie art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k. oraz art. 368 § 2 k.p.k. oddalił wnioski dowodowej pozostawić bez rozpoznania wnioski dowodowe zawarte w apelacji obrońcy oskarżonego A. S., adw. W. Z. (k. 8556-8566):

1) o przesłuchanie świadków:

a) J. S. (spedytora w firmie (...) sp. z o.o. realizującej na zlecenie D. G. (1) transporty z Niemiec do Polski);

b) D. A. (spedytora w firmie (...) sp. z o.o.);

c) J. C. (kierowcy (...) sp. z o.o.);

d) D. S. (2) (pracownika (...) sp. z o.o.);

e) F. R. (Prezesa Zarządu (...) sp. z o.o.);

f) M. D. (kierowcy w firmie (...) sp. z o.o.);

g) P. L. (kierowcy w firmie (...) sp. z o.o.);

h) D. T. (kierowcy w firmie (...) sp. z o.o.);

i) J. C. (kierowcy w firmie (...) sp. z o.o.);

na okoliczność realności transportów oleju rzepakowego poprzez zrealizowanie przez firmę (...) w dniu 6 maja 2014r. dostawy do firmy (...) sp. z o.o., W. (...), (...)-(...) J., zgodnie z awizacją z dnia 6 maja 2014r. oraz na okoliczność relacji handlowych firmy (...) sp. z o.o. z firmą (...) w okresie objętym zarzutami w niniejszej sprawie, tj. od 1 kwietnia do 31 grudnia 2014r.;

2) o przesłuchanie świadka G. Ś. (1) (Prezesa Zarządu (...) S.A). na okoliczność relacji handlowych (...) S.A., ul. (...), (...)-(...) W.) na okoliczność relacji handlowych (...) S.A., ul. (...), (...)-(...) W. z firmą (...) w Niemczech w okresie od 1 kwietnia do 31 grudnia 2014r., w szczególności na okoliczność potwierdzenia sprzedaży tej firmie w dniu 21 lipca 2014r. 25 ton oleju rzepakowego zgodnie z zamówieniem wystosowanym przez firmę (...) do (...) S.A.;

albowiem okoliczności, na które powoływał się wnioskodawca zostały wykazane zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy na podstawie dokumentów złożonych w dniu 23 listopada 2021r. przez obrońcę oskarżonego P. K., adw. A. H. we wniosku o wznowienie przewodu sądowego wraz z załącznikami (k. 8160-8185), na okoliczność, że firma (...) w Niemczech przeprowadzała transakcje z innymi kontrahentami oleju rzepakowego niż podmioty wymienione w akcie oskarżenia.

Jednocześnie, dla potrzeby pełnego obrazu dowodowego, pozwalającego na prawidłowe orzekanie przez Sąd odwoławczy, na podstawie art. 452 § 2 k.p.k. w zw. z art. 394 § 2 k.p.k., w konsekwencji dopuszczenia dowodów na rozprawie odwoławczej oraz z urzędu, uznano za ujawnione bez odczytywania następujące dowody:

1) zapytania o karalność oskarżonych: M. J. (k. 7438, 8196, 8692), D. W. (k. 7440, 8202, 8696), P. K. (k. 8197, 8689), K. R. (3) (k. 8198, 8693), A. S. (k. 8199, 8691), K. S. (1) (k. 8200, 8690), N. S. (1) (k. 8201, 8694-8695);

2) odpisy wyroków dot. oskarżonego M. J. (k. 7453-7456);

3) postanowienie Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 22 marca 2019r. sygn. akt III K – 75/19 o umorzeniu postępowania wobec oskarżonego K. S. (1) o przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (k. 7533-7534);

4) dokumentacja lekarska i opinie sądowo-lekarskie dot. stanu zdrowia oskarżonego A. S. (k. 7576-7577, 7582, 7717-7718, 7719-7722, 7733-7743, 7744, );

5) zaświadczenie lekarskie dot. oskarżonego M. J. (k. 7592a);

6) zaświadczenie o zatrzymaniu oskarżonego K. R. (1) przez Straż Graniczną w dniu 1.09.2019r. (k. 7761-7762, 7763-7766);

7) odpis aktu zgonu B. W. (k. 7771);

8) pismo J. W. (2) z dnia 27.08.2019r. wraz z załącznikami, w tym decyzją Powiatowego Urzędu Pracy w G. z dnia 18.06.2019r. o uznaniu D. W. za osobę bezrobotną oraz zaświadczeniem (...) Centrum (...) z dnia 29.05.2019r. o pobieraniu świadczeń opiekuńczych przez D. W. (k. 7769-7779);

9) rysunki sporządzone na rozprawie głównej w dniu 4.10.2019r. przez oskarżonego N. S. (1) (k. 7798-7799);

10) dokumentacja medyczna dot. oskarżonego D. W. (k. 7878a);

11) dokumentacja dot. zatrudnienia D. G. (1) w firmie (...) (k. 7957-7961);

12) pismo obrońcy oskarżonego M. J. z dnia 22.07.2021r. wraz z załącznikami (k. 8110-8130);

13) wniosek obrońcy oskarżonego P. K., adw. A. H. o wznowienie przewodu sądowego z dnia 23.11.2021r. wraz z załącznikami (k. 8160-8185);

14) wnioski dowodowe obrońcy oskarżonego A. S., adw. M. Ł. z dnia 22.03.2021r. wraz z załącznikami (k. 8222-8258), w tym protokół przesłuchania świadka I. C. (k. 8225-8228);

15) odpis z Krajowego Rejestru Sądowego dot. (...) (k. 8579-8584);

16) dane z systemu (...) dot. oskarżonych (k. 8648-8653, 8660-8662);

17) zaświadczenie lekarskie dot. K. S. (2) (k. 8701);

18) prawomocny wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 2.07.2019r. sygn. akt III K – 124/19 skazujący oskarżonego D. G. (1) (k. 8719-8725);

19) odpis aktu oskarżenia kierowanego przeciwko m.in. G. Ś. (1) w sprawie Sądu Okręgowego we Wrocławiu o sygn. akt III K – 352/22 (k. 8726-8805).

IX. Absolutnie nie były zasadne zarzuty obrazy przepisu art. 8 § 1 k.p.k. formułowane w apelacjach obrońców oskarżonych: A. S. i K. S. (1) poprzez rzekomo bezrefleksyjne powołanie się na stwierdzenia organów podatkowych wskazane w ich rozstrzygnięciach, podczas gdy postępowanie sądowe w niniejszej sprawie wykazało, iż ustalenia organów podatkowych były błędne w zakresie kwestionowania rzeczywistego charakteru transakcji olejem rzepakowym.

Jak już wyżej wskazano, wyniki postępowań polskich organów podatkowych znalazły oparcie w szeregu dowodach osobowych oraz z dokumentów, skrupulatnie wymienionych we wcześniejszym fragmencie uzasadnienia niniejszego wyroku. Stąd nie jest zasadny zarzut, jakoby Sąd I instancji nie orzekał samodzielnie, lecz bezrefleksyjnie powielił rozstrzygnięcia organów podatkowych. Wskazane zarzuty nie uwzględniały także, że decyzje administracyjne organów podatkowych podlegały zaskarżeniu, w tym do sądów administracyjnych, co jednoznacznie osłabiało celność ocen i argumentacji apelujących, czyniąc je nieuzasadnionymi i życzeniowymi, a przez to sprzecznymi z zasadą swobodnej oceny dowodów określoną w art. 7 k.p.k.

X. Nie był zasadny zarzut sformułowany w apelacji obrońcy z wyboru oskarżonego N. S. (1), adw. S. S. (1), podnoszącego obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na jego treść, a mianowicie naruszenie art. 299b § 1 w zw. z art. 293 § 2 pkt 3 w zw. z § 1 w zw. z art. 294 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa, polegające na dopuszczeniu i przeprowadzeniu dowodu z zeznań świadka G. G. (1) co do objętych tajemnicą skarbową danych zawartych w aktach kontroli podatkowej, mimo że Szef Krajowej Administracji Skarbowej nie wyraził zgody na ich ujawnienie, co doprowadziło do bezprawnego wykorzystania tego dowodu przy ustalaniu stanu faktycznego.

Wspomniana kwestia była już podnoszona przed Sąd I instancji i na rozprawie głównej ujawniono postanowienia Prokuratora Prokuratury (...) we W.o zwolnieniu z tajemnicy skarbowej świadka G. G. (1) w śledztwie (k. 929). Było zatem orzeczenie dające podstawę do złożenia zeznań przez świadka G. G. (3) w zakresie objętym tajemnicą skarbową, a tylko pozostawało do rozstrzygnięcia, czy w postępowaniu karnym (prowadzonym na podstawie k.p.k.) prokurator, a następnie sąd, były właściwymi organami do zwolnienia świadka z tajemnicy skarbowej na podstawie art. 180 § 1 lub 2 k.p.k., czy też zwolnienie takie mogłoby nastąpić wyłącznie na podstawie decyzji Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, podjętej w trybie art. 299b § 1 w zw. z art. 293 § 2 pkt 3 w zw. z § 1 w zw. z art. 294 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (obecnie tekst jednolity: Dz.U. z 2025r. poz. 111).

Po pierwsze, kwestię udostępnienia akt zawierających tajemnicę skarbową różnym organom reguluje przepis art. 297 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (obecnie tekst jednolity: Dz.U. z 2025r. poz. 111), który stanowi, że akta, w tym akta zawierające informacje wymienione w art. 182 cyt. ustawy (związane z uchyleniem tajemnicy bankowej na żądanie organu podatkowego), naczelnicy urzędów skarbowych i naczelnicy urzędów celno-skarbowych udostępniają wyłącznie m.in.: sądom lub prokuratorowi – w związku z toczącym się postępowaniem. Akta te oznacza się klauzulą: " Tajemnica skarbowa", a jego przekazanie następuje w trybie przewidzianym dla dokumentów zawierających informacje niejawne o klauzuli " zastrzeżone" (art. 297 § 3 w zw. z art. 184 § 2a cyt. ustawy).

W takim trybie akta spraw podatkowych (w zakresie zawierającym nie tylko odpisy decyzji podatkowych, lecz także zebraną dokumentację i ustalenia własne organów podatkowych), zostały przekazane prokuratorowi, a następnie sądowi orzekającemu w pierwszej instancji, co oznaczało, że to właśnie te organy procesowe stały się depozytariuszami tajemnicy skarbowej.

Po wtóre, w wypadku przekazania akt podatkowych na żądanie prokuratora lub sądu w związku z toczącym się postepowaniem, przepis art. 297 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (obecnie tekst jednolity: Dz.U. z 2025r. poz. 111), a także inne przepisy tej ustawy nie zawierają żadnych ograniczeń dla organów prowadzących postępowanie karne co do możliwości wykorzystania procesowego wspomnianych akt. Z tych względów, właśnie te organy procesowe (prokurator i sąd) stały się depozytariuszami tajemnicy skarbowej. Oznacza to, że tylko potrzeby dowodowego wykorzystania dowodów stanowiących tajemnicę skarbową, są wyznacznikiem dla prokuratora albo sądu w dalszym pogłębianiu informacji objętych klauzulą: " Tajemnica skarbowa", przekazanych w trybie przewidzianym dla dokumentów zawierających informacje niejawne o klauzuli " zastrzeżone" (art. 297 § 3 w zw. z art. 184 § 2a cyt. ustawy).

Po trzecie, skoro to organy prowadzące postępowanie karne są depozytariuszami tajemnicy skarbowej w wypadku udzielenia ich przez organy podatkowe w związku z toczącym się postepowaniem, czyli w trybie art. 297 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (obecnie tekst jednolity: Dz.U. z 2025r. poz. 111), to całkowicie sprzeczne z wykładnią celowościową byłoby domaganie się, aby w postępowaniu karnym (prowadzonym na podstawie k.p.k.) to nie prokurator, a następnie nie sąd, lecz Szef Krajowej Administracji Skarbowej, był właściwym organem do zwolnienia świadka (pracownika administracji skarbowej) z tajemnicy skarbowej na podstawie art. 180 § 1 k.p.k., na podstawie decyzji podjętej w trybie art. 299b § 1 w zw. z art. 293 § 2 pkt 3 w zw. z § 1 w zw. z art. 294 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (obecnie tekst jednolity: Dz.U. z 2025r. poz. 111).

W wypadku takiej niedopuszczalnej wykładni, organy postępowania karnego mogłyby bez ograniczeń wykorzystywać akt objęte tajemnicą skarbową, natomiast nie mogłyby przesłuchiwać w charakterze świadków pracowników administracji skarbowej prowadzących wspomniane postępowania, np. w celu wyjaśnienia lub weryfikacji dowodów zebranych w aktach spraw podatkowych lub skarbowych.

Po czwarte, oczekiwanie, że wyłącznie w stosunku do pracowników administracji skarbowej, wypadku uchylenia ich tajemnicy zawodowej (służbowej) nie miałby zastosowania przepis art. 180 § 1 i 2 k.p.k., a przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (obecnie tekst jednolity: Dz.U. z 2025r. poz. 111), burzyłoby cały spójny system prawny uchylania tajemnic chronionych na gruncie ustawy karnej procesowej.

Po piąte, zgodnie z powołanym już przepisem art. 299b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (obecnie tekst jednolity: Dz.U. z 2025r. poz. 111): § 1. Szef Krajowej Administracji Skarbowej może wyrazić zgodę na ujawnienie przez naczelników urzędów skarbowych, naczelników urzędów celno-skarbowych, dyrektorów izb administracji skarbowej, określonych informacji stanowiących tajemnicę skarbową, z wyłączeniem informacji stanowiących tajemnicę inną niż skarbowa i objętych ochroną na podstawie odrębnych ustaw, wskazując jednocześnie sposób udostępnienia i wykorzystania ujawnianych informacji.

§ 2. Wyrażenie zgody, o której mowa w § 1, może nastąpić wyłącznie ze względu na ważny interes publiczny oraz gdy jest to konieczne dla osiągnięcia celów kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego lub jeżeli ujawnienie tych informacji urzeczywistni prawo obywateli do ich rzetelnego informowania o działaniach organów podatkowych i jawności życia publicznego.

§ 3. Wyrażenie zgody, o której mowa w § 1, następuje na piśmie, na uzasadniony wniosek naczelnika urzędu skarbowego, naczelnika urzędu celno-skarbowego lub dyrektora izby administracji skarbowej.”

Treść zacytowanego przepisu jednoznacznie wskazuje, że ratio legis jego wprowadzenia nie dotyczyło zezwolenia udzielanie zgody na wykorzystanie tajemnicy skarbowej w sprawach karnych, lecz na potrzeby innych postępowań niż karne.

XII. Jak podkreślano w doktrynie, błąd w ustaleniach faktycznych ( error facti) przyjętych za podstawę orzeczenia to błąd, który wynika bądź to z niepełności postępowania dowodowego (tzw. błąd "braku"), bądź też z przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów (błąd "dowolności"). Może on więc być wynikiem nieznajomości określonych dowodów lub nieprzestrzegania dyrektyw obowiązujących przy ocenie dowodów (art. 7), np. błąd logiczny w rozumowaniu, zlekceważenie niektórych dowodów, danie wiary dowodom nieprzekonującym, bezpodstawne pominięcie określonych twierdzeń dowodowych, oparcie się na faktach w istocie nieudowodnionych itd. (T. Grzegorczyk – Kodeks postępowania karnego. Komentarz, wyd. III, Zakamycze 2003,– s. 1133-1134).

Wielokrotnie podkreślano w orzecznictwie, że zarzut błędu w ustaleniach faktycznych nie może ograniczać się wyłącznie do polemiki z ocenami dokonanymi przez Sąd I instancji, bez wskazania jakich konkretnie uchybień w zakresie zasad logicznego rozumowania dopuścił się sąd w ocenie zebranego materiału dowodowego. Możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego odmiennego poglądu, nie może prowadzić do wniosku o dokonaniu przez sąd błędu w ustaleniach faktycznych. Wyraża to wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 maja 2005r. sygn. WA – 10/05: „ Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych nie może sprowadzać się do samej polemiki z ustaleniami sądu a quo wyrażonymi w uzasadnieniu zaskarżonego rozstrzygnięcia, lecz musi zmierzać do wykazania jakich konkretnie uchybień w zakresie logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego dopuścił się sąd w ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Sama możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego odmiennego poglądu w kwestii ustaleń faktycznych, opartego nie na innych dowodach od tych, na których oparł się sąd pierwszej instancji (…) nie może prowadzić do wniosku o popełnieniu przez ten sąd błędu w ustaleniach faktycznych.

Istota zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych nie może opierać się na odmiennej ocenie materiału dowodowego, innymi słowy mówiąc na forsowaniu własnego poglądu strony na tę kwestię. Stawiając tego rodzaju zarzut należy wskazać, jakich uchybień w świetle zgodności (lub niezgodności) z treścią dowodu, zasad logiki (błędność rozumowania i wnioskowania) czy sprzeczności (bądź nie) z doświadczeniem życiowym lub wskazaniami wiedzy dopuścił się w dokonanej przez siebie ocenie dowodów sąd pierwszej instancji” (OSNwSK 2005, z. 1, poz. 949 oraz poz. 947; podobnie T. Grzegorczyk – Kodeks postępowania karnego. Komentarz, , wyd. III, Zakamycze 2003 s. 1134 oraz P. Hoffmański, E. Sadzik, K. Zgryzek – Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. II, Warszawa 2007, s. 666-667).

W realiach niniejszej sprawy, poza polemiką z ustaleniach faktycznymi, w swoich apelacjach, z pozoru rozbudowanych oraz podnoszących szereg zarzutów oraz uchybień, obrońcy oskarżonych: A. S., D. W., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K., nie postawili zaskarżonemu wyrokowi rzeczowych zarzutów dotyczących niewłaściwego odczytania treści dowodów, błędów logicznego rozumowania i wnioskowania, a także sprzeczności ustaleń Sądu I instancji ze wskazaniami wiedzy i zasadami doświadczenia życiowego.

Nie można w żadnym wypadku doszukiwać się także naruszenia zasady swobodnej oceny dowodów w tym, że Sąd I instancji uznał za wiarygodne dowody obciążające wymienionych oskarżonych, w tym część zeznań i wyjaśnień świadka D. G. (1), a także częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. W., odrzucając szereg podanych przez nich faktów jako niewiarygodne. Właśnie konsekwencją obowiązywania zasady swobodnej oceny dowodów jest to, że nie ma reguły nakazującej całkowite uznanie wiarygodności lub jej braku określonego środka dowodowego. Jak słusznie stwierdził Sąd Najwyższy w zachowującym pełną aktualność wyroku z dnia 28 marca 1974r. sygn. Rw 152/74: „ Kierując się przepisem art. 4 § 1 [obecnie art. 7] k.p.k., sąd może określonym zeznaniom świadka lub wyjaśnieniom oskarżonego częściowo dać lub nie dać wiary, pod tym jednak warunkiem, że stanowisko swoje w sposób przekonujący uzasadni w konfrontacji z całokształtem zebranego materiału dowodowego. Sama zaś okoliczność, że świadek lub oskarżony dotychczas nienagannie się zachowywali albo przeciwnie - że dotychczasowy ich tryb życia był naganny, bez ustalenia innych okoliczności nie może stanowić o tym, że dane zeznanie lub wyjaśnienie jest albo nie jest wiarygodne” (OSNKW 1974, z. 7-8, poz. 154 ). W kolejnym wyroku z dnia 14 lipca 1975r., sygn. Rw 323/75 Sąd Najwyższy odniósł się także do możliwości uznania za wiarogodne nawet pewnych fragmentów relacji świadka. Stwierdził, że „ z istoty (…) zasady swobodnej oceny dowodów wynika, że sąd realizując ustawowy postulat poczynienia ustaleń faktycznych odpowiadających prawdzie (art. 2 § 1 pkt 2 [ob. 2 § 2] k.p.k.) ma prawo uznać za wiarygodne zeznania świadka co do niektórych przedstawionych przezeń okoliczności i nie dać wiary zeznaniom tego samego świadka co do innych okoliczności - pod warunkiem że stanowisko sądu w kwestii oceny zeznań świadka zostanie należycie uzasadnione” (OSNKW 1975, z. 9, poz. 133). Mając powyższe na uwadze, stanowisko Sądu Okręgowego we Wrocławiu w zakresie wiarygodności zeznań i wyjaśnień świadka D. G. (1), a także częściowo wyjaśnień oskarżonego D. W., bezsprzecznie pozostawało pod ochroną przepisu art. 7 k.p.k..

Jak wielokrotnie podkreślano w doktrynie i orzecznictwie, przekonanie Sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k. wtedy, gdy: jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.), stanowi wyraz rozważenia wszystkich tych okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 k.p.k.), jest wyczerpujące i logiczne - z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego - uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k.). Akcentuje to szereg orzeczeń Sądu Najwyższego i sądów apelacyjnych (por. wyrok SN z 3.09.1998r. sygn. V KKN 104/98 – Prokuratura i Prawo 1999, nr 2, poz. 6; a także wyrok S.A. w Łodzi z 20.03.2002r. sygn. II AKa 49/02 – Prokuratura i Prawo 2004, nr 6, poz. 29). Wszystkim tym wymogom Sąd Okręgowy we W. sprostał, nie naruszając także przepisu art. 5 § 2 k.p.k. nakładającego obowiązek rozstrzygania nie dających się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego.

Słusznie zatem Sąd Okręgowy, na podstawie przedstawionych wyżej i omówionych dowodów osobowych oraz dowodów z dokumentów, ocenianych zgodnie z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego, doszedł do przekonania, że oskarżeni: A. S., D. W., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K., dopuścili się przypisanych im przestępstw i przestępstw skarbowych, a swoje stanowisko uzasadnił wyczerpująco i przekonująco, wypełniając wymogi określone w przepisie art. 424 k.p.k., uwzględniając przy tym okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i niekorzyść oskarżonych (art. 4 k.p.k.). Uzasadnienie to pozwalało także na kontrolę instancyjną zaskarżonego wyroku.

XIII. Nie były trafne zarzuty obrazy przepisu art. 424 § 1 k.p.k. sformułowane w apelacjach wniesionych przez obrońców oskarżonych: A. S., M. J., K. S. (1) i P. K., zarzucających niedoskonałości części motywacyjnej uzasadnienia zaskarżonego wyroku w zakresie omówienia podstaw dowodowych przypisania tym oskarżonym zarzucanych im czynów, a następnie wszechstronnego odniesienia się do ich wyjaśnień, a także określenia znamion przypisanych przestępstw i przestępstw skarbowych. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd Okręgowy we Wrocławiu w sposób pełny, wręcz analityczny i realizujący wszelkie wymagania z art. 424 § 1 i 2 k.p.k.

Rola uzasadnienia wyroku jest doniosła, gdyż jest ono podstawowym środkiem kontroli prawidłowości orzeczenia, pozwalającym instancji odwoławczej na sprawdzenie czy sąd i instancji oparł ustalenia faktyczne na analizie całokształtu okoliczności ujawnionych na rozprawie głównej. Zgadzając się zatem z powszechnym i właściwie niekwestionowanym poglądem, że uzasadnienie jest swego rodzaju sprawozdaniem, nawiązującym do przebiegu rozprawy i narady nad wyrokiem, jednak powstającym już po jego ogłoszeniu, to trudno przyjąć, że uzasadnienie może mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia, a nie odwrotnie, że treść rozstrzygnięcia winna kształtować treść uzasadnienia.

W doktrynie i orzecznictwie zwracano jednak uwagę na to, że niespełnienie wymagań ustawowych w zakresie uzasadnienia nie może być utożsamiane z wadliwością samego rozstrzygnięcia, gdyż naruszenie przepisu art. 424 k.p.k. nie ma wpływu na treść wyroku, gdyż dochodzi do niego już po jego wydaniu (R.A. Stefański [w:] J. Bratoszewski, L. Gadrocki, Z. Gostyński, S.M. Przyjemski, R.A. Stefański, S. Zabłocki – Kodeks postępowania karnego. Komentarz, tom II, Dom Wydawniczy ABC 1998r., s. 390 oraz P. Hofmański, E. Sadzik, K. Zgryzek – Kodeks postępowania karnego. Tom II, Komentarz do art. 297-467, wyd. 3, Warszawa 2007, s. 582; a także wyrok SN z dnia 10 lutego 1984r. sygn IV KR –261/83 – OSNPG 1984, nr 7-8, poz. 85). A zatem, nie każde wadliwe uzasadnienie wyroku uniemożliwia przeprowadzenie kontroli instancyjnej, a w konsekwencji stanowi dostateczną przyczynę uchylenia wyroku oraz przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Do uchylenia wyroku może prowadzić tylko i wyłącznie taka wadliwość uzasadnienia, za względu na którą sąd odwoławczy nie może w sposób merytoryczny ustosunkować się do zarzutów i wniosków środka odwoławczego (por. wyrok SN z dnia 7 października 1983r. sygn. Rw – 7976/83 – OSNKW 1984, z. 5-6, poz. 58).

Właśnie taki stosunek do wadliwości uzasadnienia wyroku jest dostrzegany także w orzecznictwie sądów apelacyjnych. Jako przykład nich posłuży wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 26 lutego 2004r., sygn. II AKa – 413/03: „ Znaczenie uzasadnienia wyroku, które stanowi całość z dyspozytywną częścią orzeczenia, nie może poddawać w wątpliwość tezy, iż o trafności rozstrzygnięcia nie decyduje uzasadnienie, lecz materiał dowodowy stanowiący jego podstawę. Uzasadnienie w ramach kontroli odwoławczej stanowi jedynie punkt wyjścia do zbadania zasadności rozstrzygnięcia i jest oczywiste, że tak jak będąc formalnie nienaganne, nie może przesłaniać wad wyroku nie znajdującego podstaw w materiale dowodowym, tak też wadliwe uzasadnienie nie może przesądzać niezbędności korekty dyspozytywnej części orzeczenia. Nawet w razie występowania sprzeczności między wyrokiem a jego uzasadnieniem decydujące znaczenie ma stanowisko sądu wyrażone w wyroku” (Krakowskie Zeszyty Sądowe 2005, z. 1, poz. 37).

Podobnie wypowiadał się Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 23 listopada 2004r., II AKa – 235/04, stwierdzając jeszcze bardziej stanowczo: „ Gdy uzasadnienie wyroku nie odpowiada wymaganiom ustawy, ale sąd drugiej instancji może ocenić zarzuty sformułowane w apelacji w oparciu o materiał dowodowy, jaki został zebrany, to brak jest podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku i do przekazania sprawy do ponownego rozpoznania w I instancji. Jeżeli jednak w wyroku nie zawarto żadnych ustaleń faktycznych, to ponowne rozpoznanie sprawy w I instancji jest konieczne. Inaczej czyniąc, sąd apelacyjny byłby jedynym sądem, który dokonywałby ustaleń faktycznych, zatem dwuinstancyjność postępowania byłaby fikcją” (Krakowskie Zeszyty Sądowe 2004, z. 12, poz. 38).

Podzielając zasadniczo stanowiska zawarte we wskazanych wyżej judykatach należy stwierdzić, że niewłaściwie sporządzone uzasadnienie, choć niewątpliwie stanowi obrazę przepisu postępowania (art. 424 k.p.k.), jednak nie musi prowadzić zawsze do dyskwalifikacji zaskarżonego orzeczenia, gdyż następuje po wydaniu wyroku. Oznacza to, że nie zawsze konsekwencją obrazy przepisu art. 424 k.p.k. będzie możliwość uznania jej względną przyczynę odwoławczą z art. 438 pkt 2 k.p.k., gdyż brakuje niezbędnego elementu w postaci możliwości wywarcia przez wskazaną obrazę prawa wpływu na treść orzeczenia (por. A. Zachuta – Wadliwość uzasadnienia wyroku jako samodzielna przyczyna jego uchylenia, Prokuratura i Prawo 2006, nr 12, s. 157). W zaskarżonym wyroku, Sąd Okręgowy we Wrocławiu ustalił bowiem stan faktyczny i jednocześnie przeprowadził na rozprawie głównej wszelkie istotne dla sprawy dowody, a następnie ocenił je wnikliwie i wskazał podstawy orzeczenia wobec oskarżonych: A. S., D. W., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K., w tym co do orzeczonych kar jednostkowych, kary łącznej i pozostałych rozstrzygnięć.

Zarzuty apelacji obrońców oskarżonych: A. S., M. J., K. R. (1), N. S. (1) i K. S. (1) podnoszące obrazę przepisów prawa materialnego (art. 56 § 1 k.k.s. oraz art. 76 § 1 k.k.s.; art. 9 § 3 k.k.s.; art. 286 § 1 k.k.; art. 258 § 1 k.k. oraz art. 65 § 1 k.k.)

Jak już wyżej wskazano, wbrew zarzutom podniesionym w apelacjach obrońców oskarżonych: A. S., M. J., K. R. (1), N. S. (1) i K. S. (1), Sąd Okręgowy we Wrocławiu nie dopuścił się także obrazy prawa materialnego, a mianowicie:

1)  art. 56 § 1 k.k.s. oraz art. 76 § 1 k.k.s. poprzez ich zastosowanie, a tym samym naruszenia zasady odpowiedzialności indywidualnej i przypisanie współsprawstwa poszczególnym oskarżonym (w tym: A. S., D. W., M. J., K. S. (1) i P. K., a ponadto K. R. (1) – co do PHU (...) s.c. (...), N. S. (1) – co do (...) sp. z o.o.), w sytuacji, gdy – zdaniem autorów apelacji – ze stanu faktycznego i prawnego sprawy nie wynikało, aby wszyscy wymienieni oskarżeni w stosunku do wszystkich podmiotów biorących udział w tzw. karuzeli vatowskiej, mogli być podmiotami zdolnymi do popełnienia wymienionych przestępstw skarbowych, gdyż były to przestępstwa o charakterze indywidualnym, a wszystkich oskarżonych wobec każdego z podmiotów biorących udział w tzw. karuzeli vatowskiej, nie można było uznać za podatników, o którym mowa w art. 56 § 1 k.k.s. i art. 76 § 1 k.k.s.;

2)  art. 9 § 3 k.k.s. poprzez jego zastosowanie wskutek błędnej wykładni polegającej na uznaniu, iż – zdaniem obrońców oskarżonego A. S. – czynności oskarżonego A. S. wykonywane w ramach działalności (...) sp. z o.o. sp. k. oraz (...) sp. z o.o. można uznać ze mieszczące się w zakresie użytego w tym przepisie wyrażenia „ zajmuje się sprawami gospodarczymi” w odniesieniu do (...) sp. z o.o. oraz PHU (...) s.c. (...), podczas gdy ze względu na uregulowaną w tym przepisie instytucję modyfikującą zasady odpowiedzialności karnej, tj. rozszerzającą krąg osób odpowiedzialnych za przestępstwo, przepis ten powinien być interpretowany bardzo ściśle, w szczególności z odniesieniem do zarzuconego przestępstwa, wobec czego jego zastosowanie i przypisanie sprawstwa oskarżonemu nie mogło nastąpić bez uprzedniego ustalenia, iż swoim zachowaniem wypełnił on wszystkie znamiona podmiotowe i przedmiotowe zarzuconego czynu;

3)  art. 286 § 1 k.k. poprzez jego zastosowanie w odniesieniu do oskarżonych: A. S., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K., chociaż działania tych oskarżonych – zdaniem autorów apelacji – nie polegały na wykonywaniu jakiejkolwiek czynności stanowiącej element znamienia przestępstwa oszustwa oraz nie pozwalały na przyjęcie, iż doszło do współsprawstwa w zakresie popełnienia tego przestępstwa;

4)  art. 258 § 1 k.k. oraz art. 65 § 1 k.k. poprzez ich zastosowanie w odniesieniu do oskarżonych: A. S., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K., chociaż działania tych oskarżonych – zdaniem autorów apelacji – nie polegały na wykonywaniu jakiejkolwiek czynności stanowiącej element tego przestępstwa oszustwa oraz nakazywały uznanie braku świadomości oskarżonych, aby działali w ramach jakiejkolwiek zorganizowanej grupy.

Wskazane zarzuty były bezpodstawne i prawidłowym ustaleniom faktycznym poczynionym przez Sąd I instancji przeciwstawiały życzeniowe spojrzenie oskarżonych i ich obrońców, wynikające z przyjętej linii obrony, w której oskarżeni starali się wykazać, że postawiono im krzywdząco zarzuty popełnienia przestępstw i przestępstw skarbowych, chociaż prowadzili normalną działalność gospodarczą.

Po pierwsze, od dawna w orzecznictwie nie budzi wątpliwości pogląd, że postawienie zarzutu obrazy prawa materialnego jest dopuszczalne tylko wówczas, gdyż autorzy środka odwoławczego nie kwestionują ustaleń faktycznych.

Jak słusznie stwierdził Sąd Najwyższy w zachowującym aktualność wyroku z dnia 21 czerwca 1978r. sygn. I KR – 124/78: „ Obraza prawa materialnego ma miejsce wtedy, gdy stan faktyczny został w orzeczeniu prawidłowo ustalony i do niego nie zastosowano właściwego przepisu. Natomiast nie ma tej obrazy, kiedy wadliwość orzeczenia w tym zakresie jest wynikiem błędnych ustaleń, przyjętych za jego podstawę lub naruszenia przepisów prawa procesowego”. (OSNPG 1979, z. 3, poz. 51). Podobne stanowisko znajdujemy w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 2 sierpnia 1978r. sygn. I KR – 155/78: „ Nie ma obrazy prawa materialnego, gdy wada orzeczenia jest wynikiem błędnych ustaleń, przyjętych za jego podstawę. Jeżeli autor rewizji kwestionuje przyjętą w wyroku kwalifikację prawną czynu, ponieważ w działaniu oskarżonego dopatruje się innego od przypisanego mu przestępstwa, to podstawą takiej rewizji może być tylko zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku”. (OSNPG 1979, z. 3, poz. 52).

Skoro zatem, Sąd Okręgowy we Wrocławiu przeprowadził analizę całokształtu materiału dowodowego i zaaprobował dowody świadczące o wyczerpaniu przez oskarżonych zarzuconych im przestępstw, a jednocześnie odrzucił – jako niewiarygodne – wyjaśnienia oskarżonych: A. S., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K., w których starali się przedstawić jako osoby niewinne, niesłusznie wplątane w przestępczy proceder, to znaczy, że w sposób pozytywny ustalił stan faktyczny. Właśnie ten stan faktyczny został zakwestionowany wskazanymi wyżej zarzutami, które nie należy jednak rozpatrywać na płaszczyźnie zarzutu obrazy prawa materialnego.

Ponieważ obrońcy oskarżonych: A. S., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K. w swoich apelacjach kwestionowali winę i sprawstwo wymienionych oskarżonych w zakresie przypisanych im przestępstw i przestępstw skarbowych. Mając to na uwadze, zarzuty zawarte we wskazanych apelacjach w tym zakresie, należało rozstrzygać na płaszczyźnie obrazy prawa procesowego i błędów w ustaleniach faktycznych, gdyż autorzy podważali przyjęte przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne.

Po wtóre, Sąd Okręgowy we Wrocławiu wyraźnie dał wyraz temu, że odnosząc się do odpowiedzialności karnej oskarżonych: A. S., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K., zastosował przepis art. 21 § 2 k.k., stanowiącego, że jeżeli okoliczność osobista dotycząca sprawcy, wpływająca chociażby tylko na wyższą karalność, stanowi znamię czynu zabronionego, współdziałający podlega odpowiedzialności karnej przewidzianej za ten czyn zabroniony, gdy o tej okoliczności wiedział, chociażby go nie dotyczyła. Przepis ten należało stosować także do przestępstw skarbowych na podstawie art. 20 § 2 k.k.s.

Skoro Sąd Okręgowy we Wrocławiu przyjął, że wszyscy sprawcy przestępstw i przestępstw skarbowych mieli świadomość i wolę brania udziału w szeroko zorganizowanym procederze przestępczym, mając przekonanie, że powodem rzekomego obrotu olejem rzepakowym wywożonym za granicę do Niemiec i przywożonym ponownie do Polski jest wyłącznie chęć uzyskania korzystnych decyzji podatkowych w zakresie zwrotu podatku VAT albo obniżenia należnego podatku VAT, to miał pełne prawo ustalić także odpowiedzialność wszystkich uczestników procederu przestępczego na gruncie art. 258 § 1 k.k., art. 286 § 1 k.k. oraz art. 65 § 1 k.k., jak również art. 56 § 1 k.k.s. oraz art. 76 § 1 k.k.s., nawet jeśli niektórzy sprawcy nie byli podatnikami w zakresie zwrotu podatku VAT albo obniżenia należnego podatku VAT.

Dalsze uwagi odnoszące się do prawidłowości ustaleń faktycznych przyjętych w zaskarżonym wyroku zostały przedstawione we wcześniejszej części niniejszego uzasadnienia.

Zarzuty apelacji prokuratora wniesionej na niekorzyść oskarżonych: K. R. (1), N. S. (1) i M. J., domagającego się orzeczenia wobec nich bezwzględnych kar łącznych w wymiarze po 2 (dwa) lata pozbawienia wolności, a także zarzuty apelacji obrońców oskarżonych: D. W. i M. J. co do wymierzonych kar, jak również kwestia prawidłowości wymierzonych kar na tle apelacji obrońców wszystkich pozostałych oskarżonych (zgodnie z domniemaniem z art. 447 § 1 k.p.k.)

I. Jak już wskazano wcześniej, na częściowe uwzględnienie zasługiwały natomiast apelacje wniesione przez obrońców oskarżonych: A. S., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K. (także w na podstawie art. 447 § 1 k.p.k.), jak również apelacje obrońców oskarżonego D. W. odnoszące się do prawidłowości kar jednostkowych i kar łącznych wymierzonych w stosunku do wszystkich oskarżonych. Nie było jednak podstaw do łagodzenia kary grzywny w kontekście apelacji obrońcy oskarżonego M. J..

Nie znalazły bowiem akceptacji wnioski Sądu Okręgowego we Wrocławiu o potrzebie orzeczenia w stosunku do oskarżonych: A. S. i D. W. bezwzględnych kar pozbawienia wolności, jak również w tym kontekście, nie zasługiwała na uwzględnienie apelacja prokuratora Prokuratury (...) we Wrocławiu wniesiona na niekorzyść oskarżonych: K. R. (1), N. S. (1) i M. J., domagająca się orzeczenia wobec nich bezwzględnych kar łącznych w wymiarze po 2 (dwa) lata pozbawienia wolności.

Argumentacja wyrażona w zaskarżonym wyroku przez Sąd I instancji, jak również w apelacji prokuratora co do potrzeby orzeczenia bezwzględnych kar pozbawienia wolności w stosunku do oskarżonych: A. S., D. W., K. R. (1), N. S. (1) i M. J., była całkowicie nieprzekonująca. Nie było potrzeby orzeczenia bezwzględnych kar pozbawienia wolności przede wszystkim na tle właściwości i warunków osobistych wszystkich oskarżonych, ich zachowanie po przestępstwie i dotychczasowego trybu życia, dających podstawę do wniosków, że mimo orzeczenia kar pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania oskarżeni będą przestrzegać porządku prawnego, a w szczególności nie popełnią ponownie przestępstw.

Zapytania o karalność oskarżonych: A. S. (k. 8199, 8691), D. W. (k. 7440, 8202, 8696), M. J. (k. 7438, 8196, 8692), K. R. (3) (k. 8198, 8693), N. S. (1) (k. 8201, 8694-8695), K. S. (1) (k. 8200, 8690) i P. K. (k. 8197, 8689), analizowane na tle odpisów wyroków dot. oskarżonego M. J. (k. 7453-7456) oraz postanowienia Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 22 marca 2019r. sygn. akt III K – 75/19 o umorzeniu postępowania wobec oskarżonego K. S. (1) o przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (k. 7533-7534), potwierdziły bowiem, że żaden z nich nie ma statusu osoby skazanej, a zatem w trakcie trwającego wiele lat postępowania karnego w niniejszej sprawie prowadzili nienaganny tryb życia, czyli przez okres ponad 10 lat od momentu popełnienia przypisanych im przestępstw. Okoliczność ta miała kapitalne znaczenie dla oceny, jaką karę należało orzec wobec oskarżonych, szczególnie zważywszy na potrzebę wymierzania bezwzględnych kar pozbawienia wolności jako ultima ratio. W odniesieniu do żadnego z oskarżonych, ze względu na ich wiek, stan zdrowia, stosunki osobiste, rodzinne i majątkowe, nie było potrzeby orzeczenia bezwzględnych kar pozbawienia wolności, szczególnie, że zostały im wymierzone także kary grzywny, realizujące cele w zakresie prewencji szczególnej.

Jak już wskazano, na stronach 77-78 uzasadnienia zaskarżonego wyroku (k. 8413-8413v) Sąd Okręgowy we Wrocławiu przedstawił dane o wieku, stanie zdrowia, stosunkach osobistych, rodzinnych i majątkowych wszystkich oskarżonych. Analiza tych okoliczności, w połączeniu z własnymi ustaleniami Sądu odwoławczego, prowadziła do uznania, że kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, połączone z orzeczonymi grzywnami, w pełni zrealizują cele kary z art. 53 § 1 i 2 k.k. w zakresie społecznego oddziaływania kar, jak również cele wychowawcze i zapobiegawcze wobec każdego z oskarżonych. Przy wymiarze tych kar, a także ich charakterze uwzględniono następujące okoliczności w odniesieniu do każdego z oskarżonych:

1) co do oskarżonego A. S. , który ma obecnie (...)lata (urodził się w dniu (...)), ma wykształcenie średnie, jest z zawodu technikiem elektrykiem, uwzględniono przede wszystkim jego stan zdrowia oparty o dokumentację lekarska i opinie sądowo-lekarskie (k. 7576-7577, 7582, 7717-7718, 7719-7722, 7733-7743, 7744). Uwzględniono także, że oskarżony uzyskuje dochód około 5.500 złotych miesięcznie. Jest ojcem dwojga dorosłych dzieci. Oskarżony nie był karany (k. 8199, 8691);

2) co do oskarżonego D. W. , który ma obecnie (...)lat (urodził się w dniu (...)), ma wykształceniu wyższe, jest z zawodu inżynierem budowy dróg i mostów, uwzględniono szczególną sytuację osobista wynikającą ze stanu zdrowia żony oskarżonego, B. W., w tym dane zawarte w piśmie jego syna, J. W. (2) z dnia 27.08.2019r. wraz z załącznikami, w tym decyzją (...)Urzędu Pracy w G. z dnia 18.06.2019r. o uznaniu D. W. za osobę bezrobotną oraz zaświadczeniem (...) Centrum (...) z dnia 29.05.2019r. o pobieraniu świadczeń opiekuńczych przez D. W. (k. 7769-7779), odpis z Krajowego Rejestru Sądowego dot. (...) (k. 8579-8584), wreszcie dane o śmierci żony (odpis aktu zgonu B. W. – k. 7771), a ponadto dokumentację medyczną dot. stanu zdrowia samego oskarżonego D. W. (k. 7878a). Oskarżony ten utrzymuje się z prac dorywczych i oszczędności. Jest ojcem trójki pełnoletnich dzieci. Oskarżony nie był karany sądownie (k. 7440, 8202, 8696). Co do tego oskarżonego uwzględniono, że w toku postępowania był tymczasowo aresztowany przez kilka miesięcy (od dnia 17 listopada 2017r. do dnia 8 lutego 2018r.), co potwierdzały dane z systemu (...) (k. 8648-8653, 8660-8662). Okoliczności te wskazywały, że pewne cele w zakresie prewencji szczególnej zostały wobec niego osiągnięte podczas stosowania wspomnianego środka zapobiegawczego;

3) co do oskarżonego M. J. , który ma obecnie niemal (...)lat (urodził się w dniu (...)), ma wykształcenie średnie, jest z zawodu technikiem budowlanym uwzględniono to, że utrzymuje się z pracy jako pracownik biurowy niemieckiej firmy z wynagrodzeniem miesięcznym w kwocie 1.200-1.500 Euro miesięcznie, a także jego stan zdrowia poświadczony zaświadczeniem lekarskim (k. 7592a). Nie ma nikogo na utrzymaniu. W świetle prawa nie był karany (k. 7438, 7453-7456, 8196, 8692). Co do tego oskarżonego uwzględniono, że w toku postępowania był tymczasowo aresztowany przez kilka miesięcy (od dnia 7 listopada 2017r. do dnia 23 stycznia 2018r.), co potwierdzały dane z systemu (...) (k. 8648-8653, 8660-8662). Okoliczności te wskazywały, że pewne cele w zakresie prewencji szczególnej zostały wobec niego osiągnięte podczas stosowania wspomnianego środka zapobiegawczego;

4) co do oskarżonego K. R. (1) , który ma obecnie (...) lat (urodził się w dniu (...)), ma wykształcenie średnie, jest z zawodu ekonomistą uwzględniono, że jest członkiem zarządu i głównym księgowym spółki (...) sp. z o.o., osiągającego miesięczny dochód z tytułu umowy o pracę w wysokości 8.000 złotych, a także stan rodzinny. Jest żonaty, ma dwójkę pełnoletnich dzieci. Nie był karany (k. 8198, 8693);

5) co do oskarżonego N. S. (1) , który ma obecnie niespełna (...) lata (urodził się w dniu (...)), ma wykształcenie średnie, bez zawodu, obecnie prowadzącego własną działalność gospodarczą pod firmą PHU (...) s.c., osiągając miesięczny dochód w wysokości około 930.000 złotych rocznie, uwzględniono jest stan osobisty i rodzinny, w tym poświadczony zaświadczeniem lekarskim dot. ciąży żony oskarżonego, K. S. (2) (k. 8701). Nie był dotychczas karany (k. 8201, 8694-8695);

6) co do oskarżonego K. S. (1) , który obecnie ma (...) lata (urodził się w dniu (...)), ma wykształcenie średnie, jest bez zawodu, pracującego jako logistyk, osiągając miesięczny dochód w wysokości około 3.000 złotych, uwzględniono przede wszystkim stan osobisty i rodzinny. Jest żonaty i ma dwoje małoletnich dzieci w wieku w wieku 9 i 4 lat. Nie był dotychczas karany (k. 8200, 8690);

7) co do oskarżonego P. K. , który ma obecnie (urodził się w dniu (...)) ma wykształcenie średnie, jest z zawodu technikiem mechatronikiem, uwzględniono jest sytuację osobistą, rodzinną i zdrowotną. Obecnie zatrudniony jako magazynier oraz pozostający na rencie z tytułu niepełnosprawności, osiągając łączny miesięczny dochód w wysokości 2.500 złotych. Jest po rozwodzie, bezdzietny, nie ma nikogo na utrzymaniu. Nie był dotychczas karany (k. 8197, 8689).

II. Należało generalnie jednak podzielić podstawy wymiaru kar jednostkowych i kar łącznych, określone przez Sąd I instancji, a mianowicie dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 k.k., w tym współmierność do stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonych przestępstw oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które mają osiągnąć w stosunku do oskarżonych, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Niewątpliwie należało odnotować wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonym, które godziły w interesy finansowe Skarbu Państwa (w tym w ogół społeczeństwa). Nie sposób nie zgodzić się bowiem z tym, iż przestępstwa w konsekwencji przekładają się na problemy z finasowaniem celów publicznych, pogłębiając istniejący deficyt budżetowy, a tym samym również godząc w bezpieczeństwo finansowe obywateli. Swoim zachowaniem oskarżeni godzili również w pewność obrotu gospodarczego, zaufanie do niego, a także w wiarygodność dokumentów, w tym obrocie się pojawiających. Wreszcie swoim zachowaniem oskarżeni utrudniali funkcjonowanie instytucji państwowych takich jak organy skarbowe.

Jak słusznie podkreślił Sąd Okręgowy we Wrocławiu nie można było bagatelizować zorganizowanego charakteru przypisanych oskarżonym przestępstw i przestępstw skarbowych, skomplikowanego planowania poszczególnych zachowań, ich profesjonalizmu, działania wspólnie i w porozumieniu z większą liczbą osób, a także wysokości zobowiązań podatkowych Skarbu Państwa zagrożonych uszczuplaniem w kwocie przewyższającej 700.000 złotych. To musiało wpływać na uznanie, iż stopień społecznej szkodliwości tych czynów, ale stopień winy sprawców były rzeczywiście wysokie.

Niewątpliwie obciążająco na wymiar kar jednostkowych i kar łącznych musiały wpłynąć działania podejmowane były z premedytacją, w sposób planowy, z zaangażowaniem wielu podmiotów w przestępczy proceder. Oskarżeni: A. S., K. R. (1), czy N. S. (1) oprócz prowadzenia normalnej, dochodowej działalności, decydowali się jednak na pozorowanie działalności w obszarze handlu olejem rzepakowym, aby uzyskać łatwy zysk kosztem Skarbu Państwa. Niewątpliwie to oskarżony A. S. pełnił kluczową rolę w działaniach podejmowanych w ramach tej karuzeli podatkowej, podobnie jak oskarżony D. W., który nie tylko firmował podmiot będący znikającym podatnikiem, ale również obok oskarżonego A. S. pomógł organizować tą karuzelę podatkową, co musiało znaleźć odzwierciedlenie w wymiarze kary.

Wspomniane kary i środki karne uwzględniały zatem wysoką społeczną szkodliwość czynu oskarżonego, na którą składają się okoliczności przedmiotowe (charakter naruszonych dóbr prawnych związanych z prawidłowością obrotu gospodarczego i interesami Skarbu Państwa, rozmiarze działalności przestępczej) i okoliczności podmiotowe (postać winy, postać zamiar bezpośredni, pobudki i motywacje oskarżonych, związane z niskimi pobudkami wzbogacenia się kosztem nielegalnych działań).

Jednak wszystkie cele kary spełnią w wypadku oskarżonych: A. S., D. W., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K. także kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, jak również kary grzywny, połączone z innymi orzeczeniami, związanymi z dolegliwościami finansowymi.

Mając powyższe na uwadze, czyniąc podstawą wszelkich rozstrzygnięć względniejsze dla sprawcy przepisy Kodeksu karnego według stanu prawnego na dzień 30 czerwca 2015r., zgodnie z art. 4 § 1 k.k. oraz przepisy Kodeksu karnego skarbowego według stanu prawnego na dzień 31 grudnia 2016r., zgodnie z art. 2 § 2 k.k.s., zmieniono zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonego A. S. ten sposób, że:

a) karę wymierzoną w punkcie II części rozstrzygającej, za przestępstwo skarbowe z art. 62 § 2 k.k.s. i art. 61 § 1 k.k.s i art. 76 § 1 k.k.s. i art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. w zw. z art. 8 § 1 k.k.s., obniżono do 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

b) na podstawie art. 8 § 2 k.k.s. stwierdzono, że w odniesieniu do kar pozbawienia wolności orzeczonych w punkcie I podpunkt „a” niniejszego wyroku oraz w punkcie III części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku wykonaniu podlega wobec oskarżonego A. S. kara 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności orzeczona w punkcie I podpunkt „a” niniejszego wyroku;

c) na podstawie art. 8 § 3 k.k.s. stwierdzono, że w odniesieniu do kar grzywny orzeczonych w punktach: II i III części rozstrzygającej wykonaniu podlega wobec oskarżonego A. S. kara grzywny orzeczona w punkcie II części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku;

d) stwierdzono, że utraciła moc kara łączna pozbawienia wolności wymierzona wobec oskarżonego A. S. w punkcie XXIX części rozstrzygającej.

W pozostałej części zaskarżony wyrok wobec oskarżonego A. S. utrzymano w mocy.

Następnie, na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k., według stanu prawnego na dzień 30 czerwca 2015r., zgodnie art. 4 § 1 k.k., połączono kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonego A. S. w punkcie I zaskarżonego wyroku oraz w punkcie I podpunkt „a” niniejszego wyroku i wymierzono mu karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności. Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 2 k.k. według stanu prawnego na dzień 30 czerwca 2015r., zgodnie art. 4 § 1 k.k., wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego A. S. w punkcie II niniejszego wyroku kary łącznej 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres 3 (trzech) lat próby, zaś na podstawie art. 73 § 2 k.k. według tego samego stanu prawnego oddano oskarżonego A. S. w okresie próby pod dozór kuratora sądowego. Wreszcie, w miejsce rozstrzygnięcia zawartego w punkcie XXXI części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku, na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono oskarżonemu A. S. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 8 listopada 2017r. od godz. 06:05 do dnia 9 listopada 2017r. do godz. 20:00 (2 dni), na poczet podlegającej wykonaniu kary 300 (trzystu) stawek dziennych grzywny, z ustaleniem wysokości stawki dziennej na kwotę 200,- (dwustu) złotych, wymierzonej w punkcie II części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku, przyjmując na podstawie art. 127c k.p.k. ten okres pozbawienia wolności za równoważny 4 (czterem) stawkom dziennym grzywny.

Z tych samych względów, zmieniono zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonego D. W. ten sposób, że:

a) karę łączną orzeczoną w punkcie XXIX części rozstrzygającej obniżono do 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

b) na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. art. 70 § 2 k.k., według względniejszego dla sprawcy stanu prawnego na dzień 30 czerwca 2015r., zgodnie art. 4 § 1 k.k., wykonanie orzeczonej w punkcie II podpunkt „a” niniejszego wyroku kary łącznej 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres 3 (trzech) lat próby;

c) na podstawie art. 73 § 2 k.k. według stanu prawnego na dzień 30 czerwca 2015r., zgodnie art. 4 § 1 k.k., oddano oskarżonego D. W. w okresie próby pod dozór kuratora sądowego;

d) w miejsce rozstrzygnięcia zawartego w punkcie XXXI części rozstrzygającej, na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono oskarżonemu D. W. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 17 listopada 2017r. od godz. 07:05 do dnia 8 lutego 2018r., na poczet podlegającej wykonaniu kary 250 (dwustu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, z ustaleniem wysokości stawki dziennej na kwotę 150,- (stu pięćdziesięciu) złotych, wymierzonej w punkcie VI części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku przyjmując ten okres pozbawienia wolności za równoważny 168 (stu sześćdziesięciu ośmiu) stawkom dziennym grzywny.

Ponieważ nie było podstaw do orzekania długich okresów poddania oskarżonych kontroli probacyjnej, zmieniono zaskarżony wyrok wobec oskarżonych: M. J. (J.), K. R. (1) i N. S. (1) w ten sposób, że ustalone w punkcie XXX części rozstrzygającej okresy próby, w związku z warunkowym zawieszeniem orzeczonych wobec nich kar łącznych pozbawienia wolności, skrócono do 3 (trzech) lat, na podstawie art. 73 § 2 k.k. według względniejszego dla sprawców stanu prawnego na dzień 30 czerwca 2015r., oddając wymienionych oskarżonych w okresach próby pod dozór kuratora sądowego, jak również zmieniono zaskarżony wyrok wobec oskarżonych: K. S. (1) i P. K. w ten sposób, że ustalone w punkcie XXX części rozstrzygającej okresy próby, w związku z warunkowym zawieszeniem orzeczonych wobec nich kar łącznych pozbawienia wolności, skrócono do 3 (trzech) lat.

W pozostałej części zaskarżony wyrok wobec oskarżonych: A. S., D. W., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K. utrzymano w mocy.

Wspomniane kary i środki karne w stosunku do oskarżonych czynią w pełni zadość celom kary określonym w art. 53 k.k. w zakresie prewencji szczególnej oraz społecznego oddziaływania kary. Podkreślają jak groźne społecznie są czyny godzące w prawidłowość obrotu gospodarczego oraz interesy finansowe Skarby Państwa i obywateli. Zważywszy na właściwości i warunki osobiste oskarżonych, przedstawione wyżej, kary w tej postaci będą miały także w odniesieniu do nich walor prewencji szczególnej. Nie powinny to być jednak kary surowsze, jak chciał prokurator, ani łagodniejsze, gdyż niweczyłoby to wspomniane cele zapobiegawcze i wychowawcze kary.

Należy przypomnieć, że wielokrotnie zwracano uwagę w orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów apelacyjnych, jaki kryteria muszą być spełnione, aby uznać karę za rażąco niewspółmierną. W wyroku Sądu Najwyższego w składzie 7 sędziów z dnia 9 stycznia 1973r., sygn. V KRN – 474/72 stwierdzono, że „ rażąca niewspółmierność kary występuje wtedy, gdy kara orzeczona nie uwzględnia w należyty sposób stopnia społecznej szkodliwości przypisywanego czynu oraz nie realizuje wystarczająco celu kary, ze szczególnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych. Pojęcie niewspółmierności rażącej oznacza znaczną, wyraźną i oczywistą, a więc niedającą się zaakceptować dysproporcję między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą (zasłużoną). Przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona tylko wtedy, gdy na podstawie ustalonych okoliczności sprawy, które powinny mieć decydujące znaczenie dla wymiaru kary, można przyjąć, iż zachodzi wyraźna różnica między karą wymierzoną a karą, która powinna zostać wymierzona w wyniku prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo” (OSNKW 1973, nr 6, poz. 76).

Z kolei, Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia z dnia 30 maja 2003r. sygn. II AKa – 163/03 dał wyraz temu, że „ nie każda różnica w ocenie wymiaru kary może uzasadniać zarzut rażącej niewspółmierności kary w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k., ale tylko taka, która jest natury zasadniczej, to znaczy jest niewspółmierna w stopniu nie dającym się zaakceptować. Niewspółmierność rażąca to znaczna, "bijąca w oczy" różnica między karą wymierzoną, a karą sprawiedliwą, zasłużoną” (OSA 2003, z. 11, poz. 113).

Takie nieusprawiedliwione dysproporcje w wymierzonych ostatecznie wobec oskarżonych: A. S., D. W., M. J., K. R. (1), N. S. (1), K. S. (1) i P. K. karach jednostkowych i karach łącznych nie zachodzą. Stanowisko takie należy w pełni zaakceptować. Mając powyższe na uwadze, nie uwzględniono apelacji prokuratora i obrońców pozostałych oskarżonych i zaskarżony wyrok utrzymano w mocy (art. 437 § 1 k.p.k.).

Orzeczenie o kosztach sądowych

Zasądzono od wszystkich oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa przypadające na nich koszty postępowania odwoławczego odpowiednio:

a) A. S. w wysokości 12.302,- (dwunastu tysięcy trzystu dwóch) złotych, na co składa się 2,- złote tytułem 1/10 zryczałtowanych wydatków Skarbu Państwa w tym postępowaniu oraz 12.300,- złotych opłaty za obie instancje;

b) D. W. w wysokości 7.802,- (siedmiu tysięcy ośmiuset dwóch) złotych, na co składa się 2,- złote tytułem 1/10 zryczałtowanych wydatków Skarbu Państwa w tym postępowaniu oraz 7.800,- złotych opłaty za obie instancje;

c) M. J. (J.) w wysokości 5.102,- (pięciu tysięcy stu dwóch) złotych, na co składa się 2,- złote tytułem 1/10 zryczałtowanych wydatków Skarbu Państwa w tym postępowaniu oraz 5.100,- złotych opłaty za drugą instancję;

d) K. R. (1) w wysokości 12.302,- (dwunastu tysięcy trzystu dwóch) złotych, na co składa się 2,- złote tytułem 1/10 zryczałtowanych wydatków Skarbu Państwa w tym postępowaniu oraz 12.300,- złotych opłaty za drugą instancję;

e) N. S. (1) w wysokości 6.302,- (sześciu tysięcy trzystu dwóch) złotych, na co składa się 2,- złote tytułem 1/10 zryczałtowanych wydatków Skarbu Państwa w tym postępowaniu oraz 6.300,- złotych opłaty za drugą instancję;

f) K. S. (1) w wysokości 3.902,- (trzech tysięcy dziewięciuset dwóch) złotych, na co składa się 2,- złote tytułem 1/10 zryczałtowanych wydatków Skarbu Państwa w tym postępowaniu oraz 3.900,- złotych opłaty za drugą instancję;

g) P. K. (K.) w wysokości 2.702,- (dwóch tysięcy siedmiuset dwóch) złotych, na co składa się 2,- złote tytułem 1/10 zryczałtowanych wydatków Skarbu Państwa w tym postępowaniu oraz 2.700,- złotych opłaty za drugą instancję.

Jednocześnie stwierdzono, że dalsze koszty postępowania odwoławczego związane z apelacją prokuratora ponosi Skarb Państwa.

Orzeczenie o zasądzeniu od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa przypadających na nich kosztów postępowania odwoławczego, znalazło oparcie w przepisie art. 636 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. Przepis art. 636 § 1 k.p.k. nakazywał obciążenie Skarbu Państwa kosztami postępowania odwoławczego związanymi z apelacją prokuratora obciąża Skarb Państwa.

Jednocześnie, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 634 k.p.k. i art. 633 k.p.k., a także art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz.U. z 2023r. poz. 123 z późniejszymi zmianami), zasadzono od wszystkich oskarżonych odpowiednie opłaty.

Przy wspomnianych orzeczeniach wzięto pod uwagę stan osobisty, rodzinny, zdrowotny i majątkowy wszystkich oskarżonych, ich możliwości zarobkowe, także w kontekście orzeczonych kar pozbawienia wolności i grzywny.

Agata Regulska

Bogusław Tocicki

Jarosław Mazurek

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Marta Markiewicz-khalouf
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny we Wrocławiu
Osoba, która wytworzyła informację:  Bogusław Tocicki,  Agata Regulska ,  Jarosław Mazurek
Data wytworzenia informacji: