Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 maja 2012 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu Wydział III

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2012 r. we Wrocławiu

sprawy z wniosku J. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

o wysokość świadczenia

na skutek apelacji J. C.

od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu

z dnia 7 grudnia 2011 r. sygn. akt VIII U 1836/11

oddala apelację.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 7 grudnia 2011 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu oddalił odwołanie wnioskodawczyni J. C. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. z dnia 26 sierpnia 2011 r.

Powyższe rozstrzygnięcie Sąd Okręgowy oparł na następujących ustaleniach faktycznych:

Wnioskodawczyni, urodzona (...), od dnia 1 marca 1990 r. pobiera emeryturę przyznaną na podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie wcześniejszych emerytur dla pracowników zwalnianych z pracy (Dz. U. Nr 4, poz. 27). Podstawę wymiaru świadczenia wyliczono jej z wynagrodzenia za lata 1986-1988.

Zatrudnienie wnioskodawczyni w Spółdzielni (...) we W. ustało w dniu 28 lutego 1991 r., a następnie zostało podjęte od dnia 11 marca 1991 r. w wymiarze 4/5 etatu, a od dnia 2 stycznia 1992 r. na pełny etat. Z tego względu od dnia 1 marca 1992 r. zawieszono wypłatę emerytury w całości. Wnioskodawczyni kontynuowała zatrudnienie do dnia 31 października 1993 r., po czym od dnia 1 listopada 1993 r. pobierała emeryturę, której ostatecznie wskaźnik podstawy wymiaru został ustalony w wysokości 204,23%.

Decyzją z dnia 1 września 1999 r. organ rentowy wskazał, że wwpw wyliczony z 20 najkorzystniejszych lat wybranych z okresu 1959-1993 wynosi 172,89% i jest niższy od dotychczasowego.

Wnioskiem z dnia 13 lipca 2011 r. wnioskodawczyni zwróciła się o przeliczenie pobieranej emerytury o symbolu Ew90 na emeryturę zwykłą w związku z osiągnięciem 60 lat. Decyzją z dnia 27 lipca 2011 r. organ rentowy od dnia 1 lipca 2011 r. przyznał jej emeryturę znak E1. Podstawę wymiaru tego świadczenia stanowi podstawa wymiaru wcześniej przyznanej emerytury, wwpw wynosi jak dotychczas 204,23%, a z uwagi na wykazanie ponad 30 miesięcy okresu podlegania ubezpieczeniu społecznemu po przyznaniu emerytury, składnik emerytury wynoszący 24% obliczony został od kwoty bazowej obowiązującej od dnia 1 lipca 2011 r.

Wnioskiem z dnia 9 sierpnia 2011 r. J. C. domagała się przeliczenia podstawy wymiaru uwzględniającej dochód uzyskany w 1991-1993.

Decyzją z dnia 26 sierpnia 2011 r. organ rentowy odmówił jej przeliczenia świadczenia, gdyż lata 1991-1993 wykraczają poza okres przyjęty do obliczania podstawy wymiaru.

Przy tak poczynionych ustaleniach faktycznych Sąd Okręgowy uznał, że odwołanie wnioskodawczyni jest niezasadne.

Sąd Okręgowy wskazał, że skoro wniosek o przyznanie emerytury został złożony przez wnioskodawczynię w grudniu 1990 r., to podstawa wymiaru obliczana była zgodnie z obowiązującymi wówczas przepisami, to jest z 3 kolejnych lat przypadających w 12-leciu poprzedzającym bezpośrednio rok zgłoszenia wniosku o świadczenie, czyli z lat 1978-1989. Wobec tego wynagrodzenie uzyskane przez wnioskodawczynię po 1989 r. wykracza poza granice w/w okresu i tym samym nie może stanowić podstawy do obliczenia podstawy wymiaru świadczenia.

W świetle tych okoliczności Sąd Okręgowy przyjął, że prawidłowo organ rentowy odmówił wnioskodawczyni przeliczenia świadczenia z uwzględnieniem wynagrodzeń za lata 1991-1993.

Wnioskodawczyni zaskarżyła powyższy wyrok, podnosząc, że przepisy: art. 110, art. 11 i art. 114 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227) dopuszczają ponowne przeliczenie podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15 ustawy z liczby kolejnych lat kalendarzowych. Wobec powyższego wniosła o uwzględnienie okresu 1991-1993 w latach 1982-1993 i wyliczenie nowego wwpw, który jest korzystniejszy od wyliczonego wskaźnika z lat 1978-1989.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja wnioskodawczyni jest bezzasadna.

Sąd Okręgowy w sposób prawidłowy ustalił stan faktyczny w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy, zaś w swych ustaleniach i wnioskach nie wykroczył poza ramy swobodnej oceny wiarygodności i mocy dowodów wynikające z przepisu art. 233 kpc, nie popełnił też błędów w rozumowaniu w zakresie zarówno ustalonych faktów, jak też ich kwalifikacji prawnej, albowiem prawidłowo zinterpretował i zastosował odpowiednie przepisy prawa. Sąd Apelacyjny podziela argumenty zawarte w uzasadnieniu Sądu Okręgowego i przyjmuje je za własne.

Sporna kwestia w sprawie sprowadzała się do ustalenia, czy wnioskodawczyni przysługuje prawo do przeliczenia jej emerytury z uwzględnieniem wynagrodzeń uzyskanych w latach 1991-1993.

Należy podkreślić, że podstawą rozstrzygnięcia sprawą jest przepis art. 111 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, który określa zasady przeliczenia wysokości świadczenia emerytalnego. Zgodnie z ust. 1 pkt. 1 tego przepisu wysokość emerytury oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego: z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia.

Jak wynika z akt sprawy poprzednia podstawa wymiaru emerytury wnioskodawczyni została ustalona z 3 kolejnych lat, czyli 1987-1989, z okresu 12 lat poprzedzających bezpośrednio rok zgłoszenia wniosku o emeryturę, czyli lat 1978-1989. To oznacza, że wnioskodawczyni może domagać się ponownego przeliczenia jej emerytury jedynie z trzech innych kolejnych lat, ale z okresu 1978-1989. Natomiast nie ma podstaw do przeliczenia jej emerytury z lat 1991-1993, gdyż lata te wykraczają poza okres wskazany do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 kpc oddalił apelację J. C. jako bezzasadną.