II AKa 348/21 - wyrok Sąd Apelacyjny we Wrocławiu z 2022-02-17
Sygnatura akt II AKa 348/21
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 17 lutego 2022 r.
Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący SSA Andrzej Kot (spr.)
Sędziowie: SA Edyta Gajgał
SO del. do SA Andrzej Szliwa
Protokolant: Anna Konieczna
przy udziale Elżbiety Szczygieł prokuratora Prokuratury (...)
po rozpoznaniu 17 lutego 2022 r.
sprawy
B. Ż. (1)
oskarżonej z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 63 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu
P. Ż. (1)
oskarżonego z art. 63 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu
na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora co do obu oskarżonych
od wyroku Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze
z 2 sierpnia 2021 r. sygn. akt III K 19/21
I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;
II. kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.
UZASADNIENIE |
|||||||||||||||||||||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II AKa 348/21 |
|||||||||||||||||||
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
||||||||||||||||||||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
|||||||||||||||||||||
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||||||||||||||||||||
wyrok Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z 2 sierpnia 2021 r. sygn. akt III K 19/21 |
|||||||||||||||||||||
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
|||||||||||||||||||||
oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
|||||||||||||||||||||
oskarżyciel posiłkowy |
|||||||||||||||||||||
oskarżyciel prywatny |
|||||||||||||||||||||
obrońca |
|||||||||||||||||||||
oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
|||||||||||||||||||||
inny |
|||||||||||||||||||||
1.3. Granice zaskarżenia |
|||||||||||||||||||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||||||||||||||||||
w całości |
|||||||||||||||||||||
na korzyść |
co do winy |
||||||||||||||||||||
na niekorzyść |
w części |
co do kary |
|||||||||||||||||||
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia |
|||||||||||||||||||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||||||||||||||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||||||||||||||||||
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej |
|||||||||||||||||||||
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||||||||||||||||||
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść |
|||||||||||||||||||||
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||||||||||||||||||
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego |
|||||||||||||||||||||
brak zarzutów |
|||||||||||||||||||||
1.4. Wnioski |
|||||||||||||||||||||
uchylenie |
zmiana |
||||||||||||||||||||
2. USTALENIE FAKTÓW W ZWIĄZKU Z DOWODAMI |
|||||||||||||||||||||
2.1. Ustalenie faktów |
|||||||||||||||||||||
2.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
|||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|||||||||||||||||
2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|||||||||||||||||
2.2. Ocena dowodów |
|||||||||||||||||||||
2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
|||||||||||||||||||||
Lp. faktu |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
|||||||||||||||||||
2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
|||||||||||||||||||||
Lp. faktu |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
|||||||||||||||||||
3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH |
|||||||||||||||||||||
Lp. |
Zarzut |
||||||||||||||||||||
Apelację wniósł prokurator zarzucając: - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i mający wpływ na jego treść wyrażający się w błędnym ustaleniu, że oskarżeni nie popełnili - obrazę przepisów prawa procesowego mającą wpływ na treść skarżonego orzeczenia tj. art. 7 kpk na skutek przekroczenia swobodnej oceny dowodów i przyznania bezkrytycznej wiarygodności wyjaśnieniom B. W. w sytuacji gdy pozostały one w sprzeczności z zeznaniami świadków I. C., K. C., A. K. (1) oraz protokołami przeszukań pomieszczeń mieszkalnych i gospodarczych w (...) i zatrzymania rzeczy, dokumentacją fotograficzną zabezpieczoną z urządzeń użytkowanych przez oskarżonych, a nadto z wyjaśnieniami P. Ż. (1) - art. 424 § 1 kpk i art. 410 § 1 kk poprzez sporządzenie uzasadnienia wyroku w sposób niezgody z wymogami tego przepisu poprzez brak wskazanie z jakiego
|
zasadny częściowo zasadny niezasadny zasadny częściowo zasadny niezasadny zasadny częściowo zasadny niezasadny zasadny częściowo zasadny niezasadny |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
|||||||||||||||||||||
Apelacja prokuratora nie zasługiwała na uwzględnienie. W pierwszej kolejności trzeba podkreślić, że Sąd Okręgowy nie dopuścił się uchybień gromadząc materiał dowodowy, a ten pozwolił na merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy. Ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd nie wykraczają poza granice swobodnej oceny dowodów, poczynione zostały na podstawie prawidłowej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazała błędów natury faktycznej i logicznej, zgodna była ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, znajdując odzwierciedlenie w uzasadnieniu orzeczenia. W uzasadnieniu Sąd wskazał jakie fakty uznał za ustalone, na czym oparł poszczególne ustalenia i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych, a następnie wyprowadził z dokonanych ustaleń prawidłowe wnioski o braku wystarczających podstaw do przypisania oskarżonym zarzuconych przestępstw. W przedmiotowej sprawie, wbrew przekonaniu prokuratora nie doszło do obrazy przepisów prawa procesowego w postaci art. 7 k.p.k. , 424 § 1 kpk i art. 410 k.p.k., która mogła mieć wpływ na treść wyroku. Stan faktyczny w sprawie został ustalony przy uwzględnieniu całokształtu istotnych dowodów zebranych w sprawie, ocenionych swobodnie, a nie dowolnie. Apelacja prokuratora, w której podnosił zarzuty obrazy przepisów postępowania i błędu w ustaleniach faktycznych, miała głównie charakter polemiczny w stosunku do prawidłowej oceny dowodów zaprezentowanej przez Sąd I instancji. Swobodna, a więc zgodna z zasadami sformułowanymi w art. 7 k.p.k., ocena materiału dowodowego stanowi uprawnienie Sądu meriti i pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k. tak długo, dopóki skarżący nie wykaże, iż Sąd ten oparł rozstrzygnięcie bądź na okolicznościach nieujawnionych w toku przewodu sądowego, bądź też ujawnionych, ale ocenionych w sposób sprzeczny ze wskazaniami wiedzy, logiki i doświadczeniem życiowym. W przedmiotowej sprawie tego rodzaju okoliczności nie zostały skutecznie wykazane przez skarżącego. Prokurator podjął próbę przedstawienia odmiennej oceny materiału dowodowego, która jednak w przeciwieństwie do dokonanej przez Sąd orzekający, charakteryzuje się dowolnością i brakiem obiektywizmu. Stwierdzić należy, że taka metoda kwestionowania trafności skarżonego wyroku nie może być skuteczna. Sąd Apelacyjny podzielił ocenę dowodów zgromadzonych w sprawie, przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, bez konieczności jej ponownego przytaczania. Żadnych zastrzeżeń nie nasuwała zaprezentowana przez Sąd I instancji, w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, ocena wyjaśnień oskarżonych, jak i zeznań świadków akcentowanych przez autora apelacji a także dowodów w postaci protokołów przeszukań i dokumentacji fotograficznej, która uwzględniała także pozostałe dowody, a przy tym zasady logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Sąd meriti w sposób przekonujący wskazał przyczyny, dla których dał wiarę wyjaśnieniom nieprzyznającym się do winy oskarżonym, uznając za wiarygodną relację procesową B. W., a apelujący nie wykazał, by przedstawiony w tym zakresie tok rozumowania był błędny. W uzasadnieniu apelacji prokurator przywołuje wiele ustaleń procesowych, które trudno kwestionować. Jednakże absolutnie nie uprawniają one do implikacji o sprawstwie oskarżonych. Uznać je można tylko za domniemania i hipotezy skarżącego. Przypomnieć należy skarżącemu, że aby przypisać przestępstwo w formie zjawiskowej współsprawstwa bądź pomocnictwa nie wystarczy wykazać tylko i wyłącznie świadomość, a nawet akceptację przestępczego zachowania współdziałającego. Zarówno pomocnik jak i współsprawca musi bowiem „współwykonywać” czyn zabroniony. W realiach niniejszej sprawy można oczywiście z dużym prawdopodobieństwem twierdzić, że P. Ż. (1) i B. Ż. (1) mieli świadomość prowadzenia przez B. W. plantacji ziela konopi, a nawet proceder ten akceptowali. Nie jest to jednak wystarczające, żeby pociągnąć ich do odpowiedzialności karnej w żadnej z form zjawiskowych przestępstwa. Prokurator dowodowo nie wykazał, że oskarżeni wnieśli wkład w realizację przestępstwa przez W., nawet jeśli ten wkład nie stanowił realizacji znamion czasownikowych przestępstwa. Nie wykazał oskarżyciel również po stronie oskarżonych tzw. animus auctoris (traktowania przestępczego procederu jako wspólne przedsięwzięcie), ani zamiaru ułatwienia B. W. popełnienia przestępstwa. Trafnie zwrócił uwagę Sąd Okręgowy, że B. W. wyjaśniał wyłącznie o swojej przestępczej działalności, zaprzeczając współdziałaniu oskarżonych. Nie ustalono, że B. W. nie był w stanie założyć i prowadzić uprawy konopi sam. Zeznania świadków, w tym także tych akcentowanych przez prokuratora, nie wskazywały na wykonywanie przez oskarżonych takich prac we wspólnie zamieszkiwanym gospodarstwie, które mogłyby być uznane za wkład w przestępczą działalność B. W.. Twierdzenie, że oskarżeni czerpali korzyści ze sprzedaży narkotyków przez B. W. jest absurdem choćby w kontekście stawianych przez prokuratora zarzutów w akcie oskarżenia, świadczących o tym, że do zbycia wytwarzanego narkotyku jeszcze nie doszło. Owszem, fakt wspólnego zamieszkiwania na posesji, czy eksponowane przez prokuratora zdjęcia zabezpieczone w telefonie komórkowym oskarżonego pozwalają na budowanie prawdopodobnej hipotezy, że mieli świadomość popełniania przestępstwa przez B. W. i fakt ten akceptowali. To jednak, jak wskazano wyżej, nie realizuje znamion przestępstwa w żadnej postaci przestępczego współdziałania. Badanie śladów biologicznych, co jest przedmiotem ostatniego z zarzutów apelującego, nie ma procesowego uzasadnienia, bowiem potwierdzić one mogą co najwyżej, że oskarżeni mieli kontakt z określonymi przedmiotami (i to niesłużącymi bezpośrednio do prowadzenia działalności przestępczej), a to może wyłącznie dawać asumpt co najwyżej do rozważań na temat ich świadomości w zakresie przestępczego procederu B. W.. Owa świadomość, kolejny raz należy podkreślić, nie jest zaś wystraczającą podstawą do forsowania tezy o współdziałaniu przestępczym oskarżonych. Z tych wszystkich powodów, podzielając argumenty Sądu I instancji i uznając wywody apelującego za czysto polemiczne i hipotetyczne, sprowadzające się do prezentowania nieuprawnionych domniemań, zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy. |
|||||||||||||||||||||
Wniosek |
|||||||||||||||||||||
Prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy oskarżonych B. Ż. (1) i P. Ż. (1) do ponownego rozpoznania przed Sądem Okręgowym w Jeleniej Górze |
zasadny częściowo zasadny niezasadny |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
|||||||||||||||||||||
Wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy oskarżonych do ponownego rozpoznania przed Sądem I instancji nie zasługuje na uwzględnienie. Uznając wywody apelującego za czysto polemiczne i hipotetyczne, podzielić należy argumenty Sądu I instancji. |
|||||||||||||||||||||
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|||||||||||||||||||||
1. |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|||||||||||||||||||||
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|||||||||||||||||||||
5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|||||||||||||||||||||
1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
||||||||||||||||||||
Zaskarżony wyrok utrzymano w mocy. |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|||||||||||||||||||||
Brak było podstaw do uwzględnienia zarzutów podniesionych w apelacji przez prokuratora. |
|||||||||||||||||||||
5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|||||||||||||||||||||
1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach zmiany |
|||||||||||||||||||||
5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||||||||||||||||||||
5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||||||||||||||||||||
1.1. |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||||||||||||||||||||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||||||||||||||||||||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||||||||||||||||||||
4.1. |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||||||||||||||||||||
5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||||||||||||||||||||
5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||||||||||||||||||||
Punkt |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||||||||||||
6. KOSZTY PROCESU |
|||||||||||||||||||||
Punkt |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||||||||||||
II. |
Kosztami postępowania odwoławczego obciążono Skarb Państwa. |
||||||||||||||||||||
7. PODPIS |
|||||||||||||||||||||
|
3. Granice zaskarżenia |
||||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
|||||
Podmiot wnoszący apelację |
Prokurator Rejonowy w Lwówku Śląskim |
|||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
wyrok Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z 2 sierpnia 2021 r. sygn. akt III K 19/21 |
|||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||
☐ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☐ w całości |
|||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||
☐ |
co do kary |
|||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||
☐ |
||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||
1.4. Wnioski |
||||||
☐ |
uchylenie |
☐ |
zmiana |
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny we Wrocławiu
Osoba, która wytworzyła informację: Andrzej Kot, Edyta Gajgał , do Andrzej Szliwa
Data wytworzenia informacji: