Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II AKa 30/24 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny we Wrocławiu z 2024-07-10

Sygnatura akt II AKa 30/24

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lipca 2024 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSA Jerzy Skorupka (spr.)

Sędziowie: SA Piotr Kaczmarek

SA Bogusław Tocicki

Protokolant: Anna Konieczna

przy udziale Bogdana Wrzesińskiego prokuratora Prokuratury (...) we W.

po rozpoznaniu 10 lipca 2024 r.

sprawy M. K. (1)

oskarżonego z art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu

z 13 października 2023 r. sygn. akt III K 196/23

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od oskarżonego M. K. (1) na rzecz Skarbu Państwa 20 zł tytułem wydatków postępowania odwoławczego oraz wymierza mu opłatę w wysokości 300 zł za II instancję.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy we Wrocławiu wyrokiem z 13 października 2023 r., III K 196/23 uznał M. K. (1) za winnego popełnienia przestępstwa z art. 284§1 KK w zw. z art. 294§1 KK, za co wymierzył mu karę roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności. Ponadto, na podstawie art. 46§1 KK sąd zasądził od M. K. (1) obowiązek naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem przez zapłatę na rzecz (...) SA w Ł. 492.000 zł, z tym zastrzeżeniem, że spełnienie w całości lub w części przez sp. z o.o. (...) do kwoty 190.650 zł świadczenia określonego nakazem zapłaty wydanym 1 czerwca 2021 r. przez Sąd Okręgowy w Łodzi w sprawie X GHc 734/21 zwolni oskarżonego o uiszczoną kwotę z obowiązku naprawienia szkody.

Wymieniony wyrok zaskarżył w całości obrońca oskarżonego adw. G. H. zarzucając:

1.  obrazę przepisów postępowania, która miała istotny wpływ na treść wyroku, tj. art. 7 KPK i art. 410 KPK, przez oparcie rozstrzygnięcia na części materiału dowodowego, która zawiera tezy oskarżenia, bez wszechstronnego rozważenia wszystkich istotnych okoliczności sprawy, a nadto dowolną ocenę dowodów, co skutkowało

2.  błędnym ustaleniem, że oskarżony przywłaszczył maszyny rolnicze przekazane mu do dyspozycji przez sp. z o.o. (...);

3.  obrazę art. 42 ust. 2 Konstytucji RP, zgodnie z którym, każdy przeciw komu prowadzone jest postępowanie ma prawo do obrony we wszystkich stadiach postępowania.

We wniosku odwoławczym skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu zważył co następuje. Apelacja jest niezasadna, gdyż sąd pierwszej instancji nie naruszył podanych w skardze przepisów postępowania i przepisu Konstytucji RP. Ujawnione na rozprawie głównej dowody sąd ocenił swobodnie, z uwzględnieniem warunków określonych w art. 7 KPK oraz ustalił stan faktyczny odpowiadający treści tych dowodów.

Według apelacji, M. K. (1) 21.02.2020 r. na ręce firmy windykacyjnej złożył pisemne oświadczenie, że nie posiada siewnika pneumatycznego do kukurydzy marki M. (...) oraz agregatu siewnego marki A. (...), a w sprawie brak jest jakichkolwiek dowodów przeciwnych, świadczących o posiadaniu przez oskarżonego wymienionych maszyn. Sąd pierwszej instancji nie ustalił też żadnych okoliczności modalnych wskazujących na przywłaszczenie tych maszyn, czyli: 1) czasu i sposobu wejścia przez oskarżonego w posiadanie leasingowanych maszyn; 2) charakteru rzekomego posiadania, tj. samoistnego czy zależnego; 3) charakteru relacji pomiędzy oskarżonym a sp. (...), w której nie pełnił żadnych funkcji statutowych. Podnosi się również, że obie umowy leasingowe nie zostały skutecznie rozwiązane.

Wskazuje się również, że w postępowaniu przygotowawczym, pomimo polecenia przesłuchania M. K. (1) w charakterze podejrzanego został on ponownie przesłuchany w charakterze świadka, przez co naruszone zostało jego prawo do obrony wyrażone w art. 42 ust. 2 Konstytucji RP.

Zważyć zatem należy, że G. T., prowadzący czynności windykacyjne na zlecenia (...) zeznał (k. 458), że 21 lutego 2020 r. M. K. (1) stwierdził, że posiada leasingowane maszyny oraz na piśmie zadeklarował ich zwrot. Pokwitował także przyjęcie wezwania do wydania przedmiotów umów leasingowych do 16 marca 2020 r. oraz do 31 marca 2020 r., których nie oddał do chwili przesłuchania świadka, tj. do 18 kwietnia 2023 r. Oświadczenie oskarżonego o zobowiązaniu się do zwrotu leasingowanych maszyn znajduje się na k. 468. Na rozprawie w dniu 2 sierpnia 2023 r. G. T. zeznał, że z rozmowy z oskarżonym wynikało, że świetnie orientuje się w sprawach spółki (...) i leasingowanych maszyn. Świadek potwierdził, że oskarżony przyznał, że posiada te maszyny i wyda je, gdy „skończy robotę”.

M. K. (1) przesłuchany w dniu 18 maja 2023 r. w charakterze podejrzanego przyznał, że 21 lutego 2020 r. sporządził i podpisał oświadczenie, że zobowiązuje się do zwrotu siewnika pneumatycznego do kukurydzy M. oraz agregatu siewnego A. (...). Przyznał również, że tego dnia pokwitował odbiór wezwania z dnia 11 października 2019 r. do zwrotu tych maszyn. Przyznał też, że używał siewnika A. (...), ale odmówił odpowiedzi na pytanie, co się z nim stało i gdzie się znajduje, podobnie, jak odmówił odpowiedzi na pytania dotyczące siewnika M.. Podejrzany podał, że osoba z firmy windykacyjnej, która z nim rozmawiała, z pewnością mówiła, że umowy leasingowe są rozwiązane bez możliwości ich wznowienia (k. 517). Dodać należy, że wezwanie z dnia 12.12.2017 r. do zapłaty przez sp. z o.o. (...) (k. 492) zostało odebrane przez oskarżonego 15 stycznia 2018 r. (k. 490, k. 491).

Zważyć więc należy, że w zarzucie apelacji nie podano, które dowody sąd pierwszej instancji miał ocenić dowolnie. Posiłkując się uzasadnieniem skargi stwierdzić należy, że sąd ocenił oświadczenie M. K. (1) z 21 lutego 2020 r. zgodnie z jego literalnym brzmieniem, ustalając, że oskarżony przyznał, że posiada leasingowane maszyny i zobowiązał się do ich zwrotu w terminie miesiąca. Sąd a quo ocenił także wyjaśnienia oskarżonego, w których przyznał, że sporządził i podpisał wymienione oświadczenie oraz wiedział, że umowy leasingowe są rozwiązane bez możliwości ich wznowienia. Oskarżony wyjaśnił, że posiadał i użytkował rzeczone maszyny, ale odmówił podania co z nimi uczynił oraz gdzie się znajdują. Wymieniony sąd ocenił także zeznania G. T. i dalszych świadków przesłuchanych w sprawie. Z apelacji nie wynika zaś jakie błędy miał popełnić sąd przy ocenie dowodów ujawnionych na rozprawie.

Wbrew apelacji, sąd meriti ustalił także fakty odpowiadające ustawowym znamionom czynu z art. 284§1 KK, a także okoliczności wskazane w skardze, co wynika z lektury uzasadnienia zaskarżonego wyroku.

Nie można też podzielić zarzutu, że w postępowaniu przygotowawczym zostało naruszone prawo oskarżonego do obrony, gdyż zamiast przesłuchania w charakterze podejrzanego został on przesłuchany w charakterze świadka. Przede wszystkim zaś, nie wiadomo, jakie znaczenie dla treści zaskarżonego wyroku miała wymieniona sytuacja, gdyż ta kwestia została pominięta milczeniem.

W świetle powyższych uwag, zarzuty apelacji ocenić należy jako bezzasadne, gdyż sąd pierwszej instancji ocenił wszystkie dowody zebrane w sprawie w sposób wskazany w przepisie art. 7 KPK, ustalając na podstawie tych dowodów fakty, mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia o winie oskarżonego.

Sąd odwoławczy nie znajduje również powodów do kwestionowania kary i środka kompensacyjnego wymierzonych oskarżonemu. Sąd meriti podkreślił zwłaszcza premedytację oskarżonego oraz działanie w recydywie, gdyż wcześniej dopuszczał się przestępstw przywłaszczenia maszyn rolniczym, działając w prawie identyczny sposób. Odnotować wszak należy, że M. K. (1) wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z 13 marca 2013 r., III K 2/13 został skazany za przywłaszczenie 5 kombajnów zbożowych J. popełnione w ten sposób, że pomimo wypowiedzenia umów leasingowych jeden kombajn ukrył i odmówił jego wydania, a pozostałe maszyny zbył nieustalonym osobom, tj. przestępstwa z art. 284§2 KK w zw. z art. 294§1 KK w zw. z art. 12 KK (k. 574), a wyrokiem Sądu Rejonowego w Oleśnicy z 4 listopada 2020 r., II K 103/19 uznany został za winnego przywłaszczenia agregatu A. (...) o wartości 184.500 zł na szkodę (...) SA, tj. czynu z art. 284§2 KK (k. 572 i k. 573).

M. K. (1) był także karany za przestępstwa z art. 234 KK i art. 233§1 KK (k. 583) oraz za przestępstwo z art. 286§1 KK w zw. z art. 12 KK (k. 612 i k. 613).

Należy mieć też w polu widzenia, że w postępowaniu prowadzonym w 2019 r. przez komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Oleśnicy (...), M. K. (1) i M. K. (2) złożyli oświadczenie, że ciągnik rolniczy J. (...) uległ spaleniu i został skasowany i wyrejestrowany. Biegły sądowy w opinii z 13.09.2019 r. stwierdził zaś, że na elementach tego ciągnika brak jest jakichkolwiek śladów po pożarze (k. 225).

Mając na względzie powyższe uwagi, orzeczono jak na wstępie.

SSA Piotr Kaczmarek

SSA Jerzy Skorupka

SSA Bogusław Tocicki

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Anna Turek
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny we Wrocławiu
Osoba, która wytworzyła informację:  Jerzy Skorupka,  Piotr Kaczmarek ,  Bogusław Tocicki
Data wytworzenia informacji: