Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lutego 2025 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSA Cezariusz Baćkowski

Sędziowie: SA Agata Regulska (spr.)

SA Andrzej Szliwa

Protokolant: Wiktoria Dąbrowicz

przy udziale prokuratora Prokuratury (...) we W. Zbigniewa Jaworskiego

po rozpoznaniu 19 lutego 2025 r.

sprawy S. K. (1) oskarżonego o czyn z art. 62 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 12 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Okręgowego w Opolu

z 6 listopada 2024 r. sygn. akt III K 72/24

I.  zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonego S. K. (1) w ten sposób, ż karę pozbawienia wolności orzeczoną wobec niego w punkcie I części rozstrzygającej, na podstawie art. 60 § 2 i 6 pkt. 2 k.k. nadzwyczajnie łagodzi i wymierza mu karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. P. 1200 złotych tytułem wynagrodzenia za niepłaconą pomoc prawną udzieloną z urzędu oskarżonemu przed sądem odwoławczym oraz 276 zł tytułem zwrotu podatku VAT;

IV.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

S. K. (1) został oskarżony o to, że :

w okresie od nieustalonego dnia maja 2023 roku do dnia 15 listopada 2023 roku w miejscowości O., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, uprawiał konopie inne niż włókniste w ilości 14 krzewów, która to uprawa mogła dostarczyć znacznej ilości ziela konopi innych niż włókniste, a następnie zebrał z prowadzonej uprawy nie mniej niż 398,156 gram ziela konopi innych niż włókniste i wytwarzał z niego poprzez suszenie środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste tzw. marihuanę, w wyniku czego z posiadanych liści i kwiatostanów o wadze 332,1282 gram uzyskał znaczną ilość tego środka odurzającego stanowiącą od 2756 do 5513 dawek efektywnych mogących odurzyć przeciętną, dorosłą, nieuzależnioną osobę,

tj. o przestępstwo z art. 63 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Sąd Okręgowy w Opolu wyrokiem z 6 listopada 2024 r., sygn.. akt: III K 72/24 orzekł:

1.  w ramach czynu zarzuconego S. K. (1) w akcie oskarżenia uznał S. K. (1) za winnego tego, iż w okresie od nieustalonego dnia maja 2023 roku do dnia 15 listopada 2023 roku miejscowości O., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, uprawiał konopie inne niż włókniste w ilości 14 krzewów, która to uprawa mogła dostarczyć znacznej ilości ziela konopi innych niż włókniste, a następnie zebrał z prowadzonej uprawy nie mniej niż 398,156 gram ziela konopi innych niż włókniste, następnie suszył je, czym wytwarzał i wytworzył środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste tzw. marihuanę, w ilości 332,1282 gramów, co stanowi znaczną ilość środka odurzającego to jest przestępstwa z art. 63 ust. 3 w zw. z art. 53 ust. 2 i ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 kk przy zast. art. 12 §1 kk i za to na podstawie art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 3 kk i art. 57b k.k. wymierzył mu karę 3 (trzech) lat i 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności i karę grzywny w wymiarze 20 (dwudziestu) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki na 10 (dziesięć) złotych.

2.  na podstawie art. 70 ust 4a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł od S. K. (1) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 1.000 zł (jeden tysiąc złotych).

3.  na podstawie art. 70 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł przepadek przedmiotu opisanego w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) pod poz. (...) - ziela konopi innych niż włókniste oraz opisanego w wykazie dowodów rzeczowych (...) pod poz. (...) w postaci metalowego młynka do suszu,

4.  na podstawie art. 230 §2 k.p.k. orzekł zwrot osobie uprawnionej, tj. S. K. (1), przedmiotu opisanego w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) pod poz. (...) – telefonu komórkowego marki L.,

5.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. P. kwotę 1966,40 (tysiąc dziewięćset sześćdziesiąt sześć i 40/100) w tym podatek VAT tytułem udzielonej oskarżonemu pomocy z urzędu,

6.  na podstawie na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 i 3 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądził na rzecz Skarbu Państwa od S. K. (1) wydatki poniesione przez Skarb Państwa w kwocie 2937,30 (dwa tysiące dziewięćset trzydzieści siedem i 30/100) złotych oraz kwotę 440 (czterysta czterdzieści) złotych tytułem opłaty od wymierzonej kary.

Apelację od tego wyroku wniósł obrońca oskarżonego, zarzucając:

1)  obrazę przepisów mająca wpływ na treść orzeczenia, a to art. 410 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. poprzez dowolną ocenę materiału dowodowego, tj. zeznań świadków: A. D., A. M., R. K. w zakresie ujawnienia w miejscu przeszukania siatki przeznaczonej do suszenia konopi, mimo braku stwierdzenia tego faktu w protokole przeszukania, niezabezpieczenia tego przedmiotu jako narzędzia przestępstwa niewskazania przez świadków podstawowych cech fizycznych siatki, tj. kolor, materiał z którego była wykonana co powinno nasunąć sądowi wątpliwości w zakresie wiarygodności wymienionych dowodów z zeznań świadków.

2)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia w zakresie przyjęcia, iż oskarżony wytwarzał środek odurzający w postać ziela konopi.

3)  obrazę przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

4)  rażącą niewspółmierność kary wymierzonej oskarżonemu.

Podnosząc powyższe zarzuty, apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez eliminację z opisu czynu przypisanego oskarżonemu tego, iż oskarżony wytwarzał i wytworzył środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste, tj. marihuanę w ilości 332,1282 gramów co stanowi znaczną ilość środka odurzającego i kwalifikacji z art. 53 ust. 2 w zw. z rat. 53 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, oraz orzeczenie w miejsce kary 3 lat i 1 miesiąca pozbawienia wolności kary 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zwieszeniem jej wykonania na okres 3 lat.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Częściowo apelacja obrońcy oskarżonego zasługiwała na uwzględnienie, co znalazło odzwierciedlenie w treści wyroku Sądu Apelacyjnego.

W pierwszej kolejności odnotowania wymaga, że Sąd Apelacyjny odstąpił
od sporządzania w niniejszej sprawie uzasadnienia wyroku na formularzu UK 1, jakkolwiek taki obowiązek został przewidziany w treści art. 99a § 1 k.p.k. Użycie tego formularza naruszałoby bowiem prawo stron do rzetelnego procesu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 2020 r., sygn. akt I KA 1/20, OSNKW 2020/9-10/41). Należyta ocena zarzutów apelacyjnych, nie mogłaby zostać w dostatecznie jasny sposób przedstawiona w przypadku wykorzystania formularza z uwagi na jego strukturę.

Przechodząc do oceny zarzutów zawartych w apelacji obrońcy wskazać należy, iż skarżący nie miał racji twierdząc, jakoby Sąd I instancji dopuścił się naruszenia przepisów proceduralnych, którego konsekwencją był błąd w ustaleniach faktycznych mający jakikolwiek wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia. Sąd Okręgowy w prawidłowy sposób zgromadził materiał dowodowy i ocenił go, trafnie ustalając, iż oskarżony S. K. (1) dopuścił się przestępstwa z art. 63 ust. 3 w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Zgodnie z treścią art. 7 k.p.k. organy postępowania kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Jak wskazuje się w literaturze przedmiotu, organy procesowe, oceniając dowody, powinny kierować się własnym przekonaniem, opierając się na dowodach przeprowadzonych i ujawnionych zgodnie z przepisami procedury karnej oraz należycie uzasadnić dokonaną ocenę.

Skarżący zarzuca naruszenie art. 7 k.p.k., co miało zaważyć na sposobie dochodzenia do określonych ocen, przemawiając w zasadniczy sposób przeciwko dokonanemu rozstrzygnięciu, na skutek poczynienia wadliwych ustaleń faktycznych. Twierdzi mianowicie, że dowody w postaci zeznań świadków, A. D., A. M., R. K. – funkcjonariuszy policji biorących udział w interwencji w domu oskarżonego, nie są wiarygodne odnośnie do ujawnienia siatki przeznaczonej do suszenia konopi. Fakt ten nie został bowiem ujawniony w protokole przeszukania ani nie zabezpieczono takiego przedmiotu.

Dla przypisania S. K. (1) przestępstwa polegającego na wytwarzaniu środka odurzającego w postaci ziela konopi, niezbędnym było ustalenie, że oskarżony suszył wyhodowane przez siebie rośliny. Oskarżony składając wyjaśnienia przyznał się do wyhodowania i uprawiania 14 krzewów konopi innych niż włókniste. Przyznał także, że wyhodował marihuanę. Hodowlę prowadził wyłącznie na własny użytek. Jednak w zakresie suszenia roślin, twierdził, że suszyły się same. Potwierdził, że leżały w kartonie.

Zeznania policjantów są jednak w tej kwestii jednoznaczne. Wszyscy biorący udział w interwencji w mieszkaniu S. K. (1) opisywali siatkę w całości pokrytą suszącymi się roślinami marihuany. Siatka była podwieszona pomiędzy dwoma ścianami. Leżały na niej rośliny, które się suszyły. Dodatkowo w sypialni znajdował się karton pełen konopi innych niż włókniste - zeznania A. D., A. M., R. K. i M. R.. W trakcie czynności oskarżony powiedział, że susz na siatce to fragmenty roślin poobrywane z łodyg, które były w kartonie – zeznania A. M. i R. K..

Istotnie rację ma obrońca oskarżonego zarzucając, iż skoro siatka była narzędziem przestępstwa winna zostać zabezpieczona dla potrzeb niniejszego postępowania, a także zostać opisana w protokole oględzin. Jednak te zaniedbania prowadzących czynności nie wpływają na prawidłowość ustaleń poczynionych w tej kwestii przez Sąd Okręgowy. Zeznania policjantów są od początku w tym zakresie konsekwentna. S. K. (1) zebrał wyhodowane rośliny i przystąpił do procesu ich suszenia. Wysuszoną marihuanę przeznaczał na własny użytek. Skoro suszył rośliny, wytwarzał środek odurzający i go wytworzył.

Zarzut obrońcy S. K. (1), w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego i opartych na nim ustaleniach faktycznych nie mógł zostać uwzględniony. . Znamiona przestępstwa z art. 53 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, realizuje ten kto wytwarza, przetwarza albo przerabia znaczną ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych lub nowych substancji psychoaktywnych lub czyn ten został popełniony w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej. Znamiona tego przestępstwa oskarżony zrealizował. Obrońca oskarżonego nie kwestionował w złożonej apelacji wypełnienia przez S. K. (1) znamion czynu z art. 63 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Wobec powyższego zarzut obrazy prawa materialnego - art. 53 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii - jest chybiony. Również z tego powodu, że stawianie zarzutów obrazy przepisów postępowania i błędnych ustaleń faktycznych równocześnie z obrazą prawa materialnego wzajemnie się wyklucza. Tylko wtedy Sąd mógłby dopuścić się obrazy prawa materialnego, gdy przy prawidłowo ustalonym stanie faktycznym, źle zastosował przepis ustawy lub nie zastosował przepisu, gdy było to obligatoryjne. Z sytuacją taką nie mamy do czynienia w niniejszej sprawie.

Odnośnie zaś do zarzutu dotyczącego rażącej niewspółmierności kary, Sąd Apelacyjny uznał go za zasadny.

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 60 § 1 i 2 k.k. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w wypadkach przewidzianych w ustawie oraz w stosunku do młodocianego, jeżeli przemawiają za tym względy określone w art. 54 § 1. k.k. Sąd może również zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w szczególnie uzasadnionych wypadkach, kiedy nawet najniższa kara przewidziana za przestępstwo byłaby niewspółmiernie surowa, w szczególności:

1) jeżeli pokrzywdzony pojednał się ze sprawcą, szkoda została naprawiona albo pokrzywdzony i sprawca uzgodnili sposób naprawienia szkody,

2) ze względu na postawę sprawcy, zwłaszcza gdy czynił starania o naprawienie szkody lub o jej zapobieżenie,

3) jeżeli sprawca przestępstwa nieumyślnego lub jego najbliższy poniósł poważny uszczerbek w związku z popełnionym przestępstwem.

Okoliczności przywoływane przez obrońcę nie mogą pozostać niezauważone. S. K. (1) prowadził uprawę najlżejszych substancji psychoaktywnych – marihuany. Oskarżony nie działał z chęci zysku, hodując rośliny wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb. Jest osobą młodą, 24 letnią, dopiero wchodzącą w życie. Oczekuje na urodzenie dziecka. Po popełnieniu przypisanego mu przestępstwa zmienił swoją postawę. Zerwał z narkotykami, założył działalność gospodarczą, aby zapewnić utrzymanie mającemu się urodzić w kwietniu tego roku, dziecku.

Nadto, czego nie docenił Sąd orzekający, a podkreślali zeznający w sprawie funkcjonariusze policji, S. K. (1), w czasie prowadzonych przez nich, w mieszkaniu oskarżonego czynności, niczego nie utrudniał, był bardzo pomocny. Jego postawa znacznie ułatwiła działania organów ścigania, a w efekcie końcowym, także wymiaru sprawiedliwości.

Zmiana kary w postępowaniu odwoławczym nie następuje w każdym wypadku, a jedynie wówczas, gdy kara orzeczona nie daje się akceptować z powodu różnicy pomiędzy nią a kara sprawiedliwą, różnicy o randze zasadniczej. Sąd orzekający dostrzegł wprawdzie szereg okoliczności łagodzących mających wpływ na wymierzoną S. K. (1) karę, jednak nie docenił ich dostatecznie. Analiza materiału dowodowego, treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku, jak i uzasadnienia apelacji prowadzą do wniosku, że nawet najniższa kara przewidziana za przestępstwo przypisane S. K. (1), a tę wymierzył Sąd Okręgowy w Opolu, byłaby niewspółmiernie surowa. Zwłaszcza, że sytuacja życiowa oskarżonego uległa zmianie. Jego partnerka jest w ciąży i w kwietniu 2025 roku spodziewają się narodzenia dziecka. Oskarżony stara się zapewnić środki do życia nowej rodzinie, podejmując się prowadzenia działalności gospodarczej.

Dlatego Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok, stosując art. 60 § 2 i 6 k.k. nadzwyczajnie złagodził karę pozbawienia wolności do roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Sytuacja rodzinna i majątkowa oskarżonego, w pełni uzasadnia to, iż bez uszczerbku dla swego niezbędnego utrzymania nie będzie on w stanie ponieść kosztów sądowych wygenerowanych w niniejszym postępowaniu, a zatem Sąd postępując zgodnie z zasadą z art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił go z obowiązku zwrotu owych kosztów w całości na rzecz Skarbu Państwa, w tym nie wymierzył mu opłatę za II instancję.

Agata Regulska Cezariusz Baćkowski Andrzej Szliwa