Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 246/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Legnicy z 25 września 2020 r., sygn. akt III K 29/19

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Rażącą niewspółmierność obowiązku częściowego naprawienia szkody poprzez zasądzenie na rzecz oskarżyciela posiłkowego H. A. kwot po 1000 zł w zakresie szkód z czynów opisanych w punktach III, XIII, XXIII części wstępnej wyroku w sytuacji gdy szkoda wynosi odpowiednio: 32700 EUR, 50000 EUR i 15417,20 EUR a okoliczności przytoczone przez Sąd w uzasadnieniu wymiaru obowiązku naprawienia szkody znajdują odzwierciedlenie w wymiarze kary i nie mają znaczenia dla wysokości orzeczonego obwiązki naprawienia szkody

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Fachowy podmiot − pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego określając zarzut odwoławczy odwołał się do treści art. 438 pkt. 4 k.p.k. określając go od strony semantycznej jako „rażącą niewspółmierność obowiązku częściowego naprawienia szkody”. Porządkowo wskazać należy, iż art. 438 pkt. 4 k.p.k. obejmuje swoim zakresem kilka kategorii uchybień dotyczących kary, środka karnego, nawiązki, przepadku, środka zabezpieczającego oraz innego środka, przy czym w zakresie uchybienia polegającego na rażącej niewspółmierności przywołuje on spośród środków kompensacyjnych tylko nawiązkę, co koresponduje z aktualną treścią art. 56 k.k. zgodnie z którą w zakresie środka kompensacyjnego − obowiązku naprawienia szkody w całości lub w części, o którym mowa w art. 46 § 1 k.k. nie stosuje się przepisów dotyczących wymiaru kary i innych środków. W konsekwencji w aktualnym stanie prawnym w przypadku orzeczenia tego środka kompensacyjnego w zakresie kwestionowania ich wysokości podstawę zarzutu odwoławczego będzie zatem błąd w ustaleniach faktycznych (art. 438 pkt. 3 k.p.k.) lub zarzut obrazy przepisów prawa materialnego (art. 438 pkt. 1a k.p.k. ) to jest art. 46 § 1 k.k. lub przepisów prawa cywilnego relewantnych w zakresie odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną czynem niedozwolonym. In concreto uwzględnienie dalszej części zarzutu, jak też jego uzasadnienia (odpowiednio „ a okoliczności przytoczone przez Sąd w uzasadnieniu wymiaru obowiązku naprawienia szkody znajdują odzwierciedlenie w wymiarze kary i nie mają znaczenia dla wysokości orzeczonego obowiązku naprawienia szkody”, „ ponadto zdaje się że Sąd przy rozstrzyganiu w przedmiocie obowiązku naprawienia szkody posiłkował się dyrektywami wymiaru kary (i innych środków) opisanymi w art. 53 k.k. wbrew treści art. 56 k.k. ”) prowadzi do wniosku, iż apelujący w istocie z jednej strony podnosi naruszenie prawa materialnego, polegające na wadliwym zastosowaniu art. 56 k.k. (w zw. z art. 53 k.k.) to jest uwzględnienie przy określaniu zakresu częściowego obowiązku naprawienia szkody okoliczności relewantnych z perspektywy wymiaru kary, a wynikających z treści art. 53 k.k. (samo określenie obowiązku naprawienia szkody w części a nie w całości, nie jest kwestionowane kiedy uwzględnić treść wniosków apelacyjnych), z drugiej zaś, co pozostaje w powiązaniu z pierwszą kwestią, określenie tego zakresu poprzez zanegowanie określonej kwoty przypadającej z tego tytułu na rzecz oskarżyciela posiłkowego w zakresie szkód wynikających z poszczególnych czynów przypisanych oskarżonemu (w takim zakresie w jakim one dotyczą oskarżyciela posiłkowego). Odnosząc się do tak rozumianego zarzutu w pierwszej kolejności Sąd Apelacyjny wskazuje, iż na poziomie modelowym apelujący ma rację w takim zakresie w jakim wskazuje, iż biorąc pod uwagę obecną treść art. 46 § 1 k.k. oraz art. 56 k.k. środek kompensacyjny - obowiązek naprawienia szkody utracił w praktyce swój penalny w części charakter (utracił charakter środka karnego łączącego funkcje penalną z funkcją kompensacyjną), czego konsekwencją jest niestosowanie przy orzekaniu tego środka kompensacyjnego m.in. dyrektyw wymiaru kary wymienionych w art. 53 k.k. ale także 55 k.k. W konsekwencji gdyby podstawą prawną zaskarżonego orzeczenia zawartego w punkcie V przedmiotowego wyroku był art. 46 § 1 k.k. w jego aktualnym brzmieniu, to rozstrzygnięcie to w zakresie określenia części szkody która winna być naprawiona z odwołaniem się do okoliczności wymienionych przez Sąd w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku na (k. 2397v), byłoby wadliwe w tym rozumieniu, iż przywołane okoliczności nie mogłyby być potraktowane jako wpływające na określenie tego zakresu. Rzecz jednak w tym, iż apelujący całkowicie pomija istotną okoliczność jaką jest stan prawny przyjęty przez Sąd I instancji w zaskarżonym wyroku, a która to kwestia wynika jednoznacznie z części rozstrzygającej tegoż wyroku (k. 2105), wyrażając się w stwierdzeniu ” przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. − stan prawny przed 1 lipca 2015 r. Opis czynów przypisanych oskarżonemu nie pozostawia wątpliwości co do tego, iż wszystkie one zostały popełnione przed dniem 1 lipca 2015 r. to jest wejście w życie nowelizacji k.k. m.in. nadającej art.46 § 1 k.k. i art. 56 k.k. obecne brzmienie, stąd Sąd I instancji zobligowany treścią art. 4 § 1 k.k. dokonał oceny czy stan prawny obowiązujący w chwili popełnienia przypisanych czynów, jest względniejszy dla oskarżonego w stosunku do stanu prawnego obowiązującego w chwili wydania zaskarżonego wyroku. W ocenie tej, trafnej, uwzględniono m.in. porównanie konsekwencji prawnych dla oskarżonego w zakresie art. 46 § 1 art. i art.56 k.k. uznając, iż treść tych przepisów w brzmieniu obowiązującym do 1 lipca 2001 r. jest względniejsza dla oskarżonego w takim zakresie w jakim charakter środka z art. 46 § 1 k.k. to jest środka karnego, jest względniejszy w tym znaczeniu, iż umożliwia (nakazuje ) przy orzekaniu tego środka odpowiednie stosowanie dyrektyw sądowego wymiaru kary z artykułu m.in. 53 k.k. a więc m.in. stopnia winy, społecznej szkodliwości czynu, celów kary ale także sytuacji osobistej, majątkowej oskarżonego (por.A.Marek Kodeks karny. Komentarz, wyd. V „ odpowiednie stosowanie zasad i dyrektyw wymiaru kary do orzekania środków karnych wymaga też uwzględniania specyfiki tych środków, np. określenie wielkości szkody i sposobu jej naprawienia następuje z uwzględnieniem kryteriów wynikających z prawa cywilnego, co istotnie modyfikuje, ale nie wyłącza, prawnokarne przesłanki współmierności kary (środka karnego) do szkodliwości społecznej popełnionego czynu i winy sprawcy” ). W konsekwencji przy przyjętym za podstawę rozstrzygnięcia brzmieniu art. 46 § 1 k.k. związku z art. 56 k.k. w zw. z art.53 i 55 k.k. przywołane przez Sąd I instancji okoliczności miały relewantne znaczenie dla określenia zakresu obowiązku naprawienia szkody jako środka karnego uwzględniając m.in. takie okoliczności jak to, iż charakter czynu przypisanego oskarżonemu - pomocnictwo polegające na demontażu skradzionych przez inne osoby samochodów − nie budzi wątpliwości, iż to zachowanie, a więc kradzież przedmiotowych samochodów, zdeterminowało powstanie szkody, postawa w postępowaniu wyrażające się w zaistnieniu wobec oskarżonego przesłanek do zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary na podstawach z art. 60 § 3 i 5 k.k., a która to postawa łączyła się i aktualnie łączy dla tego oskarżonego z koniecznością zapewnienia mu ochrony z uwagi na zagrożenie ze strony współoskarżonych.

Odnosząc się do drugiego aspektu to przypomnieć należy, iż oskarżyciel posiłkowy nie jest pokrzywdzonym sensu stricte w rozumieniu art. 49 § 1 k.p.k. jest uważany za pokrzywdzonego na podstawie art. 49 § 3 k.p.k., zgodnie z którym za pokrzywdzonego uważa się zakład ubezpieczeń w zakresie w jakim pokrył szkodę wyrządzoną pokrzywdzonemu przez przestępstwo lub jest zobowiązanym do jej pokrycia. W tym kontekście szkoda wyrządzona pokrzywdzonemu w tym znaczeniu wyraża się w wysokości szkody naprawionej przez niego na rzecz bezpośredniego pokrzywdzonego, bądź szkody którą winien w przyszłości naprawić. Z tej perspektywy oceniając relację w jakiej pozostają poszczególne kwoty (każdorazowo po 1000 zł) orzeczone tytułem częściowego naprawienia szkody do szkody oskarżyciela posiłkowego (a do tej swoistej proporcji nawiązuje apelujący), zwrócić należy apelującemu uwagę na wadliwe wskazanie przez niego w uzasadnieniu podniesionego zarzutu na okoliczność jakoby szkody te, w odniesieniu do odpowiednio 3 samochodów, wynosiły: 32700 EUR, 50000 EUR i 1541,20 EUR. Nie negując, iż twierdzenia o takiej wysokości poszczególnych szkód zostały określone przez tożsamego pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego we wniosku o nałożenie obowiązku naprawienia szkody z 31 sierpnia 2019 (k 1731) obejmowało analogiczne twierdzenia o wysokości szkody, to jednak już z dokumentów przedłożonych przez pełnomocnika wraz z kolejnym wnioskiem o naprawienie szkody (dotyczącym pozostałych oskarżonych), a zawartym w piśmie z 17 lutego 2021- k.2275 r. a więc przed datą sporządzenia przedmiotowej apelacji − 26 maja 2021 r.) wynika, iż szkoda pokryta przez oskarżyciela posiłkowego bezpośrednim pokrzywdzonym wynosi: co do samochodu o numerze rejestracyjnym w (...) (...) 18900 EUR (k.2301), co do samochodu o numerze rejestracyjnym (...) 30676,47 EUR (k.2303) , co do samochodu o numerze rejestracyjnym(...) 15800 EUR (k.2317,2319), a więc w dwóch przypadkach wartości zdecydowanie niższe niż wskazywane w pierwotnym wniosku i w apelacji.

Zgodnie z art. 105 § 1 k.p.k. oczywiste omyłki pisarskie w orzeczeniu można sprostować w każdym czasie, zgodnie z § 2 sprostowania dokonuje organ który popełnił pomyłkę, natomiast jeżeli postępowanie toczy się przed instancją odwoławczą, może ona z urzędu sprostować orzeczenie pierwszej instancji. In concreto w apelacji zawarto wniosek o dokonanie sprostowania zakresie rozstrzygnięcia zawartego w punkcie V zaskarżonego wyroku połączonego z twierdzeniem, iż doszło tam do omyłki pisarskiej polegającej na wadliwym oznaczeniu podmiotu na rzecz którego − oskarżyciela posiłkowego − przedmiotowy środek karny w odpowiednim zakresie został orzeczony, dostrzegając, iż w tym zakresie uzasadnienie wniosku, zawarto w uzasadnia apelacji sprowadza się do stwierdzenia „ podnoszę również, że celem prawidłowego oznaczenia nazwy skarżącego, dla umożliwienia prowadzenia ewentualnego postępowania egzekucyjnego, konieczne jest sprostowanie wyroku jak wskazano w punkcie IV apelacji”. Nie budzi wątpliwości, iż w zakresie objętym działaniem oskarżyciela posiłkowego oznaczenie podmiotu na rzecz którego orzeczono obowiązek naprawienia szkody jest różny, co mogłoby sugerować, przy ograniczeniu się wyłącznie do analizy treści rozstrzygnięcia zawartego w punkcie V zaskarżonego wyroku, trafność wniosku, mimo jego syntetycznego uzasadnienia. Tak jednak przy bliższym oglądzie to jest w oparciu się o treść dokumentów przedkładanych przez samego pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego nie jest, bowiem jak wynika m.in. z kart 2301,1812 − 1814,2279 czy 1845 a, 1843, kwestionowany zróżnicowanie oznaczenia nie jest wynikiem omyłki pisarskiej podlegającej sprostowaniu w trybie art. 105 k.p.k. lecz wynika, jak można zasadnie wnioskować z oznaczenia poszczególnych podmiotów zawartych w pismach pochodzących od tych podmiotów, iż chodzi o w istocie różne osoby prawne (z wysokim prawdopodobieństwem wchodzące w skład np. jednej grupy kapitałowej) o czym przekonują zapisy: „H.- C.”, „H.”, H. A. czy o działaniu na zlecenie, jako reprezentant (np.k1814, 1845a, 1843). W tym kontekście to obowiązkiem oskarżyciela posiłkowego (jego pełnomocnika ) było jest wykazanie istnienia oczywistej omyłki pisarskiej, nie zaś sytuacji w której pokrzywdzonym w rozumieniu art. 49 § 3 k.p.k. są różne zakłady ubezpieczeniowe (różne osoby prawne, nawet należące np. do jednej grupy kapitałowej ) przy koniecznej świadomości, że zbycie przez pokrzywdzonego (w znaczeniu wyżej określonym) wierzytelności do naprawienia szkody wynikającej z przestępstwa, nie powoduje uzyskania przez nabywcę jakichkolwiek uprawnień procesowych, zwłaszcza ochrony przysługującej pokrzywdzonemu (zob. szerzej A. M., A. J., Problematyka przejścia wierzytelności o naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem – wybrane zagadnienia, (...), s. 140 i n.). W takiej sytuacji uzyskanie na podstawie art.107 k.p.k. klauzuli wykonalności na rozstrzygnięcia zawarte w pkt.V, po uprzednim, jednoznacznym, wyjaśnieniu kwestii który podmiot pokrył poszczególne szkody i dokonaniu ewentualnego sprostowania tam gdzie w grę wchodzi oczywista omyłka pisarska (nie zaś sukcesja uprawnień wierzyciela), będzie możliwe przy takiej sukcesji z uwzględnieniem spełnienia przesłanek o których mowa w art.788 k.p.c.

Wniosek

Apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego zawierała wnioski o zmiana zaskarżonego wyroku w punkcie V poprzez:
1. zasądzenie kwoty 11000 EUR w miejsce kwoty tysiąca złotych orzeczonej związku ze szkodą czyn opisanego w punkcie III części wstępnej wyroku;
2. zasądzenie kwoty 16000 EUR w miejsce kwoty tysiąca złotych orzeczonej w związku ze szkodą czyn opisanego w punkcie XIII części wstępnej wyroku;
3. zasądzenie kwoty 5000 EUR w miejsce kwoty tysiąca złotych orzeczonej w związku ze szkodą z czynu opisanego w punkcie XXIII części wstępnej wyroku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność podniesionego zarzutu implikowała uznanie wniosku apelacyjnego za niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Nie stwierdzono występowania okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu określonych w art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k., art. 455 k.p.k.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Rozstrzygnięcie o środku karnym – obowiązku naprawienia szkody w częściach, o którym orzeczono w pkt. V zaskarżonego wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

O powodach utrzymania w tym zakresie wyroku w mocy mowa była we wcześniejszej części uzasadnienia.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

W pozostałym zakresie wyrok utrzymano w mocy wobec niestwierdzenia w toku kontroli odwoławczej:

- istnienia bezwzględnych powodów odwoławczych z art. 439 § 1 k.p.k.,

- tego, że utrzymanie w mocy wyroku skutkowałoby rażącą niesprawiedliwością orzeczenia (art. 440 k.p.k.),

- wadliwości kwalifikacji prawnej (art. 455 k.p.k.),

a także nie stwierdzenia z powodów opisanych wyżej nietrafności podniesionych w apelacji zarzutów.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

III

O kosztach procesu w zakresie wydatków poniesionych przez oskarżonego związanych z udziałem obrońcy w postępowaniu odwoławczym (art.616 § 1 pkt. 2 k.p.k. ) rozstrzygnięto na podstawie art. 636 § 1 k.p.k., zgodnie z którym w sprawach z oskarżenia publicznego, w razie nieuwzględnienia środka odwoławczego wniesionego wyłącznie przez oskarżyciela posiłkowego, koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi na ogólnych zasadach ten kto wniósł środek odwoławczy, innymi słowy strona która wniesionym, niezasadnym w całości, środkiem odwoławczym doprowadziła do konieczności przeprowadzenia postępowania odwoławczego. Ustalając wysokość należności przypadającej na rzecz oskarżonego z tego tytułu od oskarżyciela posiłkowego, miano na uwadze treść § 11 pkt. 5 , § 15 i 16 rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, uwzględniając przy tym, iż nie złożono oświadczenia oraz dokumentów potwierdzających poniesienie kosztów z tego tytułu wyższej wysokości.

W zakresie wydatków poniesionych przez Skarb Państwa miano na uwadze, iż ich wysokość determinowana była wydatkami z tytułu ryczałtu za doręczenia (20 zł), zaś o opłacie orzeczono na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy z 23 czerwca 1973 r o opłatach sprawach karnych, zgodnie z którym w razie nieuwzględnienia środka odwoławczego wniesionego przez oskarżyciela posiłkowego albo prywatnego, sąd wymierza za postępowanie odwoławcze opłatę w wysokości od 60 zł do 240 zł.

7.  PODPIS

SSA Agata Regulska SSA Piotr Kaczmarek SSA Robert Zdych

0.31.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Obowiązek naprawienia szkody

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana