Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

III AUa 347/12 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny we Wrocławiu z 2012-06-06

Sygn. akt III A Ua 347/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 czerwca 2012 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu Wydział III

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSA Stanisława Kubica

Sędziowie:

SSA Barbara Pauter (spr.)

SSA Barbara Staśkiewicz

Protokolant:

Monika Horabik

po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2012 r. we Wrocławiu

sprawy z wniosku M. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

o emeryturę

na skutek apelacji M. B.

od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu

z dnia 14 grudnia 2011 r. sygn. akt VIII U 2292/11

oddala apelację.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 września 2011 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. odmówił wnioskodawcy M. B. prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych.

Od opisanej decyzji wnioskodawca złożył odwołanie.

Wyrokiem z dnia 14 grudnia 2011 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu odwołanie to oddalił.

Sąd ten ustalił, że M. B., ur. (...), wnioskiem z dnia 18 sierpnia 2011 r. zwrócił się o przyznanie mu prawa od emerytury z uwagi na wykonywane prace w warunkach szczególnych.

Po zapoznaniu się z całością dokumentacji organ rentowy przyjął za udowodnione na dzień 1 stycznia 1999 r.:

-

okresy składkowe 28 lat 5 miesięcy i 24 dni,

-

okres nieskładkowy 1 miesiąc i 23 dni,

-

staż łączny 28 lat 7 miesięcy i 17 dni,

-

staż pracy w szczególnych warunkach - 13 lat 2 miesiące i 17 dni,

Organ rentowy do stażu pracy w szczególnych warunkach uwzględnił okresy:

-

od 1 kwietnia 1977 r. do 10 października 1978 r.,

-

od 22 października 1978 r. do 14 kwietnia 1985 r.,

-

od 17 sierpnia 1993 r. do 30 czerwca 1996 r.,

-

od 29 lipca 1996 r. do 31 grudnia 1998 r.

Przy uwzględnieniu okresów zatrudnienia w szczególnych warunkach w myśl art. 32 ust. 1a w/w ustawy nie uwzględniono urlopów bezpłatnych oraz zasiłków chorobowych przypadających po dniu 14 listopada 1991 r. Do stażu pracy w szczególnych warunkach pozwany nie uwzględnił okresów zatrudnienia w (...) nr (...).:

-

od 9 kwietnia 1970 r. do 3 kwietnia 1972 r.,

-

od 8 kwietnia 1972 ., do 24 kwietnia 1972 r.,

-

od 7 maja 1974 r. do 31 marca 1977 r.,

-

od 15 kwietnia 1985 r. do 8 kwietnia 1987 r.,

-

od 5 maja 1987 r. do 16 sierpnia 1991 r.

Wnioskodawca w dalszym ciągu, od dnia 15 października 2007 r., zatrudniony jest w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. we W. jako kierowca autobusu w transporcie publicznym.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Okręgowy uznał odwołanie za nieuzasadnione. Wnioskodawca nie spełnia warunków do przyznania prawa do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach, ponieważ nadal pozostaje w zatrudnieniu. Zaskarżona decyzja jest zatem prawidłowa.

Apelację od wyroku Sądu Okręgowego złożył wnioskodawca, domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu. Zarzucił, iż prawo do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym winno zostać mu przyznane, ponieważ legitymuje się wymaganym okresem zatrudnienia w szczególnych warunkach. Do okresów tych w szczególności zaliczyć należy okres pracy od 1 kwietnia 1987 r. do 16 sierpnia 1991 r. na stanowisku operatora podnośnika montażowego oraz okres pracy od dnia 15 października 2007 r. na stanowisku kierowcy autobusu w transporcie publicznym.

Sad Apelacyjny zważył:

Apelacja wnioskodawcy jest bezzasadna.

Wnioskodawca urodził się (...).

Zgodnie z art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem (ust. 2).

Wnioskodawca ubiegał się o przyznanie świadczenia po osiągnięciu wieku określonego w art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, tj. wynoszącego 60 lat. Warunkiem uzyskania prawa do emerytury w tym wieku jest nadto wykazanie przez ubezpieczonego, w myśl § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43), iż ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach wymienionej w Wykazie A, stanowiącym załącznik do powołanego rozporządzenia. Praca w szczególnych warunkach musi być wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Z cytowanych przepisów wynika zatem, że wszystkie przesłanki warunkujące przyznanie prawa do wcześniejszej emerytury ze względu na pracę w warunkach szczególnych musza być spełnione łącznie, a niespełnienie którejkolwiek z nich wyłącza możliwość przyznania prawa do tego świadczenia.

Bezspornym w sprawie jest, że wnioskodawca pozostaje do chwili obecnej w stosunku pracy.

Oznacza to, że wnioskodawca nie spełnił wszystkich przesłanek określonych w art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, warunkujących przyznanie prawa do emerytury. Jednym z warunków uzyskania prawa od emerytury na podstawie powołanego przepisu jest bowiem rozwiązanie przez ubiegającego się o prawo do świadczenia stosunku pracy.

Skoro na dzień wydania decyzji wnioskodawca nie spełniał wszystkich przesłanek do uzyskania prawa do emerytury, zasadnie organ rentowy odmówił przyznania prawa do świadczenia. Zaskarżona decyzja jest zatem prawidłowa.

W tej sytuacji trafnie Sąd Okręgowy uznał, że bezprzedmiotowe stało się badanie spełnienia przez wnioskodawcę pozostałych przesłanek niezbędnych do uzyskania prawa do emerytury. Jak już wyżej wspomniano przesłanki nabycia prawa do świadczenia emerytalnego z tytułu pracy w warunkach szczególnych muszą być spełnione łącznie, a ustalenie w niniejszym postępowaniu, iż wnioskodawca legitymuje się wymaganym stażem pracy w warunkach szczególnych nie będzie wiązało ani organu rentowego w przypadku złożenia przez wnioskodawcę kolejnego wniosku o przyznanie świadczenia emerytalnego, ani też Sądu Okręgowego w postępowaniu odwoławczym w przypadku niekorzystnej dla wnioskodawcy decyzji organu rentowego.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny oddalił apelację na mocy art. 385 kpc.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Teresa Kudanowska-Giedrojć
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny we Wrocławiu
Osoba, która wytworzyła informację:  Stanisława Kubica,  Barbara Staśkiewicz
Data wytworzenia informacji: