Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 października 2022 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA Jerzy Skorupka (spr.)

Sędziowie: SA Wiesław Pędziwiatr

SA Artur Tomaszewski

Protokolant: Daria Machnik

przy udziale Artura Jończyka prokuratora Prokuratury (...) we W.

po rozpoznaniu 12 października 2022 r.

sprawy A. S.

oskarżonego o czyny z art. 63 ust. 2 w zbiegu z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k. i inne

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Okręgowego w Opolu

z 22 grudnia 2021 r. sygn. akt III K 97/20

I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1) karę pozbawienia wolności za czyn z art. 63 ust. 2 i art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11§2 k.k. przypisany oskarżonemu w punkcie pierwszym części rozstrzygającej obniża do 3 (trzech) lat, stwierdzając, że utraciła moc kara łączna pozbawienia wolności wymierzona oskarżonemu w punkcie czwartym części rozstrzygającej;

2) karę pozbawienia wolności za ciąg przestępstw z art. 63 ust. 3 i art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12§1 k.k. i art. 11§2 k.k. przypisane oskarżonemu w punkcie drugim części rozstrzygającej obniża do 3 (trzech) lat i jednego miesiąca;

II. w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III. na podstawie art. 91§2 k.k. i art. 85§1 k.k. i art. 86§1 k.k. łączy kary pozbawienia wolności orzeczone w niniejszym wyroku oraz w punkcie trzecim części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku i wymierza A. S. karę łączną 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności;

IV. zwalnia oskarżonego A. S. od ponoszenia wydatków za postępowanie odwoławcze oraz od opłaty za obie instancje.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Opolu wyrokiem z 22 grudnia 2021 r, III K 97/20:

1)  uznał oskarżonego A. S. za winnego popełnienia zarzuconego mu w punkcie I zarzutów czynu to jest przestępstwa z art. 63 ust 2 i art. 53 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 53 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzył oskarżonemu A. S. karę grzywny 350 (trzysta pięćdziesiąt) stawek po 50 (pięćdziesiąt) zł każda oraz karę 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności;

2)  uznał oskarżonego A. S. za winnego popełnienia zarzuconych mu w punkcie II i III zarzutów czynów przyjmując, iż popełnione zostały w warunkach ciągu przestępstw to jest ciągu przestępstw z art. 63 ust 3 i art. 53 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 12 § 1 kk i art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 53 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 3 kk przy zastosowaniu art. 91 § 1 kk wymierzył oskarżonemu A. S. karę grzywny 400 (czterysta) stawek po 50 (pięćdziesiąt) zł każda oraz karę 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności;

3)  uznał oskarżonego A. S. za winnego popełnienia zarzuconego mu w punkcie IV zarzutów czynu to jest przestępstwa z art. 62 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 62 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzył oskarżonemu A. S. karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

4)  na podst. art. 91 § 2 k.k. i art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. połączył kary pozbawienia wolności orzeczone w pkt. I, II i III części dyspozytywnej wyroku i wymierzył oskarżonemu A. S. karę 8 (ośmiu) lat pozbawienia wolności, oraz połączył kary grzywny orzeczone w pkt. I i II części dyspozytywnej wyroku i wymierzył oskarżonemu A. S. karę łączną grzywny 450 (czterystu pięćdziesięciu) stawek po 50 (pięćdziesiąt) złotych każda;

5)  na podst. art. 45 § 1 k.k. orzekł przepadek kwoty 4 000 (czterech tysięcy) złotych tytułem przepadku równowartości korzyści osiągniętej z przestępstwa opisanego pkt. I części dyspozytywnej wyroku;

6)  na podst. art. 45 § 1 k.k. orzekł przepadek kwoty 12 000 (dwunastu tysięcy) złotych tytułem przepadku równowartości korzyści osiągniętej z ciągu przestępstw opisanych pkt. II części dyspozytywnej wyroku;

7)  na podst. art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wobec skazania za przestępstwo opisane w pkt. I części dyspozytywnej wyroku orzekł od oskarżonego A. S. na rzecz Stowarzyszenia (...) w Z. nawiązkę w kwocie 3000 (trzy tysiące) złotych;

8)  na podst. art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wobec skazania za przestępstwo opisane w pkt. II części dyspozytywnej wyroku orzekł od oskarżonego A. S. na rzecz Stowarzyszenia (...) w Z. nawiązkę w kwocie 6000 (sześć tysięcy) złotych;

9)  na podst. art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł przepadek suszu roślinnego oraz 13 szt. roślin opisanych w postanowieniu w przedmiocie dowodów rzeczowych z dn. 12.11.2020r. (...), (...) w pkt. 1 lit. a,b,c,d,e i w pkt. 2 lit. a, zarządzając ich zniszczenie;

10)  na podst. art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł przepadek dowodów rzeczowych opisanych w postanowieniu w przedmiocie dowodów rzeczowych z dn. 12.11.2020r. (...), (...)w pkt. 8 li. a-k, w pkt. 9 lit. a-i;

11)  na podst. art. 627 zasądził od oskarżonego A. S. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 1133,98 (jedne tysiąc sto trzydzieści trzy i 98/100) złotych.

Wyrok zaskarżył obrońca oskarżonego adw. M. M. jedynie w zakresie orzeczonych kar jednostkowych oraz kary łącznej, zarzucając rażącą niewspółmierność orzeczonych kar jednostkowych oraz kary łącznej, która wynikała z nienależytego uwzględnienia postawy oskarżonego zaprezentowanej w postępowaniu przygotowawczym, a zwłaszcza niedostrzeżeniu, że przedstawienie zarzutów opisanych w punktach I i II części wstępnej wyroku nastąpiło na podstawie złożenia przez oskarżonego samooskarżających wyjaśnień.

We wniosku odwoławczym skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez wymierzenie A. S. za czyn 1 kary 2 lat pozbawienia wolności przy zastosowaniu art. 60§2 i 6 KK, za czyny 2 i 3 kary 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, przy przyjęciu, że stanowią one ciąg przestępstw oraz kary łącznej 4 lat pozbawienia wolności.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu zważył co następuje. W apelacji celnie wskazuje się, że oskarżony w czasie pierwszego przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym złożył wyjaśnienia, w których nie tylko przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu, ale ujawnił okoliczności dotyczące popełnienia dwóch innych czynów, polegających na uprawie krzewów konopi i wytworzeniu z nich znacznej ilości środka odurzającego w postaci marihuany. Zasadnie podnosi się więc, że oskarżony dokonał samooskarżenia. Dzięki złożonym wyjaśnieniom organy ścigania uzyskały dowody pozwalające na przedstawienie A. S. dwóch dalszych zarzutów. Autor apelacji ma rację i w tej kwestii, że bez auto denuncjacji oskarżonego organy ścigania nie dysponowałyby dowodami wystarczającymi do przedstawienia mu zarzutów opisanych w punktach I i II części wstępnej wyroku.

Z ujawnionego na rozprawie głównej materiału dowodowego wynika wszak, że na podstawie informacji uzyskanych czynności operacyjnych policja przeprowadziła przeszukanie w zabudowaniach wynajmowanych przez oskarżonego, ujawniając ponad 600 gramów kryształków (...) oraz aparaturę w postaci różnych baniaków i lamp oświetleniowych, która mogła być wykorzystana do uprawiania krzewów konopi i wytworzenia marihuany. Rzeczonych roślin policja nie znalazła, gdyż prawdopodobnie zostały wcześniej zebrane.

A. S. przyznał się jednak do uprawiania krzewów konopi i wytworzenia z nich marihuany, opisując dokładnie proces hodowli, zebrania kwiatów i wytworzenia marihuany. Wyjaśnienia te zostały ocenione jako wiarygodne. Według sądu pierwszej instancji, wymienione okoliczności nie były znane organom ścigania, co zostało podkreślone w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Pomimo to, sąd nie uwzględnił tych okoliczności przy wymiarze kary, choć przepis art. 53§2 KK nakazuje wziąć pod uwagę przy wymiarze kary zachowanie oskarżonego po popełnieniu przestępstwa. Ponadto, Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wielokrotnie wypowiadał się o potrzebie uwzględnienia przy wymiarze kary przyznania się oskarżonego i ujawnienia przez niego okoliczności popełnionych przestępstw.

Co prawda, oskarżony na dalszym etapie postępowania zmienił pierwsze wyjaśnienia, w sposób oceniony przez sąd a quo za niewiarygodny. Według sądu pierwszej instancji, uczynił to z obawy przed grożącą mu surową represją karną. Stąd, zasadnie sąd meriti uznał, że zmiana zachowania się stanowi przeszkodę do zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary. Natomiast, wymieniona okoliczność nie powinna stać na przeszkodzie uwzględnienia przy wymiarze kary przyznania się i ujawnienia okoliczności nieznanych organom ścigania.

Mając to wszystko na względzie, sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że obniżył kary pozbawienia wolności za czyny przypisane oskarżonemu w punkcie pierwszym i drugim części rozstrzygającej, a w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymał w mocy. Na podstawie art. 91§2 KK i art. 85§1 KK i art. 86§1 i 2 KK sąd odwoławczy połączył kary pozbawienia wolności orzeczone w niniejszym wyroku oraz w punkcie trzecim części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku i wymierzył A. S. nową karę łączną pozbawienia wolności oraz zwolnił oskarżonego od ponoszenia wydatków za postępowanie odwoławcze, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

SSA Wiesław Pędziwiatr

SSA Jerzy Skorupka

SSA Artur Tomaszewski