Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu

Uzasadnienie zdania odrębnego SSA Piotra Kaczmarka

Dla wskazania istoty mojego stanowiska skutkującego zgłoszeniem zdania odrębnego w zakresie dotyczącym oskarżonego M. W. co do istnienia nie budzących wątpliwości dowodów , dających podstawę do nie budzącego wątpliwości ustalenia faktycznego co do przypisania mu sprawstwa przestępstwa z art.280 § 2 k.p.k. , w sytuacji gdy ten konsekwentnie przeczył swemu sprawstwu , wskazując ,iż był w tym czasie za granicą , w pierwszej kolejności wskazuję że zgodnie z art. 5 § 1 k.p.k., formułującym zasadę domniemania niewinności, oskarżonego uważa się za niewinnego , dopóki wina jego nie zostanie udowodniona i stwierdzona prawomocnym wyrokiem. Z kolei § 2 art, 5 k.p.k., statuujący zasadę in dubio pro reo, stanowi, że niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego. Z treści tych przepisów jednoznacznie wynika zatem, że w procesie karnym udowodnieniu podlega wina, sprawstwo oskarżonego, nie zaś to, że nie dopuścił się on zarzucanego mu czynu. Z tej perspektywy wyrok uniewinniający winien zapaść nie tylko wtedy gdy zebrane dowody wykazują niewinność ale też nie zdołano udowodnić mu sprawstwa i winy w sposób nie budzący wątpliwości ( brak możliwości jednoznacznego ustalenia, w oparciu o dostępne i ujawnione dowody ; stanu faktycznego to nic innego jak stan "niedających się usunąć wątpliwości", do których nie tylko może, ale musi mieć zastosowanie reguła określona w art. 5 § 2 k.p.k.) Co więcej wyrok uniewinniający musi zapaść jednak również i w takiej sytuacji gdy wykazywana przez oskarżonego teza jest wprawdzie nieuprawdopodobniona. ale też nie zdołano udowodnić mu sprawstwa i winy .

Treść uzasadnienia zaskarżonego wyroku (k 653 − 654) pozwala na uprawniony wniosek ,iż dowodem o zasadniczym znaczeniu dla przypisania oskarżonemu M. W. sprawstwa były wyjaśnienia A. D. , krytycznie ocenione przez Sąd I instancji co do braku świadomości tego ostatniego o posługiwaniu się przez pierwszego z oskarżonych nożem o określonych parametrach (k .36,37), którym dano wiarę w zakresie w jakim opisuje one udział oskarżonego M. W. ,mającego z posługiwać się przedmiotowym nożem. Z wyjaśnień A. D. przeczącemu świadomości posługiwania się przez inną osobę nożem nie wynika jednocześnie aby ten przed, po i w trakcie zdarzenia miał mieć kontakt z przedmiotowym nożem , który to nóż , podobnie jak czapki miał w trakcie jazdy samochodem wyrzucić M. W. .Jak wynika z opinii z zakresu badań DNA (k.100 − 102) na przedmiotowym nożu zabezpieczonym w toku postępowania nie zabezpieczono ludzkiego DNA (na zabezpieczonej czapce stwierdzono obecność śladów biologicznych należących do A. D. (1) ) nie zabezpieczono śladów biologicznych należących do oskarżonego M. W. , który miał trzymać i wyrzucać te przedmioty przez okno , nie odnaleziono także drugiej z czapek (kominiarek) .

Analiza danych telekomunikacyjnych (k.90)nie daje żadnych podstaw do przyjęcia ,iż M. W. kontaktował się z pozostałymi oskarżonymi , którzy kontaktowali się między sobą (mimo ,że A. D. wskazuje na wyraźnie bliższe relacje M. W. z M. B. niż z nim) .